Xavier Iglesias"Sa tingin mo. Anong type ni Ms. Naya sa isang lalaki?" anas ni Ruan na ikinabaling ko ng tingin sa kanya. "I know, I'm a good-looking man. Pero ayaw ko namang mag-assume na magugustuhan niya kaagad ako dahil lang sa kagwapuhan ko."Mabuti na lamang at hindi ako umiinom o kumakain sa mga sandaling iyon. Panigurado kasi na baka naibuga ko sa kanya ng wala sa oras ang laman ng bunganga ko.Umiling ako at salubong ang kilay kong tinapunan siya ng tingin."Mukhang masyado ka naman yatang panatag sa pagmumukhang meron ka!" sarkastiko kong sambit. "Remember, hindi pare-pareho ang mga babae. Kung ang gusto ng iba ay kagwapuhan at kakisigan, ang iba naman ay pera ang habol. But most of them wants peace and a man that could be their lifetime partner."Umangat ang dalawang kilay niya kasunod niyon ay ang pagguhit ng nakakalokong-ngiti sa kanyang mga labi.Umayos siya ng upo sabay bitaw sa hawak niyang wine glass."Ang sakit mo namang magsalita!" Hagalpak niya pero hindi rin nagt
Naya Diaz"Bakit gusto mo 'kong makausap?" tanong ko kay Victor habang naglalakad-lakad kami sa may garden. "Gusto mo bang marinig ang sagot ko sa tanong mo sa 'kin kanina? Are you waiting for my answer if I'm willing to go on a date with you?"Nahinto siya sa kanyang paglalakad.Bahagya siyang natigil ngunit hindi rin naman kalaunan ay humarap sa akin.Nginitian niya ako bago sumagot. "Yeah, I want to hear your answer. Pero gusto ko lang ding ipaalam sa 'yo na kahit na hindi ka pumayag ay hindi pa rin ako titigil na ayain kang lumabas.""Wow!" bulalas ko. "Mr. Xavier's right. Determinado kang tao."Bahagya siyang natawa at naglakad patungo sa bench mula sa di kalayuan.Sumunod ako sa kanya habang hinihintay kung ano ang susunod niyang sasabihin.He took a deep breath. "Ang totoo niyan ay hindi lang naman ang tungkol sa sagot mo ang gusto kong marinig. I want to talk to you about something. Bukod pa roon ay marami rin akong gustong tanungin sa 'yo."Hindi nagtagal ay pareho kaming umu
Xavier IglesiasMatapos ang ilang minutong pagkukwentuhan namin ng mga kasamahan ko ay napagpasyahan nilang lisanin ang table.Tapos na ang kainan at sa puntong iyon ay oras na para sa pinakasinasabikan nilang sandali – ang sumayaw sa dance floor. Lihim na lamang akong napapailing sa tinuran nila kung saan halos lahat sa kanila ay excited sa mga sandaling iyon.Lalong-lalo na sina Mrs. Victoria at Mr. Alejo na siyang palaging dance partner pagdating sa mga ganitong klaseng okasyon.Mabuti na nga lang at hindi naghihinala ang mga asawa nila sa kung paano sila ka-close sa isa't-isa. I guess, tiwala ang kani-kanilang mga asawa na hindi sisirain ng mga ito ang relasyong mayroon sila.I want that kind of relationship.Ngunit sa kalagitnaan ng pagiging abala ko sa pagtanaw sa kanila mula sa dance floor ay naputol iyon nang marinig kong magsalita si Ruan.I'm not actually surprised that he's still here.Sigurado lang naman ako na hinihintay nito ang pagbabalik ni Naya."Mabuti naman at napag
Naya Diaz"Is there any chance that I've seen you before?" tanong ni Ruan na ikinahinto ko sa pagkain ko. "Para kasing nakita na kita dati, hindi ko lang alam kung saan o kung kailan."Pinunasan ko muna ang labi ko ng table napkin bago siya sagutin."I don't think so, Mr. Ruan. Baka ho ibang tao ang nakita niyo o baka kamukha ko lang," sagot ko.Naningkit ang mga mata niyang tinapunan ako ng tingin."Ewan ko lang. Para kasing hindi," aniya na hindi maalis-alis ang pagkakatitig niya sa akin. "Hindi ako pwedeng magkamali. Matalas pa ang memorya ko at kung tutuusin ay madali kong matandaan ang mga taong nakakasalamuha ko."Tumango ako. "Maybe, we did meet. Pero kung sakali man ay baka ilang taon na rin ang nagdaan."Hindi siya sumagot bagkus ay nginitian lamang niya ako.Matapos ang usapang iyon ay nagsimula na rin siyang kumain habang ako naman ay muli kong ipinagpatuloy ang kinakain ko. Hindi tulad kanina na halos hindi maipinta ang kanyang mukha, ngayon naman ay pansin ko ang pagguhit
Xavier IglesiasMatapos ang isa at kalahating oras ay natapos na rin ang speech ni Mr. Enrique ganoon din ang ilan sa mga programa ng event na iyon.Mula sa table namin ay tanaw ko siyang agad na bumaba ng platform at nagtungo sa table kung saan nakapwesto ang dalawang anak nito ganoon din ang asawa nito.Sa mga sandaling iyon ay napuno ng masigabong palakpakan ang event hall at muli ay nabasag ang nakakabinging katahimikan. Bukod kasi sa pagtatapos ng kanyang speech ay idineklara na rin ng host ang pagsisimula ng kainan.Natatawa na lamang ako sa naririnig kong kwentuhan ng mga kasamahan namin sa table – especially Mr. Alejo, Mr. Urbano and Mrs. Garcia. Hindi raw sila nagtanghalian para lamang mabigyan ng space ang kakainin nila sa kanilang sikmura ngayong gabi.Maya-maya ay binalingan ko ng tingin si Naya na sa mga sandaling iyon ay nakatuon ang tingin sa mga pagkaing nakahain sa lamesa.Lihim akong napangiti sa tinuran niyang iyon.Kung nasa bahay kami o kung kaming dalawa lang ang
Naya DiazNagdaan pa ang ilang minuto ay tuluyan na ring nagsimula ang event. Ang kaninang maingay na kwentuhan at hagalpakan sa bawat table ay tuluyan na ring humupa at napalitan ng katahimikan. Bukod pa roon ay nagsimula na ring magsalita ang host ng gabing iyon.The light around the event hall was dimmed.At ang tanging ilaw lamang na natira roon ay ang ilaw na nakapwesto sa platform.Halos lahat sa amin ay nakatuon ang tingin at atensyon sa harap – nakikinig sa host habang ipinapakilala nito ang may-ari ng XEO Group. Ngunit sa kalagitnaan naman ng mga sandaling iyon ay pansin ko sa gilid ng mga mata ko ang panay na pagbaling ng tingin sa akin ni Xavier.Kung tutuusin ay kanina pa nga iyon habang nakikipag-usap ako kay Mrs. Victoria at sa iba pa niyang mga kasamahan sa kanilang table.Pasulyap-sulyap siya sa akin habang tila ba pinapanatili niyang kalmado ang kanyang sarili.Maya-maya ay sumandal ako sa kinauupuan ko at binalingan siya ng tingin. He did the same thing kung saan ay