Chapter 4 – Whispers and Wounds

Ang mga dingding ng opisina ay gawa sa salamin—hindi lang literal, kundi pati damdamin. Sa bawat tingin, sulyap, at bulungan, hindi mo kailangan ng mikropono para marinig ang panghuhusga.

At si Anessa, araw-araw, humaharap sa salamin ng panghuhusga.

"Bart, here’s the marketing proposal you asked for."

Boses iyon ni Kyline. Masigla, pino, punong-puno ng extra effort.

Kitang-kita ni Anessa mula sa labas ng opisina ang bawat galaw ni Kyline. Sadyang iniangat pa nito ang mini pencil skirt habang inilalapag ang folder sa mesa ni Bart. Kumindat pa ito at ngumiting may malisya.

Walang imik si Bart. Saglit lang na tiningnan si Kyline at tahimik na kinuha ang folder. Walang emosyon.

Hindi alam ni Anessa kung talaga bang hindi gusto ni Bart ang ginagawa ni Kyline o nagkukunwari lang na hindi, dahil alam niyang nakikita sila sa labas.

Pero si Kyline walang paki. Para siyang spring season sa taglamig. She bloomed—with intention.

"Bart, kung may gusto kayong ipabago, I can personally walk you through it. Over coffee, maybe?"

Bahagyang nakayuko ito, hawak ang gilid ng mesa, sinadyang ipakita ang cleavage, sabay ang nang-aakit na ngiti.

Napasinghap si Anessa. Tumayo ang balahibo niya sa batok sa lantaran at walang filter na pang-aakit ni Kyline.

Hindi maalis ang tingin niya sa dalawa. At kahit kontrolado na niya ang kanyang emosyon, sa likod ng isip niya, samot-saring mura ang gusto niyang isigaw sa malanding kaibigan ni Bart.

Napaigtad si Anessa nang biglang tumunog ang intercom. She cleared her throat, agad iyong sinagot.

"Miss Lacosta, na-send ko na po sa email mo ang updated schedule sa next week's interviews. Please pa-remind po si Sir Bart," sabi ng kabilang linya.

Pagkababa ng tawag, tumayo siya at diretsong pumasok sa opisina—hindi kumatok. Intensyon niyang bulabugin ang dalawa. Hindi dahil nagseselos siya kundi sakit sila sa mata.

Sabay silang lumingon ni Bart at Kyline. Ngunit kahit nabigla, hindi gumalaw si Kyline na nasa tabi na ni Bart. Halos nakadikit na ang dibdib nito sa balikat ng asawa niya.

Kung hindi siya pumasok, baka tuluyan na silang naanod sa init na malinaw nang nagsimula.

"Excuse me, sir. HR sent the updated schedules for next week’s interviews."

Umangat ang isang kilay ni Kyline. Umayos ng tayo, hinarap si Anessa, at hinusgahan siya ng tingin mula ulo hanggang paa. "Istorbo," sabi ng kibot ng labi nito. Kahit walang tunog, malinaw ang mensahe.

"I’ll check it later," malamig na sagot ni Bart.

Tumango lang si Anessa. Aalis na sana siya, ngunit sadyang humarang si Kyline.

Humalukipkip ito, tinaasan siya ng kilay. "Next time, kumatok ka. Hindi mo 'to bahay na pwede kang pumasok kung kailan mo gusto," bulong nito. Gigil na parang gustong saktan si Anessa.

Nakuyom ni Anessa ang kamay sa likod niya. Ngunit hindi siya nagsalita. Sinulyapan lang niya ang asawang tahimik lang—mistulang pipi’t bulag sa lahat ng nangyayari.

Kumulo lalo ang dugo niya. Pero tiniim niya lang ang labi.

Ayaw niyang makipagtalo. Ayaw ng gulo. Hindi dahil duwag siya... Alam niya lang na hindi niya kailangang makipaglaban sa babaing walang alam sa totoo. At wala na siyang balak ipaglaban ang lalaking hindi rin siya ipinaglalaban.

She’s the secret wife. Hindi niya nakakalimutan 'yon. Siya ang babaing piniling magmahal ng tahimik—at tahimik ding nilalamon ng sakit.

