Chapter Four

Nakita ni Catherine kung paano alalayan ni Nolan si Jessica na parang isang napakahalagang yaman—punung-puno ng tuwa ang mukha nito, parang sabik na sabik maging ama.

Ang dami niyang tanong sa sarili niya. 

Hindi na alam ni Catherine kung paano siya nakabalik ng villa.

Sa madilim na kwarto, ang liwanag mula sa screen ng cellphone lang ang nagsilbing ilaw. At habang unti-unti itong dumidilim, biglang pumasok ang isang mensahe mula kay Jessica.

Isang pregnancy test report.

Kasama rin ang link ng preview ng isang livestream.

[Buntis na ako, dalawang buwan na, at sobrang saya ng ama ng anak ko! Ise-celebrate namin ito mamaya kasama ang mga fans—sama kayo sa kasiyahan!]

Bahagyang gumalaw ang naninigas na daliri ni Catherine, at ang lamig na galing sa kanyang palad ay tuluyang lumusot sa kaibuturan ng puso niya.

Pindot siya sa link papunta sa live ni Jessica, at halos sabay na pinindot ang screen recording.

Maya-maya lang, lumabas na si Jessica sa harap ng camera, suot ang maternity dress, bitbit ang pregnancy test form, habang ngumiting-ngiti at masaya sa pagbabahagi ng bagong yugto ng buhay niya bilang isang magiging ina.

Punung-puno ng pagbati ang comment section.

Bigla, isang malaking kamay ang sumulpot sa screen—at pamilyar na pamilyar iyon kay Catherine.

Ito ‘yong kamay na humawak sa kanya, yumakap, nagpahid ng luha niya… at nagsuot ng singsing sa daliri niya. Pero ngayon, ang kamay na ‘yon ay banayad na humahaplos sa tiyan ni Jessica.

“Kahit hindi ka pa pagod, kailangan nang magpahinga ng baby. Sundin mo na, matulog ka na.”

Malalim at banayad ang boses—at agad nagkagulo ang mga netizens. Hiling nilang makita ang “ama” na tinutukoy ni Jessica.

Sa gitna ng mga comment na humihiling na ipakita ang lalaki, isang message ang lumitaw.

[Narinig ko ba ng tama? Parang boses ni Mr. Martinez ah?]

Pero agad ring nalunod ang comment na iyon sa dami ng iba.

Ngumiti lang si Jessica, halatang kinikilig, at hinawakan ang kamay ni Nolan.

“Hindi kasi pwede makita ang daddy, busy siyang tao. Sana maintindihan niyo.”

Buti na lang, hindi na masyado binigyang-pansin ng mga viewers at nagtuloy-tuloy ang kwentuhan. Sunod nilang gustong marinig ay ang love story nilang dalawa.

Ngumiti si Jessica, tumingin kay Nolan, tapos sinabi. “Alam niyo ba, mahal na mahal ako ng boyfriend ko. Noong high school pa lang kami, binigyan niya ako ng love letter. Takot siyang tanggihan ko, kaya buong araw siyang nag-ensayo kung paano niya sasabihin. Paulit-ulit. Sa huli, ako pa ‘yong kumuha ng sulat at sinabi kong gusto ko rin siya...”

Nag-iyawan ang mga viewer—kinikilig, tuwang-tuwa.

Pero si Catherine, halos mabitawan ang phone niya. Sinabi niya ang lahat. Ang mga bagay na akala niya ay kanila lang dalawa.

Biglang tumulo ang luha niya sa screen, sakto sa oras na sinabi ni Jessica na kailangan na raw niyang bumaba.

Ayaw pa sana siya paalisin ng mga netizens.

Ngumiti si Jessica, tumingin kay Nolan, at sinabing. “Hindi ako ang may ayaw eh, siya kasi, gusto pa raw magkwento ng mga ‘sweet moments’ naming mag-boyfriend.”

Agad nag-react ang mga viewers, nanggigigil at nagtatawanan.

“Ayieee! Gusto rin naming sumali!”

Napatawa si Jessica at tinakpan ang bibig, “Ayoko kayong turuan ng masama!”

May mga nagsuggest pa: “Okay lang! Patayin niyo lang ‘yong camera, pero huwag ‘yung audio!”

Sasagot pa sana si Jessica, pero inunahan na siya ni Nolan—agad nitong pinatay ang camera.

“Oops, baby!”

Nagkagulo ang mga viewer.

Pero si Catherine, nanginginig na ang kamay. Luha na ang nagpapalabo sa kanyang paningin.

At kahit pinatay na ang video, naririnig pa rin niya ang mga ungol at halakhakan mula sa kabilang panig ng screen. Parang mga patalim na tumatarak sa puso niya.

“Hindi ko na kaya…”

Agad niyang pinatay ang cellphone.

