Nakatukod ang magkabilang kamay ni Yamirah sa lamesa kung saan ginanap ang treinta minutos na meeting kanina para sa kumpanyang kinabibilangan niya. Matagal nang nakaalis ang mga kapwa niya empleyado ngunit heto siya at mukhang wala pang balak lumabas.
Yamirah is a novel writer and editor in this prestigious publishing company. Ngayon na lang ulit siya pumanhik dito, kailangan dahil may magaganap na meeting sa lahat ng TAP writers. She needs to attend and be updated by the company's new project and upcoming proposals.
Kani-kanina lang ay napag-usapan sa meeting ang tungkol sa taong kilala sa pangalan na Phoenixxx. Isa itong erotica writer pero may kakayahan ding magsulat ng drama na walang-halong explicit na tema. Sikat ang nasabing manunulat at hinahangaan ito ng marami... at isa siya sa mga 'yon.
Bagaman patuloy na umuunlad at umuusbong ang pangalan nito sa larangan ng literatura, nanatiling pribado ang katauhan nito—hitsura, totoong pangalan, eksaktong lugar na kinalalagyan, at kasarian. Maliban sa pen name nito na Phoenixxx ay wala na silang ibang alam tungkol dito.
Bilang manunulat na humahanga lamang sa akda ng kapwa manunulat ay wala lang naman iyon kay Yamirah. Hindi siya interesado sa personal na buhay nito, sadyang bumabangon lang paminsan-minsan ang kanyang kuryosidad.
Ngunit sa meeting na ito ay bigla siyang nabuhayan ng dugo. Ang nananahimik niyang kaluluwa ukol dito ay nagising at mukhang persistent siya sa balak niyang gawin.
Oo, isang anunsiyo ang nagbigay buhay sa namamatay na niyang pag-asa—ang makita ang isa sa mga hinahangaan niyang manunulat na kahit kailan ay hindi pa nagpakilala sa madla. Ngunit ang kaisa-isang paraan para makita niya ito ay hindi madali. Bagkus, hindi niya ito kayang gawin.
Magkakaroon sila ng panibagong proyekto sa kumpanya. Isang collaboration series—serye na nahati sa sampu. Nangangailangan sila ng isang manunulat sa bawat parte at isa si Yamirah sa mga recommended.
Unfortunately, what they are going to write is not as simple as a teen-fiction story which is actually her genre. Instead, they are tasked to write a series that is explicitly erotic, and Yamirah never tried nor planned in trying to write under such kind of genre.
Having no boyfriend since birth and was raised by her grandparents, Yamirah is a kind of conservative person. Madalas din siyang tawaging Maria Clara noon ng mga kapwa niya kolehiyala. Hindi kailanman naglaro sa isip niya ang ganoong mga bagay kahit pa hindi na ito bago sa kanya. Marahil dahil hindi siya masyadong exposed sa mga ganitong bagay.
Isang buntonghininga ang pinakawalan niya pagkatapos ng mahabang pag-iisip. Sinabi kasi sa meeting kanina na kabilang si Phoenixxx sa nasabing proyekto. Ibig sabihin, kapag pag-uusapan na ng mga participants ang tungkol sa takbo ng serye ay dadalo ito. Ayaw sayangin ni Yamirah ang opurtunidad na makita ang pinaka-misteryosong manunulat na nagtatrabaho sa kumpanyang kinabibilangan niya.
Maliban doon, bumabagabag din sa kanya ang biglaang pagiging close ng kanyang boss, ang CEO ng Tinta at Pluma Publishing Company. Hindi ito normal dahil sa panahon ng pagta-trabaho niya sa kumpanyang ito ay nasaksihan niya kung gaano ito ka-distant sa lahat ng empleyado. Nakikipag-usap ito, ngumingiti paminsan-minsan, ngunit palagi itong pormal kung makisalamuha.
Simpleng tindig lamang ng binatang CEO ay sumasampal na sa kanya kung gaano kalayo ang agwat nila sa isa't isa. Hindi siya katulad ng ibang babaeng empleyado na kung tawagin ay feeling close sa boss nila. Hindi naman siya insensitive para hindi makaramdam ng pagkailang, lalo pa't napakahalata naman na hindi ito palakaibigan. At may kasalanan pa siya rito.
