Chapter 20

BUMUKAS ang pinto ng study room ko at pumasok si Nanay Jossy na para bang maiiyak ito.

"Brandon, si Kara." Hindi na nito napigilan ang sarili. Umiyak na ito.

"Anong nangyari kay, Kara?" tanong ko sa kay Nanay Jossy.

"Naaksidente ang eroplano na sinasakyan niya. Hanggang ngayon ay pinaghahanap pa ang mga ibang pasahero."

Agad akong tumayo at tinawagan ang mga tauhan ko. Hindi pwedeng mawala si Kara.

"Look for, Kara kahit anong mangyari ay hanapin ninyo ang asawa ko!" ma-awtoridad na utos ko sa kanila.

Napasabunot ako sa aking buhok. Sana ay hindi ko hinayaan na umalis na mag-isa si Kara. Sana ay sinamahan ko na lang siya at sa private plane ko na lang siya pinasakay.

Isinuklay ko ang aking kamay sa aking buhok. Hindi ko alam ang gagawin ko. Sana ay hindi ko na lang hinayaan na umalis si Kara. Kinuha ko ang brande na nakapatong sa mesa ko. Agad kong sinalinan ang baso at inisang lagok ang alak na iyon. Sunod-sunod.

Hanggang sa itapos ko ang bote sa pader. Pinagtatapon ko ang mga mahahaw