ログイン共有
บทที่3
最終更新日:
2025-11-07 14:48:32ปึง
แรงปิดประตูห้องทำให้เกิดเสียงดังสนั่นตามแรงอารมณ์ของคนปิดอย่างกระทิง ดวงตาคมกริบตอนนี้ดูเกรี้ยวกราดยามเมื่อมองร่างสวยของแฟนสาวซึ่งกำลังยืนตัวสั่นอยู่กลางห้อง "ไหนลองพูดใหม่อีกทีซิ เมื่อกี้ได้ยินไม่ชัด"เขาปลดเข็มขัดนักศึกษาดวงตาจ้องเธอเขม็ง "พูด" เพียะ "ฮึก"เข็มขัดเส้นหนาฟาดลงบนโซฟาทำให้เกิดเสียง ทำเอาไอวาสะดุ้งตัวโยนด้วยความตกใจและหวาดกลัว "กูถาม ว่าเมื่อกี้มึงพูดว่าอะไร มึงคิดจะเลิกกับกูอย่างนั้นเหรอไอวา"ร่างสูงใหญ่พุ่งเข้าไปหา เขาใช้ฝ่ามือใหญ่บีบลำคอระหงของไอวาจนเธอแทบหายใจไม่ออกทำได้แต่เพียงมองแฟนหนุ่มด้วยท่าทีหวาดกลัว "กูถาม" "ชะ...ใช่"แม้จะหวาดกลัวแฟนหนุ่มตรงหน้า แต่ไอวาก็ไม่อยากพบกับความเสียใจอีกต่อไป "ฉันอยากเลิกกับนาย ได้ยินชัดหรือยัง" พรึ่บ "ฮึก"แม้จะเจ็บปวดเพราะโดนชายหนุ่มจับเหวี่ยงให้ล้มตัวลงบนโซฟา แต่ความคิดอันแน่วแน่ของไอวาก็ไม่คิดจะเปลี่ยนไป เธอหันไปมองร่างสูงใหญ่ด้วยแววตาเจ็บปวดและผิดหวัง "รู้อะไรไหมกระทิง ยิ่งนายทำแบบนี้ฉันยิ่งรู้สึกอยากเลิกกับนายมากยิ่งขึ้น" "คิดดีแล้วใช่ไหมที่อยากจะเลิกกับฉัน"ชายหนุ่มถามย้ำพลางใช้นิ้วปลดกระดุมเสื้อนักศึกษา "หยุดนะ"ไอวาเสียงแข็ง เริ่มกวาดสายตามองหาหนทางหนีกับสิ่งที่มันกำลังจะเกิดขึ้นในไม่ช้านี้ แต่ก็ช้ากว่าชายหนุ่มหลายเท่าเมื่อเดินเข้ามาประชิดตัว จับเรียวแขนสองข้างกดลงบนโซฟาตรงบริเวณเหนือศีรษะ "ถ้านายทำอะไรฉัน ฉันจะเกลียดและจะหนีออกไปจากชีวิตของนาย" "ถ้าเธอทำมันได้สำเร็จ ฉันก็จะยินดี" สวบ "กรี๊ด"เสียงกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดดังขึ้นภายในห้องพักของทั้งสอง ซึ่งคอนโดแห่งนี้บิดาของชายหนุ่มเป็นคนซื้อให้ ปึก! ปึก! ปึก! "ฮึก เจ็บ" "จำไว้ไอวา เธอไม่มีสิทธิ์หนีไปจากฉัน"ชายหนุ่มจับเรียวขามาพาดไว้บนเอวสอบ ในขณะที่กำลังแทรกแก่นกายเข้าไปในโพรงคับแคบของหญิงสาวครั้งแล้วครั้งเล่าอย่างหนักหน่วง "พอสักที ฉันเจ็บ" "เธอไม่มีสิทธิ์ร้องขอ จนกว่าฉันจะพอใจ" "ฉันเกลียดนาย กระทิง"เปลือกตาสวนปิดลงพร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมา โดยที่ไอวาไม่ทันได้เห็นสีหน้าและแววตาแห่งความเจ็บปวดของชายหนุ่มในตอนนี้ 'เขาผิดที่เลว เลวที่มีผู้หญิงคนอื่น