Ngunit sa nagdaang mga araw ay kapansin-pansin ang madalas nitong pagkuha sa atensiyon niya, at higit pa roon ang nangyayari sa kanila. Hindi mabasa ni Yamirah ang ibig sabihin ng mga galaw ng boss niya pero nababahala siya.
Hindi kaya balak na niya akong tanggalin? Pero halos kakasimula ko pa lang, a? May balak nga ba talaga siya?
Hindi, malayo roon. Alam ng binata na pangarap niya ito at kailanga'ng-kailangan niya ito lalo na ngayon.
Ano kaya kung magpaganda ako nang sobra para mabighani pa lalo si Sir Santillan sa akin? Ako na kaya ang lumandi?
Halos lumuwa ang mata at umasim ang mukha niya sa naisip. Hindi maaari!
Habulin ng babae ang boss niya at mukhang lahat ng empleyado sa kumpanya ay naghahangad na mapansin nito. Ngunit maliban sa katotohanang malayo ang agwat ng estado nila sa buhay, hindi kailanman sumagi sa isip niya ang mga ganyang bagay. Pinalaki siyang may dangal, hindi siya bibigay sa makamundong tukso.
Teka nga, wala namang sinabi na matatanggal ako, a?
Lihim niyang kinutusan ang sarili. Masyadong lumalawak ang imahinasyon niya, napapadpad na ito sa mga walangkuwentang bagay.
As of now, iyong collaboration muna ang problemahin ko. Saka ko na lang isipin si Sir Santillan kapag settled na ang serye.
"You badly want to see him, huh?"
Halos napaigtad siya sa kinatatayuan. Nanuyo ang lalamunan niya nang marinig ang panlalaking boses mula sa nakabukas na pintuan ng conference room. Mayamaya ay naramdaman na niya ang init na dulot ng katawan ng lalaki at ang panlalaki nitong pabango.
"S-Sir Santillan? B-bakit po?"
Yamirah heard a low chuckle from behind. Boses at amoy pa lang ay alam na niya kung sino ito. Oo, may lihim din naman siyang paghanga sa guwapo niyang boss, hindi lang halata. Mali, gustong-gusto niya pala ito.
Hindi sinagot ng binata ang tanong niya. "Too bad, you need to learn how to write erotica in order to be a part of their collaboration."
Pigil ang hininga niya habang unti-unting humahaplos ang kamay ng kanyang boss paakyat sa kanyang balikat. "O-oo nga po, e. S-sasali sana ako." Gustong kutusan ni Yamirah ang sarili dahil sa pagkautal. Para siyang may speech defect. Hindi naman ito ang unang beses na nangyari ito pero pakiramdam niya ngayon pa lang siya nahawakan nang ganito.
"You want me to help you?" halos pabulong na tanong ng huli.
Gusto niyang um-oo, ngunit ni simpleng tango ay hindi niya maibigay. Nanatili siya sa posisyon hanggang sa tuluyan nang dumampi ang mainit na hininga ng binata sa sensitibong parte ng kanyang leeg.
"Remember all the details that might happen at this very moment, young lady. Be submissive and you will be able to see him. Do you want that?"
Isang tango ang pinakawalan niya.
"Good." Ngumisi ang binata. "Now, Yamirah . . . strip."
