It is a grand party. Halos kasingdami ng mga dumalo sa anniversary ng TAP ang nandito ngayon. May mangilan-ilang business owners din, pero mukhang karamihan ay close relatives at kaibigan ng mga Santillan.Yamirah has always been fascinated with foods. Magaling siyang kumain pero hindi nagbabago ang magandang hugis ng kanyang katawan. For now, she has different recipes in her plate, but her appetite doesn't seem to cooperate.Mariana Santillan—she has come to know—is a Goddess. Now she knows where Ash Santillan is coming from. He has an angel-like mom, beautiful and classy, and a demon-like dad, handsome and rough. Ash is the combination of the two. How perfect could that be?"Intimidating," Yamirah whispered.Hindi niya makain-kain ang nasa plato kakasubaybay rito. Busy itong nakikipag-usap sa mga kapwa nito mayayaman. She wants to approach, yet she wants to runaway.There is something in Mariana's aura that pushes her, yet her Aphrodite-beauty is simply enchanting. Ganito rin ang ma
Tahimik si Yamirah habang binabagtas nila ang kahabaan ng Clamente Street patungo sa bahay na inuukupahan niya. Panay ang sulyap niya sa labas ng bintana, pagkatapos ay muling babalik sa binatang kasama na ngayo'y nakatutok lang ang tingin sa daan.Hindi niya napigilan at tuluyan na niyang binasag ang katahimikan. "What just happened out there?"Napansin niya ang paghigpit ng hawak nito sa manibela, at sa tuwing natatamaan ng liwanag ang mukha nito buhat sa mga light posts na nagkalat sa daan ay nakikita niya ang nandidilim nitong hitsura."I mean, I'm sorry. I ruined your mom's party. Guilty ako and I feel bad for my stupidity. Pero hindi ko maintindihan ang mga sinabi niya. She was furious for some reason." Tahimik lamang ang binata habang patuloy naman siya sa pagsasalita. "And you value me next to your mom? Dapat na ba akong kiligin? E, mukhang..." Hindi na niya naituloy ang sasabihin. She looked away when she felt Ash took a glance at her."She mistaken you as someone else perhap
Sa pagpatak ng alas-nuwebe y media ay pumunta na si Yamirah sa opisina ng kanyang boss ayon sa napag-usapan nila. She closed the book she's reading and stretched her body as she yawns.Hooh! Phoenixxx's story never failed to give her an extraordinary journey—a sinfully romantic journey. Hanggang sa paglabas niya ng kanyang cubicle ay naglalaro pa rin sa kanyang isipan ang mga nabasa niya.This is the reason why she hates reading creative stories. Masyado siyang nai-immerse sa kuwento, masyadong nalulunod, at masyadong nagpapa-epekto. Kung sino man ang nagbigay ng mga librong iyon sa desk niya, mukhang alam nito na sa likod ng inosente niyang mukha ay nananalaytay ang makamundong pagnanasa. Nakakahiya.Nang marating niya ang opisina ni Ash ay hindi na siya nag-abalang kumatok pa. Mukhang alam naman nito na darating siya.Pagkapasok niya ay nadatnan niya ang binatang seryosong nagbabasa sa kanyang lamesa. Nang maramdaman ang kanyang presensiya ay nag-angat ito ng tingin. Pinasadahan siy
Nakatukod ang magkabilang kamay ni Yamirah sa lamesa kung saan ginanap ang treinta minutos na meeting kanina para sa kumpanyang kinabibilangan niya.Kani-kanina lang ay napag-usapan sa meeting ang tungkol kay Phoenixxx, ang hinahangaan niyang manunulat.Bilang manunulat na humahanga lamang sa akda ng kapwa author ay ayos lang naman sa kanya na hindi makita ito, sa totoo lang. Hindi siya interesado sa personal na buhay nito, sadyang bumabangon lang paminsan-minsan ang kanyang kuryosidad.Ngunit sa meeting na ito ay bigla siyang nabuhayan ng dugo. Ang nananahimik niyang kaluluwa ukol dito ay nagising at mukhang persistent siya sa balak niyang gawin. Makikita na niya ito! Ngunit ang kaisa-isang paraan para mangyari ito ay hindi madali. Bagkus, hindi niya ito kayang gawin.Magkakaroon sila ng panibagong proyekto sa kumpanya. Isang collaboration series—serye na nahati sa sampu. Nangangailangan sila ng isang manunulat sa bawat parte at isa siya sa mga recommended. Unfortunately, what they a