เลวที่ไม่สามารถทนเห็นเธอเดินออกไปจากชีวิตของตัวเองได้' ร่างสูงใหญ่โหมกระหน่ำสาดพายุเข้าใส่หญิงสาวครั้งแล้วครั้งเล่า ปลดปล่อยความรู้สึกมากมายเข้าสู่โพรงอ่อนนุ่มด้านในหมดทุกหยาดหยดจนไอวาหมดแรงผล็อยหลับไปทันทีที่เขาปลดปล่อยความรู้สึกในรอบสุดท้ายเข้าไปในโพรงอ่อนนุ่มของเธอ "ขอโทษนะไอวา แต่ฉันปล่อยเธอไปไม่ได้จริง"เขามองใบหน้าขาวสะอาดตาของหญิงสาว ผู้หญิงที่เขารักและคิดอยากจะแต่งงานใช้ชีวิตกับเธอตลอดไป ร่างสูงใหญ่อุ้มร่างสวยหลับสนิทของแฟนสาวไปวางไว้บนเตียงนอน ก่อนจะจัดการเช็ดตัวและคราบเหนียวเหนอะหนะตรงบริเวณกลางกายจนสะอาดหมดจด "ฝันดีนะครับไอวา เดี๋ยวทิงมานอนด้วยนะ"น้ำเสียงอ่อนโยนบอกฝันดีหญิงสาว ก่อนเขาจะถือโทรศัพท์ออกมาตรงระเบียงห้องนอนเพื่อต่อสายหาใครบางคน "มีอะไร ทำไมโทรมาดึกดื่น"เสียงเข้มดังมาตามสายทันทีเมื่อบิดาของชายหนุ่มอย่างคุณ'รังสิมันตุ์'กดรับสาย "เรียนจบ ผมอยากแต่งงาน"กระทิงบอกจุดประสงค์ของตัวเองให้บิดารู้ เพราะนี่เป็นทางเดียวที่เขาจะผูกมัดไม่ให้หญิงสาวหนีออกไปจากชีวิตของตนเองได้ "ได้หนูไอหรือยัง" "ยังครับ"ชายหนุ่มตอบเสียงแผ่วจนบิดมาสัมผัสได้ถึงความผิดปกติ "สร้างเรื่องเหี้ย ๆ ทำให้หนูไอเสียใจอีกแล้วใช่ไหม" "พ่อครับ" "แกไม่ต้องพูด ถ้ายังเลิกทำตัวเหี้ย ๆ ไม่ได้ก็ไม่ต้องแต่ง" ติ๊ด บิดารักและเอ็นดูไอวาเหมือนกับลูกสาวแท้ ๆ มาตลอดซึ่งกระทิงเองก็รับรู้ เพราะบิดาของเขาเป็นเพื่อนสนิทตั้งแต่สมัยเรียนกับแม่ของไอวา บิดาและมารดาของเขารักและเอ็นดูหญิงสาวเหมือนลูกหลานคนหนึ่งแม้ว่ามารดาของไอวาจะจากโลกใบนี้ไปแล้วก็ตาม "ฉันจะไม่ยอมปล่อยให้เธอหายออกไปจากชีวิตของฉัน เด็ดขาดไอวา"ดวงตาคมกริบมองผ่านทะลุกระจกไปยังใบหน้าสวยของหญิงสาวซึ่งตอนนี้ได้กำลังหลับสนิทด้วยความเหนื่อยล้า ถ้าพรุ่งนี้เธอตื่นขึ้นมา ก็คงจะเอาแต่เมินเฉยไม่มองหน้าเขาเหมือนกับครั้งก่อน ๆ อีกแน่เลย "ไอวา ฉันเตรียมโจ๊กเอาไว้ให้แล้ว รีบมากินเร็ว" "..." "ไอวา"มีเพียงเสียงของกระทิงที่ดังขึ้นอย่างต่อเนื่องภายในบรรยากาศที่เงียบสนิทยามรุ่งเช้า หญิงสาวในชุดนักศึกษานั่งอยู่บนเก้าอี้ตรงหน้าโต๊ะแป้ง เธอบรรจงใช้รองพื้นปกปิดร่องรอยความเจ็บปวดที่ชายหนุ่มฝากเอาไว้เมื่อวานโดยไม่คิดจะหันไปมองเขาที่กำลังเปล่งเสียงเรียกชื่อเธออยู่ในตอนนี้ "ไอวา มากินโจ๊กเร็ว