Laglag ang balikat ni Yamirah habang binabagtas niya ang highway ng Alcante Street, ang tanging daan papunta sa bahay nila. Hindi niya alintana ang nakapapasong init ng araw kahit na halos sunugin na nito ang balat niya. Maingay ang kalsada, kadalasan sa parteng ito ay mga tricycle ang dumadaan. Gayunpaman, mistulang naka-muffler lahat ng tambutso ng mga ito pagdating sa pandinig niya. Ganoon naman palagi kapag sira na ang araw niya—wala na siyang ibang naririnig o nararamdaman kun'di ang kanyang inis o pagkabigo sa araw na iyon.Kani-kanina lang ay nakatanggap siya ng mensahe mula sa Scribbler's Haven Publishing Company. Dalawang buwan mula nang nag-open for evaluation ang nasabing kumpanya para sa mga manunulat na young adult ang genre, ngayon lamang siya pinadalhan ng mensahe ng mga ito. Isa kasi siya sa mga naghahangad na makapaglathala ng sariling akda kaya naman hindi siya nagdalawang-isip na magpasa ng manuskrito. Umaasa siya na papasa ito, dalawa hanggang tatlo nang writing g
Mistulang estatwa sina Yamirah at Vera habang nakatayo sa harapan ng malaking gusali ng Tinta at Pluma Publishing Company. Mag-iisang minuto na silang nakatingala sa mataas nitong pader ngunit mukhang wala pa silang balak gumalaw. Kung hindi lang sila nakarinig ng busina mula sa sasakyang papunta sa parking area ay hindi pa sila aalis sa kinatatayuan nila.The structure is intimidating. It is a cluster of different high tech buildings where the various departments are in. All the buildings are large, smoked glass and steel. Each one joined to the next by a covered walkway made of blue glass and silver railings.Minsan na itong nadaanan ni Yamirah. Kahit na isa ito sa mga pangarap niya, hindi niya kailanman inakala na darating ang araw na makakapasok siya rito. This is huge and prestigious—lugar na sa tingin niya ay hindi siya nababagay."Sigurado ka ba rito?" kapagkuwan ay tanong niya sa kaibigang natahimik din."Ikaw ang mag-aaply ako ang tatanungin mo?" tugon naman nito nang marinig
Minsan hindi mapigilang isipin ni Yamirah kung masama ba ang pagiging mabait. She never humiliated anyone in her life. She is kind and nice to everybody. Responsable siyang estudyante at matulungin na apo. Totoo rin siyang kaibigan at masunuring mamamayan.Pero bakit minsan, kung sino pa ang mababait ay sila pa ang pinagkakaitan ng kasiyahan? A lot of evil people are happy. She's far from being evil but why the hell she doesn't deserve it?Sumama sa ibang lalaki ang kanyang ina at namatayan siya ng ama. Naiwan siya sa lolo at lola niyang todo kayod at walang-humpay na nagbanat ng buto para mabayaran ang utang na iniwan ng kanyang ama. Unti-unti nilang nabayaran ang mga ito habang pinag-aaral siya. Ngayon at nasa kolehiyo na siya at humihina na ang kanyang lola, panahon na para siya naman ang kumita. Madalas hindi na nagka-kasya ang ibinibigay nila sa kanya kaya kailangan niyang magtrabaho sa mismong paaralan para malibre siya kahit papaano sa mga gastusin doon.Ngunit hindi pa rin it
Pupungas-pungas ng mata si Yamirah habang kinakapa ang switch ng kanilang kuwarto. May dalawang kuwarto ang bahay nila ngunit nang namatay ang ama ay minabuti niyang tumabi sa kanyang lolo at lola.Dahan-dahan siyang bumangon, sinubukang huwag makagawa ng ingay. Hirap ang kanyang lolo sa pagkuha ng tulog, madalas hatinggabi na itong dinadalaw ng antok. Dahil dito, hangga't maaari ay ayaw niyang magising ang sinuman sa kanila.Nang makita ang phone na nasa ibabaw ng aparador, lumabas siya ng kuwarto gamit ang flashlight nito. Pumunta siya sa kusina at nagsaing. Isinabay niya naman na ang pagka-kape nang naisalang na niya ang ulam sa lutuan.It has been her everyday routine for years. Maaga ang pasok niya dahil dadaan pa siya sa office ng dean. She is a college scholar. May mangilan-ilang trabaho ang ibinigay sa kanya ng dean na siyang ginagawa niya bago magsimula ang klase.Sa hapon naman ay sasaglit siya sa Reading Center para magsinop ng mga librong hindi naibalik nang maayos at para
