เซร่า ดาวโรงเรียน

...... 

@บ้านหลังใหญ่ 

"วันนี้แกต้องเข้าไปสอนนักเรียน"

ทันทีที่เห็นลูกชายเดินผ่านโต๊ะทานข้าวผู้เป็นพ่อ ยันต์ตรี เอ่ยปากบอกลูกชายขึ้นมาลอยๆ กลางอากาศ ชายร่างกำยำรังสีดูเป็นนักธุรกิจมั่งมี ทั้งตัวสวมใส่ไปด้วยของแบรนด์เนม หากรวมมูลค่าทั้งหมดในการแต่งตัวแต่ละวัน คงจะเฉลี่ยวันละเกือบสิบล้าน จึงไม่แปลกที่ลูกชายอย่างสิงโตจะไม่มีความคิดในการทำงานหากพ่อตนเสียไปแล้วเขาก็ยังนั่งกินนอนกินได้อย่างสบายๆ 

"นี่พ่อยังไม่เลิกนิสัยบังคับผมอีกเหรอ"

"ถ้าฉันไม่บังคับแกก็คงจะนอนกินบ้านกินเมือง ขอเงินฉันใช้เดือนละหลายๆ ล้าน"

เห็นสายตาของพ่อและลูกบรรยากาศดูไม่ค่อยสู้ดีแม่อย่าง ชฎาพร จึงรีบแทรกตัวเข้ามาขวางเหตุการณ์ดังกล่าวก่อนที่มันจะบานปลาย 

"อะ...เออ อย่าทำให้เสียบรรยากาศกันดีกว่านะคะ นี่ฉันเองก็บอกลูกไปแล้วตั้งแต่เมื่อวาน ตาสิงเองก็น่าจะเตรียมตัวเองไว้แล้ว"

สายตาของชฎาพรพยายามส่งซิกให้ลูกชายตามน้ำเธอไป 

"ครับ ผมเตรียมตัวเองไว้แล้ว อยากให้เป็นนักผมก็จะเป็นให้ครูสอนพละอย่างที่พ่อต้องการ"

"ดี ฉันก็หวังว่าแกจะทำตามอย่างที่ปากว่า คงจะไม่ไปแค่วันสองวันก็นอนอู้อยู่บ้านหรอกนะ"

ทั้งน้ำเสียงและแววตาของยันต์ตรีดูถูกดูแคลนลูกชายไม่เอาถ่านของตนเป็นไหนๆ ทำเอาสิงโตยืนกำหมัดกัดฟันแน่น

"แน่นอน พ่อรอดูได้เลยผมจะเอาโรงเรียนนั้นมาเป็นของผมให้ได้"

"หึ เอาได้ก็เอาไปแต่หากมีเรื่องอะไรฉันจะไม่ช่วยแกหรอกนะ เรื่องที่แกเป็นลูกชายของฉันจะให้พวกคณะครูรู้ไม่ได้เด็ดขาด หวังว่าแกจะไม่เป็นลูกแหง่ใช้อำนาจเพื่ออู้งานครูคนอื่นเขานะ"

"ผมไม่มีทางเล่นสกปรกแบบนั้นหรอกครับ อ๋อ ถ้าเรื่องทุกอย่างเป็นไปตามอย่างที่พ่อต้องการ ผมจะพาผู้หญิงคนหนึ่งเข้ามาพบ และถ้าถึงเวลานั้นพ่อต้องห้ามก้าวก่ายยุ่งเรื่องของผมและเธอเป็นอันขาด หวังว่าพ่อจะไม่เป็นเด็กแหง่ไม่รักษาคำพูดนะครับ"

"ไอ้สิง!!!"

ยันต์ตรีโกรธจัดยืนขึ้นจากเก้าอี้ทานอาหารโดยเร็ว แต่ลูกชายหัวรั้นกลับเดินออกไปโดยไม่สนใจไยดีเขาแม้แต่น้อย จะมีก็แต่ภรรยารุ่นราวคราวเดียวกันคอยห้ามปรามให้ใจเย็นลง

"ใจเย็นสิคะคุณ! นี่ถือว่าเป็นการเริ่มต้นของลูกคุณให้โอกาสเขาหน่อยสิ"

"ผมน่ะให้โอกาสมันมานับครั้งไม่ถ้วนแล้ว จนต้องใช้เงื่อนไขยกโรงเรียนให้มันนี่ไง ถ้ามันคิดได้สักนิดก็คงจะรู้ว่าการดูแลธุรกิจทุกอย่างมันเหนื่อยขนาดไหน นี่ผมเองก็อายุอานามไม่น้อยแล้ว จะให้มาดูแลธุรกิจทุกอย่างจนตายไปเลยหรือไง" 

"ก็ไม่แน่นะคะ เจ้าสิงอาจจะสนุกกับการเป็นครูพละและทำมันออกมาได้ดีก็ได้ ตอนแกเรียนอยู่เป็นถึงนักบาสประจำโรงเรียน"

"เฮ้อ ก็หวังว่ามันจะคิดได้ชีวิตที่ขาดแคลนเงินตราคุณก็รู้ว่ามันไม่ง่ายเอาซะเลย กว่าเราจะมีได้อย่างทุกวันนี้เราต้องผ่านอะไรมาด้วยกันตั้งเยอะ"

"เข้าใจค่ะ ฉันเข้าใจคุณเป็นอย่างดี แต่ตอนนี้เราคงต้องแอบมองเขาห่างๆ ก็เพียงพอแล้วให้เขาได้ใช้ชีวิตของเขาเองบ้างเถอะนะคะ"

