06

"Mommy.."

"Ang sakit sakit na hindi niya matanggap na hindi na pwede. Dahil sabi ng doctor ay maaaring pareho pa kami ng bata na mamatay kung magbubuntis ulit ako. I can't risk that, Athie. You were still a baby that time! Takot na takot pa akong mawala sa tabi mo and he called me selfish because of that."

That's why parang distant sa akin si dad.

Nagseselos sa akin.

Maybe he thought that mommy loves me more.

Though I can't say na nagkukulang siya bilang ama sa akin.

He's sweet and strict at the same time.

Katulad ng ibang mga tatay diba?

Ngunit iyon pala iyong minsan kong nararamdaman sa kanya.

Minsan magagalit nalang ng walang dahilan.

And sometimes when they're going out, hindi niya ako pinapasama.

I understand, though.

I love them so much and I was so naïve way back.

Ngayon ay napagtatagpi-tagpi ko na.

Is it possible for a father to be jealous to his child?

Humagulgol kaming dalawa ni mommy sa kusina.

Our pain and sorrow is very loud in our silent home.

Hindi ako nagsasalita dahil pakiramdam ko'y hindi kailangan.

Matagal kami doon ni mommy habang yakap ang isa't-isa.

Hanggang sa natulala nalang siya.

Kaya't nagtangka akong kumalas para gawan siya ng kape o tsokolate.

Ngunit agaran ang hawak niya sa akin. Her eyes were puff and pleading.

"Aalis ka?"

Muling hiniwa ang puso ko.

Nangilid ang luha sa aking mata ngunit pilit ko siyang nginitian.

Hinawakan ko ang kamay niyang nakahawak sa akin.

"My, igagawa lang kita ng inumin."

Nahihiya siyang ngumiti sa akin kaya mas lalo ko siyang nginitian.

Hinalikan ko siya sa pisngi at tumuloy sa paggawa ng inumin.

I heard her sigh.

Natuloy ang nangingilid na luha kanina habang hinahanda ko ang baso at chocolate dispenser.

Kinagat ko ang labi at pilit na idinidilat ang mga mata dahil sunod-sunod na ang patak ng aking luha.

A while ago, I am furious on what my father does to my mother.

My pride highlighted.

Hindi namin siya kailangan!

But right now, I am silently wishing for his comeback.

Mahina akong humihiling sa aking isip na umuwi na siya.

My mother needs him!

Siguro'y papagitna na lamang ako upang hindi sila mag-away.

Baka kapag pinag-usapan nila ito ng maayos ay maresolba.

Pumikit ako ng mariin at isang beses tumakas ang hikbi sa akin.

Dahan-dahan kong nilingon si mommy ngunit nakita kong nakatulala nalang siya sa harap ng aming lamesa.

Pinigilan ko ang awang nararamdaman dahil maiiyak lamang ako.

Naghilamos nalang ako para mahugasan ang basang mukha.

Tumikhim ako at dinala na ang tsokolate kay mommy.

I sat beside her.

Walang reaksyon ang kanyang mukha habang inilalapit ko sa kanya ang baso.

Tinignan niya iyon at maliit akong nginitian.

Dad! Come home, please!

That night, hindi ako pumayag na sa masters matutulog mag-isa si mommy.

I joined her at hugged her tight.

"I love you, my."

"Love you too."

Nauna akong nagising.

Mababaw ang naging tulog ko dahil hinihintay ko si dad ngunit hindi siya dumating.

Wala siya sa kama.

Nilingon ko si mommy sa aking tabi.

Kahit nakapikit ay kita ko ang pamamaga nito.

Umiiyak siya kagabi habang nagkukunwari akong tulog.

Bata pa si mommy.

Ang balat niya ay makinis at maputi pa rin.

May kaunti rin siyang pekas sa kanyang pisngi at ilong na namana ko ngunit mas light at kaunti ang sa akin.

She had this natural beautiful eyebrows and her eyes looked so angelic.

Maraming nag-aakala na may lahing Koreana o Japanese si mommy dahil sa kanyang mata.

At iyon ang kinaiinggitan ko dahil hindi ko iyon namana sa kanya.

My eyes looked strict and snobbish.

Itim at makapal ang aking lashes pati na rin yung sa lower eyelids ko kaya mukhang naka-eyeliner.

I kissed her cheek and went out of the bed.

I'm still hoping that my father was just in our guestroom dahil nga nag-away sila ni mommy.

At nang siguro'y nakita kaming magkasama sa kwarto kaya hindi na tumuloy.

Kabado pa akong lumipat sa guestroom, crossing my fingers tight.

Hindi ko siya nakita doon.

Humapdi na naman ang puso ko at gusto kong sumigaw sa galit!

He can't do this to us!

Ano ito basta nalang kaming iiwan ng walang maayos na paliwanag?

Marahil ay kay mommy, pero.. hindi sapat!

Alam ko.. alam kong mahal niya ako!

Hindi niya ko matitiis kahit pa gusto niya ng kapatid ko.

I trust his love for me and it is enough to make him home!

"Atharie.."

Nilingon ko ang mababa ngunit babaeng-babaeng boses ni mommy.

She saw me closing the guest room’s door.

Ang kanyang malamig na titig ay nagpapahirap sa aking paglunok.

I can't see any pain in her eyes pero mas ramdam ko ang paghihinagpis niya.

Dahil nakita akong nabigo sa pag-aasam sa pagdating ng ama.

"Bumaba ka na. Magluluto ako." malamig niyang sabi at muling bumalik sa kanilang kwarto.

Tumingala ako at nawalan ng ganang pumasok.

I can't leave my mother here all alone!

At.. gusto kong hintayin si daddy!

Kaya naman tulala ako sa school nang pumasok dahil pilit akong hinatid ni mommy.

Lipad ang utak ko sa kung anong nangyari na sa bahay.

"My, sama nalang ako sa clinic mo." nguso ko habang mahigpit ang kapit sa aking upuan para hindi niya mahila palabas.

Mahina siyang natawa.

"Hindi pwede. Anong gagawin mo 'don? Halika na, male-late ka na!"

"My!"

Tumawa na siya ng tuluyan.

My heart hurts even though her laugh is genuine.

"Atharie, no! Isa pa, tatlo ang magpapa-brace sa akin ngayon. May dalawang magpapagawa ng dentures kaya magiging busy ako talaga. At malamang aabutan ko ang labasan niyo. I won't go home alone. I'll fetch you here. Sabay tayong uuwi."

In that statement, napalayas niya ako sa sasakyan.

Kahit paano ay napanatag ako sa tawa niya kanina.

At.. sabay kaming uuwi!

Maybe we should eat outside, hm?

Excited na ako! Magde-date kami ni mommy!

Iyon nalang ang ginawa kong energizer habang nakatunganga sa aming teacher na hindi ko alam kung alam niya ba talaga ang tinuturo niya.

She also admitted na hindi ang subject na ito ang major niya.

Nagkukulangan na yata ng guro kaya ganito.