CHAPTER 1
NATASHIA'S POV “SILENCE!” sigaw ng kung sino man. Biglang akong napasigaw at napabangon nang marinig ko ang malakas na sigaw na iyon. Ngunit nang idinilat ko na ang aking mga mata ay wala akong makita na kahit na ano. The entire place is so dark. But I can feel the eyes looking from afar. O baka nagkamali lang ako? “Anong nangyari sa ‘kin? Bakit nasa madilim ako?” tanong ko sa aking sarili. Nakaramdam na rin ako ng takot dahil hindi ko alam kung nasaan na ako. At wala akong naalala. Tatayo na sana ako ay biglang sumakit ang aking ulo. “Shit! What just happened to me?” Sandali pa ay biglang dumapo sa aking isipan na may mga lalaking lumapit sa akin sa park habang ako ay umiinom ng kape at nag-enjoy sa mga bulaklak. They are huge men. Nakasuot ng pink na tuxedo. At talagang hindi makikita ang kanilang mga mukha dahil nakasuot sila ng mga maskara na gawa sa mukha ng mga kung ano-anong hayop. At ngayon, hindi ako makapaniwala na nandito ako sa isang parang kulungan. “Wait! I am in a cage?” giit ko. Kinapa ko ang nasa harapan ko. Nanlaki ang aking mga mata nang madama ang mga metal sa kamay. “No! Hindi ito maaari!” sigaw ko ng malakas. “I’m in a cage!” I was kidnapped. Gustuhin ko mang maglumapasay ngayon, parang hindi rin naman iyong makakatulong sa ‘kin. Tumulo na ang aking mga luha. Sadyang hindi ko maintindihan kung bakit ako nandito. Or I am just dreaming? I slap my own face to feel the pain to ensure that I am just dreaming but I can feel the pain. I am not dreaming. ‘So... this is really happening now? But where am I? Na-kidnap ako! Shit! I have to do something!’ “Hey! May tao ba diyan! Hey!” sigaw ko ulit, nagbabasakaling may tumulong sa ‘kin. Damang-dama ko pa rin talaga na may mga nakatingin sa akin. Kahit medyo nahihilo pa ako ay hindi pa rin ako titigil. I try to kick the cage. Sumakit lamang ang aking paa. “Ladies and gentlemen! Our auction will start any minutes now!” anunsiyo ng kung sino man. Natigilan ako. Napalinga-linga na baka may makita akong mga tao. Sobrang dilim talaga. “Hey! Pakawalan niyo ako!” Patuloy sa pagtulo ang mga luha ko. Ngunit kahit anong sigaw ko ay wala pa ring sumasagot sa ‘kin. “Tulong!” Nilakasan ko pa ng husto ang aking sigaw. Gumawa na rin ako ng paraan na mas maging maingay ang aking cage. ‘God, ano bang nangyayari sa aking buhay? Bakit wala akong maalala?’ Ilang minuto ang lumipas, biglang nasilawan ako ng isang spotlight. Naipikit ko agad ang aking mga mata. Narinig ko rin ang mga palakpakan ng mga tao. But when I look at them, hindi ako makapaniwa sa aking mga nakita. “Bidders, kindly sit in your VIP area. Few moments, we will start our bidding for this beautiful but useless woman!” anunsyo ng auctioneer. Nakaramdam ako ng galit sa kaniyang sinabi. “Ako, useless? Fuck you!” Napalingon ako sa paligid. Nakita ko agad ang isang auctioneer na nakaupo sa isang gold na upuan. But it looks like a throne of a king. “Hey!” sigaw ko. “Pakawalan mo ako! Wala kayong mapapala sa ‘kin!” Pero parang walang nakarinig sa akin. O baka nagbingi-bingihan lang sila? Napansin ko ang isang fiver glass na nakabalot sa aking cage. May butas ang mga ito na sakto lang para makahinga ako dito sa loob. Doon ko na na-realize na hindi pala talaga nila ako maririnig. “Fuck you!” sigaw ko ulit. “Fuck you all!” Naalala ko bigla na bago ako makarating dito, pinainom nila ako ng sleeping pills. Ang dami noon. Kaya pala sumasakit ang tiyan ko at ang ulo ko. They drugged me. And now, nandito ako sa isang napaka-weirdo-ng lugar na ito. This is illegal! They are going to sell me! “Tulong! Please, don’t sell me to them! Nagmamakaawa ako!” Kahit ano pa sigurong gawin ko, maglumpasay o tumigil sa paghinga ay wala silang pakialam. “Ayaw ko