MARIYA MARIA POINT OF VIEW
"Kainis! Bakit? Ang tanga tanga mo!" paulit-ulit kong kinagagalitan ang sarili ko. Hindi ko maipaliwanag yung inis at pagsisisi ko. What what i'ved done? Umaga na akong nakauwi ng bahay. Tulog pa ang inay at mga kapatid ko kaya hindi na nila namalayan ang pag-uwi ko. Sobrang sakit pa ng katawan ko lalo na yung pang ibabang parte nito. Nandito ako ngayon sa kama at paulit-ulit na tinatanong ang sarili. Bakit? Bakit ako umabot sa ganon? Hindi yung pagkawasak ng aking babae yung pinoproblema ko, eh. Yung pinili kong makauna sa akin ay yung lalaking may asawa na. Feeling ko sobrang makasalanan ko na. Hindi naman ako ganito at never kong naisip na papatol ako sa lalaking pagmamay-ari na ng iba. Given na guwapo siya at sobra talagang lakas ng appeal. Alam ko na kahit naman sino ay hindi malakahindi sa kaniya pero ako, alam ko kasi ang estado niya. He's a married man. Nag-cheat siya sa asawa niya at hindi ko kayang dalin ng konsensiya ko 'yon. Ayokong makasakit ng feelings ng iba. Hindi ako ganon. Naiinis ako kasi boss ko rin siya at posibleng matanggal ako sa trabaho kapag nalaman niya na ako yung babae na yon. Paano na lang ang pamilya ko? Hindi ko alam kung kaya ko bang pumasok o dapat pa ba akong pumasok sa kumpanya na pinapasukan ko ngayon. Gusto kong matulog, gusto kong mamahinga pero hindi pwede. Ang gulo! Natatakot ako na baka makita ko si Sir Dos at kung ano ang gawin niya sa akin. Kung sana lang ay hindi na lang niya maalala kung ano man yung mga pinaggagawa namin kagabi. "Ate? Ate, hindi ka papasok?" tanong ni budang na nakatayo sa may pinto ng kwarto ko. "Ha? eh... baka hindi." sagot ko sabay Bangon kunwari ay kagigising ko lang. "Bakit hindi ka papasok? masama ba yung pakiramdam mo?" kitang-kita ko ang pag-aalala ng aking kapatid. Naglakad siya patungo sa higaan ko na gawa sa kawayan. "Oo. Masama ang pakiramdam ko. Para akong lalagnatin." Totoo naman na masama talaga yung pakiramdam ko. "Paano yan te, edi wala kang iuuwi? Ano ang kakainin natin mamaya?" "Huwag kang mag-alala. May kakainin tayo mamaya. Kainin niyo muna yung uwi ko kagabi. mamamahinga lang ako tapos mamimili tayo ng pagkain mamaya. Maraming pagkain!" Bigla kong naalala yung tungkol sa tseke. Hindi ako sigurado kung legit ba na may makukuha ako sa bangko pero nangako na kaagad ako sa kapatid ko. "Talaga ate? Sumahod ka na?" Masiglang tanong ni Budang. "Oo kaya maligo na kayo at magbihis ng maganda. Sabihan mo sila Andeng. Mamamahinga lang muna ako." "Sige, Ate. Magpahinga ka lang diyan at ako na ang bahala sa mga kapatid ko." Napangiti na lang ako ng mapait sa hangin. Yung pera--- yung pera na gagastusin namin ay pera na galing kay sir Dos. Bayad para sa pagkasira ng aking pagkababae. Kung hindi ko lang talaga kailangan ay hindi ko tatanggapin. Unfair ang buhay sa akin. Kailangan ko pang gumawa ng kasalanan para lang maibigay ang pangangailangan ng aking pamilya. Makalipas ang ilang oras kong pamamahinga, kaagad na akong bumangon at naligo. Simpleng t-shirt at shorts lang ang aking sunuot at naglagay lang ako ng pulbos sa mukha. Dali-dali na akong lumabas ng kwarto para magkape mina saglit. Pagdating ko sa maliit naming kusina ay nakita ko na kaagad ang malalawak na ngiti ng aking mga nakababatang