07

"Nakakaantok!" reklamo ni Sommi sa aking tabi.

Ginulo niya ang siyete niyang buhok.

She's addicted to be unique kaya't heto, nagpagupit ng siyete.

Muntik na nga akong mapaiyak sa itsura niya kanina.

I am her best friend pero hindi ako masanay-sanay sa mga ginagawa niya sa buhay niya.

Lalo pa't kahapon ay ang haba-haba ng buhok niya.

Ako ang nanghinayang!

Pagpatak ng alas kwatro ay halos magtulakan ang mga kaklase ko sa paglabas.

Lalo na ang mga babae.

Kunot-noo ko silang sinundan ng tingin.

"Madaling-madali ang mga iyon-

"Tara na, Athie!"

Hinila ako ni Sommi but I jolted and pulled off to her grip. Kumunot ang noo niya.

"Saan ba tayo pupunta?"

"Duh! Invitational game ngayon ng college. Kasama 'yung mga varsity ng ibang branch ng school! Manila at Canlubang."

Napaisip ako at nang maalalang nakita ko iyon sa page ng school.

Napatango nalang ako.

Niligpit ko na ang gamit habang inip na inip na naghihintay sa akin si Sommi.

Pinadyak niya ang paa dahil sa bagal ko.Nilingon ko siya.

"Kung ipagpapatuloy mo iyang kabagalan mo sa court mismo na tayo uupo!"

"Sino ba kasing nagsabi sa'yo na sasama ako?"

Tumaas ang kilay niya.

Hindi nagugustuhan ang tungo ng usapan.

"At bakit hindi ka sasama?"

Isinukbit ko ang bag sa balikat.

"Susunduin ako ni mommy."

"Ngayon na?"

"Hm-mm.."

Lumabas na ako ng classroom.

Isang bantalyon ng mga senior high ding tulad ko ang nagmamadaling bumaba upang makarating na sa quadrangle.

Doon daw gaganapin ang laro.

Mayroon kasing court doon katulad ng sa gym namin.

Ngunit kailangan mo pang sumakay ng jeep patungo roon kaya marahil ay dito nalang ginawa.

"Hindi ka talaga manunuod?"

Nakasunod sa akin si Sommi.

Tinititigan ako habang patuloy ang tingin-tingin ko sa mga nagmamadaling estudyante.

Nakababa kami ng quadrangle at sobrang daming tao.

Maingay na sa tilian kaya't halos tumakbo ang bestfriend ko para makiusyoso.

Patalon-talon siya sa likod ng mga nandoon, pinipilit makakita.

Sommi groaned.

"Ayan di na ko makakasiksik!"

Sinimangutan ko siya.

"Eh sinabi ko na kasi sa iyong hindi ako manunuod. Sinabayan mo pa ako."

"Tsk!"

She scratched her head and tip-toed.

Kinagat ko ang labi at tumingin-tingin sa aming lobby na katapat lang ng quadrangle.

Nagkalat din ang mga estudyante.

Hawak ang dalawang strap ng aking bag ay tumingkayad din ako.

Nasa dulo kami ni Sommi ngunit kita pa rin naman ang mga tumatakbong player ng basketball kapag naka-tingkayad.

"Oh akala ko ba hindi ka manunuod?!" iritado si Sommi nang makita akong humahaba rin ang leeg sa tabi niya.

"Hindi pa nagtetext si mommy eh."

"Hinihintay mo pa pala ang text ni tita. Sana sumama ka na sakin kanina!"

"Galit ka na niyan?" tumawa ako ng makita ang sobrang frustration sa kanyang mukha.

"Athie naman eh! Kainis ka. Andito si Deo eh!"

Kumunot ang noo ko.

Nilingon muli ang court.

The great number 19, Idris Thaddeo Elorde, is dribbling the ball while making eye contact with his guard.

Pinalusot niya sa binti ng kalaban ang bola habang tinititigan ito.

Dumagundong ang tilian.

At sa isang iglap ay maliksi siyang humakbang sa kanan.

