“IF YOU keep hanging out with people like this, I will personally tell Olivia to cancel your engagement," mariing wika ni Knives kay Benjamin.
Tila naman sinampal si Lalaine ng mga oras na iyon dahil sa sinabi ni Knives. Kahit hindi sa kanya sinabi iyon ng lalaki, alam niyang siya ang pinatatamaan nito ng mga oras na iyon. Gustong dipensahan ni Lalaine ang sarili pero nang tingnan niya si Knives ay bakas sa mukha nito ang matinding disgusto, kaya naman minabuti na lang niyang huwag nang magpaliwanag pa. Alam naman niyang hindi siya paniniwalaan ng lalaki kahit maglupasay pa siya. "I'm sorry, Kuya Knives. This will never happen again, I promise," hinging-paumanhin naman ni Benjamin subalit sa isipan niya, gustong-gusto niyang sakalin ang punyetang si Lalaine dahil kung hindi sana ito tumakas, hindi sana siya makikita ni Knives Dawson na ganoon ang itsura. Hindi maaaring ma-cancel ang engagement niya kay Olivia dahil kailangan ng pamilya niya ang kapangyarihan ng mga Dawson. Kung masira ang kasunduang iyon dahil sa kanya, tiyak niyang ang kanyang daddy mismo ang papatay sa kanya. Not everyone gets the opportunity to belong to the clan that rules all over Luzon, so he has to do everything to not ruin it. Sinenyasan na ni Knives ang kanyang secretary na muling isara ang elevator dahil kanina pa siya late sa meeting, pero tumaas ang makakapal niyang kilay nang makitang naroon pa rin si Benjamin. "Do you have anything else to say?" nakaarko ang mga kilay na tanong ni Knives sa lalaki. Mabilis namang umiling si Benjamin, subalit sa isip niya lihim niyang minumura ang lalaking nasa harapan niya. Kung hindi lang ito kailangan ng kanilang pamilya, hindi siya papayag na tratuhin siya nito ng ganoon. "N-Nothing, Kuya Knives," ani Benjamin na namilipit pa ang dila dahil sa nerbiyos. "Then why don't you get out of here?" malamig pang tanong ni Knives dahilan para lalong mag-ngitngit si Benjamin. "Yeah, I'm leaving Kuya Knives," sagot muli ni Benjamin subalit ang mga mata niya ay matalim na nakatitig kay Lalaine. Hindi na niya masusundan pa ang punyetang si Lalaine Aragon sa elevator dahil ayaw niyang mairita sa kanya si Knives Dawson, kaya naman ipinasya niyang sa ibang pagkakataon na lang niya ito pagbayarin. Lalong-lalo na ang walang hiyang ina nito na niloko siya. Hindi na sumagot pa si Knives at siya na mismo ang pumindot sa elevator upang magsara. Matapos niyon ay palihim niyang sinulyapan si Lalaine na tila basang sisiw sa isang tabi, at mangiyak-ngiyak habang yakap ang sarili. Sa hindi maipaliwanag na dahilan, biglang pumasok sa kanyang isipan ang estrangherang babae na nakasama niya noong nakaraang gabi. Umalis ang babaeng iyon ng tahimik. Ni hindi ito nag-iwan ng anumang bakas ng pagkakakilanlan, at hindi niya rin alam kung ano ang itsura nito dahil langong-lango siya sa alak nang maka-sex niya ito. Malinaw pa rin sa kanyang pandinig ang mga daing at iyak nito habang inaangkin niya. Lihim na napailing si Knives. Hindi niya malaman kung bakit nang mapatingin siya kay Lalaine Aragon ay naisip niya ang estrangherang babaeng iyon. It is obvious that these are different person because the woman he was with that night was pure and innocent, unlike Lalaine Aragon who was a fraud and greedy for money. Tahimik naman si Lalaine na lumuluha sa isang tabi. Sa isip niya ay pinasasalamatan niya si Knives sapagkat kundi dahil sa lalaki, hindi niya matatakasan si Benjamin. Hindi bale nang masama ang tingin nito sa kanya, basta ang importante ay natakasan niya ang demonyong si Benjamin. Ngunit