Ikinalat niya ang tingin sa paligid. At first, she just shrugged the bright light coming from the dome lights few inches away from her. But when she gathered her senses, like being pulled by a string, she immediately stood up from laying."Oh my God," nanlalaki ang matang bulong niya sa sarili. "Oh my God."Bakit pa ako nandito?!Hindi niya alam kung ano ang nangyari, basta ang natatandaan niya ay nakatulog siya rito kanina dahil sa sobrang pagod. Wala na ito sa car wash pero siya, narito pa rin sa loob!"What... the... hell."Napansin niyang nasa ibabaw na siya ng passenger's seat, at lalo siyang nawindang nang makitang umaandar ang sasakyan at nakabukas ang air-con!Napahilamos siya sa mukha at kinapa ang phone. Nakita niyang wala man lang ni isang missed call mula kay Vera. Kahit hindi naman ito mayaman ay alam niyang lagi itong may pan-text sa dami ng textmate nitong nakuha kaka-plug ng number nito through group message.Nang umayos siya ng upo ay halos hindi niya pa maramdaman an
Dalawang-araw siyang hindi pumasok sa klase. Pinakaunang araw ng trabaho nila sa car wash ay nilagnat na siya. Kinabukasan paggising niya, sobrang sakit ng buong niyang katawan. Kung sakit lang sana sa ulo ay kakayanin niyang tiisin. Ang kaso, kaunting galaw niya lang ay halos maghingalo na siya sa sakit.Napakamalas ko, talagang-talaga. Iyong una niyang suweldo, naibili rin niya ng gamot para sa sakit ng ulo at katawan. Mas malas pa dahil hindi na niya matulungan ang kanyang lola sa mga gawaing-bahay. Sa halip na makatulong, mas lalo pa siyang naging pabigat.I better have nothing to eat than to get sick!Ikatlong-araw na ito na hindi siya pumasok. Ayos na ang pakiramdam niya pero hindi siya pinayagan ng lola niyang lumabas at baka mabinat siya.Buryong-buryo na siya sa loob ng bahay. Nakapaglinis na ang matanda at nakapagluto na rin ng ulam para sa buong maghapon, wala na siyang ibang puwedeng gawin. Napagod na ang mata niya kakabasa ng notes at kakatipa sa cell phone para sa bago n
Hindi siya umimik. Napasunod na lang ang kanyang mata sa pagbukas ng pinto ng sasakyan, at mula rito ay umibis ang lalaking gustong-gusto na niyang makita pero gusto niya ring iwasan.Pigil ang hininga niya nang inilibot ng binata ang tingin doon, hanggang sa tumigil ang mga mata nito sa kanya.Her knees weakened... again. His presence, his stare, it's making all her senses go haywire. And the reasons of all these inner chaos she's trying to control is still vague. At first she thinks it is a reaction of the fact that Ash is a tycoon-the soon-to-be Chief Executive Officer. Then there are times she admits he is undeniably and inarguably admirable. Ah, the vagary of thoughts."Hello po, Sir Ash!" biglang nag-ingay si Vera. "Papalinis kayo ulit? He he."Pabebe. Gusto niyang sikuin ang kaibigan sa asal na ipinapakita nito, pero mukhang sanay na sanay naman na ang binata sa ganitong klase ng mga babae."Hindi, may iba akong sinadya rito," sagot naman ng binata habang nakatitig pa rin sa ka
Five years later..."Happy 24th birthday, Yamirah!""You know I don't celebrate birthdays."A slight chuckle came out from the speaker. "I miss you."Tipid siyang ngumiti nang marinig ang medyo nagtatampong boses ng kaibigan. "Miss na rin kita, oy.""My son wants to meet you. Alam mo naman kung gaano ako kabuting kaibigan, 'di ba? I told him a lot about you—pure positive."Hindi niya napigilang matawa nang malakas. "Kasi from the first place, wala ka namang masasabing negative tungkol sa akin.""Oh?" tunog unconvinced na tugon ng kaibigan. "E, ano ang tawag sa pagpunta mo riyan sa Bermuda nang walang paalam? At heto pa, LIMANG TAON NA, HINDI KA PA UMUUWI!"Nakabibingi ang lakas ng boses ng kaibigan, pero sa halip na sumagot ay biglang natahimik si Yamirah. Parang nagkakarerahang karayom ang sabay-sabay na tumutusok sa puso niya at ninanakawan siya ng hininga."Yam, miss na talaga kita. But if you can't come home, I'll try to understand. Magkaibigan tayo since immemorial pero wala akon