Tiningnan niya ang kisame—madilim, tahimik. Ilang minuto bago siya gumalaw.

Malapit na… Malapit na akong umalis.

Sa mga sumunod na araw, hindi na muling bumalik si Nolan sa villa. Pero hindi na siya nagtaka—isang text lang mula kay Jessica, at alam na niya kung nasaan ito.

Sa larawan, nakaluhod si Nolan sa harap ni Jessica, nakadikit ang tainga sa tiyan nito, para bang sinusubukang pakinggan ang mga galaw ng sanggol sa loob.

Parang tipikal na lalaking unang beses mararanasang maging ama—punung-puno ng pagmamahal. Pumikit si Catherine, pero kahit isa mang luha ay hindi niya maiyak.

Hanggang sa unti-unting lumapit ang kanilang ika-sampung anibersaryo.

Sa wakas, nagmadaling umuwi si Nolan at naghanda ng engrandeng selebrasyon para dito. Pagbaba ni Catherine mula sa itaas, suot ang isang eleganteng bestida, naghihintay na sa ibaba si Nolan.

Tiningnan niya ito—matahimik, masyadong tahimik ang kanyang mga mata.

Nang makita siya ni Nolan, ang puso niyang puno ng pananabik ay biglang nanlamig.

Sa alaala niya, si Catherine ay palaging maliwanag, masigla, at laging may ningning sa mga mata. Hindi gaya ngayon—maputla, tila walang laman.

Instintibo niyang gustong yakapin ito, aliwin, pero umiwas si Catherine sa yakap niya. Paos ang boses nang magsalita:

“Masama pakiramdam ko nitong mga nakaraan. Huwag mo muna akong hawakan, baka mahawa ka.”

Pagkasabi nito, iniwan niya si Nolan na nanatiling nakahinto, ang kamay ay nakabitin pa rin sa ere, hindi na niya pinansin at tumalikod na.

Sa buong party, para lang siyang tagapanood—walang emosyon, walang pakialam habang si Nolan ay masayang-masaya sa pagseselebra ng kaarawan niya, parang walang nangyayaring mali. At syempre, ang pinaka-highlight ng gabi: ang regalo ni Nolan.

Taon-taon, maingat at espesyal kung pumili ito ng regalo para sa kanya.

Ngayon, isang kwintas galing sa isang European royal family ang ibinigay niya—sobrang mahal at bihira.

Pagkasilip ng mga bisita sa kwintas, napuno ng mga hiyawan ang paligid.

Pero si Catherine, yumuko lang at itinago ang mapait na ngiti sa kanyang mga mata. Hindi niya tinanggap ang alok na kwintas ni Nolan.

Hindi na ito pinansin ni Nolan, iniisip siguro na masama talaga ang pakiramdam niya. Siya na mismo ang nagsuot ng kwintas sa leeg ni Catherine, at matapos iyon ay maagang tinapos ang party para ihatid siya pauwi at makapagpahinga.

Pero hindi pa man sila nakakalayo, biglang tumunog ang cellphone ni Nolan. Sinilip niya ito, at may bahagyang pag-aalangan bago ngumiti kay Catherine. “Babe, may kailangan lang akong asikasuhin. Umuwi ka na muna’t magpahinga, susunod na lang ako pag natapos na ako, ha?”

Hindi siya sumagot, pero tumango lang. Hindi niya pinuna ang kasinungalingan.

Matapos makuha ang pahintulot niya, hinalikan siya ni Nolan bago bumaba ng sasakyan. At pagkapasok na pagkapasok nito sa villa, dumating naman agad ang text mula kay Jessica sa cellphone ni Catherine.

[Sundan mo siya, may sorpresa akong inihanda para sa’yo.]

Tahimik lang siya. Matagal siyang nag-isip, pero sa huli, sinabi niya sa driver na sundan ang sasakyan ni Nolan.

Hindi nagtagal, huminto ang sasakyan nito sa tapat ng villa ni Jessica. Hindi pa man tuluyang naisasara ang pinto ng kotse, nagmamadali na itong pumasok sa loob.

Hinawakan ni Catherine nang mahigpit ang cellphone niya, at bumaba rin ng sasakyan. arahil dahil sa pagmamadali, hindi naisara ang pintuan ng villa.

Nang tumingin siya sa loob, napatigil siya sa kinatatayuan. May birthday party sa loob.

At hindi lang basta party—naroon si Nolan, si Jessica, at lahat ng kaibigan ni Nolan. Pati ang mga magulang ni Nolan.

"Umalis ka na. Bago ka pa masaktan nang tuluyan." Bulong ng isip niya.

Pero parang may pako ang mga paa niya sa sahig. Gusto na niyang lumakad palayo, pero hindi siya makagalaw.