Chapter 27.1

UNTI- unting napamulat ng mga mata si Vena. isang kakaibang silid ang kinamulatan niya at hindi siya pamilyar doon. Napahikab pa siya at pagkatapos ay napapikit. Pakiramdam niya ay kulang pa ang tulog niya ngunit nang mga oras na iyon ay ramdam na ramdam niya ang pamumugto ng mga mata niya na tila ba busog na busog ang mga iyon sa pagtulog.

Dahan- dahan siyang nagmulat ng mga mata at pagkatapos ay bumangon mula sa kaniyang pagkakahiga, kasabay nang pag- ikot ng paningin niya sa buong silid at napatanong kung nasaan nga ba siya. Akmang mag- iinat sana siya nag biga na lamang na hindi niya mahila ang kaniyang kamay.

Nang lingunin niya ito ay agad na nanlaki ang kaniyang mga mata dahil sa labis na pagtataka kung bakit nakakadena ang isang kamay niya. Bigla tuloy niyang ipinilig ang kaniyang ulo at binalikan niya ang mga nangyari kahapon upang maalala niya.

Napapikit siya at pagkatapos ay napamulat nang maalala niya na tumakas siya mula sa isla at kinagabihan ay umuwi siya sa kanilang bah