Kabanata 5

Ms. Fuentes: Don’t be late tomorrow, Ms. Gabriel. 

Napabuga ako ng hangin nang mabasa ang message niya. Kakagaling ko lang sa fast food chain na pinagtatrabahuhan ko at pormal na nag-resign doon. Wala na akong time magtrabaho pa roon dahil siguradong magiging busy ako. 

Pero hindi ako nag-resign sa club. Sayang din ang suweldo ko roon. Tuwing Monday, Wednesday, at Saturday lang naman ang schedule ko roon, e. 

Agad kong tinaktak sa bibig ko ang natitirang laman ng cup noodles. Tumayo ako at itinapon iyon sa trash can. Hinilot ko ang balikat ko saka muling tumingin sa phone ko. 

B-in-lock ko na ang number nina Mila at Samuel. Kahit sa mga social media, naka-block na sila sa akin. Alam kong kukulitin lang nila ako na burahin ang pictures nila sa cellphone ko. S-in-end ko na ang mga iyon sa email ko para kung sakaling sumulpot sila at kuhanin ang cellphone ko, meron pa rin akong kopya. 

Wala naman akong balak i-post iyon dahil baka ako pa ang makasuhan. Panakot ko lang talaga sa kanila. 

Umupo ako sa maliit kong kama at tumingin sa bintana. Bumuntonghininga ako at tumingin sa langit. 

Masakit pa rin sa akin ang ginawa nila. Seryoso ako kay Samuel. Talagang minahal ko siya. Akala ko siya na ang magpaparamdam sa akin ng masayang pamilya na matagal ko nang inaasam. 

Umiling ako at marahang sinampal ang sarili kong pisngi. Humiga na lang ako at tumingin sa bubong ng bahay ko na walang kisame. 

Hindi pa naman huli ang lahat para sa akin. Mag-iipon ako at magpupundar kagaya ni Ms. Fuentes. Kapag nahanap ko na ang lalaking para sa akin, doon ako magse-settle down. Mag-iipon muna ako. 

Ipinikit ko na lang ang mga mata ko. Bago ako makatulog, hiniling ko na sana hindi sumulpot sina Samuel at Mila kahit sa panaginip ko. 

MAAGA AKONG gumising. 5 a.m. pa lang, kumilos na ako. Matatagalan ako sa pag-aayos kaya naman maaga akong gumising. 

Napabuntonghininga ako at tiningnan ang iilang pirasong maayos na damit sa closet ko. Tatlo lang ang damit na pwedeng pantrabaho. Hinanap ko pa talaga ang mga ito mula sa sulok ng drawer ko. 

Sa suweldo ko, bibili ako ng mga damit na pantrabaho. Para hindi naman paulit-ulit ang sinusuot ko. 

Kinuha ko ang puting long sleeve blouse ko at itim na slacks mula sa closet.

Umupo na lang ako sa upuan saka nagsimulang mag-makeup. Tiningnan ko nang maigi ang sarili ko sa salamin. 

Kung tutuusin, maganda naman ako. Maputi ang balat ko, mahaba ang mga pilikmata ko. Kulay brown ang mga mata ko at may katangusan din naman ang ilong. May kakapalan ang mapupulang labi ko. 

Kung mag-aayos nga lang daw ako ay puwede akong maging modelo. Sa totoo lang, naisip ko rin naman iyon. Kaso nadala na ako sa huling beses na may nag-alok sa akin maging model. Hindi pala model ang hanap niya kundi babaeng magbebenta ng sarili. 

Napangiwi na lang ako at umiling. 

Matapos kong mag-ayos, agad na rin akong umalis. Natigilan ako paglabas ko dahil si Ms. Fuentes ang bumungad sa akin. Napahawak ako sa dibdib ko dahil sa gulat. 

“A-Ano po ang ginagawa niyo rito?” tanong ko sa kanya.

