CHAPTER 86: NEED

Dahil malaki ang pasasalamat sa akin ni Anton, habang nasa biyahe kami ay tinanong niya ako kung saan ko gustong kumain. Mabuti na rin at naisip niya iyon dahil sa totoo lang ay wala pa talagang laman ang sikmura ko. Kape lang ang ininom ko kanina bago ako umalis ng condo.

“Saang lugar mo gusto kumain?”

“Kahit saan, basta nakakabusog. Lilibre mo ba ako?” nakangiti kong tanong sa kaniya.

Agad naman siyang tumango kaya agad ko siyang hinampas sa balikat.

“Aray! Bakit?” gulat na tanong niya.

“Ano ka ba? Joke lang ‘no! Ako nalang manlilibre sa’yo.”

Umiling naman siya agad.

“Huwag na, Gab. Gagastos ka pa. Ikaw na nga ang gumastos kagabi eh. Tapos ikaw pa ulit ngayon.”

Sinimangutan ko siya.

“Hindi ba kasasabi mo lang sa akin kagabi na problemado ka sa pinansyal? Ako na ang manlilibre. Huwag kang mag-aalala, hindi naman kita dadal’hin sa mamahaling restaurant.”

Pagbaba namin ng taxi ay agad kong itinuro sa kaniya kung saan kami kakain. Kumunot naman ang kaniyang noo nang mapansin niya kung n