Pagkabukas palang ng elevator, bumungad na saken ang iilang tao na nakahilera.
"So, dito ka?" Tanong ni Yohan na nasa tabi ko pa pala dahilan para tumingin ang iilang taong nasa malapit.
"Uhm, yeah. Salamat" Sagot ko.
"Sure, no problem. Goodluck" sambit nya. Agad naman akong lumapit at naupo sa upuan.
Tumingin ako sa wrist watch ko. Almost lunch na din pala. Di bale, mamaya ako kakain. Importante ito kaya uunahin ko muna. Isa pa, andito na ko eh, alangang umalis pako.
As time passed, paunti ng paunti ang tao dito. Ang iba ay nakaalis na. Mga nasa 15 nalang siguro kaming natira.
Nang biglang lumabas si Yohan mula sa isang pintuan.
"Okay everyone! Sorry to tell you but the CEO calls it a day. Ipagpapatuloy nalang daw the other time, so for now, you may go home"
Natulala naman ako dahil don. Tapos na?
Nagskip ako ng lunch at naghintay ng halos dalawang oras tapos...di pala ako aabot?
Nagsialisan na ang ibang andito habang ako, nakaupo padin. Ewan ko ba. Naiinis ako!
"Hey, Venice" Napatingin ako kay Yohan na tumayo sa harapan ko.
"Di ka pa uuwi?" Tanong nya.
Tumingin ako sa kabilang direksyon. Ang tangkad nya kase, saka against the light yung direksyon nya. Pag tumingala ako, feeling ko, masisilaw ako sa kagwapuhan nya.
"Ahh, hindi pa. Magpapahinga lang ako saglit bago umalis" Sagot ko kasabay ng pagtunog ng tyan ko.
Oh, bad timing.
"Damn, di kapa kumakain?" Tanong nya saka naupo na den sa tabi ko.
Eh pano ako kakain gayung abala ako dito tapos tatapusin ng ganun lang? Ewan ko ba kung bat inis na inis ako. Grr.
"Not yet" Sagot ko saka sumandal.
"Past lunch time na. Almost 3pm na den. Tara, my treat" sabi nya at tumayo, di na hinintay pa ang sagot ko.
"Teka!" Sigaw ko saka tumayo. Lumingon naman sya sakin pero napako ang tingin nya sa likuran ko.
"Uy Jerwin!" tawag nya kaya agad akong lumingon pero pagsara ng pintuan ang bumungad sakin.
Okay, yun ba yung CEO? Rude.
"Tara na Venice" tawag ni Yohan kaya wala na kong choice kundi sumunod.
"Salamat" sambit ko pagkalapag ng order namin sa mesa.
"Kain kalang, wag kang mahiya" sambit nya saka sinimulan nading kumain. Tahimik nalang akong kumain.
"So, how did you found about Rivera Towers?" Tanong nya matapos ang ilang minutong katahimikan.
Uminom ako ng tubig saka sumandal sa upuan.
Pano ko nahanap ang Rivera Towers?
"Simple, they're all over the news every single day" Sagot ko.
"No, what I mean is. Bakit andun ka for interview? You're looking for a job?"
Don na ko natigilan sa pagkain at mas lumalim ang buntong hininga ko.
Yeah, he's right. I'm looking for a job right now. Funny, right? Dati, kami ang employer, ngayon, ako na ang naghahanap nang employer.
"Yeah, and I found out about that job hiring nung mapadaan ako sa building one time and I tried" sagot ko.
"Oh. Pasensya kana kung hindi ka umabot ngayong araw ah. Nabo-bored na daw kasi si Jerwin eh. Paulit ulit lang naman daw ang tanong nya at ang sagot na nakukuha nya"
Walangya.
"Ayos lang" Sagot ko kahit gusto ko nang sakmalin yung Jerwin na yun.
"Maybe tomorrow, ayos na ulit yun" sabi nya.
"Eh ikaw? What's your position in the company?" Tanong ko.
Well, Rivera Towers are very famous not just nationwide but also, worldwide. They owns a cruise and airport den sa pagkakaalam ko. Biggest shipping lines and airlines are owned by them.
Over 25 countries and may branch ng airport at cruise na pag aari nila.
Based on my researches.
And about the CEO, balita ko, pinakilala sya last last month but I didn't have the chance to see his face. And so? Ano kung makita ko pagmumukha nya? Basta, inis ako sakanya. Tapusin ba naman ang interview dahil lang bored.
"My position? I guess, top"
Kumunot ang noo ko dahil pakiramdam ko, may double meaning ang sinabi nya. He noticed it and immediately answered.
"Oh! I mean, top pilot ako ng main branch ng airlines nila" natatawang sabi nya.
