Chapter Seventy

"Sumabay ka na, Drey. Ihahatid ka namin sa apartment ninyo."

Sabi ni ma'am Aurora sa kanya ng tumigil ang SUV nito sa kanyang harapan. Tatanggi pa sana siya, kaso binuksan na nito ang pinto ng backseat kung saan ito naroroon. The old woman is smiling with gentle eyes.

Naglapat siya ng labi at kiming ngumiti. Napilitan na rin siyang humakbang at pumasok sa loob dahil naghihintay ang mga ito.

"Maraming salamat po, ma'am Aurora."

"Kung tinanggap mo lang sana yung offer ko na doon kayo tumira sa mansion, eh di sana palagi tayong sabay kung pumasok at umuwi. Hindi ka na sana mahihirapang maghintay ng trycicle sa tuwina."

"M-Masyado na pong nakakahiya kapag tinanggap ko pa pati iyon. Ang tanggapin ako sa trabaho sa kabila ng kalagayan ko ay sobra-sobra ng tulong para sa amin. At hindi ko po ito makakalimutan kahit na kailan."

"Hayan ka na naman. You was hired because you deserve it. At hindi ako nagsisisi na ikaw ang pinili kong tanggapin bilang sekretarya ko. Your honesty and dedication