Warning: Rated SPG!!!
✌️✌️✌️**********************
HAPON na nang makarating sila sa Caohagan Island. Pagkatapos magbabad sa dagat ay dumeretso na sila sa kanya-kanyang cottage na ookupahan. Magkatabi ang cottage na kinuha nila. Isa sa kanilang tatlo at isa naman kina Dion at Nike.
Katatapos lang nilang magbanlaw at magbihis nang makatanggap siya ng tawag mula sa Papa niya.
"When are you coming back?" bungad nito sa kanya na kababakasan ng galit ang tinig.
"W-why, Papa?"
"Bumalik kana dito as soon as possible."
"Pero, Papa. Hindi pa ho tapos ang bakasyon na hiningi ko sa inyo, 'di ba?"
"I don't care. I will be going to London next week at dapat nandito ka na bago ako umalis."
"Ano pong gagawin n'yo doon?"
"This is not the right time to talk about that. Ang gusto ko, umuwi ka na bukas na bukas din." Pinatay na
"OLIVIIIAAAA!!! JESUS CHRIST!!!"Napabalikwas siya nang bangon ng makarinig ng dumadagundong na boses.Her Father!Nanlaki ang mata niya nang makita ito sa paanan ng kamang hinihigaan niya."Pa-Papa!" biglang sumigid ang kirot sa kanyang ulo dahilan ng muli niyang pagpikit.Masakit na masakit ang ulo niya.Lasing na lasing pala siya kagabe. Here comes the worst part after drinking alcohol. Hangover! Nakakainis!"What is the meaning of this?!"Nagulat siya sa sigaw at galit na galit na tinig ng ama. Tiningnan niya ito at ganoon nalang ang pagkabahala niya nang makitang pulang pula ang buong mukha nito lalo na ang tainga nito."Bakit po ba? Kagigising ko lang po."Hindi sa kanya nakatingin ang Papa niya, kung hindi sa likod niya. Lumingon siya, at ganun nalang ang pagkabigla niya nang makita si Nike na nakaupo rin sa kama. Nanlaki ang mga mata
7 years later... "Yes. I will call you tomorrow morning. Ibigay mo na lang mamaya kay Martina ang concept ng Monte. Okay." Tumayo na siya matapos ibaba ang telepono. Ang head ng Creative Team ang kausap niya. Agad siyang lumabas ng opisina at kinausap ang sekretarya niya."Martina, kindly receive the concept from Mr. Gaston. Kukunin ko na lang sa'yo bukas nang umaga.""Yes, ma'am."Dere-deretso siyang pumasok sa elevator. Her father's advertising agency is growing and expanding very quickly. She's now the Managing Director of their agency at katuwang siya ng ama niya sa pamamalakad ng negosyo nila.Kahit gaano man siya ka busy, she sees to it na makaka-uwi agad siya ng bahay nila before 6 pm.She's driving when her phone ring. Napangiti siya nang makita kung sino ang tumatawag."Hi, Vaughn!""Hello, Mommy. Where are
PAGOD niyang ibinagsak ang katawan sa kama. Hindi pa siya nakapagbihis at nakapagtanggal ng sapatos. Pakiramdam niya ay para siyang nahahapo sa maghapong trabaho. Ganito nalang palagi ang nararamdaman niya sa tuwing matatapos ang isang buong araw na pagtatrabaho. He's exhausted.. all those years pagkatapos niyang mag kolehiyo ay tumulong agad siya sa ama sa pagma manage ng negosyo ng pamilya nila.Nayayamot siyang tumayo at dumeretso sa mini bar at nagsalin ng alak sa kopitang naroroon.He's alone and lonely.Lumapit siya sa glass wall ng penthouse niya at mula doon ay kitang kita niya ang mga nagkikislapang ilaw mula sa ibaba ng hotel nila. Napabaling ang atensyon niya ng tumunog ang cellphone niya sa bulsa ng slacks niya."Hello?" agad niyang sinagot ng makitang si Velle ang tumatawag"How are you handsome?""Tss.. Handsome my ass!" napangiti siya ng m