pang mamamatay!” sigaw ko ulit. Kahit ano mang gawin ko dito, wala talagang pumapansin sa ‘kin. They are just doing their businesses. Natatakot na rin ako sa mga taong nasa harapan ko. Ang mga ito ay nakamaskara ng mga hayop. Ang iba ay simpleng maskara lang. They are so weird. Para silang mga kakain ng taong buhay. Oh God, kakainin nila ako. “Lord, please. Gumawa po kayo ng dapat po ninyong gawin.” Napaupo na lamang ako sa aking cage. Nasapo ko ang aking ulo dahil muli na naman itong sumakit. Sa sandaling iyon, kinatitigan ko na lamang ang mga taong nasa aking harapan. Ngayon ko lang na-realize na nagsimula na pala sila sa pag-bid. “Let’s start, this woman is healthy and HIV free. She can be your sex slave or woman for life. She is Natashia Lee Jenkins Hidalgo, 28 years old. The price will start at 100 million dollar,” mahabang anunsyo ng auctioneer. So this is human trafficking? Isang ilegal na gawain. “200 million dollar,” sigaw ng isang naka-lion mask. Naipikit ko na lamang ang aking mga mata. Wala na, I am being illegally auctioned. “1 Billion dollar!” Isa iyong malakas na sigaw na siyang nakapagtahimik ng lahat. Isang bilyong dolyar para sa akin? I am worth that huge amount of money? “1 Billion dollar! Going twice!” Yumuko na lamang ako. Wala naman na akong magagawa sa buhay ko na ito. I am being auctioned. Walang takas sa ganitong buhay. My life is a chaos. Hindi ko na rin pinunasan ang aking mga luha dahil mas mabuti na lang na umiyak ako. Tahimik lang ang buong paligid. Wala nang sumunod na nag-bid. “Sold!” sigaw na malakas ng auctioneer. Pinunasan ko ang aking mga luha. Narinig ko na lamang na nagpalakpakan ang mga tao. Gano'n lang kabilis. “Natashia Lee Jenkins Hidalgo is sold to Mr. Jacc Tyrone Jade Volcoviks. He is the highest bidder, one billion dollar!” anunsyo ng auctioneer. Maraming nagpalakpakan ulit. But I am very intrigue to the person who bought me for that extreme amount. Para lang bilhin ako? But why? First of all, sino ang dahilan ng lahat nang ito? Bakit binili ako ni Jacc Tyrone ba ‘yon? At bakit parang pamilyar sa akin ang kaniyang pangalan? “Thank you, Mr. Lee Saavedra.” Dahil sa boses na iyon ay napatingin na ako ulit sa stage. Kitang-kita ng aking mga mata ang isang lalaki na kahit sa tingin lang ay alam mo nang makapangyarihang tao. Malaki ang katawan. I think he is 6’5” tall. He has sharp and intense hazel eyes, army cut hair, has olive skin, and he is wearing a pig mascara that makes him more intimidating. “Wala na, tapos na ang buhay ko,” awang bulong ko sa aking sarili. This is illegal. This is crime that the government should remove to. Pero wala silang ginagawa. Alam kong ang mga taong nasa aking harapan ay ang mga taong makapangyarihan. They can do whatever they want. At itong bumili sa ‘kin, is he that so willing? Galit na ang namutawi sa aking damdamin. “Putangina niyo! Pakawalan niyo ako!” sigaw ko na lang. This is not the life I’ve been dreaming of. This is so cruel. Yet, I am so cornered. Sandali pa ay nagsialisan na ang mga tao. Kinatitigan ko ang lalaking nakamaskara ng baboy. Ngayon, nakatingin na rin siya sa ‘kin. He is like calculating my remaining life. “Please bring her into my private room,” imporma ng lalaking naka-pig mask na si Jacc Tyrone sa auctioneer. Ang auctioneer naman ay tumango kay Jacc Tyrone. Pinalabas na nila ako habang pinusasan na. Kinatitigan ko si Jacc. Ngunit nanlaki ang aking mga mata nang ma-realize ko na hindi pala siya naka-business suit. “He is a priest,” sambit ko na lamang. Iyon kasi ang suot niya ngayon. Hindi ako nagkakamali. May suot pa siyang rosaryo. ‘Oh, God. Anong nangyayari sa mundo? May ganito ba talaga?’ “Natashia,” sambit ng kung sino man sa aking likuran. Napatingin ako sa lalaking nagsalita. Isang matangkad at guwapong lalaki ngunit nakakatakot ang hubog ng katawan nito. May suot siyang giraffe mask. “He is a sinful priest, Natashia!” mabagsik ang boses niya. Ngunit bakit niya ako kilala? Mas lalo pa akong nagulat nang bigla niyang alisin ang kaniyang suot na maskara. “G-george?” nauutal kong sambit sa kaniyang pangalan. “A-Anong ginagawa mo dito?” Hindi talaga ako makapaniwala. Ngumiti lamang si George sa akin na parang baliwala lang ang lahat. Pero may lumapit na ibang mga lalaki. Naka-pink ang mga ito katulad noong kumidnap sa akin sa park. “Nice to meet you, Natashia!” sagot lamang ni George. “G-George, tulungan mo akong makaalis dito. Please?” pagsumamo ko. This is my chance. Magsasalita pa sana si George ay may umeksena. “Tama na ‘yan. Dalhin niyo na ‘yan sa room ni Mr. Volcoviks,” imporma ng auctioneer. “No! ‘Wag niyo akong dalhin!” sigaw ko. Hinawakan na ako ng mga lalaking naka-pink. Kahit gusto ko pang maglumpasay o kahit humingi pa ako ng tulong kay George, wala akong kawala. I am ruined. I am sold to a mysterious priest. ‘He is really a priest?’ Ngunit bakit isang pari ang bumili sa akin sa ganoong kalaking pera? And why he is here at all? Ang pari na dapat ay nasa church, mas piniling bumili ng nakakaawang babae. Natamimi na lamang ako. Hindi ko na alam kung ano ang aking gagawin ngayon. Kailangan kong makatakas. But I can’t do it. Sa higpit ng seguridad ng mga lalaking nakahawak sa akin ay tiyak wala akong magawa. Hinila na nila ako. Pero hindi pa man kami makalayo ay may nagsalita. “Wait! Ako na ang bahala diyan. Huwag niyong hawakan ang magiging sex slave ko. Baka magasgas niyo ang katawan niya!” mabagsik ang boses niya. Napatingin ako sa nagsalita. Wala na itong suot na pig mask. At nang mahagod ko ang kaniyang mukha ay nanlaki ang aking mga mata. “Father Jacc?”CHAPTER 29: Cigarettes NATASHIA’S POVSURE NAMAN ako na gusto niya talagang may mangyari sa ‘min. Bakit pa ba siya nagpipigil? Puwede naman niya agad akong sunggaban dito. Siguro nga ay nagtataka siya kung bakit din ako nagkaganito. Naramdaman kong umupo siya sa maliit na upuan kaharap ang isang narra na lamesa. “I don’t do it in some places like this. Kahit pa gustong-gusto ng sex slave ko,” sambit niya kapagkuwan. May diin talaga ang pagsambit niya ng sex slave. Well, ano pa ba ang maasahan ko kung gano’n naman talaga ang tingin niya sa ‘kin. It would never change. Kahit pa nga sinasabi niya sa ‘kin na isa akong runaway bride, may kontrata kami, may amnesia ako, at sinabi niyang ako ang dahilan kung bakit siya nasaktan. “Are you sure? I am so willing to fuck you here. Sayang naman ang kagandahan ng lugar na ito kung walang mangyari sa ating dalawa. I want to explore more pa naman,” sambit kong binigyan din ng simpleng pang-aakit ang bo
CHAPTER 28: I’m SorryNATASHIA’S POVI DON’T KNOW if I should laugh. Makikita mo talaga na malibog ang isang tao dahil sa kaniyang eksrpresyon sa mukha. At iyon nga ang nakikita ko sa mukha ni Jacc. Masaya rin ako na kumagat siya sa pagiging maamong lalaki. “Saan mo naman napulot ang pagiging malandi mo?” tanong niya nang magkaroon na nang puwang ang aming mga labi. Natigilan ako. Talagang imposible siyang mapaamo kasi kahit anong gawin ko ay may meaning talaga sa kaniya. Well, totoo naman iyon. Naglakas lang talaga ako ng loob para matupad ang kahilingan ko na makaalis agad dito. “Ayaw mo ban ang ginagawa ko? Ito di ba talaga ang gusto mo?” sunod-sunod kong tanong sa kaniya. “Jacc, you better be nice to me kasi hindi naman na ako maging matigas sa ‘yo. I will obey you.” But he suddenly pushed me. Nagulat ako. Ngumiti pa siya ng nakakaloko. “You will obey me? Dapat ba akong maniwala sa mga ginagawa mo ngayon, little angel? Shou
