Chapter 1

Napapahilot si Andrei sa kaniyang sentido ng mga oras na iyon habang nakatingin sa monitor ng kaniyang computer kung saan ay paulit- ulit pa niyang binasa ang nakasulat doon. Sumasakit na rin ang kaniyang ulo dahil pilit niyang inaanalisa ang mga iyon.

Hindi siya makapaniwala sa kaniyang nababasa. Paano nangyari ang bagay na iyon? Wala siyang kaide- ideya sa mga pangyayaring ganuon at hindi niya talaga inaasahan iyon.

Nagulantang na lamang siya dahil nagpatawag ng board meeting ang isa sa investor ng kompanya ng kaniyang ama kung saan ay dumalo siya t doon nga niya nalaman ang lahat.

Lumong- lumo siya dahil sa nalaman niya mgunit wala na siyang magawa pa. Ang kompanyang pinaghirapan ng kaniyang ama ng mahigit labin- limang taon ay malapit ng mawala sa kanila. Ang 85 percent share holder kasi ay ibang tao na at hindi niya alam kung sino ito dahil nakatago ang pagkakakilanlan nito. Ang 5 percent ay kay Mr. Delgado na plano na ring ibenta ito sa kaniya ngunit wala siyang perang malaki kaya hindi niya iyon mabibili.

Nasisiguro niyang milyon- milyon ang kailangan niya para rito at wala siya nito. Ayaw niya namang lumapit kay Zake dahil nahihiya siya, isa pa ay sobra- sobra na ng nagawa nito sa kaniya.

Hindi niya lubos akalain na magkakaroon siya ng ganitong klaseng problema dahil kung tutuusin ay hindi naman sila nagkukulang sa pera at wala naman siyang nababalitaan na nagkaka- problema ang kompanya. Isa pa ay halos dalawang linggo pa lamang siya sa kompanya ng kaniyang ama.

Sa totoo nga ay napilitan nga lamang siyang mag take- over ng kumpanya dahil wala namang gagawa nito kung hindi siya. Besides ay siya ang panganay kaya dapat lang na siya talaga ang mag- handle nito pero hindi niya inaasahang sa ganitong sitwasyon niya ito makukuha.

Napasandal siya sa kaniyang kinauupuan. Kukumprontahin niya mamaya ang kaniyang ama, kailangan nitong masagot ang mga katanungan niya. Hindi naman pwedeng hindi nito iyon sagutin dahil karapatan niyang malaman ang tungkol doon.

Napabuga na lamang siya ng hangin hanggang sa narinig niya ang pagbukas ng pinto ng kaniyang opisina.

“Maam hindi po kayo pwedeng basta- basta na lamang pumapasok d’yan.” rinig niyang sabi ng kaniyang sekretarya na nagpamulat sa kaniyang mata.

Mukhang madadagdagan pa yata ang problema niya.

“Its okay Mira.” sabi na lamang niya sa sekretarya niyang halos mangiyak- ngiyak ng nakatayo sa may pinto ng mga oras na iyon.

Ilang sandali muna itong tumayo doon bago ito tumango at isinara ang pinto. Well, kasama ito kanina sa meeting kung saan ay maging ito ay nagulat sa kung ano ang pinag- usapan doon. Ilang taon na rin ito sa kompanya at alam nito ang hirap ng kaniyang ama doon kaya maging ito ay namomroblema.

“What are you doing here again?” walang emosyon niyang tanong sa babaeng prenteng nakaupo sa harap niya.

“Aren;t you happy that I am here?” magkasalubong ang mga kilay nitong tanong sa kaniya.

Itinuon niya ang tingin sa kaniyang computer.

“Why would I in the first place?” tanong niya ritong hindi nakatingin rito.

Its been two weeks simula nang makilala niya ang babaeng ito sa isang bar kung saan sila pumunta ni Finn. May hinahanap silang tao noon na hindi na nila nagawang hanapin dahil kararating pa lamang nila sa bar ay lumapit na ito sa kanila at hindi na umalis sa tabi nila.

Halos ayaw nga nitong humiwalaya na sa kaniya at gusto pa na iuwi niya sa bahay nila na alam niyang hindi pwede dahil baka malaman ng girlfriend niya. Ayaw niyang masira ang relasyon nila.

“You are such a heartless.” nagtatampong wika nito sa kaniya.

“Nagpunta lang naman ako rito para dalawin ka.” dagdag pa nito.

“Ano ako patay para dalawin?” patay- malisya niyang tanong rito.

Mukhang mas sasakit pa lalo ang kaniyang ulo dahil sa babaeng ito. She keeps on bugging him. Ano kaya ang nasa utak ng babaeng ito? Maganda naman ito at mukhang sopistikada pero heto ito at kinukulit siya.

“Mas mabuti pa umalis ka na.” pagtataboy niya rito.

“No!” singhal naman nito sa kaniya kaya napalingon siya rito.

Nakasimangot ito at nakahalukipkip pa ito at pagkatapos ay nilingon siya.

“I won’t not until you go with me on a date.” sabi nito.

Napatampal na lamang siya sa kaniyang noo.

Woman.

Ano na lamang ang iisiping ng kaniyang girlfriend pag nagkaton? He’s been hiding this girl from her at minsan nga ay may nagkwento sa kaniyang girlfriend tungkol sa babeng ito at sinabi niyang pinsan niya ito na sa totoo lang ay hindi naman. Isa lamang itong babaeng nakilala niya sa isang bar na hindi niya inaakalang hanggang sa office ng kaniyang ama ay masusundan siya.

Hanggang nga sa bahya nila ay minsan na rin itong pumunta at hindi niya alam kung paano siya natunton ng babaeng ito. She seems so simple but she has the guts.

“You are a woman. Do you think it is right to ask for a man to go on a date?” hindi makapaniwalang bulalas niya.

“And why not? Hindi nakakabawas iyon ng dignidad ko and yet, kung kasing gwapo mo lang din naman ang dahilan then its all worth it.” nakangiti ng sambit nito sa kaniya.

What the hell with this girl.

Napapikit na lamang siya ng mariin. She’s a pain.

Ni hindi nga niya alam kung ano ang pinagkaka- abalahan nito sa buhay dahil halos araw- araw ito sa opisina niya. Ni hindi man lang yata ito nagtatrabaho at isa pa ay wala pa siyang alam sa background nito dahil wala naman siyang pakialam.

“Get out now or else I will call a guard now.” banta niya rito.

“Then call one.” sabi nito.

Damn it! Ano bang probelama ng bababeng ito? Bakit ba ayaw siya nitong tantanan nito? Ang dami niyang dapat unahing problemahin tapos dadagdag pa talaga ito.

“Pwede bang bukas mo na lang ako guluhin, just not now please.” sumusukong sabi niya.

Naisisguro niya kasing wala siyang laban sa babaeng makulit na ito.

“Pag- iisipan ko pa.”

“Pwede ba Samantha…” he said on a greeted teeth. Malapit na talaga siyang mapuno.

“Okay. okay. Tommorow we will have our date.” sabi nito at pagkatapos ay tumayo na.

Dahil nga nakapikit siya ay hindi niya namalayang nakalapit na pala ito sa kaniya at n*******n siya nito sa pisngi. When he opened his eyes, he saw her grinning.

“Goodbye my love, see you tommorow.” she said and then winked at him.

Napabuntung- hninga na lamang siya pagkatapos at pinanuod itong makalabas ng opisina niya.

Woman!