Chapter 5.

“Cheeee!” singhal ni Ivy sa lalaking estranghero.

Ngumisi lang ang gwapong lalaki, parang wala lang sa kanya ang taray ni Ivy. “Alam mo ba, miss… mas lalo kang nakakaakit kapag nagsusungit ka. Para bang ang bawat salita mo, bulaklak na kahit may tinik—mas lalo lang nakakadagdag sa ganda mo.”

Napailing si Ivy pero hindi niya napigilang mapatingin saglit sa lalaki.

“Ako na ang bahala sa kaibigan kong ito,” dagdag pa ng lalaki, sabay tingin kay Ivy na parang siya lang ang tao sa paligid. “Medyo pagod lang siya sa trabaho, tapos nakainom pa. Pero kung ako tatanungin mo, kahit pagod ako buong araw, mawawala lahat ng bigat kapag tinititigan ko ang mga matang katulad ng sayo.”

“Ganyan naman kayong mga lalaki!” singhal ni Ivy, sabay taas ng kilay at madiing tingin sa gwapong estranghero. “Kapag nakuha niyo na ang gusto niyo, iiwan niyo na kami! Mga pa–sweet talk lang, bolero!”

Hindi na niya hinintay ang sagot ng lalaki, agad niyang pinaandar ang sasakyan, halos umusok ang gulong sa bilis ng pag-alis.

“Kainis!” mariing sabi ni Ivy habang hawak ang manibela. “Minamalas ata ako ngayong araw! Kanina sa office, ngayon naman lasing na lalaki… at dinagdagan pa ng isa pang bolerong lalaki na akala yata mabobola ako!”

Napairap siya nang malakas, sabay kagat ng labi. “Hmp! Kung akala niya madadaan ako sa ngiti at banat niya, nagkakamali siya. Hindi ako ‘yung tipong babae na basta-basta nalulunod sa matatamis na salita!”

Habang papalayo ang sasakyan ni Ivy, napatingin siya sa rearview mirror. At doon, muntik na siyang mabilaukan sa sarili—nakita niyang nakatitig pa rin sa kanya ang bolerong lalaki. At hindi lang basta nakatingin… kumindat pa ito na para bang alam niyang eksakto na tinitingnan siya ni Ivy.

“Huh?!” halos mapasigaw si Ivy, sabay malakas na tapak sa preno bago muling umarangkada. “Sanay na sanay ba siya sa kilos ng mga babae?! Ano ‘yon, may radar ng mga suplada?!”

Napakunot ang noo niya at napailing, pero ramdam ang init ng pisngi niya. “Grabe ‘yon ah! Wala pang isang minuto, binola na ako, tapos ngayon, kinikindatan pa? Aba’t feeling James Bond sa karisma!”

Mariin niyang hinampas ang manibela. “Kainis! Kung may award para sa pagiging bolero ng taon, siya na ang panalo! Pero hindi niya alam, immune ako sa ganyang estilo. Hmp! Hindi ako matitinag sa kindat-kindat na ‘yan!”

Pero kahit anong sabi niya sa sarili, hindi niya maiwasang mapahawak sa dibdib niya sandali. “Argh! Bakit parang may kung anong kumalabit sa puso ko?!” bulong niya, sabay irap sa rearview mirror na para bang naroon pa rin ang lalaki.

Pero sa muli niyang pagsulyap sa rearview mirror, wala na roon ang bolerong lalaki. Parang bula itong naglaho. Napasinghap siya ng malalim, pilit pinapakalma ang dibdib na kanina’y kumakabog sa inis at kaba.

Kasabay ng paghinga niya ay bumalik ang alaala—mga salitang tumatak at sumugat ng paulit-ulit.

“Talagang sila ang pinili ni Papa… at hindi kami ni Mama!” sigaw ng isip niya, sabay pangingilid ng luha sa kanyang mga mata.

Mahigpit niyang hinawakan ang manibela, halos maputol ang pagkakakapit. Ramdam niya ang kirot ng pagtatakwil—hindi lang basta sakit kundi isang sugat na paulit-ulit niyang pilit tinatabunan, pero laging bumabalik tuwing mag-isa siya.