kapatid. Mga bagong paligo at suot suot yung mga suot nila noong pasko. Napangiti ako pabalik sa kanila. "Wow! Ang gaganda naman ng mga kapatid ko. Excited na ba kayo?" Tanong ko habang nagsasalin ng mainit na tubig sa tasa na may 3 in 1 Coffee. Pagkaraan ay hinalo ko ito at naupo sa upuan naming gawa sa Dos por dos na kahoy. Nang bigla kong mapansin na parang hindi ko pa naririnig ang boses ng inay. "Si nanay? Asaan ang inay?" tanong ko kay Budang. "Ate, hindi umuwi ang Inay. kagabi nagpaalam lang na bibili lang sa tindahan tapos hindi na umuwi." "Ha? Hindi umuwi?" bigla akong kinabahan. "Saan kaya magpunta 'yon?" Hindi na ito bago sa akin. Hindi ito yung unang beses na hindi umuwi ng bahay ang inay. Ayokong isipin na may bago na naman siyang lalaki at ito ang kasama niya magdamag. Huwag naman sana. Sana ay natuto na ang inay. Sana ay hindi na niya dagdagan ang mga kapatid ko dahil sa totoo lang, pagod na pagod na akong unawain siya. Paulit-ulit na lang. "Hindi namin alam, Ate." Para akong nawalan ng gana umalis. Hindi ko lang pinahahalata sa mga kapatid ko pero sobrang Badtrip ko ngayon. Paano nagagawang iwan ng Inay ang mga kapatid ko na puro babae pa? Kung kailan hindi rin ako umuwi. Paano na lang kung may nangyaring masama sa kanila? Dali-dali ko nang tinapos ang pag-inom ko ng kape at niyaya na ang mga kapatid ko. Hindi ko pinahalata na inis ako. Gusto ko silang i-treat. Gusto ko happy lang kami ngayon. Pumara na ako ng tricycle at kinandong ang bunso kong kapatid. Sa bangko muna ako nagpahatid at binilinan sila na antayin na lang ako dito. Dali-dali na akong pumasok ng bangko bitbit ang tseke na nagkakahalaga ng 50k. Nangingig pa ang kamay ko na inabot ito sa teller. Matagal niya itong pinaka titigan. "Bakit po walang pangalan niyo? Saan niyo po ba ito nakuha?" sunod-sunod niyang tanong sa akin. Hindi ako nakasagot agad. Ito ang unang beses na nagpalit ako ng tseke. Wala akong alam tungkol sa ganitong transaksyon. Hindi ko naman pwedeng sabihin na galing yan sa pinagputahan ko. "Bigay po sa akin ng boss ko. Komisyon ko po yan." pagsisinungaling ko. Mukhang duda pa rin tung teller sa sinagot ko. "Saglit lang po. tatawagan ko lang po yung may-ari ng tseke." Ang kabog ng dibdib kom What if i-deny ni sir na galing sa kaniya yon. What if peke itong cheke? Naisip ko kaagad yung mga kapatid ko na umaasa na makakain ng masarap ngayong araw. Nakita kong dinampot ng teller ang telepono. Nakinig ako sa kanilang pag-uusap. Maya maya ay binaba na. "Okay po. Ito ba po yung pera. Salamat po!" doon na ako nakahinga ng maluwag. Nang bilangin na nito sa harap ko ang pera. Ibig sabihin, naaalala nga no Sir Dos ang pagbibigay niya ng bayad. Ang tanong ko, naaalala niya kaya ang mukha ko? Dali-dali na akong lumabas ng bangko at muling sumakay sa tricycle. "manong sa SM po." sabi ko sa driver ng tricycle. Until now, hindi pa rin ako makapaniwala na may pera ako na ganitong kalaki. ito ang unang beses na nakahawak ako ng ganitong kalaking halaga. Somehow, sulit na rin yung pagkakawasak ng pagkababae ko. Dahil sa perang ito, malakabayad na rin ako ng renta at ilang araw kaming makakatawid sa pagkain. Pagdating namin sa mall ay dinala ko na kaagad sila sa World of fun para maglaro. Nakita ko ang tuwa sa kanilang