Chapter 45

Kirsten's POV

“If only I could marry you everyday, I would…” We were now dancing. Ang mga braso niya’y nakapulupot sa likod ko habang ang mga braso ko’y nakaikot sa likod ng kanyang leeg. Nanatiling magkahinang ang mga mata naming dalawa pawang nakangiti ang mga labi, pawang may ningning ang mga mata ng isa’t-isa.

“And every day I won't hesitate to say yes for an answer, babe…” tugon ko sa kanya.

“Did I make you happy?” He asked. Napangiti ako, kung alam niya lang kung gaano niya napasaya ng sobra ang puso ko.

“Sobra…I couldn’t explain it basta ang saya ko, punong-puno yung puso ko. Thank you, Babe, thank you for still choosing me despite everything I’ve done. Thank you so much for forgiving me and for accepting me again, babe…” naluluha na naman ako. Lately ang babaw na talaga ng mga luha ko pero hindi ko talaga mapigilan ang sarili eh. Yung sa sobrang saya ay mapapaiyak ka na lamang.

“You don’t need to thank me, Babe. Kailangan kong piliin ka, kailangan kong patawarin at kalimut