Kabanata 4

Nakatulala ako habang nakasunod kay Ms. Fuentes. Hindi pa rin ako makapaniwala sa nangyari. 

Totoo ba ito?

Hindi ko alam kung paano ako natanggap. Sa dami ng nag-apply at halos lahat ay college graduate, bakit ako natanggap?

Hindi naman sa nagrereklamo ako. Siyempre, masaya ako. Sino ba naman ang hindi? Hindi biro ang suweldo ng secretary nila rito. Hindi ko lang talaga maiwasan magtaka kung ano ang basehan nila. 

Napakagat ako nang mariin sa ibabang labi ko at tumingin kay Ms. Fuentes na tahimik lang sa tabi ko. Nasa loob kami ng elevator. Umalis ang lalaking nag-interview sa akin at may pupuntahan daw. Si Ms. Fuentes ang mag-aasikaso sa akin ngayon. Papunta kami ngayon sa opisina ng boss. 

“Uh… Ms. Fuentes, puwede pong magtanong?” tanong ko sa mahinang boses. 

Tumingin siya sa akin. Mukha talaga siyang suplada. Siguro dahil sa pula niyang lipstick at sa kilay niya. 

“Puwede,” maikling sagot niya.

Napakamot ako sa batok ko. “Uhm… Bakit po ako na-hire? Sa totoo lang po, hindi po ako nag-e-expect na matatanggap ako. Wala po akong impressive background kagaya ng ibang applicants.”

Bahagya siyang ngumiti sa akin. “Wala namang pakialam si Sir doon. Iisa lang ang tanong na ginamit ni Sir sa lahat ng applicant. Iyon ding tanong sa’yo kanina. All the applicants before you gave him soft answers. Ikaw lang ang nagbigay ng ganoong sagot. That’s why he hired you.”

Tumango ako. “Ahh… Gano’n po pala. Sobrang confused din po kasi talaga ako kanina kung paano ako nakapasok. Noong nakita ko po kasi ‘yung ibang nag-a-apply, nawalan na ako ng pag-asa.”

Ngumiti siya sa akin. “I’m not a college graduate as well, but I was hired. Secretary na ako for almost a decade. Kaso kailangan ko nang mag-resign dahil magpapakasal na ako. Kailangan ko nang mag-focus sa pamilyang bubuuin ko. Bale ako ang papalitan mo.”

Napasinghap ako at napatakip sa bibig ko. Nakaramdam ako ng kaba dahil halos sampung taon na pala siyang sekretarya ng boss. Paano ko naman kaya matatapatan ang efficiency niya sa trabaho?

Lumabas na kami ng elevator nang makarating sa top floor. Nauunang maglakad si Ms. Fuentes at nakasunod lang ako sa kanya. Pumasok kami sa isang pinto at halos malaglag ang panga ko sa lawak ng opisinang ito. 

Itong buong floor na ito, opisina lang ng boss?!

“Don’t worry, I’ll train you first. ‘Wag kang kabahan. Ganiyan din ako noong newbie ako. Masasanay ka rin. Saka sasabihin ko lang sa’yo na habang tumatagal, mas lalaki pa ang suweldo mo. Ang dami kong naipon at naipundar simula nang magtrabaho ako rito. Siyempre, base pa rin iyon kung maganda ang performance mo. Kaya ‘wag mong dismayahin ang boss…” paliwanag niya. 

Napalunok ako. May ilalaki pa pala ang 70k na suweldo?

Nagtungo si Ms. Fuentes sa isang table na malayo-layo sa table ng boss. Mukhang doon siya nakaupo. Napangiwi na lang ako. 

Hindi kaya awkward magtrabaho sa iisang opisina kasama ang boss?

Magkalayo naman ang mga table nila, pero ang awkward lang siguro isipin sa akin. Siguro sanay na rin kasi si Ms. Fuentes dahil halos sampung taon na siyang nagtrabaho sa boss. 

Tumingin ako sa kabuuan ng opisina. Napapaligiran ito ng glass wall kaya kitang kita ang siyudad, ang langit, at ang iba pang mataas na gusali. 

“Don’t worry. That’s a one way glass. Hindi kita rito mula sa labas,” sabi ni Ms. Fuentes nang mapansin niyang nakatingin ako sa glass wall. 

Tumango ako. Buti naman. Parang ang awkward namang magtrabaho kung pakiramdam mo may nakakita sa’yo sa labas. 

“Ms. Fuentes, nasaan po pala ang boss ngayon? Wala yata siya rito?” tanong ko. 

Natigilan sa pagti-tipa sa computer si Ms. Fuentes at tumingin sa akin. Inayos niya ang salamin niya. 

“Hindi mo kilala ang boss?” tanong niya. “‘Yung nag-interview sa’yo kanina ang magiging amo mo.”

Napakurap ako. Iyong guwapong ‘yon ang magiging amo ko?!

“Ahh… Siya pala,” sabi ko na lang saka napahawak sa batok ko. “Ano po ang posisyon niya rito sa kompanya? Parang mataas po ang posisyon niya, ah.”

Inayos ni Ms. Fuentes ang salamin niya bago nagsalita. “He’s literally the owner of this company, Ms. Gabriel.”

Nasamid ako sa sinabi niya. Nanlaki ang mga mata ko at halos luluwa na ang mga iyon. 

Wala naman kasi sa post nila na sekretarya pala ng may ari ng kompanya ang hinahanap nila. Akala ko sekretarya lang ng kung sinong may mataas na posisyon. 

Natigilan ako nang may mapagtanto ako. Agad akong tumakbo papuntang table ng bagong amo ko at tiningnan ang pangalang nakasulat name plate. 

Nicholas Romero

Chairman

Napatakip ako sa nakaawang kong mga labi. Nicholas Romero. Tito ni Samuel? 

Hindi ko pa nakita si Nicholas Romero noon. Pribado itong tao kaya wala rin itong pictures sa internet. Buong akala ko, matanda na ang tito ni Samuel. Ni minsan hindi niya nabanggit sa akin na bata pa pala ang tito niya at guwapo pa. 

“Ms. Gabriel? May problema ba?” nagtatakang tanong ni Ms. Fuentes saka lumapit sa akin. 

“Uh… W-Wala naman po. Tiningnan ko lang ang pangalan ng magiging amo ko. H-Hindi ko lang po in-expect na si Mr. Nicholas Romero pala siya.” Napasapo ako sa noo ko. 

Ngumiti siya sa akin. “Natatakot ka ba kay Sir? ‘Wag kang mag-alala, hindi naman siya katulad ng iba na masungit. Kaya nga nagtagal ako ng halos sampung taon sa kaniya. He’s just cold and reserved. Talagang professional. May isa lang siyang problema…” Napangiwi siya. 

Napalunok ako sa kaba. “A-Ano po ‘yon?”

“He’s always late. Madalas pinupuntahan ko pa siya sa bahay niya dahil tulog pa siya… at mabagal siyang kumilos. Sometimes I have to prepare his clothes myself or wear his tie for him. When he said he’s hard to deal with, he’s really serious about it… Iyon ang dahilan kaya malaki ang sweldo rito,” paliwanag niya. 

Napabuga ako ng hangin at tumango. Wala namang kaso sa akin iyon, kahit ako pa ang magpaligo sa kanya. Sa posisyon kong ito, mag-iinarte pa ba ako sa trabaho? Lalo at ganoon kalaki ang suweldo?

Ngumiti sa akin si Ms. Fuentes at tinapik ang balikat ko. “Your formal training will start tomorrow. Goodluck, Ms. Gabriel.”