mga galaw. First time lang nila nakapunta sa ganito kaya hindi sila magkandamayaw kung ano ang uunahinh laruin. Nilabas ko ang Android cellphone ko at kinuhaan ko sila ng litrato at video. Ang saya nila pero mas masaya ako. Ako, hindi ko naranasan noong bata ako na maglaro sa ganito kaya nakilaro na rin ako sa kanila. Lahat kami ay nag-enjoy. Panay ang pasalamat ss akin ng mga kapatid ko. Sa wakas ay nakaramdam din sila ng pagod pagkatapos ng ilang oras na paglalaro. Niyaya ko na sila bumaba at doon ko sila dinala sa Jollibee. Ito rin yung unang beses na makakain sila sa ganito maya naman umorder talaga ako ng pagkarami-raming pagkain. 'oh, picturan ko muna kayo. 1 2 3 smile!" Tignan ko lang silang ineenjoy ang pagkain ng chicken joy ay parang busog na rin ako. Ang sarap pala ng may pera. Makakapunta ka sa gusto mo at makakakain ka ng masarap. Ang sarap lang makita na naibibigay mo kahit papaano yung kasiyahan ng mga kapatid mo. Patawarin na lang ako ng Diyos kung bakit o kung saan ko nakuha ang pera na pinambili nito. Pagkatapos naming kumain ay nagtungo na kami sa groceries store. Namili kami ng maraming delata, noodles, kape, tinapay, at mga biskwit. Total ng nagastos ko ngayon ay 11k. Lahat-lahat na 'yon at marami pang natira. Pagdating namin sa bahay ay bagsak ka agad sila sa kabusugan at pagod. Ako naman ay inaayos muna ang mga pinamili. Ngayon ko lang ata nakita na puno itong tikador namin ng mga pagkain. Habang nag-aayos ay biglang tumunog ang cellphone ko. Pagtingin-tingin ko sa Screen ay pangalan ni Dina ang nabasa ko. Dali-dali ko itong sinagot. * * "Girl, anyare? bakit hindi ka pumasok?" tanong ni Dina mula sa kabilang linya. Hindi ko alam kung alam ba ni Dina kung ano ang nangyari sa akin kagabi kaya ito tumatawag. Pinakiramdaman ko muna siya. "Ha, eh, nagka hang over ako. Bakit?" Isa naman ito sa dahilan pero hindi ito yung pinaka dahilan ko. "Wala lang. Bukas pumasok ka, ha! Ang daming trabaho dito." Nakahinga ako ng maluwag. Akala ko pa naman kung ano. "Oo. p-papasok na ko bukas. Ano bang balita diyan?" "Anong balita?" "w-wala. Sige, papasok na ako bukas." Sa tingin ko, wala naman akong dapat na ipangamba tungkol sa pakikipag-one night stand ko. Ang kailangan ko lang siguro ay umiwas o hanggang maaari ay huwag magpakita sa boss ko. Napakarami na niyang tauhan kaya hindi niya basta-basta mangyayari na makikita niya ako doon. Speaking of him, Bigla kong naisipan na i-stalk siya sa f*. Out of no where bigla kong pinuntahan ang profile niya. Napaka pogi niya sa kaniya profile pic. Hindi ko akalain na ang isang CEO na tulad niya ay active sa social media. Matagal ko munang pinakatitigan ang larawan niya at bumalik lahat sa akin muli ang mga ginawa niya sa akin kagabi. Ang gabi na habang buhay kong maaalala. Dinala niya ako sa langit. Bigla akong napangiti mag-isa. Naaalala ko pa rin kung paano niya ako hinalikan at pinaligaya sa kama. That was intense and Hot. Ang laki at ang haba. Ang guwapo niya. Ang sexy ng ungol niya. Ang galing niya kumain. Feeling ko nakabaon pa rin siya sa akin. Bigla akong natigil sa aking pagngiti nang makita ko ang isang larawan. Larawan nila nh asawa niya habang nasa isang fine dining resto. "Ito pala ang asawa niya." napangiti ako ng mapait. The look so sweet