EthanNatigilan ako. I didn’t expect that this woman would have such of confidence to ask it to me. Well, kung desperada rin siyang ialay ang sarili niya pero ang mga mata niya ay malayong-malayo sa sinasabi niya. I know that there’s something on her. Natatakot ba siya? “I will let you know when that happen. For now, keep that money for your family, and let’s talk about it some other day. Abala pa ako sa ibang bagay sa ngayon pero iyong ibang mga hindi ko gusto, nakasulat iyon sa kontrata nating dalawa. I’m just reminding you.”“Hindi ko nakakalimutan.”“Sige na. Pumasok ka na.”Hindi na siya nag-abalang tumugon sa sinabi ko at basta na lang na tumalikod. Nakita ko pa na inilagay niya ang sobre na may lamang pera sa kaniyang back pack na dala. I watched her when she’s leaving but…I felt that I want her. Humugot pa ako ng malalim na hininga sa hindi kadahilanang sandali. Damn it! Natagpuan ko na lang ang sarili kong malalaki ang hakbang upang habulin siya sa may pinto. At nang
Ethan“Akala ko ay magtatagal ka pa dito, pre. Madami pa tayong hindi napapasyalan,” wika ko sa kaibigan kong si Lorenzo. Naparito ako sa kaniya dahil biglaan ang pagkasabi niyang aalis na siya at babalik ng Maynila. Hindi ko pa siya halos ipinasyal dito sa resort dahil naging abala rin ako sa mga iilang bagay. Abala nga ba o nang dahil kay Rose? That woman! Hindi na siya naalis sa isipan ko lalo na noong tinangka ko siyang halikan at nagawa ko naman. Katibayan na lang ang sampal na iginawad niya sa akin na hanggang ngayon ay may kunting kirot pa rin sa pisngi ko. Isama pa itong kamao ko na nakabendahe pa rin dahil sa natamo kong sugat. Nungkang pinagbalingan ko pa ang pinto sa library. He smiled at me. “Next time, pre. I assure you, babalik pa ako dito sa resort mo.”Kibit-balikat na lang ako kasabay ng pagtapik ko sa kaniyang balikat. Inutusan ko na rin ang tauhan kong ihatid siya sa airport at hindi na rin ako sumama. May mahalaga pa akong aasikasuhin ngayong araw. Matapos
“Don’t you know how to knock on the door?” inis na wika ni Ethan kay Sir Roberto.Ito ang unang beses na nakita kong nainis si Ethan kay Sir Roberto at wala naman siyang kasalanan. Nasanay lang itong hindi na siguro kumakatok at kanang-kamay naman ito ng binata. “S-Sorry, Sir Ethan. I didn’t know you were here.” Bumaling agad sa akin si Mang Roberto ngunit ibinalik din ang tingin kay Ethan. “May problema lang sa plantasyon at kailangan ang presensya mo. Ipagpaumanhin mo ang ginawa ko.”“Uhm, wala kang kasalanan, Sir Roberto! Paalis na sana ako, eh.” Nagmamadali naman akong kunin ang nalaglag na bulaklak at mga chocolates.“Talagang may balak ka pang bitbitin ang mga iyan?” inis na naman na tanong ni Ethan. “Sayang kaya ito. Imported pa itong chocolates na bigay ni James. Sayang din naman kung itatapon ko.” Nakita ko ang simpleng paigting ng panga ni Ethan na animo’y palihim akong lalapain. Isama pa ang mga tingin niyang kanina lang ay halos sasambahin ako. “Oo na. Itatapon ko
RoseGusto kong matawa sa reaksiyon ng mukha ni Ethan na para bang hindi niya alam na bulate ang ipapain. Naisip ko rin naman na mayaman siya at mandidiri iyong humawak ng bulate bilang pain para sa isda. “I used lures when fishing. Hindi bulate na iniisip mo,” wika niya. Halatang nabasa niya ang laman ng isipan ko. Binuksan niya ang lalagyan na may lamang pain na sinasabi niya at ako naman na nanonood lang. Pinagmamasdan ko ang kumag na ito habang inaayos ang fishing rod niya. Gwapo talaga ang lokong ito. Hindi ko maiwasang magkomento sa sarili ko. Parehas kaming kulay puti ang suot at mukhang couples pa pero hindi naman kami couple. Suot niya ang white polo na hinayaan pa na bukas ang butones sa dibdib. Litaw na litaw tuloy ang mabalahibo niyang dibdib. Ilang babae na kaya ang humaplos sa dibdib na iyan?Napalunok ako. Paano na lang kung ako na ang hahaplos sa matitipuno niyang dibdib? Umiwas ako ng tingin at baka kung saan na naman mapunnta itong imahinasyon ko. Naghahanap pa
