บทที่ 8 เค้าท์ดาวน์

​“พี่ไพรบกวนเข้ามาพบผมหน่อยครับ”

ก๊อก ๆๆ

“คุณฟรังซ์มีอะไรให้พี่รับใช้คะ” แค่ผมบอกไม่ถึงสามสิบวินาทีเลขามือฉมังที่เคยเป็นอดีตเลขาของพ่อก็รีบเข้ามาหาผมในทันที

“ผมอยากจัดงานเลี้ยงสิ้นปีให้พนักงานน่ะครับ พี่ไพจัดการให้ผมหน่อย” พอผมพูดจบพี่ไพก็ทำหน้างง

“พี่ไพไม่เข้าใจหรือสงสัยตรงไหนรึเปล่าครับ”

“เปล่าค่ะคุณฟรังซ์ แต่ปาร์ตี้ปีใหม่บริษัทเราก็มีทุกปีอยู่แล้วนี่คะ”

“ผมทราบครับแต่ปีนี้ขอพิเศษหน่อย พี่ไพเขียนโครงการให้ผมที ไม่ต้องให้ใครมารับผิดชอบนะครับเดี๋ยวผมจัดการที่เหลือเอง ขอบคุณมากครับ” ผมสั่งไปเท่านั้นแล้วก็ก้มหน้าดูเอกสารต่อ พี่ไพแกก็รู้งานครับ ถึงจะงงแต่เดี๋ยวแกก็แก้ปัญหาและจัดการได้อยู่ดี

อีกสามอาทิตย์จะปีใหม่ บริษัทผมมีปาร์ตี้ทุกปีแต่ผมเพิ่งได้ร่วมเมื่อปีที่แล้วเพราะเรียนจบแล้วก็มาเป็นรองประธานบริษัทจนปีนี้ได้ขึ้นเป็นประธานบริษัทเต็มตัวผมขอลงความเห็นเลยว่าปาร์ตี้ปีที่ผ่านมามันโคตรห่วย ห่วยแตกโคตร ๆ นั่งกินโต๊ะจีน มีนักร้องบนเวทีคั่นด้วยการจับฉลากของรางวัลจากบริษัทเป็นระยะ ๆ ห่วยแตกไหมล่ะครับ เพราะฉะนั้นปีนี้ท่านประธานอย่างผมจะเสิร์ฟความมันให้พนักงานทุกคนเอง

ตื๊ดดดด ตื๊ดดด

ติ๊ด!

(ว่าไงไอ้ร่าน)

“ฮึ! มึงว่างไหม”

(ไม่ว่างหาเงินใช้อยู่)

“โอเคเดี๋ยวกูเข้าไปหา”

(มึงจะเข้ามาทำไม กูบอกว่าไม่ว่างไงวะ)

“เรื่องของมึง กูกำลังออกไปแล้ว” ผมพูดจบก็ตัดสายทิ้งทันที

-หนึ่งชั่วโมงต่อมา-

“กูโคตรงงเลยว่าทำไมบริษัทมึงไม่เจ้งสักที อยู่ในเมืองรถติดฉิบหาย ถ้ากูเป็นลูกค้ากูไม่ฝ่ารถติดมาจ้างบริษัทมึงแน่นอน” ทันทีที่ผมมาถึงก็โผล่พรวดเข้าไปในห้องทำงานของเพื่อนเก่าเพื่อนแก่ โผล่มาพร้อมกับเสียงบ่นจนมันตกใจ

“ไอ้เหี้ยฟรังซ์ มาไม่ให้สุ้มให้เสียง”

“ขวัญอ่อนจริง ๆ นะมึง ทำไมวะตกใจนึกว่ากูเป็นเมียที่หนีหายเหรอ” ผมเดินเข้าไปนั่งเก้าอี้ตรงข้ามมันแล้วก็แซวให้มันปวดใจเล่น ๆ

