บทที่4

ใบหน้าคมเข้มแสดงความหัวเสียออกมา ทันทีเมื่อเขาก้าวขาเข้ามาในคณะโดยไร้เงาของแฟนสาวที่แอบหนีออกมาก่อนเขา

"เป็นเหี้ยอะไรของมึงอีก ทำหน้าอย่างกับส้นตีน"ชอปเปอร์ เพื่อนสนิทของกระทิงเอ่ยขึ้นทำทีเมื่อเห็นร่างสูงใหญ่เดินมาถึงโต๊ะก่อนจะนั่งลงบนเก้าอี้อย่างหัวเสีย

"ทะเลาะกับไอวาอีกแล้วล่ะสิ ถึงได้ทำหน้าแบบนี้"เด่นคุณ เอ่ยออกมาอย่างมองออก เพราะทุกครั้งที่กระทิงมีสีหน้าและอาการแบบนี้สาเหตุหนึ่งเดียวก็คงหนีไม่พ้นจากแฟนสาว

"เออ กูทะเลาะกับไอวามา"คำตอบจากปากของกระทิงทำให้เพื่อนทั้งสองกระตุกยิ้มตรงมุมปาก เพราะทั้งคู่ก็พอจะเดารู้ว่าสาเหตุหลัก ๆ มันมาจากใคร

"รอบนี้กับใครอีกล่ะ เมื่อเดือนที่แล้วกับใครนะ เด็กที่ชื่อจ๊ะจ๋าหรือเปล่า หรือว่าครั้งนี้คนเดิมอีก"

"แพรว เด็กบัญชี"เพื่อนทั้งสองที่คบหากันมานานพยักหน้าเป็นอันรับรู้

"คือกูไม่เข้าใจว่ะ ว่าทำไมไอวาถึงได้โกรธกูมากมายอะไรขนาดนั้น กูก็แค่ผู้ชายคนหนึ่งหรือเปล่าวะ ผู้หญิงเสนอมากูก็แค่สนอง"คำพูดของคนเห็นแก่ตัวหลุดออกจากปากของกระทิง นี่ถ้าหากไอวามาได้ยินเข้าคงหนีไม่พ้นทะเลาะกันอีกเช่นเคย

"มึงอย่าไปพูดแบบนี้ให้ไอวาได้ยินนะ ถึงยังไงไอ้วาก็ขึ้นชื่อไอวาเป็นแฟนมึง มึงควรจะรักษาความรู้สึกของเธอบ้าง"

"ก็ไม่ใช่ว่ากูไม่รักษา แต่มึงเข้าใจไหมวะกูก็แค่ผู้ชายคนหนึ่งที่มีความต้องการ ถึงยังไงไอวาก็คือผู้หญิงที่กูรัก คือคนที่กูจะแต่งงานด้วย ส่วนผู้หญิงคนอื่นก็แค่เครื่องระบายอารมณ์ของกูก็เข้านั้น"

"มันจะดีมาก ถ้าอารมณ์ของมึงมีเพียงแค่กับไอวาคนเดียว"เด่นคุณพูดขึ้น เขาจะไม่ใช่ผู้ชายที่ดีร้อยเปอร์เซ็นต์ แต่ถ้าหากมีแฟนแล้วเขาก็พร้อมที่จะหยุดไม่ทำให้คนที่ตัวเองรักต้องเสียใจ

"มึงลองคิดดูนะกระทิง ถ้าหากวันหนึ่งวันใดไอวาทำในแบบที่มึงกำลังทำกับเธออยู่ในตอนนี้ มึงจะรับได้ไหม"กระทิงส่ายหน้าเป็นคำตอบทันทีโดยไม่ต้องคิด

"..."