hindi alam ni Lalaine kung ano ang mangyayari sa kanya sa mga susunod na araw lalo pa't alam niyang maraming koneksyon ang lalaki. Lihim na lang niyang ipinagdasal na sana ay matakot ito sa babala ni Knives na huwag nang makisalamuha sa kanya nang sa gayon ay tigilan na siya nito. Mayamaya pa'y naramdaman ni Lalaine na nag-vibrate ang kanyang cellphone kaya kinuha niya ito sa bulsa ng kanyang pantalon. Isang unknown number ang nag-text sa kanya at nang buksan niya message ay namutla ang kanyang mukha dahil sa nabasa, “Hindi pa tayo tapos, Lalaine Aragon. Bibigyan pa kita ng chance na ibigay ang gusto ko, pero sa oras na hindi ka sumipot, magbabayad kayo ng walang hiyang nanay mo!" Nanghina si Lalaine sa mga nabasa, at kung hindi siya nakasandal sa dingding ng mga oras na iyon, marahil ay natumba na siya sa kinatatayuan. Isa pa'y naisip niya ang kapatid niyang si Luke. Bakit nagawang isangkalan ito ng kanilang nanay? At bakit nito nagawa iyon sa kanya? Ang akala pa naman niya at nagbago na ang kanyang nanay dahil sa nangyari 3 years ago. Nang humingi ito ng tawad sa kanilang magkapatid dahil sa nagawa nito ay pinatawad niya ito. Hindi niya lubos maisip na ang lahat ng iyon ay pagpapanggap lang para makuha nitong muli ang loob nilang magkapatid. Ulila na siya sa ama dahil namatay ito noong tatlong taong gulang pa lang siya sa car accident kaya ang kanilang nanay na lang ang kasa-kasama nilang magkapatid. Ang kapatid niyang si Luke ay labing-anim na taong gulang pa lang at mentally retarded, subalit kahit ganoon ay gumagawa ito ng paraan para mapag-aral ang sarili sa isang Special Education school. Wala kasing interest ang kanilang ina na pag-aralin sila kaya't heto silang magkapatid at kanya-kanyang diskarte para makapag-aral. Ilang sandali pa'y bumukas na ang elevator, at dahil iyon ang palapag kung nasaan ang lobby ng hotel ay nagmamadaling lumabas si Lalaine, matapos ay hinarap niya si Knives na blangko naman ang tingin na ipinupukol sa kanya. "M-Maraming salamat, Mr. Dawson. Maraming salamat sa lahat," anang Lalaine habang panay ang yukod at mangiyak-ngiyak. Kunot-noo namang pinagmamasdan ni Knives ang babae. At ano naman ang ginawa niya para pasalamatan siya nito ng ganoon? Nang-iinsulto ba ito? Iniisip ba ng babaeng ito na ipinagtanggol niya ito sa bullshit na si Benjamin? Knives chuckled. He just didn't want his cousin Olivia to know about that incident that's why he stopped Benjamin from doing something stupid. "Just get out of my sight," mariing wika ni Knives habang masama ang anyong nakatunghay kay Lalaine. Mabilis namang sumunod si Lalaine saka nagmamadaling naglakad palayo at tinungo ang lobby ng hotel subalit mayamaya'y nakarinig siya nang mahinang pagtawag sa kanyang pangalan. Paglingon niya, ang secretary iyon ni Knives na humahangos palapit sa kanya. “Ms. Lalaine Aragon, do you have time?” TO BE CONTINUED.Finally! Nakarating na rin tayo sa dulo ng nobela. Nagsimula kay Knives at Keiko, na nagtapos naman kay Knox at Elle.Maraming-maraming maraming salamat po sa inyong lahat. Sa lahat ng nagbabasa, sa lahat ng sumusuporta, sa lahat ng naimbyerna, sa lahat ng nagalit, sa lahat ng napatawa, at sa lahat ng napaiyak. Naging bahagi po kayo ng kwentong ito at hindi ito mabubuo kung wala kayo. Taos-puso po akong nagpapasalamat sa inyo. Sobrang grateful ko po sa inyo dahil kung wala kayo, wala ako...So paano? This is goodbye.TO GOD BE THE GLORY!Love, Genn Writes (◍•ᴗ•◍)❤PS: May iba pa po akong mga ongoing story, baka trip niyo. Iyon lang po, thank you ulit.
