Chapter 4

Pagbalik ni Paula sa desk niya, huminga siya nang malalim at sinubukang kumalma. Kahit ramdam niya ang adrenaline sa katawan, pinilit niyang bumalik sa professional na disposition. Isa ito sa mga araw na kailangang panatilihin niyang kontrolado ang sarili—lalo na’t ngayon pa lang nagsisimula ang laban.

Kinuha niya ang planner mula sa bag at sinimulang i-organize ang araw niya. Habang nagsusulat ng to-do list, sinuri rin niya ang initial observation niya kay Akihiro: may pagka-intimidating, tahimik, pero alerto sa lahat ng nangyayari sa paligid. Ibang klase ang presence nito—matapang, seryoso, at parang laging may binabantayan. Pero sa likod ng matalim na tingin na ‘yon, alam ni Paula na may pagkatao rin ito na maaaring mabuksan. Kailangan lang ng tamang susi.

Hindi pa man siya tapos magplano, biglang lumabas mula sa opisina si Akihiro, hawak ang isang file folder. “Miss Paula,” tawag nito. Agad siyang tumayo.

“Yes, sir?”

“I need these filed and scanned. Make sure they’re labeled properly. I don’t want to see errors.”

“Got it, sir,” sagot niya agad habang inaabot ang mga papel.

Tinitigan siya ni Akihiro nang ilang segundo bago tumango at muling pumasok sa opisina. Habang hawak niya ang mga dokumento, napansin ni Paula na medyo mas naging diretso ang boss niya kaysa kanina. Maaaring maliit lang na pagbabago, pero napansin niya ‘yon. At para sa kanya, isa na namang piraso ng puzzle ang nakuha niya.

Pagkatapos niyang ayusin at i-scan ang mga dokumento, nagpasya si Paula na dumaan muna sa pantry para uminom ng tubig. Doon niya naabutan si Bela, abala sa paglalagay ng mga snacks sa isang lalagyan.

“Uy, productive day?” tanong nito agad nang mapansin si Paula.

“Medyo. Actually, pinapafile na ako agad ni Mr. Conjuangco. Mukhang hindi siya palalampasin kahit first day ko,” sagot ni Paula sabay ngiti.

“Naku, ganyan talaga siya. Pero in fairness, kapag napansin niyang maayos ka, binibigyan ka niya ng trust. Kahit cold siya, hindi naman unfair. Strikto lang,” sagot ni Bela habang nagbubukas ng juice.

“Good to know. Alam mo, ang dami mo talagang helpful tips,” sabi ni Paula.

“Ganito talaga kapag matagal ka na sa kumpanya. You learn to read people. At dahil gusto kita, share ko na rin—kung gusto mong mag-stand out, huwag kang palaging yes girl. Akihiro respects people who can challenge him… in a respectful way.”

Napaisip si Paula. Totoo nga siguro ‘yun. Ang mga taong laging sunod lang sa utos ay hindi agad naaappreciate, lalo na ng isang tulad ni Akihiro na sanay sa power. Kailangan niyang ipakita na may sarili siyang isip—na kaya niyang makisabay, hindi lang sumunod.

Nang bumalik si Paula sa desk, nadatnan niya ang isang internal memo na may meeting si Akihiro sa mga department heads mamayang 2 PM. Kasama sa memo ang instruction na iprepare niya ang meeting room at siguraduhing maayos ang lahat. Agad siyang kumilos—chineck niya ang projector, inayos ang mga upuan, siniguradong may tubig para sa bawat participant, at inihanda ang presentation materials na pinadala ng Finance team.

Habang abala siya, dumaan si Akihiro para i-check ang setup.

“Looks good,” sabi nito matapos silipin ang loob ng meeting room. “You’re efficient.”

“Thank you, sir,” sagot ni Paula.

Ngumiti ito nang kaunti—halos hindi mo mapansin, pero sapat na para mapansin ni Paula na may approval. “Be ready to take notes. I’ll need a summary after the meeting.”

“Yes, sir.”

