“IF YOU keep hanging out with people like this, I will personally tell Olivia to cancel your engagement," mariing wika ni Knives kay Benjamin.
Tila naman sinampal si Lalaine ng mga oras na iyon dahil sa sinabi ni Knives. Kahit hindi sa kanya sinabi iyon ng lalaki, alam niyang siya ang pinatatamaan nito ng mga oras na iyon. Gustong dipensahan ni Lalaine ang sarili pero nang tingnan niya si Knives ay bakas sa mukha nito ang matinding disgusto, kaya naman minabuti na lang niyang huwag nang magpaliwanag pa. Alam naman niyang hindi siya paniniwalaan ng lalaki kahit maglupasay pa siya. "I'm sorry, Kuya Knives. This will never happen again, I promise," hinging-paumanhin naman ni Benjamin subalit sa isipan niya, gustong-gusto niyang sakalin ang punyetang si Lalaine dahil kung hindi sana ito tumakas, hindi sana siya makikita ni Knives Dawson na ganoon ang itsura. Hindi maaaring ma-cancel ang engagement niya kay Olivia dahil kailangan ng pamilya niya ang kapangyarihan ng mga Dawson. Kung masira ang kasunduang iyon dahil sa kanya, tiyak niyang ang kanyang daddy mismo ang papatay sa kanya. Not everyone gets the opportunity to belong to the clan that rules all over Luzon, so he has to do everything to not ruin it. Sinenyasan na ni Knives ang kanyang secretary na muling isara ang elevator dahil kanina pa siya late sa meeting, pero tumaas ang makakapal niyang kilay nang makitang naroon pa rin si Benjamin. "Do you have anything else to say?" nakaarko ang mga kilay na tanong ni Knives sa lalaki. Mabilis namang umiling si Benjamin, subalit sa isip niya lihim niyang minumura ang lalaking nasa harapan niya. Kung hindi lang ito kailangan ng kanilang pamilya, hindi siya papayag na tratuhin siya nito ng ganoon. "N-Nothing, Kuya Knives," ani Benjamin na namilipit pa ang dila dahil sa nerbiyos. "Then why don't you get out of here?" malamig pang tanong ni Knives dahilan para lalong mag-ngitngit si Benjamin. "Yeah, I'm leaving Kuya Knives," sagot muli ni Benjamin subalit ang mga mata niya ay matalim na nakatitig kay Lalaine. Hindi na niya masusundan pa ang punyetang si Lalaine Aragon sa elevator dahil ayaw niyang mairita sa kanya si Knives Dawson, kaya naman ipinasya niyang sa ibang pagkakataon na lang niya ito pagbayarin. Lalong-lalo na ang walang hiyang ina nito na niloko siya. Hindi na sumagot pa si Knives at siya na mismo ang pumindot sa elevator upang magsara. Matapos niyon ay palihim niyang sinulyapan si Lalaine na tila basang sisiw sa isang tabi, at mangiyak-ngiyak habang yakap ang sarili. Sa hindi maipaliwanag na dahilan, biglang pumasok sa kanyang isipan ang estrangherang babae na nakasama niya noong nakaraang gabi. Umalis ang babaeng iyon ng tahimik. Ni hindi ito nag-iwan ng anumang bakas ng pagkakakilanlan, at hindi niya rin alam kung ano ang itsura nito dahil langong-lango siya sa alak nang maka-sex niya ito. Malinaw pa rin sa kanyang pandinig ang mga daing at iyak nito habang inaangkin niya. Lihim na napailing si Knives. Hindi niya malaman kung bakit nang mapatingin siya kay Lalaine Aragon ay naisip niya ang estrangherang babaeng iyon. It is obvious that these are different person because the woman he was with that night was pure and innocent, unlike Lalaine Aragon who was a fraud and greedy for money. Tahimik naman si Lalaine na lumuluha sa isang tabi. Sa isip niya ay pinasasalamatan