Hindi ko pa siya nakikita buong araw, pero bakit ganito na ang itsura niya?Magulo ang kanyang kilay, namumula ang mga mata, at maga ang kanyang mga talukap—halatang hindi lang siya basta umiyak, kundi ubos-luha. Para siyang tuyong dahon na tinangay ng hangin, lutang at walang saysay ang mga galaw. Kitang-kita ang matinding pagod sa mukha niya, hindi lang pisikal, kundi pati emosyonal—parang gusto na lang niyang maglaho."Arniya..." mahinang tawag ni Nathaniel. Paos ang boses niya, parang basag. "Can we talk? Just the two of us, please?"Agad na humakbang si Sara palapit at mahigpit na hinawakan ang kamay ni Arniya. Hindi maipinta ang mukha niya—halatang puno ng pag-aalala, pero may halong inis."Bakit mo siya gustong kausapin nang kayong dalawa lang? Para ano? Para murahin? Saktan ulit? Sinasabi ko sa ’yo, Nathaniel, hindi mo teritoryo ’to. Kaya kung may balak kang kalokohan, mag-isip ka muna!"Napayuko si Nathaniel, at isang mapait na ngiti ang gumuhit sa kanyang labi—parang kinain
Tumayo si Sara, hinawakan ang baba ni Arniya gamit ang dalawang daliri at pilit siyang pinatingin sa kanya.“Belle, bakit parang may something ka? May tinatago ka ba sa’kin, ha?”Mabilis ang salitang binitiwan niya pero nagliwanag ang mga mata habang kumikislap sa ideyang pumasok bigla sa isip.“Wait lang... baka naman si David ang may kasalanan tapos tinatakpan mo lang? Baka siya ang nakinabang sa lahat tapos ngayon ayaw managot?” Tumalon siya sa konklusyon na parang napanuod lang sa telenovela.“Pupuntahan ko siya!”Bigla siyang tumayo, handang makipag-showdown kahit kanino.“Uy!” sabay hila ni Arniya sa braso niya. “Relax. 'Wag kang padalos-dalos. Umupo ka muna at pakinggan mo 'ko.”Napilitan si Sara na muling umupo, bagama’t kumikirot pa rin ang inis sa dibdib. Tahimik siyang nakinig habang si Arniya ay maingat na nagsimulang magsalita, pabulong.“Hindi ito tungkol sa kung sino ang may kasalanan o wala. To be honest, dapat nga magpasalamat ako kay David. Kung hindi dahil sa kanya…
Pero nagawa ni Arniya. At natulog pa siya sa tabi ng ‘iceberg.’Pakiramdam ni Sara ay parang kinamot siya ng pusa sa loob-loob niya sa sobrang kuryosidad.“Honestly, it was just an accident, you know...” simple at diretso ang sinabi ni Arniya habang pinagmamasdan si Sara.Napuno ng galit at pagkadismaya si Sara nang marinig ang kuwento.“Told you na, Kaira’s got bad intentions talaga. She’s always been like that since school days—using girls to get what she wants. That woman’s a real bitch, I swear,” binitiwan ni Sara nang matindi.“Yeah... but I didn’t think she’d do it so blatantly,” sagot ni Arniya, may halong pagkairita at panghihinayang.“Grabe, she’s crazy talaga,” dagdag ni Sara, niyayakap si Arniya nang mahigpit, halatang may iniintinding hindi maipaliwanag.“But good thing it was David. I haven’t heard any rumors about him. He’s clean, reliable... no funny business,” sabi ni Sara na may halong ginhawa.Tumango si Arniya, seryoso.“Yeah, lucky us. Panalo nga.”Kuminang ang mga
Pinilit niyang pigilan ang init ng ulo habang mahinahong nagsalita, kahit nanginginig na sa galit ang tinig.“Ano bang meron kay David? Malamig. Walang puso. He even kicked out the one who saved him, all for that ugly girl! What do you even see in a man like that?”Tahimik lang si Lia sa kabilang linya. Pero may bigat ang bawat sagot niya.“Lia, sana tignan mo rin ang ibang tao sa paligid mo…”…tulad ko.Nakapikit si Harold habang hawak pa rin ang cellphone. Nanginginig ang kanyang kamay at tila ba dinudurog ang puso niya.Oo, maangas siya. Madalas magyabang. Pero sa totoo lang—takot siya. Takot na takot siya sa mga babaeng mahinhin, mabait, at tahimik… gaya ni Lia.Noong bata pa siya, hindi pa ganoon ka-gulo ang relasyon nila ng kapatid niyang si Irvin. Lagi siyang nakabuntot rito. Hanggang isang araw, dinala siya ni Irvin sa bahay ng mga Calderon.Doon niya unang nakita si Lia.Sa isang iglap, nahulog ang puso niya. Walang exaggeration—love at first sight talaga.Ang payat, maputla,
Hindi sila nasa isang matinong relasyon ni Nathaniel.Sa totoo lang, pakiramdam ni Kaira, kabit na lang siya ngayon—pilit na pumapapel sa buhay ng lalaking hindi na kanya. Hindi niya masabi nang diretso sa harap ng tao, dahil siya rin ang mapapahiya.Napansin niyang hindi man lang siya tinapunan ng tingin ni Irvin kanina. Bigla siyang nanlamig. Wala na. Wala nang pake sa kanya ang mga tao.Tahimik siyang bumalik sa paglalakad sa gilid ng pool area, pero sa bawat hakbang, parang may kumikirot sa puso niya. Naiisip niya—paano kung bumalik sila ni Nathaniel sa dati? Paano kung may pag-asa pa?Apat na taon siyang naghintay. Apat na taong ginugol sa ibang bansa, iniisip si Nathaniel araw-araw. Siya ang lalaking gusto niyang makasama habang buhay. Pati ang pangalan ng Verano ay kasama na sa pangarap niyang apelyido.Pero nang bumalik siya, iba na. Ang mga mata ni Nathaniel, hindi na siya ang sinasalamin. At sa tuwing binabanggit ang pangalang "Arniya," para bang kinukuryente ang buong kataw
Nagngingitngit si Nathaniel, halatang hindi mapakali, habang nanginginig ang kanyang tinig."I'm telling the truth!" sigaw niya, bakas ang inis at takot.Tahimik pero mabigat ang sagot ni Arniya, malamig ang kanyang boses.“Nathaniel, tapos ka na ba? Nakita ni Sir David mismo. How can you say it's not true?”Hindi na siya tumitingin sa lalaki. “Wala akong pakialam sa nangyari sa inyo ni Kaira. Totoo man o hindi, it doesn’t matter anymore.”“I can show you the surveillance footage—” alok ni Nathaniel, halos pagmamakaawa.Pero agad siyang pinutol ni Arniya. Umangat ang gilid ng kanyang labi, may mapait na ngiti.“No need. I’m not interested.”“Pagod na ako. Ang tagal ko sa eroplano. I just want to rest.”Sa puntong iyon, mabilis lumapit si Sara at hinawakan ang kamay ni Arniya.“Come on, girl, let’s go to your room. You need rest and peace, promise!”Buong sigla siyang tumulong, at isinara nang malakas ang pinto ng kwarto.Naiwan si Nathaniel na nakatulala, hindi alam kung saan titingin