03

Have you ever wondered if you know yourself well? 

Like the things you want to pursue, the things you hated the most, the people you wanted to be with, your attitude, weaknesses, strengths? 

I thought, I already know myself too well. I thought I don’t want anyone else aside from my parents, I thought I dislike someone's companions. 

All those thoughts vanished in a snap after I figured out I like Samuel's presence. 

He’s five years older than me, successful, and has a good face and attitude. He’s actually smart, analytically and strategically. There was no loophole to dislike him.

Buong araw, hindi ako masyadong makapag concentrate sa trabaho, mabuti nalang at wala ang mga managing directors namin dahil paniguradong papagalitan nila ako. 

Kung ano man ang nangyari kahapon— walang nangyari kahapon. Kung ano man ang nangyari ay nakalimutan ko na. 

“Nics, mga sample na kailangan ko ha?” aniya ni ma’am Sarah, tumango na lamang ako dito. 

Ilang minuto ang lumipas ng umalis na si ma’am Sarah para magrota sa kaniyang mga kliyente na pupuntahan niya ngayon araw ay iyon naman ang tawag ni Samuel. Ilang segundo ko pa bago tinitigan iyong cellphone bago ko sinagot. 

“Hello sir, good morning–” 

“Sir amp.” aniya sa kabilang linya. “Why won’t you come with the demo?” halata sa tono niya ang pagkairita

“The sales agent in charge will be the one who conducts the demo of our product alongside with the support of our mixologist.” saad ko, rinig ko ang pagbuntong hininga niya. 

“How about the rebate program?”

“We’ve had the discussion with your purchasing in regards with the target value to be qualified  for the rebate program. I thought we’ve already cleared this out sir?”

Natahimik siya, napatingin pa ako sa aking cellphone kung nawala na ba sa linya. 

“You haven’t answered me about your lips, have you already checked?” napapikit ako at nakaramdam ng pag-iinit ng pisngi. Kinikilig ba ako? 

“Yes, It has a small cut inside. I've already put an ointment  on it to heal.” 

“Okay then, see you later I guess?” nagtaka ako, buong akala ko ay hindi ko siya makikita.

“Huh why?” 

“You didn’t know? We will have an oral presentation this coming Saturday and I chose you to be my partner with this.” 

Napasapo ako ng noo, bakit kasi hindi ako nakipag-usap sa ibang kaklase ko, edi sana hindi siya naging partner ko. 

“Oh okay, sure, see you then.” 

“See you.” 

Pagpatak palang ng alas singko ay dumeretso na ako ng comfort room para mag-ayos. Feeling ko naman wala pa siya sa labas ng building namin dahil napakatraffic sa manila.

Pagkatapos ko mag-ayos ay lumabas na ako, magbobook na sana ako ng sasakyan ngunit may pumreno na land cruiser sa kabilang gilid na kalsada. Nang maibaba ang car window ay nandoon si Samuel. 

Tumawid ako at pinuntahan siya. Ang bilis naman niya ata, hindi ko pa dala ang laptop ko at tanging cellphone ko lang ang bitbit ko. Malay ko bang ngayon kami magbrainstorming. 

“Hi.” Pinagbuksan niya ako ng pinto, na amoy ko agad ang perfume niya dahilan para maalala ko ang nangyari kahapon. 

“Nagdinner ka na?” tumango siya sa akin at binigay ang ointment at buds, chinese pa ang nakalagay duon sa packaging. 

“This is better than any ointment from the drugstore here.” tiningnan ko lang iyon, mukhang nabagot siya at kinuha na lang ang kamay ko para kunin iyon.

“Thanks.” 

Sa sobrang masunurin ko ay ginamit ko agad, naglagay lang ako ng kaunti sa cuts ng labi ko. Hindi naman iyon masyadong masakit at naghilom na ang pamamaga.

“Siya nga pala, hindi ko dala yung laptop ko.” 

“It's okay, I expected. I brought my ipad.” 

We stopped by at Brothers burger to dine, I was so shocked with the prices here. It's not budget friendly for me really. 

Hindi ako makapili, kkb ba ito? Sana ba libre niya, gipit na gipit yung tao dadalhin ako sa mga ganito. 

“Are you allergic to chicken?” he asked, I shook my head. “Perhaps you prefer beef?” 

“Yep.” tumango na lang siya, siya na rin ang nag-order. 

“Do you want anything else?” he asked after he stated our order. 

“I’m good.” 

Okay buti nalang libre niya, safe ang wallet, safe ang budget. 

Kung sa fishball-an niya ako dinala okay lang kahit ilibre ko pa siya. 