BONUS EXTENDED EPILOGUE – “Ten Years After”---PAYAPA ang hapon sa Forbes Park residence ng mga Evans. Ang malawak na garden na dati’y puno ng laruan ng bata ay ngayon mas tahimik na—may basketball hoop sa gilid, may gazebo para sa mga family gatherings, at isang maliit na greenhouse na proyekto ni Elle.“Kuya! 'Wag mong kunin ‘yan!” sigaw ng isang dalagita na may mahabang buhok at matalim ang mata, habang hinahabol ang kuya niya na may hawak na tablet.“Eh ikaw kasi, pinapabasa mo pa kay Mommy yung secret diary mo!” sagot ng binatilyo, tumatawa habang mabilis na tumatakbo palayo.Kieran Evans, ngayon ay 16 years old, matangkad na at halos kasing-tangkad na ng ama niya, ay tipikal na teenager—mahilig sa gadgets, basketball, at laging nanunukso sa kapatid.Samantalang si Kira, ngayon ay 11 years old, ay halos kabaligtaran, bookworm, artistic, pero mabilis mag-init ang ulo kapag siya ay tinuya.“Kuya Kieran!” singhal ni Kira, sabay bato ng maliit na unan mula sa garden bench. Tumama it
SPECIAL BONUS CHAPTER – “A New Promise”---Ang araw ay sumilip nang banayad sa isang private resort sa Batangas kung saan gaganapin ang kasal nina Nathan Cruz at Sofia Ramirez. Hindi ito kasing engrande ng Evans wedding noon, pero mas pinili nilang maging intimate at elegant, surrounded only by family, close friends, and business partners.Nathan stood by the veranda ng villa, nakasuot ng crisp white shirt, habang nakatanaw sa dagat. His heart felt steady in a way it hadn’t in years.Tatlong taon na mula nang tuluyan siyang nag-move on kay Elle, at ngayon, sa wakas, ibang babae na ang nasa puso niya—si Sofia, a lawyer na nakilala niya sa isang charity event ng Eurydice Motors. Matalino, matapang, at kayang sabayan ang pace niya sa business at sa buhay.“Coffee?” Sofia’s voice came softly behind him. Nakasuot siya ng silk robe, buhok nakapusod, natural at glowing.Nathan turned, smiling faintly. “Good morning, my soon-to-be wife.”Sofia laughed, handing him a cup. “You still sound lik
Epilogue – “A Love that Turned Real”---Makalipas ang tatlong taon....Mainit at maliwanag ang umaga sa Forbes Park residence ng pamilya Evans. Ang malawak na garden ay puno ng puting upuang nakaayos para sa isang simpleng family brunch, habang ang hangin ay may dalang amoy ng bagong gupit na damo. Sa gilid ng garden, makikita ang isang maliit na playground na pina-customize ni Knox mismo para sa kanyang mga anak.“Mommy! Tingnan mo ako!” sigaw ni Kieran, na ngayon ay malapit nang mag-six years old. Nakasakay siya sa maliit na swing, hawak-hawak ang lubid, habang pinapadyakan ang lupa nang malakas para tumaas ang lipad niya.Si Elle, nakasuot ng simpleng white summer dress, ay tumawa habang nakatayo malapit. “Careful lang, anak. Huwag masyadong mataas!”“Pero Mommy, malakas na ako! Six years old na ako soon!” tugon ni Kieran na may halong yabang at tuwa.Sa tabi ni Elle, si Knox ay nakasuot ng casual linen shirt at dark jeans, hawak-hawak ang isang maliit na batang babae, isang one-y
CHAPTER 114 — The Grand Remarriage ---Three months passed faster than Elle expected. From the endless fittings, the countless meetings with planners, the stress of guest lists, hanggang sa paulit-ulit na rehearsals—lahat ay parang whirlwind. Pero ngayon, standing behind the grand wooden doors of the cathedral, Elle realized it was all worth it.The church was breathtaking. White roses lined the entire aisle, forming a sea of soft petals that seemed to glow under the chandeliers. The high ceilings were draped with subtle fabrics, accentuating the stained glass windows that cast colorful patterns on the marble floor. Every seat was filled—family, friends, shareholders, and people from the society pages.But Elle barely saw them. Ang nararamdaman lang niya ay ang bigat sa dibdib at ang panginginig ng kamay habang hawak ang bouquet.Beside her stood Kennedy Evans, Knox’s father, who had insisted na siya ang maghahatid sa altar. His hand was steady on her arm, his presence both formal an
CHAPTER 113 – “Preparations”---Sunlight streamed gently through the tall windows ng condo ni Elle. Nasa dining table siya, nakasuot lang ng light silk blouse, habang pinapanood si Kieran na abala sa kanyang cereal. Knox sat across them, nakabukas ang laptop at may ilang papeles sa gilid.The headlines from last night’s announcement plastered the screens. “Knox Evans Confirms Secret Marriage and Heir.” “Evans Family Welcomes Elle Santos and Son, Kieran.” “Power Couple Steps Out of the Shadows.”Elle scrolled nervously sa phone niya. Social media was buzzing—some supportive, others skeptical. #EvansHeir was already trending.“Ang dami nilang sinasabi,” bulong niya, halos pabulong. “Some are happy for us, pero ang iba…”Knox reached over, covering her hand with his. “Let them talk. What matters is, we told the truth. Wala nang secrets.”“Pero paano kung…” She trailed off, biting her lip.He squeezed her hand gently. “Elle. Look at me.”She lifted her eyes to his steady gaze.“You’re my