Agad hinabol ng kalaban ngunit tila isang kidlat siyang umatras ng isang beses at muling sumugod pakaliwa.

Dahilan kung bakit niya naiwasan ang kalabang napaupo na at mabilis na nai-lay up ang bola.

Shoot!

Nanlaki ang mata ko habang nabibingi sa mga tilian at kantyawan.

What a freaking ankle-breaker!

Halos mapamura ako sa cross over na iyon.

Pumito ang referee at nilapitan ng mga kasama ang nagbantay kay Deo dahil hanggang ngayon ay nakaupo pa rin ito!

Habang ang team naman ni Deo ay binabatukan at pinapalo siya sa pwet.

Pinaypayan ni Sommi ang sarili. "Ang pogi pogi niya lalo!"

Pumito muli ang referee.

Sa kabilang team ang bola.

Tinitigan ko ang hinahangaan ng halos lahat dito.

High school palang ako ay matunog na ang pangalan ni Deo.

Nakilala ko siya nang minsang magkaroon ng pageant ang school.

Kabilang ako at naimbitahan siyang maging isa sa judges.

He captivates my attention because he never left my eyes.

Sinusundan niya ang aking galaw kaya hindi ako makaporma ng ayos noon.

Hilaw ang aking ngiti habang narampa at hindi ko siya matitigan.

Kung todo five inch heels pa ang dala-dala ko noon!

But I talked to myself that I shouldn't be affected!

Matatalo ako kapag nagpatuloy akong ganoon!

"Shit! Muntik na ako madapa kanina 'nung nakita kong nakatitig sa akin si Deo!" dinig kong sabi ng isang kandidata din sa isa pa.

"Totoo pala talagang judge siya. Akala ko tsismis lang!"

"Hay naku, bakit kasi walang swimsuit wear!"

Nagtawanan sila.

Nasa dressing room na kami noon para maghanda sa sports wear.

"Iyon ba iyong naka tshirt na light green at may coat?" singit ko.

Malawak ang ngiti sa akin noong babae.

"Oo! Ang gwapo niya no? College na iyon eh, sa Manila nga lang!"

So, I'm not the only one.

He's also well known sa aming school at lalong sigurado sa kanila.

Dahil bukod sa varsity, ay isinasali rin siya sa mga pageant ng organization nila.

He's the face of our school in Manila branch!

Ang kanyang mukha ay naparada sa f******k at flyers sa tuwing nagpo-promote ang school.

Sumigaw muli si Sommi kasabay ng mga babae sa paligid ng maagaw nito ang bola sa kalaban.

Saka ipinasa sa kakampi na nag-shoot ng bola sa ring.

He smiled and everyone screamed because of it.

Nakakunot ang noo ko habang tinitignan siyang nagpa-pacute sa mga babaeng malapit sa score board sa gilid.

Nang lumingon ito sa aming banda ay hindi ko alam kung namamalik-mata ba ako dahil pakiramdam ko'y nagtama ang mata namin.

Kahit ang daming nakaharang sa aking harapan.

He smiled more.

Bumuka ang labi ko.

Muli niyang inilapit sa akin ang malaking bouquet ng bulaklak na hawak.

Naramdaman ko ang pagpatong sa akin ng korona.

Kaya bahagya akong yumuko at inayos ang sash sa aking balikat.

Muli ko siyang binalingan, nakangiti pa rin siya.

He's taller than me.

Even I'm wearing a five fucking inch heels! Six footer ba ito o sadyang ganoon na ako kaliit?

Tinanggap ko ang bulaklak at humarap sa camera sa ibaba ng stage.

Naghihintay para sa picture.

Naramdaman ko ang palad niya sa aking ibabang likod.

Halos mapaliyad ako nang maramdaman ang pagkalat ng kuryente sa aking buong likod.

Na dumaloy sa aking batok at buong mukha.

I felt paralyzed just by his light touch.

And that's not the end.

I almost shiver when I hear his low but hard baritone voice.

"First runner up isn't bad. Congratulations, you did great!"