niya si Knives sapagkat kundi dahil sa lalaki, hindi niya matatakasan si Benjamin. Hindi bale nang masama ang tingin nito sa kanya, basta ang importante ay natakasan niya ang demonyong si Benjamin. Ngunit hindi alam ni Lalaine kung ano ang mangyayari sa kanya sa mga susunod na araw lalo pa't alam niyang maraming koneksyon ang lalaki. Lihim na lang niyang ipinagdasal na sana ay matakot ito sa babala ni Knives na huwag nang makisalamuha sa kanya nang sa gayon ay tigilan na siya nito. Mayamaya pa'y naramdaman ni Lalaine na nag-vibrate ang kanyang cellphone kaya kinuha niya ito sa bulsa ng kanyang pantalon. Isang unknown number ang nag-text sa kanya at nang buksan niya message ay namutla ang kanyang mukha dahil sa nabasa, “Hindi pa tayo tapos, Lalaine Aragon. Bibigyan pa kita ng chance na ibigay ang gusto ko, pero sa oras na hindi ka sumipot, magbabayad kayo ng walang hiyang nanay mo!" Nanghina si Lalaine sa mga nabasa, at kung hindi siya nakasandal sa dingding ng mga oras na iyon, marahil ay natumba na siya sa kinatatayuan. Isa pa'y naisip niya ang kapatid niyang si Luke. Bakit nagawang isangkalan ito ng kanilang nanay? At bakit nito nagawa iyon sa kanya? Ang akala pa naman niya at nagbago na ang kanyang nanay dahil sa nangyari 3 years ago. Nang humingi ito ng tawad sa kanilang magkapatid dahil sa nagawa nito ay pinatawad niya ito. Hindi niya lubos maisip na ang lahat ng iyon ay pagpapanggap lang para makuha nitong muli ang loob nilang magkapatid. Ulila na siya sa ama dahil namatay ito noong tatlong taong gulang pa lang siya sa car accident kaya ang kanilang nanay na lang ang kasa-kasama nilang magkapatid. Ang kapatid niyang si Luke ay labing-anim na taong gulang pa lang at mentally retarded, subalit kahit ganoon ay gumagawa ito ng paraan para mapag-aral ang sarili sa isang Special Education school. Wala kasing interest ang kanilang ina na pag-aralin sila kaya't heto silang magkapatid at kanya-kanyang diskarte para makapag-aral. Ilang sandali pa'y bumukas na ang elevator, at dahil iyon ang palapag kung nasaan ang lobby ng hotel ay nagmamadaling lumabas si Lalaine, matapos ay hinarap niya si Knives na blangko naman ang tingin na ipinupukol sa kanya. "M-Maraming salamat, Mr. Dawson. Maraming salamat sa lahat," anang Lalaine habang panay ang yukod at mangiyak-ngiyak. Kunot-noo namang pinagmamasdan ni Knives ang babae. At ano naman ang ginawa niya para pasalamatan siya nito ng ganoon? Nang-iinsulto ba ito? Iniisip ba ng babaeng ito na ipinagtanggol niya ito sa bullshit na si Benjamin? Knives chuckled. He just didn't want his cousin Olivia to know about that incident that's why he stopped Benjamin from doing something stupid. "Just get out of my sight," mariing wika ni Knives habang masama ang anyong nakatunghay kay Lalaine. Mabilis namang sumunod si Lalaine saka nagmamadaling naglakad palayo at tinungo ang lobby ng hotel subalit mayamaya'y nakarinig siya nang mahinang pagtawag sa kanyang pangalan. Paglingon niya, ang secretary iyon ni Knives na humahangos palapit sa kanya. “Ms. Lalaine Aragon, do you have time?” TO BE CONTINUED."MS. LALAINE Aragon, here's the annulment agreement. Please, sign it," magalang na saad ni Liam. He invited the woman to a coffee shop near the hotel to sign the said document, as ordered by his boss.Lihim namang nakahinga ng maluwang si Lalaine. Mukhang