in photo. Mukhang mahal na mahal niya ang asawa niya. Sino bang mag-aakala na nagawa niya itong lokohin ng isang gabi? Aaminin ko, may kirot akong naramdaman sa dibdib ko. Mga lalaki nga naman. Kaya nilang umarte sa harap mo na mahal na mahal ka na parang ikaw lang ang babae sa buhay nila pero hindi sila nakukuntento. Kawawa lang ang asawa niya. Naaawa ako. Ang ganda niya at mukhang edukado pa. Wala siyang kaalam-alam na ang asawa niya ay cheater. Patawarin kami ng Diyos. Hindi na para maulit. Isa lang iyong pagkakamali na aking pinagsisisihan.THIRD POINT OF VIEW. I'm starting to feel guilty because I feel like even my parents are being affected by how broken I am. So, I've decided to finally let Shonee go. I love her, but she can't reciprocate my love. She feels suffocated by the way I show her my love. I thought there was a chance for us, but she rejected me, and the reason she's transferring schools is because of me. Wala naman talaga may Shonee yung problema kung hindi nasa akin. I knew from the start that she only saw me as a friend, but I was the one who assumed that her feelings for me could be more than that. I was wrong because I made her my whole world. Wala akong ibang nakikita maliban sa kagandahan niya. Its not Shonee's problem kung hindi niya ako kayang gustuhin. Ako itong masyadong naging obsessed sa kaniya. Ngayong araw, aking kaarawan, nag-desisyon ako na mag-move on na. Ayoko na kasing umiyak sa isang taong wala namang paki sa akin. Naaawa na rin ako sa mga magulang ko dahil nalulungkot sila kapag m
Dos Enriquez POINT OF VIEW Hindi ko alam kung ano bang mararamdaman ko ngayon. Ngayon na nandito kami sa eskwelahan ng anak ko at nakahuna na ang kasagutan sa malaking katanungan sa isipan naming mag-asawa. Hindi ko alam kung dapat ko bang ikatuwa na sa wakas ay masasabi kong mali kami. Mali kami ng iniisip na mag-asawa at hindi talaga bakla ang anak naming si Third. Lalaki siya na nagkakagusto sa isang babae. Dinig na dinig naming mag-asawa ang lahat at sapat na ang aming mga nakita at narinig upang sabihin na hindi bakla ang anak namin. Lalaki siya. Isang matapang na lalaki na nagmamahal sa babaeng tinitibok ng kaniyang puso. Nakakalungkot lang sa part ko bilang magulang na marinig kung paano madurog ang puso ng anak ko. Narinig ko kung paano siya bastedin ng babaeng nagugustuhan. Masakit. Sobrang sakit. Hindi ko ito inasahan na isang araw ay maririnig ko ang ganito. Isang Enriquez na tinanggihan ng babae? Ang anak kong guwapo at sobrang bait? Nahahati din ang puso ko ngay
Bilang magulang, naiintindihan ni Mariya ang naging reaksyon ng asawa. Talagang masakit sa isang ama kung ang kaisa-isa pa nitong anak na lalaki ay magiging pusong babae pa. Kaya naman agad na kumilos si Dos. Kasama ang asawang si Mariya ay agad silang nagtungo sa eskwelahan na pinag-aaralan ng anak. Isang eskwelahan na puro anak ng mayayaman ang nag-aaral. Isang ekslusibong paaralan na milyon ang halaga ng tuition. Ang mga nag-aaral dito ay mga anak din ng mga kaibigan ni Dos sa negosyo kaya isang malaking kahihiyan din para sa kaniya kung totoo ngang pusong babae ang anak. Ilan kasi sa kumpare niya ay biniro niyang ipagkakasundo sa kaniyang ka-isa isang anak. "Babe, just be soft to him. Don't shout at him. Kausapin mo siya sa bahay na lang. huwag dito. Huwag mong ipapahiya ang anak natin. Tandaan mo hinala pa lang natin ito. Hindi pa napapatunayan." mahigpit na paalala ni Mariya sa asawang si Dos bago sila bumaba ng sasakyan. Isang malalim na bugtong hininga ang ginawa ni Dos