เดี๋ยวมันจะเย็นหมดนะ"เธอวางแปรงแต่งหน้าลงบนโต๊ะ ดวงตากลมโตมองดูความเรียบร้อยก่อนจะลุกขึ้นเดินไปหยิบกระเป๋าสะพายใบเก่งของตัวเองพร้อมที่จะก้าวขาเดินออกไปจากห้องพัก "จะไปไหน"ฝ่ามือใหญ่คว้าเรียวแขนก่อนกระทิงจะเดินมาดักหน้า ไอวายืนนิ่งไม่ได้โต้ตอบก่อนเธอจะเอียงหน้าไปมองทางอื่นเมื่อเห็นว่าเขากำลังโน้มตัวก้มศีรษะลงมา จุ๊บ "รอก่อนได้ไหม เดี๋ยวไปพร้อมกัน" "..." "ฉันขอโทษ" "..." "ไอวา" "หลีกไป" "ไม่ จนกว่าเธอจะยอมยกโทษให้ฉัน"หญิงสาวหันมาเผชิญหน้าเมื่อได้ยินคำพูดนี้หลุดออกมาจากปากของแฟนหนุ่ม "นายรู้อะไรไหมกระทิง" "รู้อะไร" "นายมันน่ารังเกียจมากแค่ไหนรู้ตัวหรือเปล่า"หญิงสาวจ้องลึกเข้าไปในดวงตาของเขา ในขณะที่กระทิงก็ต้องมองมาที่เธอไม่ต่างกัน "นายมันน่าขยะแขยงที่สุดเลยรู้ตัวไหม ตอนกลางวันนายไปมีอะไรกับผู้หญิงคนอื่น พอฉันรู้เจ้านายก็ใช้กำลังข่มเหงฉันอีก นายมันน่ารังเกียจมากที่สุดเลยรู้ตัวหรือเปล่า" "ไอวา คือฉัน" "การที่ฉันตัดสินใจคบกับนายเป็นแฟน มันเป็นสิ่งที่ฉันทำแล้วรู้สึกว่าตัวเองโง่มากนายรู้ไหม"ฝ่ามือใหญ่กำหมัดแน่นเมื่อได้ยินคำพูดของแฟนสาว "ถ้าฉันย้อนเวลากลับไปได้ อย่าว่าแต่การเป็นแฟนเลย แม้แต่ความเป็นเพื่อน ฉันก็จะไม่มีวันมอบมันให้นาย"
最新チャプター
SO BAD แฟนเก่าคนนี้ของกระทิง บทที่63
บรรยากาศภายในห้องหอของบ่าวสาวอบอวลไปด้วยกลิ่นหอมของกุหลาบขาวอันบริสุทธิ์ซึ่งถูกจัดตกแต่งเอาไว้ตามมุมต่าง ๆ ภายในห้อง หากมองไปยังเตียงนอนขนาดใหญ่ตรงหน้าก็จะพบว่ามีกลีบกุหลาบสีแดงโรยเป็นรูปหัวใจดวงใหญ่เอาไว้"พ่อกับแม่ขอให้ลูกทั้งสองคนครองรักกันด้วยความเข้าใจ หนักนิดเบาหน่อยก็ให้อภัยซึ่งกันและกันนะลูก""ครับ ค่ะ"ไอวาและคริสต์ก้มลงกราบเท้าของผู้ทรงอำนาจอย่างคุณรังสิมันต์"ส่วนแม่นั้น ขอให้ลูกทั้งสองใช้ปัญญา สติ และความรักในการประคับประคองชีวิตคู่ให้มีความสุขตลอดไป และนับจากนี้ไปขอให้ดูแลกันให้ดี และเมื่อมีปัญหาอะไร ขอให้นึกถึงวันที่รักกันนะลูก""ครับ ค่ะ"คู่บ่าวสาวก้มลงกราบเท้าของผู้ใหญ่ที่เคารพรัก"เอาล่ะ พ่อกับแม่มาส่งหนูได้เพียงเท่านี้นะไอวา ที่เหลือต่อจากนี้ก็ฝากคุณคริสต์ช่วยดูแลลูกสาวของผมต่อด้วยนะครับ คุณรู้ใช่ไหมถึงแม้ว่าไอวาจะไม่ใช่ลูกสาวแท้ ๆ ของผม แต่ผมก็รักเด็กผู้หญิงคนนี้เปรียบเสมือนลูกสาวแท้ ๆ ""ครับ ผมทราบ ผมจะไม่มีวันทำให้คุณพ่อต้องผิดหวังในตัวผม""นี่แหละสิ่งที่ผมต้องการได้ยินมากที่สุด""แม่กับพ่อขอตัวก่อนนะลูก ไอวา อย่าลืมนะ แม่กับพ่ออายุก็จะเข้าเลขหกแล้ว หวังว่าแม่กับพ