“ปากหมาติดเพื่อนรักมึงมา?” มันทำหน้าอารมณ์เสียใส่ผมทันทีที่มีเรื่องไปกระแทกใจ

“มึงก็เพื่อนรักกูเหมือนกันน่า ปากหมาได้จากไอ้กราฟนิดหน่อย ความร่านก็ได้จากมึงนิดหน่อยไงแชร์ ๆ กัน” ผมขยายความให้เข้าใจ ไอ้นี่มันเป็นเพื่อนรักสมัยมัธยมครับ ที่จริงผมไม่ได้มีแค่ไอ้กราฟเป็นเพื่อนหรอก เรามีกันห้าคนแต่พอไอ้กราฟกับไอ้คริชทะเลาะกันก็เลยแยกเป็นสองฝั่ง 2 : 2 ส่วนอีกหนึ่งที่หายไปไอ้นั่นมันไม่สนใจใครหรอก มันหายไปเพราะปัญหาครอบครัวก่อนกลุ่มเราจะแตกอีก อย่าไปพูดถึงมันเลยไอ้คนไร้ความรับผิดชอบแบบนั้น

“พูดธุระของมึงมาไอ้ฟรังซ์กูมีการมีงานทำ”

“รีบร้อนจังเลยครับพี่พอร์ชครับ จะรีบไปหาเด็กที่ไหนครับ”

“เด็กพ่อง! พูดมาไม่งั้นกูจะเอาน้ำสาดไล่” มันยกแก้วน้ำขึ้นมาทำท่าทางจะสาดใส่ผมจริง ๆ ผมก็เลยยอมเงียบปาก

“เออ ๆ กูไม่เล่นแล้ว กูจะมาจ้างบริษัทมึงจัดปาร์ตี้ปีใหม่ให้หน่อย”

“ปาร์ตี้ปีใหม่? ธีมอะไรถ้ามั่วเซ็กซ์บริษัทกูไม่รับ” มันพูดแล้วก็ก้มหน้าเซ็นเอกสารต่อ ดูท่าทางไม่ค่อยสนใจคำพูดของผมสักเท่าไหร่

“ปาร์ตี้แบบนั้นกูจัดเองก็ได้ครับ ปาร์ตี้ปีใหม่ของบริษัทกูต่างหาก” พอผมพูดเป็นการเป็นงานมันก็เลยยอมเงยหน้ามาคุยกับผมดี ๆ

“แค่ปาร์ตี้ปีใหม่ มีแค่ปิ้งย่างกับจับฉลากก็ได้จะต้องจ้างทำไมวะ”

“ก็กูไม่อยากได้ปาร์ตี้ธรรมดา ขอริมสระบรรยากาศแซ่บ ๆ ดีเจสวย ๆ อกบึ้ม ๆ มีนางฟ้าเล่นน้ำทั้งคืน เอนเตอร์เทนเยอะ ๆ มีปัญญาทำไหมวะ”

“สัส! มีปัญญาจ่ายรึเปล่าเหอะมึง” มันเห็นผมพูดสบประมาทก็เลยพ่นคำหยาบใส่หน้าผมกลับมาบ้าง

“กูทุ่มไม่อั้นขอแค่ให้พนักงานในบริษัทกูสนุกก็พอ” ผมอยากให้ทุกคนในบริษัทเริ่มต้นปีใหม่ด้วยความกระชุ่มกระชวย ใครเป็นคุณป้าเป็นแม่ชีมาทั้งปีก็จะได้กลับมาเป็นสาวบ้าง ส่วนผู้ชายก็ไม่ต่างกันบางคนแทบจะเป็นมหาอยู่แล้ว ผมเห็นแล้วไม่เจริญตา

พ่อมหา คุณป้า หรือแม่ชีที่ผมหมายถึงไม่ใช่การมีศีลนะครับ ถ้าเป็นคนดีเป็นนักปฏิบัติผมก็ไม่อยากทำให้ใจแตกหรอก ผมหมายถึงความอึนความเฉื่อยต่างหาก หลายคนในบริษัทไม่ค่อยกระปรี้กระเปร่าทำงานเหมือนกำลังนั่งสมาธิก็ไม่ปาน ผมเห็นแล้วก็จะหงอยตามเลยอยากสร้างขวัญกำลังใจปลุกพลังกันหน่อย

“โอเคโอนเงินมาเดี๋ยวกูจัดการให้” มันก้มหน้าทำงานแล้วก็พูดสรุปง่าย ๆ

“ไม่คุยรายละเอียด?”

