Share
Chapter 7.1
Ang daming nangyari ngayong araw parang bigla tuloy akong nanghina. Gusto kong magpahinga pero hindi pa naman ako inaantok. Hindi ko tuloy alam kung ano'ng pwede kong gawin. Ayaw ko namang mag-cellphone
hindi ko naman masyadong ginagamit iyon atsaka sumasakit ang ulo ko kapag matagal na nakababad doon. Ayaw ko rin naman magbasa kasi pakiramdam ko hindi rin papasok sa utak ko 'yong mga salita sa libro kapag nagbasa ako.
"Oh, gising ka pa Meadow?" Napalingon ako sa tumawag sa akin.
Si Nanay Selda pala. Siya ang pinakamatandang katulong dito sa bahay ni Tita Anastasia at siya rin ang ina ni Erin. Mabait si Nanay Selda kanina ko lang siya nakilala pero nakasundo ko agad siya katulad na lang ni Erin.
"Hindi pa po kasi ako inaantok, Nay e. Kayo po? Bakit po kayo nandito? May kailangan po ba kayo?"
Umiling lamang siya sa 'kin. "Papunta sana ako sa kwa
Related chapters
Seventeen Chapter 8
Malamig ang hangin ngayong gabi. Iba't-ibang kulay ng ilaw ang naglalaro ngayon sa mga mata ni Theo habang nakasandal ang ulo nito sa may glass window ng bus. Malayo ang tanaw nito na tila ba malalim ang iniisip. Magmula ng umalis kami sa mansyon kanina nila Tita Anastasia walang lumabas kahit isang salita sa labi ni Theo. Nanatili lamang itong tahimik. Para sa akin mas mabuti nang ganito kasi hindi ko rin alam kung ano ba ang dapat kong sabihin sa kaniya. Bago kami umalis ng mansyon ay nagpaalam muna ako kay Kuya Landon na aalis muna at baka mga umaga na rin ako makauwi hindi naman siya nagtaka at pumayag na lang. Pagkatapos kong magpaalam ay kinuha ko ang cellphone at ang wallet ko na naiwan ko sa kwarto ni Tita Anastasia at bago ako umalis mahina akong bumulong kay Tita at nagpaalam kahit na alam kong hindi naman niya ako maririnig dahil mahimbing ang tulog niya. Nagpalit na rin muna ako ng damit dahil nakapangtulog na ako. Buti na lang at may hinandan
Seventeen Chapter 8.1
Tumango siya sa akin at lumabas na kaming dalawa sa convenient store. Pagkalabas namin ay may mga upuan sa labas na sa tingin ko ay para pa rin sa mga customers ng convenient store na ayaw tumambay sa loob. Doon ko muna pinaupo si Theo para magamot ko ang sugat niya. Iaangat ko na sana ang sleeve ng hoodie jacket niya nang pigilan na naman niya ang kamay kong gawin iyon. Ganito din ang ginawa niya kanina sa labas ng mansyon.Ano bang meron?"Pwede bang mag-promise ka muna?" parang bata na sabi niya sa 'kin."Promise? Bakit magpo-promise?" may pagtataka kong tanong sa kaniya."Basta, magpromise ka. Pwede ka bang mag-promise?"Tumango na lang ako sa kaniya at pinatulan ang pagiging isip bata niya."Ano bang dapat kong i-promise?""Promise me na kapag nakita mo 'yong sugat ko you won't ask questions about it. Gagamutin mo lang ang sugat ko ng walang tinatanong about sa sugat pwede mo ba iyong i-promise
Seventeen Chapter 8.2
Pumipikit-pikit pa si Theo na para bang ninanamnam ang sarap ng balot. Baka naman niloloko lang ako nitong si Theo para kainin ko 'yong balot kahit pa hindi naman masarap pero sa huli ay kinain ko na rin. Pikit mata kong kinain ang sisiw at nang malunok ko na iyon ay napatunayan kong hindi nga nagsisinungaling si Theo. Ang sarap. Dahil doon pinagpatuloy ko na ang pagkain ko hanggang sa maubos ko na ang balot. Nang kainin ko 'yong kulay puti sa bandang dulo ng shell ng balot ay hirap na hirap akong nguyain 'yon."Kinakain ba talaga itong puti? Bakit ang tigas?" nagtatakang tanong ni Theo sa 'kin."Hindi ko alam. Nguyain mo na lang." Nagpatuloy na kami sa paglalakad at habang naglalakad kami ay abala pa rin kami sa pagnguya. Kung alam ko lang hindi ko na lang sana kinagat 'to kanina."May tindahan doon oh. Tara bili na tayo." Turo ni Theo sa bukas na tindahan at hinila niya ako papunta doon."Tsk, hila ka ng hila d'yan nauubos pera k
Seventeen Chapter 9