tulad niya, nais na rin ni Knives na tapusin na ang kanilang kasal. Kaya kaagad na kinuha ni Lalaine ang ballpen na nakalapag sa kanyang harapan at pinirmahan ang dokumento nang hindi man lang ito binabasa.Kumunot naman ang noo ni Liam at sandaling pinigilan ito sa ginagawa, "Hindi mo man lang ba babasahin ang nakasaad sa annulment paper, Ms. Aragon?" tanong niya.Bakas naman ang pagkalito sa mukha ng babae kaya napilitan si Liam na prangkahin ito at ipaliwanag kung ano ang nilalaman ng nasabing dokumento. "Nakasaad sa agreement na wala kang matatanggap kahit na isang kusing mula kay Mr. Dawson."Kung noong una ay balak ng kanyang boss na bigyan Ms. Aragon ng isang condo unit at 5 million pesos bilang compensation, sa isang iglap ay
NAGING normal ang mga sumunod na araw para kay Lalaine. Pumapasok siya sa university at diretso sa kanyang part-time job sa gabi. Maayos rin ang kalagayan ng kanyang kapatid dahil umuwi siya sa kanilang tahanan sa Paco noong nakaraang araw. May kalayuan din kasi mula sa kanilang tinitirhan ang university kung saan siya nag-aaral kaya minabuti niyang mag-boarding house kung saan malapit sa kanilang eskwelahan. Umuuwi naman siya tuwing araw ng Sabado at Linggo para bisitahin ang kanyang kapatid at para bigyan ito ng allowance. Kasalukuyang nasa ikatlong taon ng high school ang kapatid niyang si Luke sa St. Mary Academy—ito ay pambublikong paaralan para sa mga kabataang may special needs. Libre ang pag-aaral dito kaya wala siyang problema sa tuition ng kanyang kapatid, at ang tanging sagot lang niya ay ang allowance nito.May kakulitan lang ang kapatid niya dahil gusto rin nitong suma-sideline sa mga kung anu-anong trabaho katulad ng pagiging kargador sa palengke, tagawalis, o kaya nama
NANG makarating sa hospital ay naabutan ni Lalaine na nakaratay sa emergency room ang kanyang kapatid na duguan at walang malay. Napahagulhol si Lalaine at saka nanlulumong napaupo sa sahig habang hawak ang kamay ng kapatid. Napakasakit ng kanyang puso na makita sa ganoong ayos ang nag-iisa niyang kapatid. "Laine, be strong..." pang-aalo naman ni Troy sa dalaga. Naaawa siya rito dahil kung siya man ang nasa ganoong sitwasyon ay baka magwala pa siya. Mayamaya pa'y dumating ang doktora saka lumapit kay Lalaine at nagtanong, "Ikaw ba ang relatives ng pasyente?" Mabilis na tumayo si Lalaine mula sa pagkakasalampak sa sahig at saka humahagulhol na hinarap ang doktora. "Doc, iligtas niyo ang kapatid ko. Nakikiusap ako..." pagmamakaawa ni Lalaine. "Please calm down, Ms. Aragon dahil kailangan mong maintindihan nang maayos ang ipapaliwanag ko sa'yo," anang doktor na may bakas ng kaseryosohan sa tinig. "Laine, please calm yourself," wika naman ni Troy na bakas ang pag-aala sa tinig hab
KINAUMAGAHAN, sandaling nagpaalam si Lalaine sa nurse para umuwi dahil kailangan niyang maghanap ng pera para sa gastusin ng kanyang kapatid sa hospital. Balak din sana niyang umidlip kahit sandali dahil magdamag siyang gising at nag-aalala siyang baka bumigay din ang kanyang katawan.Ayaw sana niyang iwan si Luke dahil wala itong bantay, pero dahil hindi pa rin niya ma-contact ang kanyang nanay ay wala siyang choice kundi iwan ito. Nakiusap na lang siya sa nurse na tumitingin sa kanyang kapatid at ipinaliwanag ang sitwasyon. Mabuti na lang din at nagkataong Sabado iyon at wala siyang pasok sa university.Habang naglalakad papalabas sa lobby ng hospital, isang pamilyar na pigura ang namataan niya sa hindi kalayuan, at kahit nakatalikod ito sa gawi niya ay nakikilala niya ito. Nakalimutan niyang sa hospital din palang iyon nagpapa-check si Lola Mathilde dahil minsan na niya itong sinamahan doon.Dahil nangako siya sa secretary ni Knives na puputulin na ang ugnayan sa matanda, ipinasya