“มึงบอกแล้วไง”

“ไม่เซ็นสัญญาว่าจ้าง?”

“ไม่กูยุ่งอยู่”

“บริษัทมึงคุยงานกับลูกค้าแบบนี้เนี่ยนะไอ้พอร์ช”

“กูไม่ได้เชิญมึงมานี่ไอ้ห่า มึงเสนอหน้าเข้ามาเองทีหลังก็นัดล่วงหน้าสิวะ”

“ไอ้เหี้ย บริษัทมึงจะเจริญได้ยังไงทั้งที่มีประธานขี้เกียจแบบมึงไอ้พอร์ช”

“กูก็มองไม่เห็นความเจริญของบริษัทที่มีประธานจัญไรแบบมึงเหมือนกันไอ้ฟรังซ์” ฮึ! พูดกับหมาหมาเลียปากว่ะ

-สามอาทิตย์ต่อมา-

“ขอบคุณมาก ๆ เลยนะน้องเพลงที่มาช่วยไม่งั้นพี่ตายแน่ ยัยลิลลี่เกิดโดนผัวซ้อมกะทันหัน” พี่จีน พี่ออแกไนซ์เข้ามาขอบคุณฉันยกใหญ่เพราะฉันรีบเหมาแท็กซี่มาพัทยาหลังจากที่พี่เขาโทรไปอ้อนวอนให้มาช่วยเป็นการด่วนเมื่อสองชั่วโมงที่แล้ว

“ไม่เป็นไรค่ะพี่จีนแต่เพลงกลัวทำงานล่มมากกว่า เพลงเพิ่งไปเรียนมาเองจบคอร์สแรกมาหยก ๆ กลัวทำได้ไม่ดีเลยค่ะ” ฉันทำหน้าหวั่นใจ งานวันนี้ที่ฉันต้องมาด่วนเพราะว่าลิลลี่ DJ สาวสวยสุดแซ่บที่จะรับหน้าที่เปิดเพลงเอนเตอร์เทนแขกในงานปาร์ตี้ปีใหม่ริมสระดันโดนผัวจับได้ว่าไปมีกิ๊กก็เลยโดนกระทืบจนหน้าบวม ลิลลี่มาไม่ได้และคนอื่น ๆ ก็ติดงานกันหมดเพราะวันนี้มันวันปีใหม่ไงคะ มีแค่ฉันมั้งที่ไม่รับงานนอนเกาตูดอยู่ที่คอนโด

“เพลงทำได้พี่เชื่อ ขึ้นไปก่อนเดี๋ยวช่วงสี่ทุ่มมีอีกคนมา รอเขาจบอีกงานแถวพัทยานี่แหละเดี๋ยวเขาตามมาช่วย”

“ฟู่ว์~ แบบนี้ค่อยสบายใจหน่อย แสดงว่าช่วงแรกเพลงแค่เปิดเพลงสนุก ๆ สลับเบา ๆ ก็ได้ใช่ไหมคะ”

“ใช่จ้า ไปแต่งตัวเนอะเดี๋ยวงานจะเริ่มแล้ว”

หลังจากนั้นฉันก็พุ่งไปแต่งตัวดีนะที่ชุด DJ มันเช็กซี่แบบสปอร์ต แต่คนอื่นนี่แทบจะใส่บิกินี่อยู่แล้ว ฉันได้ข่าวแว่ว ๆ เมื่อกี้ว่าเจ้าของบริษัทเป็นคนเตรียมปาร์ตี้เซอร์ไพรส์พนักงานเอง ไม่มีใครรู้ว่าปาร์ตี้ริมสระวันนี้จะแซ่บแค่ไหน ฉันว่าเจ้าของบริษัทต้องหื่นมากแน่ ๆ เพราะมีทั้งบันนี่เกิร์ล บันนี่บอยมาคอยสร้างความสนุกในงาน