"มึงก็รู้ว่าสำหรับไอวามึงคือที่หนึ่ง มึงคือคนเดียวที่อยู่ในใจของเธอมาตลอด มึงก็เห็นว่าที่ผ่านมาพวกผู้ชายในมหาลัยต่างสนใจแต่ไอวาแต่เธอก็ไม่เคยคิดที่จะนอกใจหรือหวั่นไหวกับผู้ชายคนไหน"เด่นคุณพูดให้กระทิงคิดตาม

"มึงอย่าใช้คำว่า'ไอวาไม่มีที่ไป' เพราะถ้าวันไหนผู้หญิงอย่างไอวาหมดความอดทน ต่อให้เธอต้องคลาน เมื่อถึงวันนั้นเธอก็จะยอมคลานออกมาชีวิตของคนอย่างมึง"

"หึ ไม่มีวันนั้นหรอก"กระทิงตอบเด่นคุณด้วยความมั่นใจในความรักที่ไอวามีให้เขา

"ไอวาจะไม่มีวันเดินออกไปจากชีวิตของกูได้ เพราะกูจะไม่ยอมปล่อยให้เธอเดินออกไป ไม่ว่าจะต้องแลกด้วยวิธีไหน กูก็ยอม"เพื่อนทั้งสองหันมองหน้าเมื่อได้ฟังคำพูดที่กระทิงคิดว่าตัวเองนั้นถูก

ชีวิตของไอวากับปัญหาครอบครัวพวกเขาทั้งสามย่อมรู้ดี เพราะพ่อแม่ของครอบครัวทั้งเป็นเพื่อนสนิทกันมาตั้งแต่เด็กทำให้พวกเขาย่อมรับรู้ถึงปัญหาที่ไอวาต้องเผชิญหน้าทุก ๆ ครั้งเมื่อเธอกลับบ้านไป

"เรียนเสร็จแล้วจะไปเที่ยวต่อที่ไหนดี ไปเดินช็อปปิ้งดีไหม หรือจะไปหาอะไรอร่อย ๆ ทานกันดี"ใยไหมเอ่ยขึ้นหลังจากเธอและเพื่อนสนิทอย่างไอวาก้าวขาลงบันไดมาจากตึก

"ไอวา"

"..."

"ไอวา"

"ฮะ"

"เหม่ออีกแล้วนะ"เสียงเรียกชื่อของเธอดังสนั่นทำให้ไอวาได้สติกลับมา สาวน้อยหน้าใสหันไปมองใบหน้าของเพื่อนซึ่งกำลังจ้องมองมาที่เธอพลางขมวดคิ้วเข้าหา

"เหม่ออะไรอีก ตอนนั่งเรียนก็เหม่อ ตอนเดินลงบันไดก็ยังเหม่อเดี๋ยวก็ตกลงไปขาหักหรอก"คำพูดของใยไหมทำให้ไอวารู้สึกผิด เพราะตัวเธอเอาแต่นึกคิดถึงเรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้นจนไม่มีเวลาได้สนใจในการเรียนเนื้อหาและคำพูดของเพื่อนเลย

"ขอโทษนะ พอดีมีเรื่องให้คิด"สีหน้าและแววตาของไอวาแสดงความรู้สึกผิดอย่างจริงใจ ทำให้ใยไหมต้องรีบดึงไปนั่งคุยที่ม้าหินอ่อนตรงหน้าคณะ

"ทะเลาะกับกระทิงเรื่องเมื่อวานเหรอ"

"อืม"ไอวาพยักหน้าตอบอย่างตรงไปตรงมา เพราะความเจ้าชู้ไม่รู้จักพอของแฟนหนุ่มมันกำลังทำให้เธอรู้สึกเหนื่อย

"ฉันเหนื่อย ที่จะต้องมาคอยรับรู้ว่าเขาไปมีอะไรกับผู้หญิงคนอื่นอยู่ตลอดเวลา"ไอวาเริ่มระบายความรู้สึกภายในใจออกมา

"เขาทำเหมือนว่ามันเป็นเรื่องปกติ สิ่งที่ผู้ชายทุกคนล้วนทำมันได้ในขณะที่มีแฟนอยู่ เธอรู้ไหม ทุกครั้งที่ฉันรู้ว่าเขามีอะไรกับผู้หญิงคนอื่น ฉันทั้งเกลียด ทั้งโกรธ เสียใจจนอยากจะหนีออกไปให้พ้นพ้นจากชีวิตของเขา"