I went home around 2:30 AM last night. Tuluyang hindi ko na nga napansin ang oras. Hindi pa muna kami umuwi ni Theo nang mapagod kaming mag-picture kagabi. Inubos muna namin 'yong penoy na muntikan na naming makalimutang kainin.After eating, nag-usap pa muna kami pagkatapos ay nagdesisyon na kaming umuwi. Hinatid niya ako hanggang sa gate ng mansyon ni Tita Anastasia. Nakakahiya nga e kaya ko naman nang umuwi ng mag-isa. Hindi naman kasi delikado dito sa lugar ng mansyon ni Tita Anastasia. Sa katunayan nga ay mahigpit ang security system rito.Halos hindi ako nakatulog kagabi dahil na rin siguro sa hindi ako sanay na matulog sa ibang bahay. Kaya naman nagbasa na lang ako hanggang 4:45 AM pagkatapos ay natulog na ako. Nagising naman ako ng 6:00 AM dahil ang pasok ko ay 7:00 AM and my first subject will start at 7:30 AM.Since I don't have my things with me I've decided to not wear our school uniform for
Seventeen Chapter 9.1
Nang tuluyan na siyang makaalis ay umupo na ako agad sa upuan ko at hindi ko na muna pinansin si Honey na tahimik din naman. Laking pasasalamat ko talaga at hindi na siya nagtanong pa.Nanatili na lang akong tahimik hanggang sa may pumasok nang teacher sa classroom namin. Nagtataka pa rin ako ngayon sa sinasabi ni Kenneth na 'see you later' pero kahit ano pa 'yon bahala na siya sa buhay niya.I keep on yawning the whole class. Nagkape naman ako kanina pero inaantok pa rin ako. Hay! Makatulog nga pagkauwi ko mamaya."Class dismissed."Nag-unat ako nang maglakad na ang teacher namin palabas ng classroom. Tinignan ko si Honey na ngayon ay nagre-retouch na naman."Hey, sabay na tayong umuwi," sabi sa 'kin ni Honey habang busy pa rin siya sa paglalagay ng mascara."Sige, hintayin na lang kita."At katulad ng
Seventeen Chapter 10
I woke up early today. I smile without showing my teeth when I pulled the navy blue heavy curtains away from blocking the light outside the window. I closed my eyes as I welcomed the warmth of the morning sun. The sky is balmy and cloudless. I opened my eyes again and reached for my backpack. It's seven o'clock in the morning and it's time for me to go to school. I looked at the mirror and stare at myself. As usual, nanghiram na naman ako kay Erin ng damit. Hindi ako nakakuha ng damit ko kahapon kaya naman kahit pa nahihiya na talaga ako ay nanghiram ulit ako kay Erin. I'm wearing a white printed oversized t-shirt with a picture of Winona Ryder while she's smoking. I tucked the t-shirt inside of Erin's wide baby blue jeans then I put a belt and I wear my white sneakers. "Wow, bagay sayo 'yong damit at jeans ko. Gano'n pala talaga 'no? Kapag sinuot ng mayaman ang damit ng mahirap nagiging mukhang m
Seventeen Chapter 10.1
"Rain!" "Oh my goodness, ikaw na ba talaga 'yan Rachelle?" Niyakap ko siya ng mahigpit at hinawi ko ang buhok niyang dumikit na sa mukha niya dahil sa mga luha niya. "Oo, tanginamo. Anong akala mo sa 'kin multo lang gano'n? Hindi totoo?" I laughed. "Ikaw nga talaga si Rachelle. Anyway kamusta ka na?" She's my first best friend. We're classmates since first grade. She was diagnosed with chronic skin condition vitiligo at the age of five. Siya ang nagsabi sa 'kin noon. Palagi kasi siyang binubully at inaasar ng mga classmates namin noon dahil puti at kayumanggi ang kulay ng balat niya. Nang una ko siyang makita noon imbes na asarin siya o pagtripan ay na-curious pa ako kung bakit gano'n ang kulay ng balat niya. I asked her about her skin and that's how our friendship started. "Mukha ba akong okay huh?" "Teka, bakit ka nga pala umiiyak? Ano'ng nangyari?" Inayos niya ang magulo niyang buhok at sinukbit niya ng maayos an
Seventeen Chapter 11
Naglakad na kami patungong cafeteria. Naging masaya naman ako dahil nagkasundo nga si Rachelle at Honey. Ang kaso nga lang parehas nila akong binabara. Pero ayos lang kaibigan ko naman silang dalawa e. At isa pa, sanay na ako sa mga ugali nila.Nang makahanap na kami ng available table ay agad na kaming umupo doong tatlo. As usual, si Honey na ang nag-order para sa aming tatlo. C2 at corn beef with rice na lang ang inorder ko dahil hindi naman ako nag-almusal kanina."Gusto ko si Honey. Good thing naging kaibigan mo siya.""Buti ka pa nagustuhan mo si Honey. Si Kuya Ivan kasi hindi niya gusto si Honey. Nagtataka nga ako kasi dati sinagot-sagot mo rin naman siya no'ng una niyong pagkikita pero hindi ka naman niya pinalayo sa 'kin pero si Honey pinapalayo niya sa 'kin.""Parang di mo naman kilala 'yong kuya mong topakin.""Sabagay."Ilang minu
Latest chapter