“พี่หลินขาปาร์ตี้ของบริษัทอะไรเหรอคะ พอดีเพลงมาด่วนไม่ทันได้หาข้อมูลงานเลย” ปกติฉันไม่รับงานวันเทศกาลอยู่แล้วค่ะแต่ครั้งนี้คือน้ำใจจริง ๆ พี่ทีมงานเขาหาคนไม่ได้ก็เลยมาช่วย ส่วนพี่หลินก็เป็นเพื่อนที่ทำงานมาด้วยกันวันนี้พี่หลินมาเป็นบันนี่เกิร์ลคอยเอนเตอร์เทนแขก ไม่ใช่ไปนั่งดริ๊งซ์นั่งยั่วนะคะแค่คอยสร้างสีสันเป็นอาหารตาแต่ห้ามล่วงเกิน

“อ๋อน้องเพลงมาแทนลิลลี่นี่เนอะ งานของบริษัท XXX จ้า เจ้าของหล่อมากแซ่บเวอร์ อิอิ” พี่หลินหันมาบอกแล้วก็ทำหน้าดี้ด้าตอนพูดถึงเจ้าของ แต่สำหรับเพลงขวัญที่ได้ยินมีแค่คำเดียวเท่านั้น

ซวย!

ไม่สิคะ 3 คำก็ได้

...ซวย ซวย ซวย!

“เพลงขวัญเสร็จรึยังลูกไปเร็ว” ความซวยจากการได้ยินยังไม่บรรเทาความซวยจากการต้องออกไปเผชิญหน้าก็เข้ามาแทรกต่อทันที

“ค่ะ” ตอนนี้ฉันห่อเหี่ยวสุด ๆ เลยค่ะ ขอให้เขาแค่จัดงานปาร์ตี้ให้พนักงานแต่ตัวเองไปเคาท์ดาวน์กับผู้หญิงสักคนที่อื่นเถอะนะอย่าอยู่เป็นเจ้ากรรมนายเวรต่อกันในคืนสิ้นปีเลย

วู้ว! ไปเพลงขวัญ! เจอก็เจอวันนี้มาช่วยงานพี่ ๆ ไม่ได้ตั้งใจอยากรับงานบริษัทเขาสักหน่อย

หลังจากทำสมาธิเสร็จฉันก็ออกไปวาดลวดลายการเป็น DJ ครั้งแรกในชีวิต โชคดีที่เป็นช่วงเริ่มปาร์ตี้เลยไม่ต้องหนักหน่วงเท่าไหร่ อาศัยก๊อบปี้ท่าทางจาก DJ ดัง ๆ มาช่วยก่อนเพราะตัวเองยังไม่มีประสบการณ์ บิด ๆ กด ๆ ถู ๆ นิด ๆ หน่อย ๆ แล้วก็ยกมือขึ้นปรบไปหนึ่งครั้งแล้วชูมือจากนั้นก็โยก ๆๆ แล้วยิ้มกระจายใส่แขกทุกคนไม่ว่าจะชายหรือหญิงแค่นี้ทุกคนในงานก็สนุกไปพร้อมกับฉันแล้ว ส่วนคนที่อยากเจอยังไม่เจอหรอกน่าจะไปเคาท์ดาวน์กับสาว ๆ มากกว่ามาจับฉลากของขวัญปีใหม่กับพนักงาน

“ทำดีมากค่าน้องเพลง” นี่คือคำชมที่ได้ยินมาหลายรอบแล้วหลังจากที่ฉันลงมาจากเวทีและพี่ DJ อีกคนเขาก็ขึ้นไปต่อ

“ขอบคุณมากค่ะ เดี๋ยวเพลงขอออกไปสูดอากาศหน่อยนะคะ เมื่อกี้โยกจนร้อนแถมแขกรินเหล้าให้กระจายเลย ฮ่า ๆๆ” ฉันเริ่มมึนจริง ๆ ขอออกไปสูดอากาศหน่อยแล้วค่อยกลับเข้ามานั่งเล่นหรือคอยช่วยคนอื่นต่อดีกว่า

ฉันเดินออกมาหน้าหาดห่างจากปาร์ตี้ไม่ไกล มายืนรับลมกับยืนทำใจเพราะปีก่อนก็มาที่พัทยาเหมือนกัน มาเคาท์ดาวน์กับแฟน เฮ้อ! แฟนเก่าต่างหาก...

