042

"Ubusin mo," marahang sambit ni Darius sa isang baso ng tubig na inabot niya sa akin.

Panay ang sinok ko dulot ng matinding pag-iyak. Wala pa ding tigil ang pagbuhos ng mga luha mula sa aking mga mata.

Inabutan niya ako ng tissue upang maisinga ko ang aking sipon. Sinipon na din ako kakaiyak.

Para din akong magkakasakit. Nanginginig ang aking katawan at nanlalamig ang aking mga kamay at talampakan.

Sa tuwing nanghihina ako at tila sinasaksak ng kutsilyo ang aking puso, napapasigaw na lang ako dahil sa sakit na nararamdaman ko sa aking dibdib.

Ano'ng kasalanan nina Tatay at mga kapatid ko para gawin sa kanila iyon?

Ang mga kapatid ko, ang liliit pa nila. Ang Tatay... Ang tatay ko.

"D-Darius... Ang sakit," iyak ko at mahigpit siyang niyakap.

Hinaplos niya ang aking likod. He keeps on murmuring some words to make me feel better, but it isn't working.

Namatay ang Tatay at dalawang kapatid ko. May namatay din na dalawang tao, na nadamay nang magpaulan ng putok ng baril, ang dalawan