MATAPOS magpaalam ay halos kaladkarin ni Knives si Lalaine palabas ng coffee shop. Ni hindi na nga niya nararamdamang sumayad ang mga paa niya sa lupa. Nang makarating sa parking lot ng hospital ay halos ibato siya ni Knives papasok sa loob ng sasakyan. Napapitlag pa si Lalaine at nanginginig sa takot dahil ubod nang lakas nitong isinara ang pinto ng sasakyan bago umikot sa kabilang side at padabong na sumakay. Ang kaninang maamong mukha ng lalaki nang kaharap nito si Lola Mathilde ay biglang naglaho at napalitan ng madilim na anyo. "Drive!" utos nito sa malamig at pagalit na tono. Mabilis namang pinaharurot ng secretary nito ang sasakyan paalis sa lugar. Puno man ng matinding takot at kaba ang dibdib ni Lalaine ng mga sandaling iyon, ngunit naglakas-loob pa rin siyang tanungin ang lalaki na kasalukuyang nakaupo sa kanyang tabi at walang-kibo na nakatingin sa labas ng bintana ng sasakyan. "S-Saan mo ako dadalhin, Mr. Dawson—" "Shut up, bitch!" mariing mura ni Knives sa babae. Nap
SI KNIVES na lang ang tanging pag-asa ni Lalaine kaya kahit alam niyang kinamumuhian siya nito ay lakas-loob siyang nagmakaawa sa lalaki, “Please, kailangan ko talaga ng pera..."Samantalang si Knives naman ay hindi malaman kung matatawa o maiinsulto sa babae. Kanina lang ay takot na takot ito, pero ngayon ay sawa na yata itong mabuhay para maglakas-loob itong hingan pa siya ng pera.Sa galit ni Knives ay halos bumaon ang daliri niya sa payat na braso ni Lalaine upang tanggalin ang pagkakahawak nito sa kanya, saka galit na galit niya itong hinila upang tumayo at saka pabatong itinulak. Dahil sa lakas ng pagkakatulak niya sa babae, tumama ang likod nito sa pader dahilan para mapaluhod ito habang namimilipit sa sakit.“How dare you ask me for money? Bakit? Kulang pa ba ang nahuthot mo kay Lola Mathilde?!" nanlilisik ang mga mata na tanong ni Knives. Talagang sinasagad ng babaeng ito ang kanyang pasensya. This little bitch doesn't seem to know what kind of person he is.Nanginginig ang b
“REMEMBER this, if I find out you are still seeing Lola Mathilde, I will kill you for sure." Matapos sabihin iyon ay umiling-iling si Knives na puno ng disgusto ang gwapong mukha. "Get out of my sight and never show up again," dagdag pa ni Knives saka tumalikod na kasama ang secretary nito. Si Lalaine naman ay masayang lumuluha habang sinusundan ng tingin ang mga ito habang nagpapasalamat, “Maraming salamat, Mr. Dawson. Napakabait mo. Maraming salamat..." Bagaman hindi maganda ang naging trato sa kanya ni Knives, taos-puso pa ring nagpapasalamat si Lalaine dahil pinahiram pa rin siya nito ng pera para sa operasyon ni Luke. Sa mga mata ni Lalaine, mabuting tao pa rin ang lalaki dahil tinulungan siya nitong mailigtas ang buhay ng kanyang kapatid. Nang makasakay naman si Knives ng sasakyan ay umarko ang kanyang makakapal na kilay at puno ng pangungutya niyang pinagmasdan si Lalaine na tuwang-tuwa habang hawak ang pera. 'Good person?' isip-isip ni Knives nang marinig ang sinabi ng b
