I'm Jessica Ramos, twenty two years old. Akala ko tahimik na kaming mamumuhay ni Papa. Kahit mahirap, ayos lang basta magkasama kaming dalawa.
Natanggal sa trabaho si Papa at dahil may edad na siya ay nahirapan ng makahanap ng trabaho kaya ng makahanap ng trabaho kaya naman third year high school palang ay naging working student na ako.
Caregiver lang ang natapos ko, dahil hindi ko kayang pag-aralin ang sarili ko sa mahal ng tuition fee sa mga universities. Masaya ako sa trabaho ko bilang personal attendant.
"Papa? May bisita po tayo?" Nagmano muna ako kay papa bago ako umupo sa tabi niya.
May babae kasing kausap si Papa pagdating ko galing sa trabaho.
"Anak..."
Teka, anak?
Ako ba ang tinutukoy niya?
"Ah, ma'am sorry po pero wala na po ang mama ko." Tumingin ako kay Papa na naguguluhan.
"Anak, Jessica... siya ang mama mo," sabi ni Papa habang hindi pa rin tumitingin sakin.
"Nagbibiro ba kayo, Pa? Patay na si Mama, hindi ba? Sabi niyo bata pa lang ako namatay siya sa sakit?"
"Hindi anak, patawarin mo ako sa pagsisinungaling ko. Naghiwalay kami ng mama mo noon. Hindi kami magkasundo kaya naman minabuti naming maghiwalay, mataas ang pangarap ng mama mo."
Hindi ako makapagsalita. Parang hindi mag- sink in sakin ang mga nangyayari.
Buong buhay ko... akala ko wala nakong mama, pero ngayon? Bigla nalang siyang susulpot at sasabihing buhay pa siya?
"Noel, ako na. Anak patawarin mo ako, naging makasarilli ako. Naging kami ng Papa mo noon, mayaman ang pamilya ko pero minahal ko ang papa mo kahit mahirap lang siya. Nagtanan kami at nagbunga ang pagmamahalan namin. Pero hindi ako sanay sa hirap."
Nakita kong nagpapahid na siya ng luha. Okay I admit, may hawig nga kami. Pero... bakit pati ako iniwan niya?
"Kaya iniwan niyo si Papa? At ako? Hindi niyo ako naisip? Lumaki akong walang ina! Alam niyo ba kung gaano kahirap yun?!"
''Anak, hindi... Patawarin mo ako, pero nagkasundo kami ng Papa mo na maghiwalay. Maayos kaming naghiwalay noon, kaya nagulat akong ang alam mo ay patay na ako."
"Naiintindihan ko si Papa! Nasaktan siya! Mas pinili mo ang yaman kaysa sa kanya! Mas pinili mo ang maalwan na buhay kaysa sa magdildil ng asin kasama kami!"
Ngayon si Papa naman ang umiiyak.
''Anak, patawarin mo ang mama mo, at pati na rin ako, mali akong pibalabas kong patay na siya pe totoo nagkasundo kami ng maayos. Anak, nakikiusap ako, kailangan ka ni Maurene ngayon, kailangan ka ng kakambal mo!"
llang bomba ba ang sasabog ngayong araw?
Ngayon naman may kakambal ako?
"Kakambal? Para akong nasa Soap opera, ah?"
"Kambal ang naging bunga ng pag- mamahalan namin ni Cindy ng mama mo. Pero dahil ayokong sumama sa kanya sa pagbalik niya sa mga magulang niya, ay ako ang nakipaghiwalay, pero hindi ako punmayag na isama niya kayo ng kapatid mo. Pero hindi rin siya pumayag na mawalay siya sa inyo. Kaya nagdesisyon kaming ikaw ay mapupunta sakin at si Jessa ay si Mama mo..." sabi ni Papa.
"So all this time may kapatid ako pero wala akong alam? Akala ko patay na ang mama ko, pero heto at buhay na buhay? At may kakambal pala ako?!"
"Patawarin mo kami anak..." Umiiyak na sabi ni Papa.
"Yung kapatid ko? Alam ba niyang buhay ang Ama niya at alam din ba niyang may kapatid siya?"
"Alam niya, pero ang sabi ko ay hindi ko na alam kung saan kayo nakatira, alam ni Jessa ang lahat ng nangyari samin ng papa mo. Gusto ko kayong hanapin noon pero lumipat na daw kayo ng tirahan. Nahanap ko lang kayo dahil kay Mrs. Rivas. Yung matandang inaalagaan mo ay may anak na babae at siya kong kaibigan."