"อือ 40 แล้วนี่น่าจะมีหัวคิดมากกว่าเด็ก 10 ขวบหน่อยละนะ"

"คุณนี่ก็"

@โรงเรียนนานาชาติเซนตินน่า

"อุ้ยพี่เซร่า วันนี้พี่สวยจังค่ะ"

"ใช่ๆ หนูขอถ่ายรูปด้วยได้ไหมคะ"

ร่างอวบหุ่นดีเดินเข้ามาในรั้วโรงเรียนเมื่อไหร่ก็โดนเด็กสาวรุ่นน้องวิ่งปรี่เข้ามาชื่นชม ทั้งยังขอถ่ายรูปราวกับเธอเป็นไอดอลอย่างไงอย่างนั้น แต่ถึงกระนั้นเซร่ากลับไม่มีท่าทีเหนื่อยหน่ายสักนิด กลับยืนโอบไหล่เด็กสาวรุ่นน้องยิ้มหวานใส่กล้องเหมือนอย่างทุกวัน 

"ขอบคุณนะคะ พี่เซร่าเป็นไอดอลหนูเลย พี่สวยมากๆ"

"ใช่ค่ะ หนูนี่ขอร้องให้แม่พาเข้าเรียนที่นี่เพื่อเจอพี่เลยนะคะ"

"ฮ่าฮ่า ดีจังเลยที่เราได้เจอกัน งั้นพี่ขอเข้าห้องเรียนก่อนนะ"

"ค่ะ เจอกันนะคะพี่เซร่า"

"จ้า ^^"

ร่างอวบเซร่าเดินตรงไปยังอาคารเรียน ระหว่างทางเดินเรือนร่างของเธอยังเป็นที่สะดุดตาจากเหล่าเด็กนานาชาติลูกคุณหนูผู้ดี โดยหารู้ไม่ว่าเธอนั้นเป็นเพียงเด็กสาวลูกครึ่งอาภัพคนหนึ่งก็เท่านั้น แค่เธอได้ย่างกายเข้ามาเรียนในสถานที่แห่งนี้ก็นับว่าเป็นบุญไม่น้อย 

ดีแค่ไหนแล้วที่พี่เออนุเคราะห์ฉัน ไม่เช่นนั้นฉันคงไม่ได้เดินเข้ามาในโรงเรียนซึ่งมีเครื่องประดับราคาแพงบนเรือนร่างแบบนี้ ทั้งกำไร ทั้งแหวนและสร้อยคอแบรนด์ดัง ล้วนแต่เป็นของขวัญที่พี่เอส่งมาให้ฉันทั้งนั้น 

"เซร่า ทางนี้จ้า!!"

"ลินา!"

เด็กสาวหน้ามนผิวพรรณสะอาดสะอ้าน ลูกสาวแม่ค้าออนไลน์ชื่อดังมีรายได้ระดับร้อยล้าน เธอคนนี้ชื่อ ลินา สาวแว่นตาตี๋เด็กสาวผู้ชื่นชอบการอ่านการ์ตูนเป็นชีวิตจิตใจ และเป็นเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของเซร่าตั้งแต่มอ 6 

ใช่แล้ว ฉันพึ่งจะเข้ามาเรียนที่นี้เมื่อต้นเทอมนี้เองและการเข้ามาเรียนของฉันนั้นสร้างความแตกตื่นให้เพื่อนๆ นักเรียนรุ่นราวคราวเดียวกันเป็นอย่างมาก คงเพราะรูปร่างหน้าตาและการเข้าเรียนที่แปลกเอามากๆ และความลับอีกอย่างหนึ่งของฉัน นั่นก็คือฉันอายุ 20 ไม่ใช่ 18 หรอก 

"ว่าแต่มานานแล้วเหรอ"

เซร่าเดินเข้ามาวางกระเป๋าสะพายข้างลงบนโต๊ะ

"อื้ม ลินามาได้สักพักแล้วละ คิดว่าจะมาไม่ทันเซร่าซะแล้ว"

"ฮ่าฮ่า ทำไมคิดแบบนั้นละ"

"อย่าบอกนะว่าเซร่าลืมรายงานของอาจารย์เดย์วิชาสังคมอะ"

"มีด้วยเหรอสังคม!"

ทำเอาเซร่าตาเบิกโพลงเมื่อได้ยินงานที่เธอนั้นลืมไปเสียสนิท 

"ว่าแล้วๆ เซร่าต้องลืมแน่ๆ นี่"

กระดาษปึกหน้าเข้าเล่มเรียบร้อยถูกส่งให้เด็กสาวหน้าลูกครึ่งดั่งเทพธิดาตรงหน้า 

"อู้ยย ลินาช่วยชีวิตเราอีกแล้วแง ขอบคุณนะคะ"

เซร่าสาวอวบหุ่นเซี๊ยะรวบเอวบางอิงไหล่เล็กลินา เธอเป็นนางฟ้ามาโปรดฉันแท้ๆ

"เฮ้อจริงๆ เลยนะเซร่างั้นเรารีบไปส่งงานกันเถอะเดี๋ยวจะได้เวลาขึ้นห้องเรียนแล้ว"

"จ้ะ ^^"

เกือบไปแล้วๆ ลืมไปซะสนิทเลยแฮะเพราะมัวแต่คิดถึงพี่เอแท้ๆ คิคิ

.......