Saktong lunch time nang lumabas si Anessa kaya nagpunta siya sa canteen kasama si Jenny. Tahimik silang pumipili ng pagkain habang halos lahat ng mata ay nasa kanila.

Nagkatinginan silang dalawa. Parehong nagtatanong sa isip kung bakit sila pinagpipiyestahan ng mga katrabaho.

Bawat bulungan, parang kutsilyong tumatarak sa likod ni Anessa. Pinilit pa rin niyang 'wag pansinin.

"Heto na si Miss secretary na gusto palang maging babae ng boss..." tawa ng mga babaing nasa likuran nila.

Napalingon si Anessa at Jenny.

"Mga buwisit ‘tong mga ‘to," gigil na sabi ni Jenny. Akmang papatulan ang mga kasamahan.

"Hayaan mo sila," mahina ngunit matatag ang boses ni Anessa, hinawakan pa ang kamay ng kaibigan na gustong sumugod.

"Anong hayaan? Hindi tama, Anessa. Hindi ka gano'ng baba," bulong nito. Gigil. Matalim ang tingin sa likuran. 

"Huwag mo na lang pansin..."

"Huwag pansinin? Kung ikaw kaya mong magbingi-bingihan, ako hindi! Pinapanatili mo ang distansya n'yo ni Sir Bart, tapos sisirain ka nila ng ganito?"

"Kumalma ka nga. Tumahimik na lang tayo, pwede?"

"Anessa…" seryosong tingin ni Jenny, "sigurado ako, si Kyline ang nagpakalat ng usap-usapan. Ayaw palamang ng bruha. Takot pasapawan!"

"Tama na, Jen..."

"Sila ang tatamaan, kung hindi pa sila tumigil…”

Bumuga ng hangin si Anessa. Seryosong tingin ang pinukol sa kaibigan.

“Talagang hahayaan mo lang sila? Hindi mo ipagtatanggol ang sarili mo? Hindi ka papalag?"

"Jenny... kung pumalag ako, lalo lang akong mapag-iinitan. At alam nating kay Kyline papanig si Sir Bart."

Napairap si Jenny. "Nakakainis talaga. ‘Yong isang mukhang p****k sa kasikipan ng suot, siya pa ‘yong may lakas ng loob magkalat ng intriga. Samantalang ikaw, maayos, disente... pero ang tingin nila, malandi!"

Hindi na lang nagsalita si Anessa. Kinuha ang tray. Umupo sila sa sulok ng canteen, pero kahit saan sila pumuwesto, hindi sila tinantanan ng mga tingin. Hindi pa rin nawawala ang bulungan.

"Suplada raw... malandi pala! "

"Sinabi mo pa! Feeling close kay Sir Bart. Pumasok ba naman daw sa opisina ni Boss kahit nandoon si Ma’am Kyline."

Pinisil ni Anessa ang kutsara. Doon niya binuhos ang lahat ng galit na hindi niya puwedeng isabog. She’s already judged. Condemned by many—na wala namang alam.

"Ang bibig ginagamit sa pagkain, hindi sa panghuhusga," sabi ni Jenny.

"Jen, kain na nang makaalis na tayo rito."

Mabilis na subo ang ginawa ni Anessa. Naubos ang pagkain, pero parang hindi siya nabusog. Sa dami ng matang matalim na nakatitig, parang nabutas ang tiyan niya at doon lumusot lahat ng kinain niya.

Tahimik silang bumalik, patungo sa elevator. Mabuti na lang at sila pa lang dalawa roon.

Nagsimula nang magsara ang pinto, pero may lumusot na kamay sa siwang.

Si Bart.

"Sir," bati ni Jenny. Bahagyang umatras.

Sulyap lang ang sagot ni Bart.

Hindi man lang lumingon kay Anessa. Si Anessa, kung ano ang ginawa ni Bart, gano’n din ang ginawa niya. Hindi rin pinansin ang asawa. Sumandal siya sa elevator wall, ipinikit ang mga mata.

Jenny nudged her lightly, pero hindi siya kumibo.

Ayaw niyang makita ang mukha ni Bart, at tuluyang mapuno ang basong malapit nang umapaw. Ayaw niyang madama pa ang lamig nito.