"Nasaan ang kapatid ko? Anong nangyari sa kanya? Dalin mo ako sa kanya!" Hindi ko mapigil ang emosyon ko.
"Comatose siya..." Parang biglang timigil ang mundo ko. Ngayon ko lang nalamang may kakambal pala ako tapos heto at comatose siya?
Matagal kong pinangarap na sana ay buhay pa si Mama, na sana may kapatid ako, may nakakalaro at inaalagaan. Pero heto, nagkatotoo na kikita?
Kahit wala sa wisyo ay pinilit ko puntahan kung nasaan ang kapatid ko. Gusto ko siya makita. Parang bigla akong nanlumo sa itsura ng kapatid ko. Hindi ko mapigilang mapaluha.
Yes, kakambal ko nga siya. Magkamukhang- magkamukha kami maliban sa aming mga buhok. Itim at unat ang buhok ko na hanggang baywang, samantalang blonde at hanggang balikat lamang ang buhok niya. Pero lahat ay magkamukha kami.
"Jessa, hindi man tayo sabay lumaki, malayo man ang loob natin sa isa't-isa, pero please lumaban ka. Kailangan mong lumaban."
"Anak, kailangan niya ng tulong mo." Biglang nagsalita si Mama sa likod ko. Oo, susubukan Kong patawarin si Mama. Kung ang Diyos nga ay marunong magpatawad ako pa kayang anak lang niya? Nagpapasalamat na lang akong buhay pa siya. Na mayayakap ko pa pala siya, na may kapatid pala ako.
"Bakit siya nasa ganyang sitwasyon?"
"Naaksidente siya habang pauwi. Galing siya sa isang kaibigan at napadami ang paginom niya, nagpumilit siyang magmaneho pero heto at naaksidente siya."
"Bakit kailangan niya ng tulong? Kailangan niya bang salinan ng dugo?" Ano bang tulong ang kailangan ni Jessa.
"Ikakasal na ang kapatid mo anak, at three weeks from now na yun. Pero paano? Heto at comatose siya. Mahal na mahal niya si Gerald. Sa England naka base si Gerald at one day before the wedding ang dating niya. Paano kung hindi magising si Jessa sa araw ng kasal nila? At kung magising man siya ay siguradong malulungkot siya dahil hindi matutuloy ang kasal nila."
"So ano ang maitutulong ko?"
"Be her substitute bride!"
"Ano?"
"Please, anak. Nakikiusap ako, ikamamatay ng kapatid mo kung hindi matutuloy ang kasal nila nila Gerald..."
"Ma, kung hindi ba naaksidente at na-comatose si Jessa hahanapin niyo ba ako? Kamini Papa?"
Bigla siyang natigilan. Ngayon ko lang naintindihan ang lahat. Hinanap niya ako hindi dahil gusto niya, kung hindi dahil sa kailangan niya ang tulong ko. Bigla na namang bumangon ang galit sa dibdib ko.
"Anak, oo naman! Nagkataon lang ang lahat..."
"Talaga?"
"Oo, anak.." Pero naisip ko, kapatid ko pa rin si Jessa, kakambal ko siya at kahit ano pa ang dahilan ni mama, kailangan niya ng tulong ko.
"Pwede bang pagisipan ko muna?"
"Nakikiusap ako, anak. Kahit para nalang sa kapatid mo. Nakikiusap ako." Binalingan ko si Jessa na maraming nakakabit na tubo sa kaawan. "Babalik ako, ha? Magpahinga ka muna. Babalik ako." I kissed her forehead. "Alis na po ako."
"Anak, sana pagbigyan mo ako, mani-wala ka... matutuwa ang kapatid mo kung gagawin mo ito para sa kanya."
