Chapter Seventy Four

Puting kapaligiran ang unti-unting nasilayan niya ng imulat niya ang kanyang mga mata. Dahan-dahan niyang inikot ang tingin at napagtantong nasa isang silid na siya.

Isang tila hotel na silid.

Sinubukan niyang i-angat ang katawan para sana bumangon ng biglang bumukas ang pinto.

"Gising ka na pala.."

She darted her eyes on the door direction and saw Zeth walking towards her bed.

Ikiniling niya ang ulo at bahagyang kumunot ang noo. Mga anag-ag ng nagdaang gabi ang biglang pumasok sa kanyang ala-ala.

Ang natataranta at nag-aalalang mukha nito habang mahigpit na hawak ang kanyang kamay at binibigyan siya ng lakas ng loob.

So, he's really real. Kasama niya talaga ito kagabi habang nanganganak siya.

Pero bakit hindi na niya makita sa mukha nito ngayon ang emosyong nasa mga mata nito kagabi? All she can see in his eyes now is torment and pain at mga panunumbat.

"N-Nasaan ang baby ko?" Mahinang tanong niya saka nagtangkang bumangon.

Hindi siya makatingin ng diretso sa mga mata nito.

Sa kabi