3. KONTRATA

"May ideya ka ba kung sino ang mga nagpapapatay sa ‘yo?" tanong ng dalaga.

"Hays! Ano ka ba?! Nakakagulat ka naman!" Gulat niyang nabitiwan ang sandok sa kaldero kaya’t bahagya siyang napaso.

"Malay ko bang magugulatin ka?" nakapamulsa pang sagot nito sa kanya.

Napangiti na lang si Matthew nang mapansing seksi ang dalagang nasa harapan niya.

"Ano ba?! Nag-iisip ka na naman ng kapilyuhan. Ang tinatanong ko ang sagutin mo!" Umikot ang bilog ng mga mata nito at muling nanahimik.

Maya-maya pa nga, nasa harap na silang pareho ng hapag-kainan. Nagulat siya sa lakas kumain ng babae. In fairness, marunong itong gumamit ng chopstick pero gumagamit din naman ito ng tinidor at kutsara.

"Babaeng-babae kung titingnan, pero daig pa ang isang sundalo kung kumain," usal niya sa kanyang sarili.

Matapos ang hapunan ay naghugas naman ang dalaga ng mga pinagkainan nila. Siya naman ay nakapatong ang mga siko sa lamesa habang sapu-sapo niya ang kanyang baba na tila nagmamasid sa bawat kilos ni Cynthia.

"Cynthia ba talaga ang pangalan mo?" naitanong niyang bigla. Hindi niya tiyak kung tama bang tinanong niya ‘yon.

Nang lumakad ito palabas ng kusina ay napasunod naman siya sa dalaga.

"Kailangan ko nang umalis; bigyan mo ako ng pera at sasakyan," seryosong sambit ng dalaga sa kanya.

Napamaang siya, ayaw niya pa kasi sanang paalisin ang babae. Hindi niya alam pero para bang panatag ang kalooban niya kung nasa tabi niya ito.

"H-Hindi. Huwag ka na munang umalis… may sugat ka pa. Ayokong makonsensiya kapag may nangyari sa ‘yong masama," pagdadahilan niya sa dalaga ngunit alam niyang hindi siya nito pakikinggan.

"Hindi pwede! Kailangan ko nang umalis. May sarili akong problema at ayokong maging sagabal ka pa sa mga plano ko."

"Bakit hindi na lang natin protektahan ang isa’t-isa?"

Napalingon ang dalaga habang nakakunot ang noo. Alam ni Matthew na hindi nito naunawaan ang sinabi niya. Lumakad muna siyang tuloy-tuloy sa sala at umupo sa sofa. Itinuro pa niya ang bakanteng sofa upang maupo rin ito roon para makapag-usap sila ng maayos.

"Anong ibig mong sabihin?" tanong nito nang makaupo na.

"Kukunin kitang bodyguard ko. Ipagtanggol mo ako sa mga taong gustong pumatay sa akin," sabi pa niya habang tinitingnan kung ano ang magiging reaksiyon ng dalaga. "Five million… iyon ang halagang ibabayad ko sa ‘yo. Lahat ng benepisyong gusto mo o mga kahilingan mo… ibibigay ko. Pwede ko pang mas taasan ang offer ko," paliwanag pa niya bago pa nito maibuka ang bibig at tumanggi sa mga inaalok niya.

"Hindi ko kailangan ng pera mo," sagot nito na akmang tatayo na upang iwan siya.

"Pero kanina lang nanghihingi ka ng sasakyan at pera. Saan mo pala gagamitin ang mga ‘yon? Para ba tumakas?" tanong niyang hinaluan nang pang-uuyam ang tinig.

Sa puntong ‘yon, kinakailangan niyang madaplisan ang pride nito at mahamon ang kakayahan nito. Sa umpisa pa lang alam niyang marami itong inililihim.

"Hindi ko alam kung anong mga plano mo, at kung ano ang rason mo kung bakit bigla mo na lang akong tinulungan. Well, magkaiba man ang mga problemang kinakaharap natin alam kong matutulungan natin ang isa't-isa."

"May sarili akong mga kalabang kailangan kong pagtaguan. Hindi ko alam kung ang mga humahabol sa ‘yo at ang mga pinagtataguan ko ay magkakampi—wala akong ideya," sagot nito.

Napatayo na ito at umakyat muli sa hagdanan. Tumayo siya at sinundan ang dalaga bago muling nagsalita, "Pumayag ka na. May kontrata na kapag wala na ang mga taong humahabol at gustong pumatay sa akin, pwede mo na akong iwan… pwede ka nang umalis. Ibibigay ko ang ten million sa ‘yo. Siguro naman makakapagsimula ka na no’n sa lugar na gusto mo?"

"Bakit hindi ka sa mga pulis humingi ng tulong? Bakit sa isang tulad ko pa?"

"Wala na akong tiwala sa kanila. Ilang beses na akong humingi ng proteksiyon pero wala namang nangyayari. Hanggang ngayon ay wala pa rin silang lead sa mga nagtatangka sa 'kin. Sa tingin mo ba walang kapit sa mga kinauukulan ang mga nagtatangka sa buhay ko? Alam kong alam mo ang ibig kong sabihin," sambit niya at tumingin sa mga mata ni Cynthia.

"Kaya mo ba akong bigyan ng bagong identity? Wala akong maipapakitang kahit na anong pagkakakilanlan,” sambit ng dalaga.

"Okay, ako na ang bahala. So, deal?" tanong niya sabay lahad ng kanyang kanang kamay sa dalaga. Inabot naman iyon ni Cynthia habang nakatingin lang sa kaniya. Hindi niya alam kung buo ba ang desisyon nito o napilitan lang dahil wala namang ibang pagpipilian.

Matthew’s Building….

Nang umagang iyon, malakas na ang loob ni Matthew na magtungo sa kanyang sariling kumpanya. Isang seksing babae ang nakasunod sa kanya, si Cynthia. Kaya naman gano’n na lang ang pagtaas ng noo niya nang makapasok sa loob ng building.

Agad na sumalubong sa kanya ang isang grupo ng mga kalalakihan.

"Sir, ang tagal niyo pong nawala. Bakit hindi niyo po sinabi na papasok na pala kayo?" tanong ni Sebastian, ang kanyang personal secretary.

"Nakikita mo ba siya?" may pagyayabang nitong tanong sabay turo niya sa babaeng nasa likuran lang niya. Nakasuot ito ng fitted black pants, leather jacket na may white T-shirt sa loob, at naka-black shade and mask. Halos hindi na makilala at makita ang mukha ng dalaga sa mga suot nito.

"Iyan po bang nakaitim, sir?" tanong rin ni Sebastian.

"Yes, she's my bodyguard," may pagmamalaking salita niya. Pagkasabi niya no’n ay nagpatuloy na rin siya sa paglalakad kung saan ay sumunod lang ang dalaga sa kanya.

Napapalunok lang ang mga tauhan niya dahil sa isip-isip nila ay maaring mawalan na sila ng trabaho.