HINDI na niya mabilang kung ilang beses na siyang nagparoo't parito sa loob ng comfort room nila na nasa kusina. Hindi siya mapakali. Mabuti nalang at naglakas loob siyang magpaalam kanina para pumunta sa bathroom. Hindi pa niya alam kung paano umakto sa harap ng mga kasama niya. At ngayon nga ay hindi niya alam ang gagawin. Ayaw na niyang bumalik doon pero magtataka ang mga magulang niya lalo na ang asawa niya.Sa maraming beses na hindi na niya mabilang kung ilan ay humarap siya ulit sa salamin na naroroon. Marahil ay namumutla siya kanina habang kaharap ang taong matagal na niyang hinanap at matagal na rin niyang nakalimutan.'Nakalimutan mo nga ba siya Olivia?'Marahil ay hindi..Hindi niya nakalimutan pero mas pinili niyang kalimutan na lamang si Johann. Pero ano itong pagbibiro ng tadhana na kung kailan inilagay na niya ang alaala ng lalaki sa pinaka gilid ng kanyang puso't
"Olivia? Tinatanong kita kung kilala mo ba si Johann?" mataman siyang tiningnan nang ama niya"N-no Papa.. Ngayon ko lang po siya nakita." aniya na yumuko at nag astang ipagpapatuloy ang pagkain. Hindi siya makatingin nang deretso sa ama niya dahil mababatid nitong nagsisinungaling siya.Sa estado niyang iyon ay mabibilaukan siya kung ipagpapatuloy niya ang pagkain. Napansin niyang kumakain na nang dessert ang mga magulang niya at kapatid pero hindi pa rin ubos ang kanin at ulam na inilagay niya sa pinggan niya. Hindi niya namamalayang hindi pala siya nakakakain nang maayos."Akala ko ay kilala mo siya. Nagugulat ako sa mga reaksyon mo hija.""I'm fine. Medyo hindi lang maganda ang pakiramdam ko pero kaya ko naman ho."Mahabang katahimikan ang sumunod na nangyari dahilan para makakain siya nang maayos."Excuse me.. May I use your comfort room?"Hindi na siya nag
JOHANN'S day went well at hindi niya inaasahan ang mga pangyayari. Masaya siya at nakaharap na niya ang babaeng matagal na niyang itinatangi. He's a busy person. Managing their family's business.. businesses in fact, marami at nakakapagod ang magpabalik balik sa Pilipinas at sa iba pang mga bansa. Wala siyang karapatang magreklamo dahil kung hindi niya aasikasohin ang mga negosyo nila ay mapipilitan ang ama niya na pangasiwaan lahat iyon. Hindi maaari dahil mapapagod ang ama niya and worst baka atakehin na naman ito sa puso. Sisisihin na naman niya ang sarili.Inilibot niya ang paningin sa kabuoan nang bahay. His cousin's house at ngayon ay bahay na niya. He bought it two months ago. Ipinagbili nalang ng pinsan niya sa kanya dahil doon na siya umuuwi pag nandito siya sa Pilipinas bagay na ipinagtaka nito at nang mga magulang niya.Siya lang at si Velle ang may alam sa totoong rason kung bakit mas pinili niyang dito mamalagi. Nagtatampo ang m
"Good morning mommy.."Naalimpungatan siya ng marinig ang boses ng anak niya. Dahan dahan niyang iminulat ang mga mata at nakita nya ang masayang ngiti nito."Wake up mom, I need to go to school."Napabalikwas siya ng bangon ng rumehistro sa utak niya ang sinabi ng anak. Tiningnan niya ang orasan sa bedside table.Seven thirty five na pala."Kumain ka na ba anak?""Opo mom, sabay kami ni Daddy kanina."Naalala niyang ngayon pala ang alis ni Nike papuntang Palawan. Agad niyang siyang pumunta ng cr, naghilamos at isinuot ang roba."Come baby, let's go. Si Yaya na muna ang maghahatid sayo sa school ha? Medyo napagod kasi si Mommy kahapon kaya late na ako nagising.""Opo mom. Don't worry."Hinaplos niya ang pisngi ng anak at inakay na ito palabas ng silid. Pababa na sila ng hagdan ng marinig niya ang boses ng kapatid sa
'Oh, I wake up in the nightAnd I reach beside me hoping you would be thereBut instead I find someoneWho believed in me when I said, "I'd always care"'That it's sad to belong to someone else when the right one comes along, Yes, it's sad to belong to someone else when the right one comes along.'So I'll live my life in a dream worldFor the rest of my daysJust you and me walkin' hand in handIn a wishful memoryOH, I guess it's all that it will ever be... 'Lumalakas ang tibok ng puso niya lalo pa at pagsulyap niya kay Johann ay nakatitig pa rin ito sa kanya.Ang klase ng titig na inaarok ang totoong s