Stay tuned for more updates.
Anthony’s POVPagkalabas nina Bianca at ng kaibigan niyang impostor, biglang bumagsak si Lolo Roman sa upuan. “Lolo!” mabilis kong sigaw. Hawak-hawak niya ang dibdib niya, hingal nang hingal. “Heart attack! Call the ambulance, now!” sigaw ko sa mga staff.Nagkagulo ang lahat. Tumakbo ang mga tao, may nagsisigaw, may tumatawag ng emergency.Gustong lumapit ni Kira para tumulong, pero bago pa siya makalapit ay biglang hinarang siya ni Tita Carmen at itinulak palayo. “Huwag ka ngang lumapit dito! Ikaw ang dahilan kaya na-stress ang ama ko!” galit na sabi ng tiyahin ko.“Enough!” halos pasigaw kong sabi. Hinila ko si Kira papalapit sa akin at tinitigan si Tita Carmen. “Walang karapatan ang kahit sino sa inyo na saktan ang asawa ko. One more time na gagawin mo ‘yan, Tita, hindi na kita palalagpasin.”Namutla siya, hindi makatingin nang diretso. “A-Anthony, hindi mo alam ang sinasabi mo. Siya ang dahilan—”“Siya ang asawa ko!” putol ko agad. “Kung may problema kayo, ako ang harapin ninyo.
Kira's POV Pag-akyat namin sa stage, kinuha ng host ang mic at ngumiti. “Ladies and gentlemen, I’m sure many of you are shocked. Tonight, we are finally revealing the brilliant minds behind one of the most innovative design firms in the country. Let us hear from them.”Iniabot sa akin ang mic. Huminga ako nang malalim.“Good evening, everyone,” panimula ko. “Alam kong marami sa inyo ay nagtataka kung bakit limang taon kaming nagkubli. May rason po kami. Gusto naming patunayan na hindi kailangang nakikita ang mukha ng isang tao para magtagumpay. Ang mahalaga, nakikita ninyo ang gawa niya.”Nagpalakpakan ang audience. Kita ko ang matalim na tingin ni Bianca mula sa mesa nina Anthony. Hindi siya makapaniwala.Ella spoke next. “We wanted our work to speak for itself. Hindi namin hinayaang masapawan kami ng mga pangalan ng tao o koneksyon. What you’ve seen these past years—those designs, those structures—that’s ours. That’s Vantare.”Tumindig ang balahibo ko sa tuwa at pride sa kapatid ko
Kira’s POVUmigting ang panga ni Bianca. Bakas sa mukha niyang hindi makapaniwalang sa akin mismo nanggaling na hindi kami hiwalay ng asawa kong si Anthony.“Wow, ang kapal din ng mukha mo,” sarkastiko niyang tugon. “Matagal ka na niyang hiniwalayan kasi hindi ka nababagay sa pamilya niya!”“Kung hindi ako nababagay sa kaniya, sino ang nababagay? Isang katulad mong manggagamit?” diretsahan kong sagot. “Hindi ko hahayaang dumapo ang kamay mo sa asawa ko. Baka may sakit ka na nga kasi kung sino-sinong lalaki ang tumitira sa ’yo.” Sinipat ko siya mula ulo hanggang paa. “Wala ka pang anak, pero look at yourself, Arch. Bianca De Leon—mas nagmumukha ka pang losyang kesa sa akin. May anak ako, pero parang nagkaroon ka ng isang dosenang anak.”“How dare you say—”Sasampalin niya sana ako pero nahawakan ko agad ang kamay niya. Pagkabitiw ko, kinuha ko ang sanitizer ko at nag-spray sa kamay ko.“Baka mahawa pa ako sa karumihan mo,” pang-aasar ko.“Umalis ka na, Kira. Hindi ka nababagay sa ganit
Kira’s POVHabang tumatagal, mas lalo lang akong naiinis. Inangkin ni Bianca ang sarili kong firm. Sinabi niyang kaibigan niya raw ang founder ng Vantare Creative Studios. Gusto ko na lang matawa. Kailan ko pa naging kaibigan ang impaktang ‘yon?Pinanood ko si Bianca na kinukuhanan ng interview. Sa akin dapat ang spotlight na ‘yon. Pero pinilit kong huwag mag-react. Nakikinig ako sa payo ni Anthony—na kailangan ko munang i-hide ang totoong identity ko hangga’t hindi pa matatag ang network ng clients namin. Isang taon pa lang halos ang negosyo, hindi pa ganoon ka-solid.Pagkatapos ng contract sa Tuscany, agad kaming umuwi sa Pilipinas. Nagdesisyon akong dito muna mag-focus. Kailangan ko rin ng mas maraming experienced architects para sa expansion. Plano kong magtayo ng branches sa iba’t ibang lugar dito sa bansa bago ako tumalon sa international level ulit.“Wifey,” bungad ni Anthony, inilapag ang tasa sa table. “Nakikita kong bad mood ka these past days. Is this about Bianca again?”N
Kira’s POVFirst birthday ngayon ni Midnight. Simple lang ang celebration namin dito sa Tuscany, Italy. Tahimik, malayo sa mga intriga at mata ng mga taong walang ginawa kundi siraan ako. Hindi ko akalain na ganito pala kasarap ang buhay kapag wala kang iniisip na press, walang naghihintay na headline tungkol sa personal mong buhay.Si Anthony, nakaupo sa terrace habang buhat-buhat si Midnight na may maliit na party hat. Ako naman, abala sa pag-aayos ng mesa. May cake, may ilang lobo, at mga malalapit lang naming kaibigan at clients na naging parang pamilya na rin namin dito sa Italy.“Midnight, say happy birthday!” sabi ko habang nilalapit ko ang cake sa kaniya.“Da-da!” sigaw ni Midnight, sabay tawa.Natawa si Anthony at kinurot ang pisngi ng anak. “That’s not happy birthday, son, but I’ll take it.”Lumapit ako sa kanila at tinapik si Anthony. “Hindi mo ba siya tuturuan ng ‘mama’ kahit once? Laging ‘dada’ lang ang sinasabi.”Ngumisi siya. “Well, he loves me more. Sorry, babe.”“Anth
Anthony’s POVTinakpan ko ang bibig ni Kira nang maipasok ko na ang alaga ko sa kaniya. Biglang lumakas ang ungol niya, at baka magising ang anak naming si Midnight. Mapuputol na naman ang ginagawa namin. Miss na miss ko na ang misis ko. Ngayon lang ulit kami nagkaroon ng oras sa ganitong bagay kaya sisiguraduhin kong sulitin ko.Hinagkan ko siya habang abala sa paglabas-masok. Kinagat niya ang kamay ko.“Shit, Kira…” napamura ako sa ginawa niya.Tumitig siya sa akin, parang nang-aasar pa. “Ang sarap kasi, Anthony. Hindi ko kayang pigilan.”Diniin ko lalo ang pagpasok. Gusto kong ipaalala sa kanya kung paano siya umuungol sa tuwing inaangkin ko siya. Gusto kong marinig ulit ang pangalan ko sa bibig niya.“Moan my name, Kira,” utos ko.Mas lalo akong nakadama ng init nang marinig ko ang boses niya.“Anthony…” ungol niya, sabay kagat-labi.“Louder,” giit ko, nakatingin sa kanya nang diretso. “I want to hear it clearly.”“Anthony!” halos pasigaw na sabi niya.Napangisi ako. “Good girl.”