Inayos niya ang salamin bago sumagot. “Sorry. I just wanted to make sure that you won’t be late. And besides I forgot to give you this yesterday,” sabi niya saka itinuro ang puting kotse sa likuran. 

Napakurap ako. “H-Huh?”

“You will be using this from now on. You have a license, right?” tanong niya. 

Napalunok ako at tumango. Parang luluwa na yata ang mga mata ko. “O-Opo. Pero talaga po bang gagamitin ko iyan?”

Tumango siya. “Yes. Nabanggit ko naman sa’yo kahapon na palaging late si Sir. Kakailanganin mong pumunta sa bahay niya kapag nale-late siya. Nakalaan talaga ang sasakyang ito sa magiging sekretarya niya. This is also for his convenience… By the way, do you know how to drive a car?”

Napalunok akong muli saka tumango. Noong una, motor lang ang kaya ko. Nagpapasalamat na lang talaga ako at naturuan ako ni Samuel na magmaneho ng kotse niya noon. 

Hindi pa rin ako makapaniwala habang nakasakay kami sa kotse papunta sa kompanya. Nakatulala pa rin ako at parang hindi nagproseso sa utak ko ang lahat. 

Ilang saglit pa, nakarating na kami sa kompanya. Napabuga ako ng hangin at muling tiningnan ang mataas na gusaling ito. Hindi pa rin talaga ako makapaniwala. 

Pumasok na kami sa loob. Pinindot na ni Ms. Fuentes ang elevator. Pero napatigil kami nang tumunog ang phone niya. Agad niyang kinuha iyon at sinagot. 

“Ms. Gabriel, can you go to the office on your own? May kailangan pa pala akong asikasuhin,” sabi niya saka itinuro ang phone niya. 

Ngumiti ako at tumango. “Opo, ako na po ang bahala.”

Agad na siyang umalis. Tahimik na hinintay ko na lang na bumukas ang elevator. 

Nilibot koa ng tingin ko sa paligid. Natulos ako sa kinatatayuan ko nang may pamilyar na tao akong natanaw mula sa malayo. 

Pakiramdam ko nanlamig ang buong katawan ko nang makita si Samuel… kasama si Mila. 

Nakaakbay si Samuel kay Mila habang nagtatawanan sila, tila may pinagkukwentuhan. May tatlong tao na lumapit sa kanila na sa tingin ko ay mga kasamahan ni Samuel sa trabaho… at ipinakilala niya si Mila roon.

Kinagat ko nang mariin ang ibabang labi ko. Ikinuyom ko nang mariin ang kamao ko… Ni minsan hindi niya ako nagawang ipakilala sa mga kaibigan niya. 

Naramdaman ko ang pag-iinit ng sulok ng mga mata ko, ngunit pilit kong nilabanan ang mapaluha dahil ayokong masira ang makeup ko. 

Paano mo nagawa sa akin ito, Samuel? Ano ang meron kay Mila na wala sa akin?

Natigilan ako nang mapansin na nilibot ni Mila ang tingin niya sa paligid. Agad akong nakaramdam ng kaba na makita niya ako. Akmang mapapatingin siya sa direksyon ko, pero agad akong nagtago sa unang taong lumabas sa elevator. 

Humawak ako sa suit ng matangkad na lalaki at nagtago sa dibdib niya. Napalunok ako at napapikit nang mariin. Nakita niya kaya ako?

Pero bakit naman ako magtatago? 

Natigilan ako nang mapansing napahigpit ang kapit ko sa suit ng lalaki. Nanlaki ang mga mata ko nang makitang namantsahan ang button down shirt ng makeup ko. 

Ano ka ba naman, Odessa?!

Agad akong napalunok at nag-angat ng tingin sa lalaki. Para akong binuhusan ng malamig na tubig nang mukha ni Mr. Nicholas Romero ang bumungad sa akin. 

Napakunot ang noo niya habang nakatitig sa akin. “What are you doing, Ms. Gabriel?”