SO BAD แฟนเก่าคนนี้ของกระทิง บทที่62
บรรยากาศภายในงานแต่งงานช่วงเช้าของไอวาและคริสต์เป็นไปได้อย่างเรียบง่าย เจ้าสาวอยู่ในชุดไทยสีขาวเด่นสง่าราวกับนางในวรรณคดีไทย ส่วนฝ่ายชายเองก็สวมชุดไทยสีเดียวกันเรียกได้ว่าเป็นคู่ที่เหมาะสมกันอย่างหาที่ติไม่ได้แม้พิธีแต่งงานช่วงเช้าจะถูกจัดขึ้นด้วยความเรียบง่าย มีเพียงเพื่อนและแขกคนสนิทไม่กี่คนที่ได้ถูกเชิญให้มาร่วมเป็นสักขีพยานในการแลกแหวนแต่งงานในครั้งนี้ แต่มีอีกหนึ่งสิ่งที่คุณต้องพากันเบิกตาค้างด้วยความตกใจนั่นก็คือสินสอดที่ฝ่ายชายได้เตรียมมาให้กับเจ้าสาว'ข้าพเจ้า คริสต์ ชาร์ค ขอมอบทรัพย์สินทั้งหมดที่ข้าพเจ้ามีให้กับนางสาวไอวาแต่เพียงผู้เดียว'พินัยกรรมที่เป็นลายลักษณ์อักษรของชายหนุ่มเนื้อหาบทความตามข้างต้น เงินสดสิบล้านบาทไทยที่วางอยู่ตรงหน้า เครื่องเพชรมูลค่าหลายสิบล้านว่างเด่นสง่าส่องแสงประกายวิววับ อีกทั้งโฉนดที่ดินหลายสิบใบ บ้านและอสังหาริมทรัพย์ รถหรูรวมไปถึงทรัพย์สินส่วนอื่น ๆ อีกมากมายซึ่งไม่สามารถตีเป็นมูลค่าที่แน่ชัดได้ซึ่งเขาได้ยกมอบเป็นสินสอดให้กับไอวาโดยไม่ขอรับคืนในครั้งนี้ทำเอาเจ้าสาวแทบจะเป็นลมล้มพับไปเธอไม่ได้เป็นฝ่ายเอ่ยขอแต่อย่างได้ สินสอดทุกอย่างเขาเป็นฝ่ายจั
SO BAD แฟนเก่าคนนี้ของกระทิง บทที่61
เช้าวันรุ่งขึ้นไอวาได้เดินทางพาว่าที่สามีมายังบ้านผู้ใหญ่ที่เธอเคารพรักเหมือนผู้ให้กำเนิด ซึ่งตลอดเวลาที่เธอย้ายไปอยู่ต่างประเทศก็ยังคงติดต่อมาหาถามไถ่ถึงสารทุกข์สุกดิบ และการเดินทางมาหาครั้งนี้เธอก็ได้โทรแจ้งท่านให้ท่านได้ทราบตั้งแต่เมื่อวานตอนเย็น"หนูไอวา""คุณป้า"คุณหญิงรัศมีที่ยืนรออยู่ตรงหน้าประตูทางเข้าอ้าแขนโอบกอดหลานสาวคนสวยด้วยความคิดถึง ซึ่งเป็นภาพที่ทุกคนต่างจดจำมันได้แม้ว่าครั้งหนึ่งนานเป็นปีที่ไอวาจะไม่ได้เดินทางมาที่นี่"คิดถึงจังเลยลูก""หนูก็คิดถึงคุณป้าเหมือนกันค่ะ"แววตาของเด็กสาวมองผู้ใหญ่ทั้งสองที่เธอยังรักและเคารพด้วยความคิดถึง"สวัสดีค่ะคุณลุง สบายดีนะคะ""ลุงสบายดี หนูเองก็สบายดีใช่ไหม""หนูสบายดีค่ะ"ไอวายิ้มหวานให้กับผู้ใหญ่ทั้งสอง ก่อนเธอจะแนะนำชายหนุ่มขางกายให้ได้รู้จักกับผู้ใหญ่ที่เธอรักและนับถือ"คุณคริสต์คะ ท่านคือคุณลุงรังสิมันต์กับคุณป้ารัศมี ท่านทั้งสองเป็นผู้ใหญ่ที่ฉันเคารพรักค่ะ"ต่างฝ่ายต่างมองหน้า ก่อนมาเฟียหนุ่มจะเอ่ยแนะนำตัว"สวัสดีครับ ผม คริสต์ ชาร์ค เป็นว่าที่สามีของไอวาครับ""อะ...