CHAPTER 27: Her DesireNATASHIA’S POVNAGTATAKA talaga ako na may ganito pa si Jacc sa kaniyang sariling private island. Siguro nga ay minsan, kailangan niyang mapag-isa. Kailangan din mapag-isa ang demonyo. “Ma’am Natashaia, bawal nga po talaga kayo dito. Maaari na po kayong umalis,” sita pa ng isang nakamaskara ng langgam. Nilingon ko siya at tinarayan. “Sabi ko nga di ba na hindi naman malalaman ni Jacc kung hindi kayo magsusumbong. Siguro naman ay hindi kayo magsusumbong kasi malalagot din kayo, di ba?” Kitang-kita ko ang kanilang mga mukhang hindi makapaniwala. Nagtinginan pa sila sa isa’t isa. “Silence means yes!” sabi ko pa sa kanila habang nakangiti. “I like it here, boys. Madaming nakalagay na mga inumin.” Kita ko sa kanilang mga mukha na hindi talaga sila makapaniwala sa ginagawa ko. Ngumiti ako sa kanila at kumindat. “I know you, boys. Takot kayo kay Jacc pero alam ko na hindi rin niyo kayang
CHAPTER 26: Fuck Even Harder NATASHIA'S POVHINDI pa nga ako nakapag-swimming ng maayos ay papaahunin niya na agad ako? Saan ba niya nilagay ang kaniyang utak. But well, I am his sex slave. Wala na naman akong magagawa dahil nga ay siya ang masusunod. Pero nang lumapit na ako sa kaniya ay naglakas ako ng loob na magsalita. “As if you are not enjoying watching me like that? Ano bang gusto mong palabasin, Jacc?” mapang-akit ang aking boses. Tumingin siya sa ‘kin na nakakunot ang kaniyang noo. Pero bahagya na siyang ngumiti ng nakakaloko. “Sinira mo ang kotse ko, Natashia. Sa tingin mo ba ay wala iyong consequences?” giit niya sa ‘kin. Nanggagalaiti naman ako. “At sa tingin mo ba ay mangyayari iyon kung hindi mo ako binubuwisit? Quits lang yata tayo, Jacc.” Kahit naman naglakas ako ng loob ay talagang natatakot ako sa kaniya. Baka kasi talaga ay may gagawin siyang masama sa ‘kin. Naalala ko na naman kasi ang sekreton
CHAPTER 25: The SeashoreNATASHIA’S POVNAPADPAD ako sa medyo kalayuan sa mansyon. Hindi tahimik ang dalampasigan dahil sa hampas ng mga alon na sobrang lakas. “Ang ganda naman talaga ng lugar na ito. Sobrang sayang lang talaga dahil napamahayan ng mga demonyo,” sambit ko pa. Kinatitigan ko ang mga alon. Umupo na rin ako sa maputing buhangin. Nilingon ko ang mga body guard sa may hindi kalayuan. Wala rin dito si Jacc. “Makaligo nga rin mamaya,” bulong ko sa aking sarili. Habang nakaupo ako ay bigla akong nakarinig na may nag-park sa may daanan. Hindi na rin ako lumingon dahil mukhang kay Jacc naman iyon. “Kailan kaya ako makalaya dito?” tanong ko sa kaing sarili habang hinahawakan ang mga buhangin. Nang may nakapa akong isang maliit na bato ay hinagis ko iyon. Ilang sandali lang din ang lumipas, naramdaman ko na nasa likuran ko si Jacc. “’Yan lang ba ang pinunta mo dito, o nagbabalak ka nang tumakas di
CHAPTER 24: UselessNATASHIA’S POVKUMUNOT ANG noo ko nang marinig ko ang kaniyang sinabi. Hindi ko alam kung ano ang kaniyang ibig sabihin pero nagpatuloy na lang ako sa paglalakad para wala na akong marinig na kahit ano. “Gago talaga ang lalaking ‘yon. Hindi lang siya demonyo, gago din!” singhal ko pa sa ere. Naramdaman ko naman na unti-unti na akong sinundan ng mga body guards ko. Para naman akong convicted woman na maraming cases na dapat harapin sa sitwasyon kong ito. Gayunpaman ay nagagandahan ako sa mga nakikita kong tanawin. Wala akong nakikitang karatig na island. Sa tingin ko, malayo ang private island na ito. Kasi kung isa ka namang taong maraming transaction na ginagawa ay talagang pipiliin mong manirahan sa isang mukhang deserted na island. “Ang ganda naman dito para lang gawing hideout. Kung ako ang may-ari nito, gagawin ko itong tourist spot,” sambit ko pa. Muli akong naglakad. Hanggang sa may kotseng