TINAKASAN ng kulay ang mukha ni Lalaine nang marinig ang pagbabantang iyon ni Benjamin. Hindi siya tanga para hindi malaman kung ano kakayahan ng lalaki. Kayang-kaya nitong sirain ang kanyang buhay na wala siyang kalaban-laban. Naranasan na niya kung paano pag-usapan at paratangan noon kaya hindi niya hahayaan na muling mangyari iyon sa kanya.Dahan-dahang kinalma ni Lalaine ang sarili. Kung gustong makipaglaro ni Benjamin ay pagbibigyan niya ang gusto nito. Sinikap ni Lalaine na baguhin ang ekspresyon ng mukha at hinarap si Benjamin na may pekeng ngiti sa labi. Tila naman nasiyahan si Benjamin sa nakitang pagbabago ng babae. Mukhang natauhan ito sa huling sinabi niya. Sino nga namang gugustustuhing maparatangan ng hindi totoo? "That's it, baby. Walang mangyayari sa'yong masama kung susundin mo lang ang gusto ko. But before that, let me kiss you." Hindi na siya makapaghintay pa na matikman ang labi nito, subalit kumpara sa mga plano niyang iparanas kay Lalaine sa oras na pumayag ito
KINABUKASAN, magkakaharap na dumulog sa dining table para sa breakfast sina Abby, ang best friend niya, si Tito Kenji at ang Kuya Kairi nito. Ang dalawang sobrang cute na anak ng kanyang best friend ay natutulog pa kaya hindi nila kasabay sa almusal na iyon.Hindi magawang tumingin ni Abby sa lalaki dahil hiyang-hiya pa rin siya kaya habang kumakain ay para siyang tangang nakayuko lang at halos dumikit na ang mukha sa plato.“Hija, what's wrong? Ayaw mo ba ng pagkain?” puna ni Kenji sa dalagang si Abby nang makita niyang nakayuko lang ito at tulala.Napilitang nag-angat ng tingin si Abby dahil sa sinabing iyon ng matanda. Ayaw niyang isipin nito na bastos siya o kaya naman ay nag-iinarte sa pagkain. “H-Hindi po, Tito Kenji. May naalala lang po ako,” sagot niya na may pilit na ngiti sa labi.“Tungkol ba kagabi? Don't worry, hindi naman big deal 'yun para kay Kairi. Right, son?” saad naman ni Kenji sabay tingin sa anak na tahimik lang na kumakain.Dahil sa narinig ay wala sa sariling
“BRUHA... Grabe! Hiyang-hiya ako sa katangahang ginawa ko kanina. Kung p'wede lang akong magpalamon sa lupa, ginawa ko na.”Kasalukuyan nasa pool area si Abby at ang best friend niya dahil nagyaya itong mag-night swimming habang umiinom ng wine. Pinaunlakan naman niya ito pero hati pa rin ang isip niya ng mga sandaling iyon dahil sa nangyaring eksena kanina.Hiyang-hiya talaga siya sa nagawa at Hindi niya alam kung ano ang gagawin. Ano na lang ang mukhang ihaharap niya sa lalaki pagkatapos ng kagagahang ginawa niya? Paano niya ito haharapin pagkatapos ng lahat? “Don't mind him. Masungit lang talaga si Kuya Kairi pero mabait naman ang isang 'yun,” nakangiting sagot naman ng kaibigan niya habang tumitipa sa kaharap na laptop.Mangiyak-ngiyak naman si Abby sa narinig. “Paanong 'wag intindihin? Galit na galit s'ya sa'kin, bruh! Sinabihan ko siyang magnanakaw at maniac!” bulalas pa ni Abby napahawak sa kanyang noo na parang stress na stress.“Well kahit ako naman magagalit,” pagbibiro nam