Pero ramdam niyang dumarami ang laman ng elevator sa bawat paghinto sa palapag. Ngunit nanatiling tahimik ang lahat. Parang lahat ay nakikiramdam. Hindi komportable sa presensya ni Bart.

Hanggang may sumagi sa noo ni Anessa—napadilat siya.

At halos mabilaukan siya nang makitang ilang pulgada lang ang layo ng katawan ni Bart sa kanya. Damang-dama niya ang init ng katawan nito—init na ngayon lang niya naramdaman, sa ganitong sitwasyon pa.

Tinampal niya ng mahina ang kamay ni Jenny na nangangalabit. Halos dumikit na kasi ang mukha niya sa likod ni Bart. Halos sumagi na ang dibdib niya sa likod nito. 

Si Jenny. Panay panay hampas sa kanya niya. Sa palitan nila ng hampas, aksidenteng masagi niya ang likod ni Bart, lumingon ito.

Tiningnan niya lang ito saglit, ngunit hindi siya nagsalita. Hindi siya nag-sorry. Ayaw niyang humakot ng atensyon at pag-usapan na naman siya ng buong building.

Si Bart agad ring nag-iwas ng tingin. Mahinang kurot na lang ang ganti kay Jenny na halos hindi na gumagalaw.

Ilang segundo pa, lumabas na ang iba nilang kasamahan. Hanggang sila na lang tatlo ang naiwan.

Pagbukas ng elevator, lumingon si Bart.

Sabay napalunok sina Anessa at Jenny.

"Miss Lacosta. See me in my office."

"Noted, sir."

Napahawak si Jenny sa kamay niya. Bakas ang kaba. Nag-aalala para sa kaibigan.

Tipid na ngiti lang ang sagot ni Anessa. Ngiti na ibig sabihin ay ayos lang siya.

Pagpasok sa opisina, umupo si Bart. Wala pa ring emosyon.

"Send a memo to the Finance Department. Bonuses will be delayed until next quarter."

"Yes, sir," maiksing tugon niya.

"Anything else, sir?"

Saglit siyang tiningnan ni Bart.

"Wala na. Lumabas ka na."

Tumango siya. ‘Yon lang din naman ang hinihintay niya.

Diretso ang lakad niya palabas. Walang bakas ng lungkot, walang sayad ang takong. Parang hindi siya pinanghihinaan ng loob.

Sa pagbalik sa desk, muli niyang inayos ang mga papeles. Binabalot ang sarili sa katahimikang matagal na niyang naging sandata.

Hanggang may lumapit.

"Miss Anessa?"

Napatingala siya.

Isang binatang maputi, may salamin, guwapo, at may hawak na folder ang nakatayo sa harap niya. Bata pa, pero halatang matalino at magalang.

"Here’s the file from Sales Marketing. Sir Roldan asked me to deliver it."

Tinanggap niya agad. Tumayo, handang ipasok sa opisina ni Bart ang dokumento, pero muling nagsalita ang binata.

"By the way, I’m Gabriel. Gabriel Nuevo. Intern po."

Itinuro nito ang ID na nakasabit. May ngiting nag-aalangan pero matamis.

"At your service," sabay abot ng kamay.

Napatawa si Anessa. Hindi niya napigilang makipagkamay.

"Nice to meet you, Gabriel."

Sandaling nagtagpo ang tingin nila. Hindi romantiko, kundi magaan. Para bang may preskong hangin sa gitna ng mabigat na araw.

Pero agad din iyong naputol.

Dahil bumukas ang pinto ng opisina. At nakatayo na roon si Bart. Nakatitig ito sa kanila.

Binitiwan agad si Gabriel ng kamay ni Anessa.

Tumikhim siya at hinarap ang boss nila. Bahagyang yumuko bilang paggalang.

"Sir, do you need anything?" tanong ni Anessa. 

Hindi sumagot si Bart. Nanatiling nakatingin lang ito sa kanila. Parang may gustong sabihin pero hindi niya mabigkas.

Napakurap si Anessa. Sa unang pagkakataon, nakitaan niya ng emosyon ang mga mata nito.

Emosyon na hindi niya mawari—selos ba, o galit?

Hindi niya alam…

Ang sigurado lang, ito ang unang beses na nakita siyang may kausap at malapit sa ibang lalaki.