"Ah, kaya pala. And, best friend mo yung CEO?" Tanong ko.
"Yes. I met him 3 years ago. He was aloof back then pero unti unti, as time passed, nagiging open na din sya sakin" sambit nya.
"Do you have a company that you owns?" Tanong ko ulit.
"Whoah! Why do I feel na ako yung ini-interview? Diba dapat, ikaw yung interview-hin ko para makapagpractice ka?" Sambit nya.
Oo nga but, gusto kong malaman ang ibang tungkol sa kanya. Or maybe, I need to do some research about him later.
"Sagutin mo muna" Sagot ko.
"Oh well. My family owns a chains of hotels" sagot nya.
Nanahimik naman ako agad. Well, my family used to own a chains of hotels back then.
But, not anymore.
"So, ano? Mind if I ask you now?" Umiling lang ako.
"So, how old are you?" Bahagya akong natawa.
"24 years old" sambit ko.
"Oh, you're with the same age as Jerwin"
At, ano namang kinalaman ni Jerwin dito? Bat ba nasasali yun sa usapan?
Magsasalita pa sana sya ng may lumapit na babaeng naka formal dress. She's wearing a light blue blouse and a white pencil skirt and a white three inches heels.
"Hi, sir" bati nya at napansin ko agad ang paglawak ng ngiti ni Yohan.
"Uy, ikaw pala Tanya" bati ni Yohan bago bumaling sakin. "Tanya, this is Venice and Venice, si Tanya, one of the flight attendants sa main branch ng Rivera Airlines"
Ngumiti sakin si Tanya at di ko itatanggi na ang ganda nya.
"Hi, nice meeting you" sambit nya habang nakalahad ang kamay kaya tumayo din ako at tinanggap ang kamay nya.
"I'm Venice, nice meeting you too" and I smiled.
"Venice, anak. Kamusta?" Salubong sakin ni Mommy pagkauwi. Naupo ako sa couch namin at bununtong hininga. By that, alam na ni Mommy agad. "You didn't make it?" Sumandal ako at pumikit. Actually, di ko alam. Knowing na di ako nakaabot sa amount ng in-interview ngayon. Sayang yung paghihintay ko. Siraulo naman kasi e! Tinapos yung interview, dahil nabored? "Anak?" "Mom, di naman po totally na di ako tanggap. Uhm, pinapabalik mo kami kase limited yung ini-interview ngayon" sabi ko nalang. "Kung ganon, may chance ka pa. Galingan mo! Alam ko namang kaya mo yan!" Nagmulat ako at ngumiti saka nagpaalam na aakyat muna para makapag bihis at makapagpahinga na. Binagsak ko ang sarili ko sa kama pagkatapos maglinis ng katawan. Alas syete palang pero gusto ko ng matulog. Na
10:00 AM ako nagsimulang mag ayos ng sarili ko. I wore a blue long sleeve polo and a red pencil cut skirt saka ko tinali into ponytail ang buhok ko. Mainit din kase at isa pa, para kaaya ayang tingnan. Nagpaalam ako kay Mommy at Daddy at sinabi ko na sa labas nalang uli ako kakain for lunch dahil sure ako na aabutin ng lunch time yan. Ewan ko ha. Kinuha ko na ang bag at folder ko saka h*****k kay Mommy at Daddy. Pagkalabas ng bahay, muli akong huminga ng malalim. "You can do it, Venice" Nadatnan ko na andito na den yung mga applicants na natira kasama ko kahapon. Kumpleto na nga yata kami. Tahimik akong naupo at pilit kinakalma ang sarili ko. Don't be nervous, Venice. Isipin mo nalang na makakatulong ito sa Mommy at Daddy mo. Hindi ko maiwasang di mapangiti ng mapait ng maalala ko ang nangyari non. Hindi inaasahan ang biglang pagbag
Nakatulala lang ako habang naglalakad palabas ng building. What the heck did just happened? Nagkatrabaho na ko agad, wala pa kong sampung minuto sa loob ng opisina nya at hindi pa nga nya ko naiinterview. Weird. But, anyway, masayang masaya naman ako ngayon. Finally, I have a job! Gumuhit ang ngiti sa labi ko nang mapagtantong may trabaho na ko. Kahit ang weird ng pangyayari, atleast may trabaho na ko. Dumaan muna ako sa isang karinderya bago umuwi. Funny how we spend our money back then eating on a luxury restaurant but now, hanggang karinderya nalang ako. Ito ang tinatawag na, gulong ng buhay. "Venice, iha!" Bati sakin ni Aling Martha nang makita ako. Si Aling Martha ang may ari ng karinderyang ito at kilala na nya ko dahil madalas na akong kumain dito. Maging sina Mommy at Daddy ay nakakain na din dito. "Hello
