-UNKNOWN
***
YOUR SMILE, MY HAPPINESS.
REI ZAX' POV:
"Oh paano ba iyan dito na lang ako, sana maging okay na kayong dalawa. Ayaw ko nang nakikita itong si Bespar na malungkot kapag iniisip ka. Kung ano man ang problema mo, sana mapag-usapan ninyo iyang dalawa. Kayo na lamang ang magtutulungan, kaya bakit pa kayo magkakalabuan. Sige babay na!" Nagpaalam na ito sa amin noong ihatid ko siya sa kaniyang mismong bahay.
Katulad ko, ulilang lubos na rin si Daxon. Siya na lang ang na
'Will it be easy? Nope. Worth it? Absolutely.'-UNKNOWN***LIFE IS NOT EASY.REI ZAX' POV:Nakauwi na kami sa aming bahay. Dumiretso agad si Laishia sa kaniyang kwarto, samantalang ako naman ay pumunta muna sa may rooftop.Magpapahangin na muna habang nag-iisip ng mga bagay na dapat kong gawin o mga dapat kong alalahanin.Buhay ko, o buhay ng ibang tao iniisip ko. Baka sakali na may solusyon ako na biglang sumagi sa
'Darkness can Kill, but Light can Heal.'-UNKNOWN***I'M WITH YOU.Natapos ang aming pagkain na wala pa rin ang nagsasalita. Ngunit nang matapos ay nagsimula na naman kami sa aming pagkwekwentuhan..Pero sa loob na ng aming bahay. Nakaupo sa mahabang couch at ninanamnam ang bawat sandali na magkasama kaming dalawa.Iniba na namin ang usapan, tungkol naman sa gagawin kong akda ang naisipan naming pag-ukulan ng pansin.Para hindi na kami ma
'There is no elevator to success. You have to take the stairs.'-UNKNOWN***TIME TO HELP, BELIEVE ON HEAL.REI ZAX' POV:Kinabukasan, maaga ko talagang ginising si Laishia para makapag-asikaso siya ng lalabitin niya.Siguro naalimpungatan siya sa kaniyang pagkakatulog noong mag-alas kwatro na ng umaga.Labit-labit ko ang dala kong bag na puno ng pagkain na ts
'No matter how long it takes, always trust on your faith. Someday you'll fully succeed it.'-Rei Zax Codron****Lumabas na kaming pareho ni Daxon sa loob ng kotse matapos sabihin ang mga katagang iyon. Naglakad kami palapit sa may bricks na kinatatapakan lamang ni Laishia at masuyong pinagmamasdan ang buong kapaligiran.'What a worth it of traveling to go here. Napakapresko at maganda ang nakikita kong view. Sarap picture'an at ilagay sa album.'"Ang ganda ng view, hindi ba? Noon sa picture ko lamang ito nakikita. Pero
'Let go of who you were. Love who you are. Look forward to who you'll become.'-UNKNOWN***REALIZED.REI ZAX' POV:Sa aming paglalakad narating namin ang pwesto kanina ng mga kabataan. May bricks din tulad ng sinampahan namin bago kami pumunta sa mismong dagat.Nakahawak ang aking kamay sa kamay din ni Laishia habang nakadako ang aming paningin sa bundok at dagat.Mainit na rin ang panahon dahil sa mag-aalas dyes na ng umaga. Hindi namin ininda ang init dahil sa simoy rin ng hangin na humahaplos sa aming
Napabuntong-hininga ako nang mahina nang makita ko na sa aming harapan si Daxon. Mukha siyang animal kung ngumiti nang wagas habang nasa malayo.Ngunit ang matamis na ngiti niya noong nasa dulo namin siya ay biglang nagbago at napalitan nang pagtataka ang kaniyang ekspresyon.Nakatingin siya kay Laishia na namumula ang mata. Kahit na itago nito ang tunay na nangyari, mahihinuha mo na agad dahil na rin sa mga mata niya.Parang sa motto lamang na naalala ko noon. Hindi ko na matukoy kung ano ang exact words but, according to that motto.Even you hide the deepest pain of yours and pretend like you are okay, the real person will see how miserable person's you are.That's why I already know what's his thinking. Daxon is a real person, and he will never stop bugging you if you keeping it on yourself.Naalala ko na magaling rin kumilatis ang
REI ZAX' POV:"So what happen into your life?" Iyon agad ang unang bigkas na salita ni Daxon nang makarating kami sa aming bahay. At makahanap ng pwesto upang kami ay makapagpahinga.Naghanap ako ng maaari kong gamitin sa pagbato. At nang may makita akong ballpen sa may cabinet na kinatatayuan ko malapit sa aking kwarto, agaran ko iyon kinuha at tinapon sa mismong direksyon ni Daxon na nakaupo sa may sofa.Sakto naman na tumama ito sa pisngi niya. Kaya sumigaw ito nang malakas na parang baboy na kinakatay tuwing nalalapit ang pista."ARAY!" Matalim niya akong tiningnan. Kita sa maputing balat niya ang pagkapula sa aking ginawa.Binigyan ko rin siya nang matalim na tingin. Kaya napaiwas siya sa
REI ZAX'S POV:"Pero ano bang meron sa panibagong writer na iyan?" Ngayon ay hindi pa rin nawawala ang kaniyang pagkatakhang mukha."Of course there's a tendency that our company choose Laishia to be one of their new writers.""Huh?" Hindi pa rin maipinta sa kaniyang mukha ang kalituhan. "Is that even possible?"'Andito na naman tayo.' Napasapok na lamang ako sa aking noo.Kahit anong magandang paliwanag ang sabihin mo rito, hindi niya pa rin maiintindihan."They hiring." Sambit ko na lamang sa mas mabisang paraan para may pumasok na ideya sa kaniyang mukha.Kita ko naman kung paano lumiwanag ang mata niya. Kapag straightforward talaga ang sasabihin, alam na agad niya."Iyon lang pala. Oo naman! Lalo na ngayon na isa rin pala siyang manunulat. Basta huwag lang siya mahiya sa interview." Sa sinabi niyang iyon, para akong binagsakan ng langi