“Paano niya nagawang ipagpalit kami? Hindi ba kami sapat?” bulong ni Ivy, halos maiyak habang pilit pinapawi ng mabilis na pagmamaneho ang pait sa puso. Ngunit kahit gaano siya kabilis tumakbo, hindi niya matakasan ang mga salitang iyon na parang sirang plaka na paulit-ulit na umaalingawngaw sa kanyang isipan.

At sa likod ng kanyang supladang anyo, nakatago ang isang pusong sugatan—isang pusong naghahanap pa rin ng kasagutan at katarungan mula sa sariling ama.

………

“Anong problema, Jaime? Ex-girlfriend mo ba ‘yung magandang babaeng kaaalis lang?” nakangising tanong ni Dominick, sabay kindat at mahinang tawa na parang nang-aasar lang.

Agad namang napasimangot si Jaime, inalog pa ang bote ng beer bago sumagot. “Ex… yun?! Hoy Dom, anong ex-ex sinasabi mo? Hindi ko nga siya kilala, no! Bigla na lang nag-park dito sa parking area ko, akala mo naman kung sino!”

Napailing si Dominick, halatang kinakalikot ang dila sa pisngi niya para pigilan ang tawa. “Hala ka, bro… defensive agad! Baka naman nawindang ka lang kasi maganda, kaya nagkakaganyan ka.”

Umirap si Jaime at lumagok ng isang mahaba sa bote ng beer, halos maubos sa isang inuman. “Tang*na, Dom, huwag mo akong biruin ngayon ha. Stress na stress na nga ako. Kanina pa ako nababadtrip, tapos biglang may supladitang babae pa na akala mo may-ari ng mundo! Kung makasigaw sa akin kanina, parang ako pa ‘yung may kasalanan.”

Tumawa si Dominick, malakas at walang pakialam kung marinig man ng iba. “Ayos ah! First time ata na may babaeng hindi nagpa-charm sa’yo. Usually, ikaw ang laging may pahabol na ngiti, pero ngayon—ikaw ang iniwan ng naka-irap!”

Halatang nag-init lalo si Jaime, pero may halong inis at tawa na rin. “Dom, put*ng ina, wag mo na akong asarin. Hindi lahat ng babae dito nadadaan sa ngiti at kotse, okay?” sabay hampas ng bote sa mesa.

“Relax, bro,” sabay tapik sa balikat ni Jaime. “Pero aminado ka, diba? May dating ‘yung babae. Kasi kung wala, hindi ka ganyan kagalit ngayon.”

Napakurap si Jaime, saka mabilis na umiwas ng tingin. “Tch. Hindi nga. Wala akong pake. Malas lang talaga na dito pa siya napadpad.”

Ngumisi si Dominick, alam na tama ang kutob niya. “Oo na, oo na. Pero sa tingin ko… hindi pa d’yan nagtatapos ang encounter niyo.”

“Oh, baka naman ikaw, Dom, ang nagkagusto sa babaeng ‘yon?” sarkastikong tanong ni Jaime, sabay lagok ng beer.

Ngumisi lang si Dominick, nakasandal pa at parang chill na chill. “Pwede na rin… pero teka, hindi ba’t ako ang may karapatan pumili, hindi siya?” sabay kindat at tawa.

Napangiwi si Jaime. “Bolero ka talaga! Lahat na lang ng babae, akala mo bagsak sa charm mo.”

“Hindi ‘akala,’ bro,” sagot ni Dominick habang nakataas ang kilay. “Sigurado. Kasi kapag ako na ang kumindat, madalas bumibigay agad. Eh siya? Hmm… ibang klase. May apoy sa mata. Para bang challenge na gusto kong suungin.”

“Challenge agad? Gusto mo lang ata masaktan,” singhal ni Jaime, pero halatang naiinis sa mga banat ng kaibigan.

Dominick tumawa nang malakas. “Masaktan? Hindi ah. Mas lalo akong nabubuhay kapag may supladang babae na gaya niya. Ang sarap ligawan ng tipong hindi madaling mapasagot. Kasi kapag nakuha mo ‘yung oo niya—jackpot ka na, bro!”

Napailing na lang si Jaime, sabay irap. “Tsk! Kaya pala tinatawag kang hari ng mga bolero. Wala ka talagang tatalab sa’yo kundi ‘yung tipong imposible.”

“Exactly!” mabilis na sagot ni Dominick, sabay taas ng bote ng beer na parang nag-toast. “Ang imposible… mas lalong nakakaexcite habulin.”

To be continued