“WHO the hell are you?”Awtomatikong nanigas ang katawan ni Abby nang marinig ang baritonong boses na iyon ng lalaki na nasa ilalim niya. At dahil tanging lampshade lang ang nakabukas na ilaw sa kwartong iyon kaya umahon ang matinding takot sa kanyang dibdib dahil sa pag-iisip na baka masamang tao iyon. “I-Ikaw sino ka?! Bakit ka nandito? Magnanakaw ka ba?!” bulalas ni Abby saka nagpa-panic na tumayo mula sa kandungan ng lalaki pero nanlaki ang kanyang mga mata nang hapitin siya nito sa kanyang baywang. Hindi lang iyon, naramdaman pa niyang ang pagkabuhay ng pagkalalaki nito sa kanyang pang-upo.“This is my fucking house! Who are you? Are you a thief?”sigaw naman nito na hindi pa rin siya pinakakawalan.Ginawa ni Abby ang lahat para makawala sa lalaki pero dahil malakas ito kaya hindi nito ininda ang pagpupumiglas niya. Takot na takot na si Abby kaya dahil sa pagiging desperado, ang tanging naisip niyang gawin ay kagatin ito sa kamay.“What the fuck!” bulalas naman ni Kairi saka wala
“BRUH!”Mangiyak-ngiyak na tumakbo si Abby papalapit sa kanyang best friend na si Keiko. Niyakap niya ito nang mahigpit dahil sa wakas, nagkaroon na rin siya ng kakampi.“Bruh, how are you? Bakit gan'yan ang itsura mo?” nag-aalala namang tanong ng kanyang kaibigan habang kumot nakatingin sa kan'ya.Alam naman ni Abby kung ano ang tinutukoy nito. Malaki na kasi ang ipinagbago niya simula noong naghiwalay sila nito. Bumagsak ang kanyang katawan dahil sa stress at nanlalalim at kanyang mga mata dahil may mga gabing nahihirapan siyang makatulog kapag naiisip niya ang kahayupan ni Henry.Nagbitiw sa pagkakayakap ang dalawa matapos ang ilang sandali. Matagal silang hindi nagkita kaya sobrang na-miss nila ang isa't-isa.Nang hindi sumagot si Abby sa tanong ng best friend niyang si Lalaine ay inakay siya nito paupo sa mahabang sofa at puno ng pag-aalalang pinagmasdan siya. Pero ang isip ni Abby ay kasalukuyang lumilipad sa kabuohan ng opisina ng kanyang kaibigan. Hindi niya akalain na magigi
“I'M sorry, Kairi. I can't marry you...”Naomi returned the ring to Kairi with tears in her eyes. Kairi couldn't understand why her fiancé did that. They were planning to get married but why is she suddenly returning the ring to him now? What the fuck is really happening?“But why? Did I do something wrong, babe?” gulong-gulo na tanong ni Kairi sa nobya saka hinawakan ang kamay at bakas ang matinding pagtatanong sa mga mata.Pero iwinaksi ni Naomi ang kamay na hawak ng nobyo at saka tinakpan ang mukha gamit ang palad at umiyak. “Akiko-san to no o miai ga kimarimashita. Gomen'nasai, Kairi. (My arranged marriage meeting with Akiko has been arranged. I'm so sorry, Kairi.)”Nang marinig iyon ni Kairi ay natigilan siya. Si Akiko ay ang lalaking gusto ng mga pamilya ng kanyang nobya para rito. Kairi thought the man had completely backed out of the agreement, but why would the two get married now? No! Hindi siya makakapayag. Noong una pa lang niyang makita si Naomi, alam niyang ito ang baba
“MASAKIT ba, hija? Pasensya ka na. Wala akong magawa sa t'wing sinasaktan ka ni Sir Henry. Natatakot din kasi akong baka pag-initan n'ya ang pamilya ko.”Mula sa kawalan ay bumaling ang tingin ni Abby kay Manang Ising. Kasalukuyan niyang nilalagyan ng ointment ang sugat niya sa bibig, braso, at binti na katulad ng dati ay tinamo niya mula sa pagmamaltrato ng demonyong si Henry.Her whole body was covered in bruises and scratches, a sign of Henry's sadism. Mas lalo kasi siyang ginagahan kapag nakikita niyang nagmamakaawa ang dalaga sa kan'ya. He feels like he's the lookking and she's his slave. “O-Okay lang po, Manang Ising. Naiintindihan ko po kayo,” saad ni Abby na pilit ngumiti sa matanda.Muling kumuha ng cotton buds si Manang Ising at muling nilagyan ng ointment saka magaang ipinahid sa mga sugat ng kawawang dalaga. Habag na habag siya rito pero wala naman siyang magawa para matulungan ito.“Bakit ba kasi hindi ka na lang umalis? Magpakalayo-layo ka. Magtago ka kahit saan. Basta
