Share

CHAPTER 22

REI ZAX'S POV:

"Bata pa lang ako nang mamatay ang mommy ko. Siguro nasa 5 years old pa lang ako ng mga kapanahunan na iyon." Napalingon kami kay Laishia na ngayon ay nakatanaw sa ilog na kinaliligiran ng mga itik.

Halata sa mukha niya ang lungkot. Kung kaya't inakbayan namin ni Daxon ito. Para maramdaman niya na hindi siya nag-iisa.

Kinuha ko rin ang cellphone ko sa aking bulsa at binuksan ito. Hinanap ko ang recorder na app at pinindot.

Para may documentary ako sa pagsasalaysay niya.

"Actually hindi naman talaga siya namatay..." Bumuntong-hininga pa siya at tumingin sa kaitaasan.

Nag

Locked Chapter
Continue to read this book on the APP

Related chapters

Latest chapter

DMCA.com Protection Status