Ilang beses akong huminga ng malalim habang nakaharap sa salamin. Kaya mo yan, Venice. Don't be nervous. Nakaharap mo naman na ang boss mo, so, kaya nayan. Pinasadahan ko muli ng tingin ang itsura ko at nang masigurong ayos na, kinuha ko na ang bag ko saka lumabas ng kwarto. "Anak, papasok kana?" Salubong ni Mommy saken habang naghahain ng makakain at si Daddy ay di ko alam kung nasaan. "Yes po, Mommy. Wish me luck" sabi ko saka h*****k sa kanyang pisngi. "Where's Daddy?" Tanong ko saka naupo sa may upuan. "Maagang umalis. May imi-meet daw na dating business partner" nagkibit balikat lang si Mommy habang patuloy sa ginagawa. I can't help but to reminisce how successful our business back then. Plenty of investors are investing on our chains of hotels and marami ding gustong makipag merge but sadly, it's all in the past now. At, imposible na rin sigur
"For today, just make yourself used to your place and when someone came, just tell me through this intercom" sambit ni Mr. Rivera. He's briefing me about my job here as his secretary. He's nice enough na sya pa mismo ang magtuturo sakin nito ah. Kadalasan kasi empleyado ang nagtuturo sa mga bagong empleyado but, see? The boss was the one briefing me about my work. "You understand?" He asked. "Yes po" sabi ko then I smiled. He turned his back at me pero bago sya pumasok ng opisina nya, humarap sya at nagsalita. "Tell me if it's your lunch time" I just nodded then he proceeds to his office. Nilibot ko naman ang tingin ko sa pwesto ko. An overlooking view behind a swivel chair and a brown desk. Naupo ako sa swivel chair at tiningnan ang mga papeles na nandon. Profiles of some business man. Maybe, business partner ni Mr. Rivera. I keep
"Let's go" Oh right, sinabi nga pala ng boss ko na sumama ako sa kanya, but I'm wondering kung saan ba kami pupunta? Nasa first floor na kami ng building at tingin ko, lalabas kami. Katahimikan lang ang bumabalot samin habang papalabas kami ng building. I noticed some people looking at our direction, looking at Mr. Rivera, to be specific. Nginitian lang ako ng guwardya na kanina'y binigyan ko nang kape kaya nginitian ko din sya saka sumunod sa boss ko. Napakunot ang noo ko dahil sa pamilyar na daan na tinatahak namin ngayon. Tahimik lang din na naglalakad si Mr. Rivera habang ako, naguguluhan kung bakit kami naglalakad sa pamilyar na daan. Daan kasi ito pauwi samin. Plano na ba nya kong pauwiin? Agad agad? Eh kung ganon, paano nya nalaman yung daan? O di kaya, may pupuntahan sya na dito din ang daan? Hanggang sa huminto kami sa isang pamilyar na lug
Mr. Rivera entered his office pagkabalik namen sa building. Ako naman, nagsimulang pag aralan ang papeles. I studied every schedule, every business partners at kung maaari, minemorize ko ang bawat mukha ng business partners ni Mr. Rivera para kapag nadayo sila dito sa building, I'll immediately know who they are. I check my boss' schedule for today and saw that he has a meeting with the board this afternoon. I'll take note of this. Chineck ko din ang upcoming schedules nya at tinake note sa notepad na nakalagay sa gilid ng mesa. Habang binabasa ko ang files about sa Rivera Towers, my phone suddenly rang. I picked it up at nakitang si Reishell ang tumatawag. Anong sadya ng babaeng ito? "Hello?" [Veren, girl! What's up?] Inipit ko ang cellphone ko sa pagitan ng tenga at balikat habang patuloy na binabasa ang files na kanina ko pa hawak. Nagsusulat na
"Done" I snapped out of my thoughts as I heard Mr. Riv--Jerwin's voice. It felt weird calling my boss by his first name. "Uhh, salamat sir" I said. Bago pa sya tumayo para iligpit ang first aid kit, inunahan ko na sya. He stopped his attempt to stand up at hinayaan akong ligpitin ang first aid nya. "Next time, when that woman comes, don't let her come in" I heard him say while walking towards his desk. "Yes sir" Sagot ko bago naglakad papunta sa harapan nya. He looks up at me. "May kailangan pa po ba kayo, sir?" I asked. He stared at me for a while before shfting his gaze towards his papers and shook his head indicating that he doesn't need anything. "Just call me if you need anything, Sir" I slightly bowed at him kahit di sya nakatingin saka ako lumabas ng opisina nya. I sat at my chair then sigh tiredly. I lean my head on the table then closed my