ALAS-SINGKO ng hapon ang eksaktong labas ni Abby, at awtomatikong nanginig ang kanyang mga kamay nang makita ang isang itim na Rolls Royce na naka-park sa tapat ng banko kung saan siya nagtatrabaho. Isang bodyguard ang nakatayo sa labas habang hinihintay siya. Habang papalapit ay nanlumo si Abby dahil alam niya na kahit anong gawin niya ay hindi na siya makakatakas pa sa kamay ni Henry Scott. Ni mga pulis ay ayaw tumulong sa kan'ya dahil marinig lang ang pangalan nito ay parang asong nababahag ang buntot.Gustuhin man niyang tumakbo at tumakas kay Henry ng mga sandaling iyon, alam ni Abby na magiging useless lang ang lahat dahil magkikita't makikita din siya nito. Nang minsan ngang sinubukan niyang magtago, sa halip na hanapin siya ay ang kanyang pamilya sa Capiz ang pinuntahan ng mga ito. Sa takot niya na may mangyaring masama sa pamilya ay kusa na siyang lumabas sa pinagtataguan.“Good evening, Ms. Del Rosario,” bati ng bodyguard ni Henry sabay bukas ng pinto ng back seat. Doon, ki
“LET'S break up, Abby. I can't do this anymore...”Tila pinagbagsakan ng langit at lupa si Abby sa narinig. Ang mga salitang iyon ay para bang kutsilyo na paulit-ulit na sumasaksak sa kanyang puso. Maging ang kanyang luha ay biglang bumalong na para bang isang ulan na walang tigil sa pagbuhos.Paano na lang siya kung iiwan siya ni Jake? Si Jake na lang ang tanging kakampi niya pero iiwan pa siya nito. Bakit? Paano nito nagagawang makipaghiwalay sa kan'ya gayong pitong taon na sila nito? Ganoon lang ba talaga kadali para kay Jake na iwan siya pagkatapos ng lahat? Ang akala niya ay tanggap siya nito, tanggap nito ang pagkatao niya. Pero bakit bigla na lang itong makikipaghiwalay sa kan'ya? Did she do something wrong? Aren't they planning to get married? Hinawakan ni Abby ang kamay ng nobyo habang umiiyak. “Jake naman. Seven years na tayo. B-Bakit ngayon ka pa makikipaghiwalay sa'kin? Did she do something wrong? Don't you love me anymore?” umiiyak niyang tanong. Nagulat si Abby nang
•••••“ANAK, sigurado ka na ba? Pwede namang dito ka na lang sa probinsya natin maghanap ng trabaho habang nag-aaral. Bakit kailangang sa Maynila pa? Ang balita ko, maraming masasamang tao doon sa Maynila,” nag-aalalang tanong ni Letisha sa anak na si Abby. Matamis na ngumiti si Abby sa kanyang Nanay Letisha. “Naku nay! Kung kailan naisangla na natin ang lupang sakahan, saka mo pa sasabihin sa'kin 'yan? Paano ko matutubos ang lupa natin kung aatras ako?” pabirong sagot naman ni Abby.Ang totoo, nasasaktan si Abby dahil ang lupang iyon ang tanging alaala ng kanilang tatay na maagang nawala dahil sa pneumonia. Kaya naman bilang panganay, ipinangako niya sa sariling magsisikap siya at magtatrabaho nang sa gayon ay matubos nila iyon sa lalong madaling panahon.“Nag-aalala lang naman ako sa'yo, anak. Mag-isa ka lang doon. Paano ka na lang kapag may sakit ka? Sinong mag-aalaga sa'yo?” Hindi pa rin mapalagay ang puso ni Letisha para sa pag-alis ng panganay na anak, dahil iyon ang unang be