Chapter 52

FIFTY TWO

HINDI pa rin siya lumalabas ng kanyang silid hanggang sa mga oras na iyon, ni ang bumaba para kumain ay hindi niya ginawa dahil hindi niya alam pero ayaw niyang bumaba dahil pakiramdam niya ay hindi talaga siya welcome sa bahay na iyon dahil sa mga titig ng mga taong naroroon.

Ang bawat kilos niya ay pinapanuod at sinusundan ng mga ilang pares na mata at hindi niya alam kung paano gumalaw ng maayos sa lugar na iyon. Pakiramdam niya ay tila siya sinasakal at nawawalan siya ng hininga dahil sa mga titig ng mga taong nakapaligid sa kanya.

Ilang saglit pa ay biglang bumukas ang pinto ng kanyang silid kaya nabaling ang kanyang tingin rito. Bumungad doon ang babaeng nakasimangot at halatang iritado ng mga oras na iyon