"Anak, sigurado ka na ba sa gagawin mo?" tanong sakin ni Papa. Ano pa bang magagawa ko kailangan ng kapatid ko ng tulong."Gusto niyo rin namang tulungan ko ang kakambal ko, hindi ba?""Anak, patawarin mo ako. Nilihim kong may kapatid at buhay pa ang mama mo. Ayoko lang kasing masaktan ka kung bakit niya tayo iniwan, ayokong mamuhi ka sa kanya dahil ipinagpalit niya ang buhay kasama ko sa buhay na mayroon siya noon."Ang totoo, hindi naman ako galit kay papa. Naiintindihan ko siya. Kay Mama? Galit? Siguro, masama ang loob dahil natiis niyang maghirap kami—ako. Lumaki akong salat sa yaman. Naiinggit ako kay Jessa, hindi niya naranasan ang mga naranasan ko, sigurado akong sa Pribadong Unibersidad siya nakapag-tapos. Samantalang ako? Isang Caregiver lang. Pero kahit ganun ay masaya ako, at proud ako sa sarili ko. Kung mayaman talaga sila mama, bakit hindi siya umupa ng private investigator para mahanap kami ni papa? Bakit nasaktong kung kailan niya kailangan ng tulong ko ay tsaka siya na
Ang hindi alam ni Jessica ay nabigla si Gerald sa mga kinikilos niya. Kilala ni Gerald si Jessa bilang isang bitch at slut. Kung hindi nga lang sa utos ng kanyang lola ay hindi niya ito pakakasalan. Kung sino-sino na ang nakatikim dito kaya nagtataka siya kung bakit parang may nag-iba sa kanya. Usually ay agad nakakapit sa kanya ang babae at hahalikan agad siya ng marin. Pero this time inilapat lang nito ang mga labi sa kanya at ang nakapagtataka ay pinamulahan ito ng pisngi na hindi kahit kailan niya nakita rito. Pero ang nakakabiglang lalo ay kung bakit parang may naramdaman siyang kuryente sa pagdampi ng labi nito sa labi niya?Anong nagyari?Samantala noon ay pinagbibigyan niya lang itong halikan siya dahil nagsusumbong ito sa lola niya. At ayaw niyang sumama ang loob ng kanyang lola.Isa lang ang nasa isip ni Gerald, kung ano man ang binabalak nito ay tiyak na pipigilan niya.**"Isang buwan lang ako sa England pero pagbalik ko ay ang laki ng pinagbago mo, at nagpaitim ka pa tala
Sakay na kami ngayon ng sasakyan ni Gerald. Ano kaya ang tawag ni Jessa sa lalaking ito? Nakakailang naman kung tatawagin ko siyang hon? Babe? Bhe? Sweetheart?Parang kinilabutan ako! Mas mainam pa sigurong Gerald nalang!"Gerald, ibaba mo nalang ako sa mabini stree—"Teka, may mali na naman ba kong nasabi? Bakit ganyan niya ako tingnan?"Gerald?! At kailan mo pa ko tinawag sa pangalan ko?"Patay, ano ba kasing tawagan nila, o mas tamang sabihing tawag ng kakambal ko sa kanya? Sa tingin ko ay hindi sweet si Gerald sa kanya dahil mukhang namumuhi pa ito sa kakambal ko.Marami akong dapat itanong kay mama!"Bakit, masama na bang tawagin ka sa pangalan mo?" Shete kinakabahan ako."Okay lang naman, mas okay nga. Nakakairita kasi kapag tinatawag mo kong sweet, sweety." Seryoso niyang sabi habang nakatutok sa daan.Sweety? Ganun ka-corni ang kakambal ko?Shit lahat naman kasi nagiging corni kapag in-love, yun ang sabi nila.Hindi nalang ako kumibo."Anong gagawin mo sa mabini street?""May
After akong ihatid ni Gerald sa bahay ay pumanik agad ako sa kwarto ni Jessa, agad kong hinanap si Mama pagkabihis ko. Marami akong gustong itanong tungkol sa kakambal ko. "Mama pwede ba tayong mag-usap?" "Oh, anak, nakauwi ka na pala? Hinatid ka ba ni Gerald?" "Ma, totoo ba lahat ng sinabi ni Gerald?" "Alin, anak?" Halatang parang natense si Mama dahil sa tanong ko. "Ma, parang malandi ang pagkakilala niya kay Jessa!" "Anak... Kasi si Jessa, ang kakambal mo ay totoong spoiled siya sakin. Laman siya ng bar gabi-gabi. Marami narin siyang nakasamang lalaki, alam lahat yun ni Gerald kaya ayaw niya sa kakambal mo. Pero si Jessa... mahal niya talaga si Gerald college days pa lang sila. Pero dahil kilala niya si Jessa bilang isang maarte, spoiled brat, at marami ng naging nobyo ay binalewala lang niya ang kapatid mo." "Ma, naman! Bakit hindi niyo sinabi agad? Muntik na akong mabuko kanina!" "Anak, natatakot kasi ako, baka umatras ka..." "Bakit? Saan ba kayo natatakot, Ma? Na hindi