“Where do you want to work with our presentation, coffee shop or co-working space?” he asked again while waiting with our order. I don’t know how to keep up with making conversations, I’m still thinking about last night.

“I’m okay with anything, Mr. Samuel.” 

“It's Mr. now, not Sam?” he smirked. “Let’s work in my office then?” 

Sa office niya pa talaga eh sa taguig yon? Ang bahay ko ay nasa Valenzuela pa. 

“Layo naman.” 

“Let’s work on the coffee shop nearby, then?” I nodded as a response. 

After we ate, we headed to a nearby coffee shop. It wasn’t crowded, the atmosphere was warm and easy, and plants lined the windows and corners like a little oasis.

He opened the car door for me. Just as I was about to close the door when I got out, he leaned in and kissed me—gentle and thoughtful, like he didn’t want the moment to pass without it.

I didn’t question him anything—just leaned forward and kissed him back, slower this time. In that moment, it felt like we were in our own little bubble—just us, warmth, and the open parking.

“Let’s have a deal.” He said after the kiss, I am still in the process of catching my own breath.”

“What is it?” 

“Let’s kiss when we meet each other.”  my forehead creased, ano naman kayang pumasok sa utak nito at naisip niya ito

“What would I get in return? Until when?” 

“Maybe after our masters degree, what do you want to get in return?” napanguso ako, ang tagal naman. 

“Magkakaboyfriend pa ba ako no’n.” bigla akong napaisip sa sitwasyon ko. Kung magiging malapit siya sa akin, paniguradong wala ng ibang lalapit sa akin para manligaw.

“Pwede naman ako ah. We can work it out eventually.” 

Hindi ko na pinahaba ang usapan namin, hindi ko rin alam kung papayag ako sa ganong sitwasyon. Nauna na akong pumasok sa coffee shop, ramdam ko ang pagsundo niya. 

Nang mahabol niya ako ay iginaya niya ako sa may counter, nag order lang ako ng 2 shots of americano at katulad kanina ay siya ang nagbayad. 

Ibinigay niya na sa akin ang ipad niya. Binabad ko na ang sarili ko magresearch. Gusto ko na matapos ito ng dalawang oras dahil magkikita pa ako ng kaibigan kong si Kenneth.

Ako na ang nagpresentang gagawa ng slides habang abala siya gumawa ng information sa gdocs. 

“What’s your answer with the deal?” napahinto ako sa ilalagay sa presentation ng tinanong niya iyon, nag-aaral ang tao dito tapos siya lumalandi. 

“I’m okay but not to the extent that we do it in public places.” 

“Alright.” 

Bahala na kung ano ang magiging kahihitnatnan, aalis naman na rin ako pagkatapos ng masters dgree ko. Paniguradong hindi naman lalalim ang pakiramdam ko sa kaniya. 

I’ve been busy building my walls too high, so no one would dare to break in. They were already sturdy and hard to climb. I was pretty sure he wouldn’t bother trying to climb or break them. Given his status, he could get anything—and he’d be able to find another girl easily.

We had just wrapped up the first half of our presentation. As the coffee shop was about to close, we stepped out into the quiet evening.

He opened the car door for me, his movements gentle, thoughtful. But before I could even slide into the seat, he leaned in and stole a kiss—soft, unexpected, and impossibly sweet.

For a second, time slowed. Just us, just that moment.

“Let’s work virtually, wala tayong natatapos.” suhestiyon ko, napailing siya. 

“We just had a deal earlier.” 

Hinatid niya ako pauwi sa amin, buong byahe ay nanatili kaming tahimik. Masyado akong napagod ngayong araw para intindihin pa ang deal niyang iyon.

Nagulat ako ng nasa kwarto na ang kaibigan kong si Kenneth, nag-skin care na siya habang may headband pa sa kaniyang ulo, nagset up na rin siya ng airbed sa lapag. Mabuti nalang at naisip niyang sa baba siya matutulog. 

“Hay its been awhile since I last slept here.” aniya habang inaayos niya ang pagkakalapat ng kaniyang facemask.

Napairap siya sa akin. “Ang tagal mo.” 

“Ay sorry  mhiema, nag-aaral pa yung tao.” 

“Akala mo talaga nag-aaral siya, eh kita ko ngang may kahalikan kahapon. Sino yun ha!” tinakpan ko ang bibig niya, masyadong malakas ang boses niya at baka marinig ng parents ko. 

“Ano ka ba simpleng momol lang yun.”

“Nag-aaral nga siya, saan mo natutunan yung mga ganiyang bagay-bagay ha? Hindi ko tinuturo ang mga ganiyang sayo.” 