Rose It’s a normal day again. Abala kaming nasa front desk dahil tulad noong isang araw ay dagsaan na naman ang mga turista. Nag-hire na nga ng isa pa para lang matutukan ang mga gagawin bilang receptionist. “Malapit na pala ang anniversary ng resort. May mga event na naman dito katulad ng mga night band at sympre ang kainan,” ani ni Lea sa kanila. “Ay, idagdag pa ang free wan to sawang inuman!” eksaheradang balita rin niya. Nakikinig lang ako sa kwentuhan nila habang may tinitingnan ako sa desktop. I know that event at may ibang nakatokang mag-asikaso niyon sa resort. Hindi naman ako interesado sa kahit anong event dito dahil ika nga nila ay MIA ako. Mas inuuna ko ang kapakanan ng pamilya ko kaysa ang makipag-social life. Kaya nga natigil ako noon sa—“Rose!” untag na naman sa akin ng madaldal na si Lea. “Punta ka ha. O baka naman mas gusto mong si Sir Ethan ang mag-imbita sa iyo,” pilyang ngiti niya. Kumunot ang noo ko. May alam ba siya? “Ano ba iyang sinasabi mo, Lea? Tumi
RoseYes. I was really amazed what I saw today. It was a romantic place with a superb seaview. Isa iyon sa pribadong parte ng mansion ni Ethan na kaharap ang karagatan. Isang garden na may berdeng bermuda grass, mga bulaklak at halaman. May mga puting furnitures na mesa at upuan na yari sa kahoy at bakal. Sa kaliwa naman ay ang isang beach bed na may apat na sulok na poste. May dekorasyon itong puting kurtina at may nakasabit na seashells. May malambot na kama at mga unan na ang angle side ay nakatapat sa bayview. Ang presko rin ng hangin sa paligid at ilang puno ng niyog na sumasabay sa sayaw nito. A breathtaking view in a peaceful paradise. Hindi ko naman din napuna ang parte na ito sa mansion dahil sa abala rin akong makipagtagisan ng apoy sa kumag na Ethan na ito. “Hoy!” untag ni Ethan sa akin. “Magmamasid ka lang ba o kakain na tayo? I’m starving!”Napatigil ako sa kaka-imagine ko at bumalik sa mundong kasama ito. Naglakad ako palapit sa kinaroroonan niya at mas lalo akong
RoseNagliligpit ako ng mga gamit na dapat ay itapon na nang minsan na umuwi ako sa amin. Day off ko naman at nagpaalam na rin ako kay Ethan na dalawin ang pamilya ko. Abala rin naman siya sa darating na anniversary ng resort at wika pa niya na may inimbitahan daw na mga sikat na singer at mga banda.Mula sa lumang kabinet ay nahalungkat ko ang mga lumang notes ko. Napangiti ako nang buklatin ang isa sa mga notes ko at bumungad sa akin ang mga compose songs na madalas kong pagkaabalahan noong college days ko. Inilipat-lipat ko pa ang pahina habang inaalala ang mga panahong mahusay pa akong kumatha ng awitin.“Nakita mo na pala iyang mga notes mo,” wika ng inay.“Ikaw pala, ‘nay. Nagliligpit lang ako para itapon iyong mga hindi na nagagamit. Nakita ko lang din itong mga notes ko noon.” Isa-isa ko ng sinalansan sa paper bag ang mga hindi ko na kailangan para itapon na.“Itatapon mo na rin iyan?” tanong niya.“Eh, hindi ko naman na gagamitin at saka hindi ko na rin ho hilig ang mag-compo
RoseDumagundong ang boses ni Ethan sa buong paligid at halos lumabas na ang litid niya sa leeg sa sobrang galit sa fiancee niya. Naguguluhan ako sa nangyayari habang pinapakinggan ko lang ang palitan nila ng salita. He wanted me to stay, but for what? To witness their vows yelling at each other?“The wedding is off, Klarisse! Leave my place, I will throw you out of my kingdom!” galit pa rin ni Ethan sa dalaga.Inis na hinila ni Klarisse ang luggage niya nang malapitan sa amin. “Okay. I think, buo na ang desisyon mo at hindi ko na ito mababago pa.” Bumaling siya sa akin. “Sana maging masaya ka sa kaniya at hindi ka gagawing laruan!” Sabay irap niya at nagmamadaling maglakad palabas ng mansion.Tama ba ang nakikita at naririnig ko? Fiancee ni Ethan na ngayon ay itinataboy ng binata? Wala ng kasal ang magaganap sa kanila at halatang wala siyang planong makipagbalikan dito? Naguguluhan pa rin ako lalo na at hindi malinaw sa akin ang dahilan kung bakit ganito na lang ang binatang magalit