Nagsimula na ang kasal. Sila Mama at Papa ang naghatid sakin sa harap ng altar kung saan naghihintay ang mapapangasawa ng aking kakambal. God... Habang papalapit ako sa kanya ay hindi ko mapigilang mapaluha. Mali mang maramdaman pero na-miss ko ang lalaking ito. Halos mahigit dalawang linggo ko siyang hindi nakita. Napaka-gwapo niya sa suot niyang puting tuxedo. Siya na ata ang pinaka-gwapong groom na nakita ko. Napakaswerte ng aking kapatid. Maswerte siya to have Gerald. "Anak, bakit ka umiiyak?" Si Papa. Bumitaw ako sa kanya at pinahid ang mga luha ko. "Anak, naman huwag kang umiyak... Hindi naman Ikaw ang totoong ikakasal," subway ni Mama. "Sorry po." I have decided na habang ako muna ang asawa ni Gerald ay gagawin ko ng tungkulin ng isang tunay na asawa. Kahit pa sungitan niya ako. Ginagawa ko rin naman ito para sa kapatid ko. Para kung sakaling gumising na si Jessa ay maganda na ang pakikitungo sa kanya ng asawa niya. Na aalis ako sa mansyon na maayos ang relasyon nilang dal
"Jessica, tapatin mo nga ako?" Bakas sa boses ni Mama ang inis. "May gusto ka ba sa Gerald?" Bigla akong kinabahan. "Nahahalata kita, Jessica. The way you look at him alam kong gusto mo si Gerald. Baka nakakalimutan mong Substitute Bride ka lang? Tinutulungan mo ang kapatid mo kaya huwag naman sanang paggising niya ay wala na siyang asawang balikan."Alam ko naman yun. Alam ko namang pansamantala lang ako."Mama... mali po kayo ng inisip. Mali kayo ng napapansin dahil hindi ako kahit kailan magkakagusto sa lalaking yun," tanggi ko kaagad. "Hinding-hindi ko sasaktan ang kakambal ko. Kayo na ang nagsabi hindi ba? Dapat galingan ko ang pagpapanggap?""Mabuti ng malinaw sayo, anak. Ayoko lang na mahulog ka sa asawa ng kapatid mo ayoko lang din na masaktan ka.""Naiintindihan ko kayo at huwag kayong magalala. After magising ni Jessa ay babalik na sa dati ang lahat. Babalik na rin kami ni Papa sa bahay namin." Umalis na ako at iniwan si Mama.Nakakainis. Bakit pakiramdam ko mas mahal niya t
Kinabukasan..Maaga pa lang ay gumising na ako, tulog pa rin si Gerald ng iwan ko. Kahit maraming kasambahay sa mansion ni Donya Marita ay gusto kong ako mismo ang magasikaso sa mga pangangailangan ng 'asawa ko' hindi naman masamang mag- assume hindi ba? Ako pa naman ang asawa niya ngayon di ba?Nagpapanggap ako oo, pero hindi pagpapanggap ang nararamdaman ko. Nakita kong bihis na bihis na siya ng bumaba, napaka-gwapo niya sa suot niyang amerikana."Gerald, kain ka muna." Pero tiningnanlang ako. Cold. Napaka-lamig ng tinging ipinukol niya sakin. "Ah nagluto ako. Tikman mo naman kahit kaunti." Ano bang itsura ko ngayon? Bakit kung tingnan niya ko ay parang hindi mo maaarok?"Jessa, ano bang laro ang niluluto mo? At kailan ka pa natutong magluto? Kahit ano pang plano mo hindi magtatagumpay! Magpapa- annul tayo after five years!At hindi magbabago ang desisyon kong yun!" Pagkasabi non ay bigla nalang niya akong iniwang tulala ngayon. Anong magpapa-annul after five years? Bakit wala akong
Bumangon akong may malapad na ngiti sa mga labi. Bukod sa maganda ang huli naming conversation kagabi. Hindi ko maipaliwanag ang sayang nararamdaman ko ngayon. Paggising ko kasi ay nakayakap sakin si Gerald. Feeling ko ay ngayon pa lang ako nagdadalaga. Hindi maalis ang ngiti sa mga labi ko. Kung hindi lang namin dadalavwin sila papa ay hindi pa ako babangon.Nagtungo na ko sa banyo, mamaya ko na siya gigisingin mukhang pagod na pagod siya sa trabaho. Habang naliligo ay napapahimig pa ko sa saya. Sana ito na ang umpisa ng masaya naming pagsasama. Pero agad ding napalis ang nararamdaman ko. Oo nga pala isa lang akong SUBSTITUTE. Substitute bride at isang substitute wife. Pero napagdesisyunan ko na. Pagsisilbihan ko siya, mamahalin at aalagaan hanggat ako pa ang asawa niya. Para rin naman ito sa kapatid ko di ba? Para rin sa kanya ito. Tapos na akong maligo ng maisip kong wala akong dalang tuwalya. Paano ako lalabas?Sumilip muna ako sa kwarto. Tamang-tama, tulog pa siya. Dahan-dahan a