“Luh. Oo nga.” umiling-iling siya sa akin, nagset pa siya ng timer sa kaniyang cellphone.

“Imposibleng kung sini-sino lang ang ihihigit mo para halikan, kilala ko nga yon eh.” napalaki ang mata ko sa kaniyang sinabi. 

“Ah- ah ta-talaga? Anong pangalan?” natatarantang saad ko. 

“Panggap yan siya oh, tama ka na mhie, bisto ka na.” napakamot ako sa aking noo, kilalang kilala niya talaga ako. 

“Anong meroon sainyo ni Mr. Salvador?” pakikiusyoso niya. 

“Wala naman, classmates lang kami ngayon sa further studies. Iyon lang.” pinagningkitan niya ako ng mata. Napabaling ako ng tingin sa paligid, masyado niya na akong nabibisto sa kalokohan ko.

“Kunwari ka pa, gusto mo siya. Hindi ka naman makikipaghalikan kung hindi ‘di ba?” napabuntong hininga ako sa tanong niya. “Akala ko ba strong independent woman ang ganap natin sa buhay? Bakit lumalamang ka diyan?” 

“Hindi ko naman talaga kailangan ng lalaki sa buhay, pagbored lang talaga ako tyaka ko lang naiisip.”

“Oo na masyado ka ng independent sa buhay na laging nagr-rant sa magulang. Edi sana all in good terms sa parents.” Pag-aamok pa niya. 

“Hindi naman sa gano’n, masyado lang talaga akong abala tuwing umaga sa trabaho, sa gabi naman ang pahinga at yung studies ko sa masters ang inaatupag ko.” 

Totoo naman, buong buhay ko ay abala ako sa pag-aaral at trabaho. Wala na akong masyadong oras sa mga ganoong bagay dahil tingin ko ay hindi naman nakakadagdag ng improvement sa buhay ko. 

Siguro a way of motivation pwede pa, pero okay na yung parents ko na laging nandiyan. 

Pero minsan hindi ko naman inaakila na parang kailangan ko rin, kailangan ko ng kaunting kilig sa buhay, hindi lang kilig na nakukuha base sa mga achievements na nararanasan ko. 

“Hindi ko lang alam masyado ang ugali ni Mr. Salvador. Tahimik lang siya, wala nga akong nakikita or nababalitaang girlfriend niya. Ikaw lang na bestfriend ko pa talaga.” 

“Alam mo Ms. Kenneth Tolentino, Just so you know, simpleng momol lang yung nangyari kagabi. Hindi yun big deal.” 

“Hindi daw, eh first kiss mo yun.”  

Hindi na ako nakasagot. Kinuha ko na ang bathrobe ko at inalisan siya para linisin ang sarili sa CR. 

Hindi naman big deal dahil siya na yun eh, si Samuel na iyon. Isa sa mga pinakamayaman na businessman sa bansa. Iniisip ko kung siya rin ba, first kiss niya ako? Mukhang imposible dahil sabi niya nga, marami na siyang nakadate, imposibleng isa sa mga iyon ay hindi manlang niya hinalikan. 

Masyadong naging mabilis ang nangyari, ganoon ba dapat yun? Hindi ba sa mga may relasyon lang ginagawa ang gano’n? 

Ibig bang sabihin, magkarelasyon kami? Napailing ako. 

Wala ako sa hulog sa trabaho kinabukasan, nagchat na rin si Sam sa viber na hindi matutuloy ang meeting namin para matapos ang presentation. Hindi ko na siya tinanong kung bakit, mukhang abala siya. 

Inabala ko lang ang sarili ko sa trabaho, nagkaroon pa kami ng meeting sa managing director. Lumipas ang oras ay uwian na. 

Sa labas ng building ay nakita ko si Samuel na naghihintay. Nagulat ako dahil akala ko ay hindi kami tuloy. 

Lumapit siya sa akin habang taka pa rin ang expression na nakaukit sa mukha ko. 

“Akala ko hindi tayo tuloy?” tumango siya sa question ko. Napansin ko na hindi na land cruise ang dala niyang sasakyan, kundi ang jeep wrangler. 

“We have a deal.” He just said and leaned in with a kiss. 

“Akala ko pagmagkikita lang tayo?” Pinagbuksan niya ako ng pinto at pumasok doon, umikot siya at panagana ang kotse.

“We met, just now?” kumunot ang noo, takang-taka sa inaasta niya.

“I expected there to be unexpected meet ups.”

“Is it included in the clause? As far as I can remember, we don’t have one.”