Ipinanganak na ang taga pagmana ni Dos. Ang unang maswerteng bata na magpapatuloy ng apelyido na Enriquez. Tinawag na maswerte ang batang ito pagkapanganak na pagkapanganak pa lamang dahil hindi biro ang kayamanan na meron ang kaniyang ama. At dahil siya pa lang ang anak ay sa kaniya lahat mapupunta ang kayamanan at ari-arian ng mga Enriquez. At kahit magkaroon pa siya ng kapatid ay hindi pa rin matatawaran ang halaga ng kanilang paghahatian dahil na rin sa sobrang yaman ng kaniyang ama. Si Third ang unang anak ng mag-asawang Mariya at Dos. Kasalukuyan siyang ngayong grade 6 at hindi pa rin siya nasusundan kaya naman ang lahat ng atensyon at pagmamahal mula sa kaniyang magulang ay nasa kaniya lang. Gaya ng kaniyang lolo at ng kaniyang ama, si Third ay biniyayaan ng magandang mukha. Isang guwapong mukha na hindi maikakaila na namana niya sa kaniyang lolo at ama. Kaya naman abot-abot ang dasal ni Mariya na huwag sanang magaya sa kaniyang lolo si third paglaki niya na kung saan ay na
MARIYA MARIA POINT OF VIEW Hindi ko maipaliwanag yung sakit as in sobrang sakit. Parang nahahati sa apat ang balakang ko. Hindi ko akalain na sa araw pa talaga ng kasal namin ako manganganak at hindi talaga ako handa dahil kanina lang ay lumulutang ako sa kasiyahan tapos ngayon ay panay na ang tulo ng luha ko dahil sa sobrang sakit. Ganun pa man, alam kong matatapos rin ang sakit na ito at magiging sulit ang pagluha ko dahil ang kapalit nito ay masisilayan na namin ang anak ko. Punong-puno ng takot ang dibdib ko ngayong ako at mga nurse na lang at dakawang doktor ang nandito sa loob ng E.R. ewan ko kung bakit hindi na nila pinayagan na pumasok ang asawa ko gayong sa iba ay umuubra naman. Iba kasi kapag nasa tabi ko si Dos. lumalakas ang loob ko. ito pala yung mangyayari na sinasabi niya kanina. Akala ko sa honeymoon pa namin ko isisigaw ang pangalan niya pero ngayon na pala. "Aray ko dosssss!!!! Ayoko na!!!! Ahhhh..... sobrang sakit!!!! Dos!!!!" Sigaw ko. "Misis kalma lang po. Ib
Hindi na mapipigilan ang dalawang pusong nagmamahalan dahil ngayon ay isa na silang ganap na mag-asawa. "Mariya, wala na akong ibang mahihiling pa. Ang tanging masasabi ko lang ngayon ay salamat! Maraming salamat dahil pinatawad mo ako at minahal pa rin sa kabila ng mga pangit kong nagawa. Pangako ko na simula sa araw na ito ay araw-araw kitang mamahalin at magiging tapat sa 'yo sa lahat ng oras. Ibibigay ko sa 'yo ang lahat ng mayroon ako ngayon at hanggang sa huling hininga ko ay pangalan mo lang ang babanggitin ko. I love you, Mariya!" "Dos, ako itong dapat na magpasalamat dahil sa pagdating mo sa buhay ko. Wala na akong masasabi dahil sobrang pinasaya mo ako sa araw na ito. Pangako, magiging mabuti akong may bahay sa 'yo. Mamahalin ko kayo ng magiging anak natin ng higit pa sa buhay ko. I love you, Dos! I love you more than you ever know." "You may now kiss your bride!" Sa harap ng pari, ng mga tao, at ng Diyos, si Mariya at Dos ay isa ng ganap na mag-asawa. Sa pinagtibay