อะไรนะ""ยินดีที่ได้รู้จักครับคุณคริสต์"ผู้ทรงอิทธิพลของเมืองไทย
SO BAD แฟนเก่าคนนี้ของกระทิง บทที่60
ประเทศไทย"ไอวา""ใยไหม"เพื่อนรักทั้งสองคนที่ไม่ได้เจอหน้ากันมากนึ่งปีเต็มพุ่งเข้ากอดกันด้วยความคิดถึง ใยไหมซึ้งจนน้ำตาไหลโอบกอดร่างของไอวาเอาไว้แน่น"คิดถึง"เพียงคำเดียวมันช่างเต็มไปด้วยความหมายอันลึกซึ้งระหว่างเพื่อรักทั้งสองคนที่ไม่ได้เจอหน้ากันมานานทั้งสองคลายอ้อมกอดออกจากกัน ต่างฝ่ายต่างเช็ดคราบน้ำตาออกจากใบหน้าของกันและกันมันช่างเป็นภาพที่ดูน่าเอ็นดูในสายตาของผู้มอง"เป็นยังไงบ้าง คราวหน้าคราวหลังอย่าหนีหายไปแบบนี้อีกนะ"กว่าไอวาจะยอมติดต่อกลับมา เวลาก็ล่วงเลยไปเกือบจะครบหนึ่งปีเต็ม "ขอโทษนะ ต่อไปฉันจะไม่ทำให้เธอกับทุกคนต้องเป็นห่วงอีกแล้ว"ไอวามองไปยังร่างสูงใหญ่ของเพื่อนสนิทอีกสองคนที่ยืนส่งยิ้มมาให้เธอ"ว่าไงชอปเปอร์ เด่นคุณ พวกนายสบายดีนะ""ฉันสองคนสบายดี ไปอยู่ที่นั่นนานเป็นปีเธอดูสวยมากขึ้นนะ""อะ..แฮ่ม"ทุกสายตาหันมองไปยังร่างสูงใหญ่ของมาเฟียหนุ่มที่ยืนเด่นสง่าอยู่ข้างไอวา ชอปเปอร์หน้าถอดสีขึ้นมาทันทีพอ ๆ กับเด่นคุณที่ไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมาสบตารังสีอันตรายแผ่ออกจากร่างสูงใหญ่ทำให้ผู้โดยสารคนอื่น ๆ รวมไปถึงเพื่อนสนิทอีกสามคนเริ่มรู้สึกหวั่นใจ"ไม่ทำแบบนี้สิคะคุณคริสต์ ดูสิเพ
SO BAD แฟนเก่าคนนี้ของกระทิง บทที่59
ไอวารู้สึกตัวตื่นขึ้นมาในช่วงบ่ายของเช้าวันถัดไป สิ่งแรกที่เธอลืมตาตื่นขึ้นมาเห็นก็คือใบหน้าคมเข้มหล่อเหลาของมาเฟียหนุ่มซึ่งกำลังนอนฟุบอยู่บนเตียงคนไข้คอยกุมมือเธอไม่ไปไหน แต่ทันทีเมื่อเธอเริ่มขยับตัวชายหนุ่มก็รู้สึกตัวตื่นขึ้นมา"ไอวา คุณฟื้นนานแล้วเหรอครับ เจ็บตรงไหนหรือเปล่า"ชายหนุ่มเอ่ยถามเธอด้วยน้ำเสียงร้อนรนก่อนจะเอื้อมมือไปกดปุ่มเรียกพยาบาลในขณะที่มืออุ่นร้อนอีกข้างคอยกุมมือของเธอเอาไว้"เป็นยังไงบ้างครับ""ฉันทนได้ค่ะ ว่าแต่คุณคริสต์ล่ะคะ เป็นยังไงบ้างได้รับบาดเจ็บตรงไหนไหม"ริมฝีปากซีดเซียวเอ่ยถาม