ฉันกับกายเป็นเพื่อนกันตั้งแต่ ม.ปลาย พอเรียนจบก็สอบติดมหาลัยเดียวกัน ความจริงเราปิ๊งกันมานานแล้วค่ะแต่ฉันเพิ่งตกลงคบกับเขาตอนเรียนมหาลัยเพราะรู้สึกว่าเราทั้งคู่โตขึ้นแล้ว คบกันตอนนี้ดีกว่าตอนเป็นเด็กมัธยม ไม่อยากคบแบบ Puppy love กลัวความสัมพันธ์พัง แต่สุดท้ายก็พังอยู่ดีเพราะเขาไม่ซื่อสัตย์ คนดีที่ดีมาตั้งนานดันมาดีแตกตอนท้าย มัน...บัดซบกับใจฉันชะมัด

“ฮึก!” พอเมาแล้วก็จะเศร้าอยู่นิดหน่อยแบบนี้เป็นประจำเลย รักแรกมันลืมยาก ไม่ใช่ยังรักมากนะคะแต่แค่ยังไม่ลืม

“ไง ไหนบอกว่าบริษัทผมติดแบล็คลิสไปแล้วครับคุณเพลง...ขวัญ” ในระหว่างที่ฉันกำลังทอดสายตามองคลื่นกับสายน้ำที่หายไปกับความมืดเสียงกวนประสาทก็ดังขึ้นมา

“นึกว่าไม่มาแล้วนะคะ” ฉันหันไปหาต้นเสียง เขานั่นล่ะไม่ใช่ใครหรอก

“มาสิ เสียเงินจ้างบริษัทไอ้พอร์ชจัดงานให้ตั้งหลายแสนทำไมจะไม่มา แต่มาแล้วก็เซ็งเพราะดันมีเด็กเส้นขึ้นไปเป็น DJ ในปาร์ตี้สะงั้น” เขายืนเอามือล้วงกระเป๋ามองตรงไปที่ทะเลข้างฉัน แต่ก็ไม่วายกระแนะกระแหน

“ใครเด็กเส้น?” นี่เขายังคิดว่าฉันเป็นเด็กคุณพอร์ชอีกเหรอ ความคิดบ้า ๆ พวกนี้ช่วยลบออกไปจากสมองสักทีได้ไหมถ้าไม่มีหลักฐานอะไรนอกจากคำบอกเล่าของยัยซีแนม

“เธอไงหรือไม่จริง มิกซ์เพลงเก้ ๆ กัง ๆ ยังได้ขึ้นเวที”

“ไม่ใช่แล้วคุณ ฉันมาช่วยเพราะ DJ ตัวจริงไม่สบายต่างหาก” ฉันไม่ได้แคร์เขาจนต้องรีบอธิบายนะคะแต่ฉันไม่ชอบให้ใครมามองว่าฉันเป็นเด็กใครแบบนี้ เด็กเส้นงั้นเหรอ? อีตานี่ไม่รู้สินะว่าเพลงขวัญคนนี้เป็นพริตตี้โนเนมแบบนี้มากี่ปีแล้ว

“เหรอ~”

“ถึงจะไม่เชื่อก็ไม่เห็นต้องทำเสียงเสียมารยาทเลยนะคุณ” ฉันหันไปบอกเขาดี ๆ ขี้เกียจจะมีเรื่องกับเขาแล้ว เอาไว้วันหลังถ้าเขามากับยัยซีแนมแล้วเมียเขามาป่วนฉันเหมือนอย่างที่เคยค่อยทะเลาะต่อแล้วกัน

“อืม ขอโทษก็แล้วกัน” เขาพยักหน้ารับแล้วก็หันกลับไปมองที่ทะเลอีกครั้ง

“ถ้าไม่มีอะไรแล้วคุณช่วยไปไกล ๆ ได้ไหมคะ ฉันกำลังเมาแล้วก็อยากเศร้าต่อ” ฉันนั่งลงที่พื้นทรายแล้วก็ออกปากไล่เขาอย่างมีมารยาท...มั้ง

“เธอไล่ฉัน?” เขาหันมาเอียงคอมองด้วยความอึ้ง

“เปล่าค่ะ แค่ขอให้คุณช่วยไปไกล ๆ”

