04

Our company is still a baby.

A pioneer, kaya maliit palang ang building.

Dalawang palapag para sa pitong departamento.

My business is print.Eve Magazine.

A magazine which talks about the life of a girl.

What she likes, what she sees in something.. everything about girls.

May advocacy rin sa girl empowerment at kung ano-ano pa.

Tumingin silang lahat sa akin nang buksan ko ang glass door.

Some of them greeted me and some of them ignored me.

I am not usually wearing what an EP or Executive Producer needs to wear.

With creamy high heels and beige cross neck jumpsuit I don't look like one.

Hell, with those boring corporate attire!

Tinanggal ko ang salamin at isa-isang tinignan ang mga aplikante nakaupo sa magkabilang gilid ng hallway.

May isa-isang pumapasok kapag tinatawag.

Ang iba ay umiismid pa sa akin.

Inaakala yata nilang aplikante rin ako dahil tumigil ako sa pinaka gitna.

I would like to hire those girls.

Makikita niyo kung paano ang tamang pag-irap!

Hindi ko nalang pinagtuunan ng pansin.

Dumiretso na ako sa opisina ni Cede sa second floor, katabi ng akin.

She's my secretary anyway.

Kahit paano kasi ay kailangan ko na.

Kaming dalawa lang ang mayroong opisina dito.

Dahil ang buong floor ay ang imprentahan ng mga magazine.

At first, si Cede palang ang kasama ko sa pagpapatayo nito.

We both struggle just to built this company and I love her for staying.

Itinuring ko na siyang nakababatang kapatid.

She's still in college actually, graduating.

Taking up Communication course dahil in line na rin naman daw sa trabaho niya rito.

Kaya hindi ko siya itinutulak ng maigi sa trabaho.

Gusto ko ay mag-focus siya sa pag-aaral niya.

Iyon ang pangako ko sa nanay niya bago ito namatay.

I owe her mother a lot.

"Bakit ngayon ka lang!?"

At katulad ng tunay na panganay na kapatid ay tumaas ang kilay ko ng marinig ang taas ng boses niya.

She noticed it at sumimangot nalang.

"Saan ka ba galing, ate?"

Ayan.. ate. Kapag alam na galit na ako ay umaamo na.

"May pinuntahan lang." dumiretso ako sa kanya at kinuha ang sinasabi niyang mga ipinasang revision.

Ramdam ko ang titig niya kaya tinitigan ko rin siya.

Nagkatinginan kami.

Mas lalong kumunot ang noo niya kaya itinaas ko ang kilay.

"Si Kuya Deo na naman ba?"

Deo talaga ang tawag ng karamihan kay Idris.

Bida-bida lang ako na tawagin siya sa first name niya.

Gusto kong maiba ako.

Para matandaan niya ako.

Gusto kong angat ako sa iba. 

Eksaheradang suminghap si Cede ng hindi ako sumagot.

Tumayo siya sa swivel chair at hinarap ako.

Her height is.. improving!

At mukhang iba na ang pagme-make up nito ngayon ah.

She used to mirror my fashion sense and how I do my make up.

Dark and sensual.

Ngunit ngayon ay lipstick lang ang nangingibabaw at nude pa!

"Ate tigilan mo na kasi! Hindi ka ba naaawa sa sarili mo?"

Natigil siya nang tumawa ako.

Ginulo ko ang buhok niya na ikinainis niya.

Pinagmasdan ko siya at napangiti sa kanyang ayos.

Simple, huh?

White coat with black inner shirt and a high waist tattered jeans with black four inches close heels.

"Ikaw nagkulot niyan?" hawak ko sa dulo ng kanyang buhok.

Kung hindi ko siya kilala ay iisipin kong natural ang kulot sa dulo at maiinggit.

Mukhang pinasadahan niya lang ito kaya loose lang.

"Ate!"

"Ced. Ako nakakaawa? Of all people ikaw talaga ang mag-iisip niyan sa akin?" tawa ko.

"Alam kong hindi dapat ako nangingielam, ate. Pero 'wag mo namang gawin ito sa sarili mo. I heard you two when he came in our unit. Kung hindi lang ako nagpigil ay baka nasapak ko na iyon!"

Tumawa ako. "Kahit anong ayos mo talaga ay lumalabas pa rin ang pagka-maton mo!"

Natahimik siya at tila napahiya sa akin.

She gave me a death glare.

Umupo siyang muli sa silya at padarag na ibinibigay sa akin lahat ng papel.

"Kunin mo na nga lahat! Hindi mo naman ako pinapakinggan!" inis niyang sabi sa akin.

Tumawa nalang ulit ako at pinilit dalhin ang lahat.

"Oho, boss!"

"Tss."

Kinurot ko ang kanyang pisngi. "Naririnig kita."

I know Ced, I know.

She’s been with me all these years kaya kabisado ko na rin siya.

May malambot na puso.

Nakikita ko ang sarili ko sa kanya.

But, I'll make sure she won’t follow my steps.

"I'm just worried, ate. I don’t want you to get hurt. Ayokong makita kang umiiyak."

"Bakit naman ako iiyak? Kung kamukha niya siguro si Leonardo de Carpio baka doon pa ako umiyak! Sayang ang lahi."

"Ate kasi hindi ako nakikipagbiruan dito!"

I sighed.

Umupo ako sa upuang nasa harap ng kanyang lamesa.

"Ced, chill! Hindi mangyayari 'yan. Parang hindi mo naman ako kilala. Sa sobrang dami kong pinagdaanan. Wala na lang kung ma-broken ako. Hindi na ako tinatablan ‘non. You should've trust me on this one."

"Kaya nga ate, kilala kita. I know when you are strong or just keeping up. I'm afraid na sa dami ng masasakit na pinagdaanan mo at dumagdag pa ito ay mawalan ka na ng-"

"I can still feel emotions, Ced. I promise you, hindi ako iiyak rito." ngumiti ako.

Kinindatan ko siya habang nakatitig lang siya sa akin bago ako umalis.

That bastard is so hot that morning.

Narinig tuloy kami ni Cede.

Dapat talaga ay kinaladkad ko iyon palabas ng unit.

Cede didn't know that he's about to be a married man soon.

Ang akala niya lang ay ayaw nito sa akin.

Kung malalaman niya pa ito ay baka magtampo na talaga.

But I just can't let him go.

He deserves better.

Pagkaupo ko sa aking swivel chair ay napailing nalang ako.

Pagkalapag ng mga papel ay napatunganga ako.

Bakit nga ba sa kabila ng lahat ay hindi pa rin naging sapat sa akin si Shannon para kay Idris?

She looks sweet and classy.

She seems nice too.

Siguro ganon talaga kapag may gusto kang makuha.

Ako pa naman ‘yung tipo na hindi nagpapatalo.

I just can’t give up something I really admire.

And that Shannon girl? She's nothing compared to me.