ไอวากวาดสายตามองไปตามร่างกายของชายหนุ่ม เธอรู้สึกโล่งอกผายลมออกมาจากริมฝีปากเมื่อไม่เห็นว่าร่างกายของเขาเกิดแผลตรงบริเวณส่วนไหน"มีอะไรหรือเปล่าคะ คุณคริสต์มองหน้าฉันแบบนั้นทำไม""ผมมีอะไรบางอย่างยากจะพูด หลังจากคุณหมอเข้ามาตรวจดูอาการของคุณนะครับไอวา"ชายหนุ่มบอกเธอด้วยน้ำเสียงจริงจัง ซึ่งเป็นช่วงจังหวะเดียวกันกับที่หมอและพยาบาลเปิดประตูเดินเข้ามามาเฟียหนุ่มปล่อยให้หมอวัยกลางคนตรวจดูอาการของไอวาอย่างถี่ถ้วนโดยมีเขาคอยยืนเฝ้าอยู่ไม่ห่างไปไหน"โชคดีนะครับที่กระสุนไม่โดนจุดสำคัญ ถ้าหาก
SO BAD แฟนเก่าคนนี้ของกระทิง บทที่58
บรรยากาศหน้าห้องฉุกเฉินเต็มไปด้วยความตึงเครียด ร่างสูงใหญ่ของมาเฟียหนุ่มเสื้อราคาแพงของเขาตอนนี้เต็มไปด้วยคราบเลือดเอาแต่เดินเวียนไปมาอยู่ตรงหน้าประตูด้วยความร้อนใจ ต่างจากผู้ชายอีกคนที่เอาแต่นั่งนิ่งปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาอย่างเงียบ ๆ ไม่พูดอะไรสมองของกระทิงในตอนนี้หนักอึ้งราวกับมีค้อนปอนหนัก ๆ ถ่วงเอาไว้ เขาเป็นคนล้วงเอาปืนจากลูกน้องของคริสต์ยิงโทนี่ ในขณะที่หญิงสาวอย่างไอวาใช้ร่างกายของตัวเองบังกระสุนจากปลายกระบอกปืนของโทนี่ไม่ให้โดนคนที่เธอรัก'ฉันไม่ได้รักนายแล้วกระทิง ฉันรักคุณคริสต์ไปแล้ว'เขาเชื่อคำพูดทุกอย่างของเธอแล้ว สิ่งที่เธอทำเพื่อปกป้องผู้ชายคนนั้นมันเป็นเครื่องมือช่วยยืนยันได้เป็นอย่างดี ผู้หญิงที่ยอมเอาตัวเองไปเสี่ยงกับความตายเพื่อให้คนรักปลอดภัย ถ้าไม่รักกันจริงก็คงไม่มีใครยอมทุ่มเทได้ขนาดนี้ครืดเสียงบานประตูห้องฉุกเฉินที่เปิดออก ก่อนร่างสูงใหญ่ของคุณหมอวัยกลางคนจะเดินออกมา ทั้งคริสต์และกระทิงต่างวิ่งตรู่เข้าไปหาด้วยสีหน้าเป็นกังวล"เธอเป็นยังไงบ้างครับ""คนไข้ปลอดภัยแล้วครับ โชคดีที่กระสุนยิงไม่โดนจุดสำคัญ ตอนนี้ผมได้ผ่าเอากระสุนออกเรียบร้อยแล้วครับกำลังจะพาไปห้อง
あなたも気に入るかもしれません
สยบรักเสือร้าย
มดตัวจี๊ด4.8K ビューROARING LION | ใต้เงาราชสีห์
อยู่ในตะเกียงแก้ว7.1K ビューสมิงดำ [มาเฟียร้ายรัก]
ชะนีติดมันส์3.6K ビューสิงขร [มาเฟียร้ายรัก]
ชะนีติดมันส์4.1K ビューกรงพิศวาสทาสรักมาเฟีย
ลั่นทมสีเลือด587 ビューลงทัณฑ์เมียลับมาเฟีย
แอดอ้วน นามปากกาเงินล้าน4.3K ビューรัก•เจ็บ•ลึก(เพื่อนพี่ชาย)
Philipnana4.3K ビューเเอบรักมาเฟีย (Secretly Love)
ซีซั่นฟิน999 ビュー