“เธอนี่เป็นผู้หญิงที่โคตรบ้าเลยเพลงขวัญ”

“แล้วแต่คุณจะคิดว่าฉันเป็นยังไงเถอะ เป็นเด็กเสี่ย เป็นคนนิสัยเสีย เป็นคนบ้าอะไรก็เรื่องของคุณ แต่เวลานี้ช่วยเลิกหาเรื่องแล้วไปไกล ๆ ฉันทีได้ไหม” ฉันไม่ได้พิศวาสเขา ไม่นึกพิศวาสจนอยากอยู่ใกล้ในเวลาเมาด้วย ต้องการแค่อย่างเดียวคืออยากให้เขาไปให้พ้นหน้าฉัน

“เพลงขวัญ!”

“ถ้าไม่ไปฉันจะสรุปว่าคุณหลงเสน่ห์ฉันจนต้องหาเรื่องอยู่ใกล้ ๆ”

“ฉันน่ะเหรอชอบเธอ ฮึ!”

“อืม คุณชอบฉัน แล้วตอนนี้ก็กำลังแอบมองร่องนมฉันด้วย” ฉันนั่งที่พื้นทรายแต่เขายืนอยู่ข้าง ๆ ค่ะ พอฉันเงยหน้าตอบกลับแบบนี้เขาก็ทำหน้าไม่ถูกแล้วก็เบือนหน้าหนีไปทันที

“มีให้ดูฉันก็ดูไปอย่างนั้นแหละ แถวนี้มันมืดคนกินเหล้าก็เยอะระวังคนเมาหน่อยก็แล้วกัน” เขาพูดออกมาเหมือนคนกำลังหัวเสียแล้วก็ยอมเดินออกไป ดีแล้วไปเถอะปล่อยให้ฉันได้ใช้เวลาเงียบ ๆ สักพัก ฉันอยากคิดทบทวนถึงปีที่ผ่านมาว่าฉันเจออะไรแย่ ๆ มาบ้างและการที่ฉันได้คิดทบทวนเรื่องราวในปีที่ผ่านมาก็ทำให้ฉันต้องเดินไปหาเบียร์มานั่งจิบแต่เปลี่ยนมานั่งตรงที่ที่มันไม่เปลี่ยวและอยู่ใกล้กับคนอื่น ดื่มให้กับชีวิตที่โดนหักหลัง จากที่ตั้งใจจะเข้าไปช่วยคนอื่นในงานปาร์ตี้ฉันก็ไม่ไปแล้วค่ะไม่มีอารมณ์ ได้ยินเสียงเพลงเสียงเคาท์ดาวน์ดังมาจากหลายทิศทางแต่ฉันไม่มีอารมณ์ร่วมใด ๆ ทั้งสิ้น

ฉันนั่งเมาอยู่ที่เดิมจนเวลาผ่านไปไม่รู้ว่านานเท่าไหร่แต่เมามากแล้วจริง ๆ ก็เลยพยุงตัวเองไปหาที่นอน พี่จีนบอกว่ามีที่นอนให้ ไม่รู้ที่ไหนเหมือนกันคงต้องเป็นสักทีนั่นแหละ ฮ่า ๆๆ

เอาเป็นว่าเปิดไปเจอห้องไหนที่เป็นผู้หญิงนอนเพลงขวัญก็จะซุกตัวนอนกับเขาไปเลย ท่าทางคืนนี้ทุกคนจะเมาพอกัน คงไม่มีใครถือสาฉันหรอกที่ไปมั่วนอนด้วย

แอด~

“อ๊ะ อ๊ะ! แรง ๆ เลยค่ะที่รัก ซี๊ด~”

พั่บ พั่บ พั่บ!

“อ่าส์! โคตรมันส์ อืม~”

“อ๊ะ แรง ๆ ค่ะฟรังซ์ ซี๊ด~ อ๊ะ! โอ๊ย! จุกค่ะ”

“อืม~ มันใหญ่ครับคนสวย อ่าส์~”

“อ๊ะ! อะ....กรี๊ด!!!!!!!!!”