"Pabalik-balik ang ubo at sipon niya. He's taking meds. When we thought he's getting well, bigla namang nilagnat. Napaka-init niya at kanina lang nagsusuka siya."Kasalukuyang magkatabi si Yamirah at Vera habang pinagmamasdan ang natutulog na si Six. The kid is pale and he looks so weak."Ano raw ang sakit?""Hindi pa sinabi ang diagnosis, but the doctor assured that it's not that bad. Sana nga.""E, 'yung asawa mo, nasaan?" tanong niya rito. Nandidilim na ang paligid pero hindi pa ito dumarating. "Is he coming?""Oo, papunta na siya. Natambakan siya ng trabaho sa office dahil nang nakaraan ay nilagnat din siya. Mukha nga'ng sa kanya nahawa itong anak namin.""Ikaw, okay naman ang pakiramdam mo?" baling ni Yamirah dito."Malayo akong magkasakit, 'no. Alam mo na, noong bata pa tayo ay kahit maligo tayo sa ulan o magbabad sa ilalim ng araw nang ilang oras ay hindi tayo tinatablan ng lagnat, sipon, o ubo. Sanay na tayo riyan," natatawa nitong sagot.Napangiti siya. Ngayon at naalala niya
Napapapikit si Yamirah tuwing sumusubo siya ng seafood. Matagal-tagal na simula nang huli siyang kumain ng ganoon. Kung gagastos man siya ay mas mabuting sa gamit niya inuubos ang kanyang pera, hindi sa pagkain."I've never seen you these past few days. You stayed home?" Ash asked her before sipping on his wine glass."Uh-hmm." Tumango siya. "Pero pumasok ako ngayong araw.""You did?" Parang nabigla ito sa sinabi niya."Oo. But I didn't see you. I expected to see you, pero wala ka." May pagtatampo sa boses niya at hindi niya binalak itago iyon.Mariing nagdikit ang mga labi ng binata na animo'y nagpipigil ng ngiti. "I was busy. Hindi nga ako nag-lunch.""Ganoon ka-busy? You should've told me so I've got you a meal."Mukhang nagulat si Ash sa sinabi niya. "I didn't even have an idea that you were there. I thought you no longer want to see this handsome face of mine."Agad siyang nag-angat ng tingin. Mayroon din naman pala itong taglay na kahanginan, buti na lang at nakikitaan naman ng
Mugto ang mga mata ni Yamirah pagkagising. Guilt, pain, and sadness kept her awake the whole night... again. Inubos niya ang tatlong gabi sa pag-iyak, pero sa bawat hikbing pinapakawalan siya ay mas lalong nadadagdagan ang sakit na nararamdaman niya. Gayunpaman, nakapag-desisyon na siya.If she is mature enough, she went to him and let him explained himself. Hindi siya dapat nagpadala agad sa kanyang nararamdaman at sa sinasabi ng iba.Madalas ay iyan ang dahilan ng mga hindi pagkakaunawaan. Dahil ito sa mga akala na walang katotohanan, mga balitang walang kumpirmasyon, at mga bagay na hindi naman dapat pino-problema bagkus ay mas mabuti kung iniignora.Bumangon siya at nag-ayos ng sarili. Hindi ito ang panahon para pairalin niya ang pride niya. Panahon ito para isalba ang anumang nasira, sapagkat ayaw niyang magsisi sa huli dahil hinayaan niyang masaktan ang taong gustong-gusto niyang ingatan.She arrived at TAP building at exactly 8:00. At the entrance, she felt a pang in her chest.
I ran away. That's what I'm good at. To runaway.Walang imik si Yamirah na tumakbo papasok sa kotse ni Night. Hindi naman nagsalita ang binata at hinayaan siyang umiyak. Napuno ng katahimikan sa loob ng kotse nito at tanging ang hikbi lamang niya ang naririnig.Masaya dapat siya. Sa sinabi ng binata ay nalaman na niyang hindi pala siya nito nakalimutan. Pero ngayon, hindi niya alam kung dapat ba siyang matuwa. Hindi niya alam kung ano dapat ang mararamdaman niya.Bakit nito pinaabot nang ganito katagal? Bakit nito hinintay na masaktan siya at magmukhang tanga sa kakaisip na nakalimutan na siya nito? Bakit? Ang dami niyang 'bakit' sa isip pero ni isa ay walang kasagutan. Siguro ay hintayin na lang niya ang tadhanang dalhin siya hinahanap niya, kung kailan ay hindi na niya alam.Isa pa, may kung anong takot sa dibdib niya dahil sa tanong na 'bakit?'. Hindi niya masabi, hindi niya puwedeng sabihin, na sa loob ng limang taon ay namuhay siya sa impiyerno.Nang humupa na ang kanyang pag-iya