"ไอวา"ใยไหมตะลึงกับสิ่งที่ไอวาพูดออกมา

"ฉันพูดจริง ๆ นะใยไหม ยิ่งเขาทำเหมือนทุกสิ่งมันเป็นเรื่องปกติ ฉันก็ยิ่งอยากจะหนีเขาไปให้ไกล"ใยไหมรีบยื่นมือไปกุมมือสั่นเทาของไอวาเอาไว้พลางมองเพื่อนที่กำลังนั่งร้องไห้ด้วยความสงสารจับใจ

ความเสียใจที่ไอวาเผชิญ ใยไหมรับรู้มาตลอด เธอรู้สึกเห็นใจเพื่อนสนิทที่จะต้องมาเจออะไรแบบนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่าเพราะความไม่รู้จักพอของแฟนหนุ่มอย่างกระทิง

ใยไหมได้แต่คอยปลอบในขณะที่ไอวากำลังนั่งร้องไห้ด้วยความเสียใจ เธอเองก็ไม่รู้ว่าจะช่วยเรื่องนี้ได้อย่างไร เพราะเรื่องที่เกิดขึ้นนั้นมันละเอียดอ่อนต่อความรู้สึกมาก

"ใยไหม"

"หืม"

"คืนนี้ฉันขอไปนอนที่ห้องของเธอด้วยได้ไหม ฉันไม่อยากกลับไปเจอกระทิงในตอนนี้"

"ได้สิ สำหรับเธอได้เสมอ"

"ขอบใจนะ ขอบใจเธอจริง ๆ ที่ไม่เคยทิ้งฉันไปไหนเลย"ไอวาพุ่งเข้ากอดเพื่อนสาวพลางร้องไห้ออกมา ก่อนทั้งคู่จะพากันเดินทางกลับห้องพักของใยไหมซึ่งอยู่ไม่ไกลจากมหาวิทยาลัยสักเท่าไหร่ ใช้เวลาเดินทางเพียงสิบนาทีก็ถึง

"กระทิงลูก วันศุกร์นี้อย่าลืมนัดแม่นะ พาหนูไอมาด้วยแม่จะเตรียมของอร่อย ๆ ที่หนูไอชอบไว้ให้เยอะ ๆ "

"ได้ครับแม่ ว่าแต่แม่ครับ ผมมีเรื่องอยากจะให้แม่ช่วย"ดวงตาคมหันไปมองโต๊ะอาหารที่เขาจัดการจัดไว้อย่างสวยงามเพื่อทำการเตรียมง้อหญิงสาวหลังจากที่เธอกลับมา

"ลูกมีเรื่องอะไรอยากจะให้แม่ช่วยเหรอกระทิง"

"เรื่องไอวาครับ"ชายหนุ่มตอบมารดากลับไปด้วยน้ำเสียงจริงจัง

"อีกไม่นานเราสองคนก็จะเรียนจบแล้ว ผมอยากแต่งงานกับไอวาทันทีเมื่อเรียนจบ"เพราะเขารู้ว่านี่คือสิ่งที่แม่ของเขาเองก็ต้องการเหมือนกัน

"แต่ตอนนี้ไอวากำลังงอนผมอยู่ ถ้าวันนี้ผมง้อเธอไม่สำเร็จ วันศุกร์นี้แม่ช่วยพูดกับไอวาถึงเรื่องแต่งงานให้ผมหน่อยได้ไหมครับ"

"ลูกพูดจริงเหรอ เรื่องแต่งงาน"

"จริงครับ"

"แม่ดีใจมากที่สุดเลยที่ได้ยินอะไรแบบนี้ ได้ เดี๋ยวแม่จะช่วยพูดกับหนูไอวาให้ ลูกจะได้แต่งงานกับหนูไอวาสมใจลูกแน่นอน ไม่ต้องห่วง"