Nang dumating ang mga department heads, pinanatili ni Paula ang professional stance niya. Tahimik siyang umupo sa gilid, handang magsulat. Habang nagsasalita si Akihiro sa harap, napansin niya kung paano ito magdala ng diskusyon—firm, precise, at hindi natatakot magsabi ng kung ano ang kailangan. Pero may respeto. Hindi ito sigaw o bastos. At sa bawat sagot ng mga managers, pinakinggan ito ni Akihiro ng mabuti, bago sumagot.

Minsan, napapatingin ito kay Paula, lalo na kapag may binabanggit na kailangang i-note. Sa bawat tingin, pinaparamdam nito na kailangan siya—hindi lang bilang secretary, kundi bilang tao sa likod ng support system.

Matapos ang meeting, lumapit si Akihiro habang hawak pa rin ang folder ng minutes.

“I want the summary before 5 PM.”

“Understood,” sagot ni Paula.

“I don’t like wordy reports. Get to the point. But make sure nothing’s missed.”

“I’ll make it concise and complete, sir.”

Tumango ito at tumalikod.

Alas-kuwatro y media pa lang pero tapos na si Paula sa summary report. Tatlong pages lang ito, pero direct, organized, at malinaw ang flow. Dinouble-check niya ang grammar, formatting, at points bago niya ito i-print at i-staple. Dahan-dahan siyang kumatok sa opisina ni Akihiro.

“Come in,” sabi nito mula sa loob.

Pagpasok niya, iniabot niya ang report. “Here’s the meeting summary, sir.”

Kinuha ito ni Akihiro at sinimulang basahin. Ilang minuto siyang nanatiling tahimik habang nakatayo si Paula sa tapat ng desk.

Maya-maya, tinaas nito ang ulo. “Good. Organized. You got all the important points.”

Ngumiti si Paula, bahagyang nag-relax. “Thank you, sir.”

Tumingin si Akihiro nang diretso sa kanya. “You exceeded expectations today. Let’s see if you can keep this up.”

Para kay Paula, sapat na ang mga salitang iyon. Hindi man expressive si Akihiro, ang pagkilala na iyon ay isang malaking tagumpay. Isa siyang taong hindi basta-basta pumupuri—kaya’t bawat simpleng papuri ay may bigat.

Pagkatapos ng opisina, nagkita silang muli ni Amara sa isang café malapit sa tinitirhan nila. Nakasuot pa si Paula ng black dress niya, at halatang pagod pero energized pa rin ang aura niya.

“Uy, kamusta ang first day?” tanong ni Amara habang inaabot ang milk tea.

“Success,” sagot ni Paula habang ngumiti. “Napainom ko ng kape, napansin ang trabaho ko, at… pinuri ako. Konti lang, pero big deal na.”

“Boom!” sabi ni Amara, nagtaas pa ng kamao. “Day one pa lang, may progress na!”

Tumawa si Paula. “Pero seryoso, Amara… hindi siya madaling i-crack. Hindi siya flirt, hindi siya madaldal, and sobrang observant. One wrong move, out ka agad.”

“Alam ko. Kaya nga ikaw ang perfect para sa role na ‘yan. You’re not just charming, you’re smart. At kaya mong makisabay sa ganyang level.”

Naglakbay ang mata ni Paula sa labas ng bintana ng café, kung saan kita ang city lights na unti-unting lumalabas. Marami pa siyang kailangang gawin. Marami pa siyang kailangang patunayan. Pero ngayong natitiyak niyang may efekto siya sa boss niya, kahit kaunti, lalong tumitibay ang loob niya.

At kahit may halong guilt sa ginagawa niya—dahil hindi ito simpleng trabaho kundi isang misyon para pigilan ang kasal ng lalaking minahal ng kaibigan niya—pinipili pa rin niyang sumulong.

“Tomorrow’s another day,” sabi ni Paula. “And I’m just getting started.”

Sa susunod na araw, may bagong hamon na naman siyang haharapin. Pero para kay Paula, bawat araw ay bagong pagkakataon. Hindi lang para mapasok ang mundo ni Akihiro, kundi para ipakita na kaya niyang maging higit pa sa ordinaryong secretary. Isa siyang game player—at unti-unti, sinisimulan na niyang iikot ang laro sa gusto niyang direksyon.