Chapter Three

 

Pagpasok pa lang niya sa pinto ay kita na niya ang seryosong mukha ni Zethrius habang abala ang mga mata sa libro. He was alone on the two seater table on the corner of the library. Parang sinadya talaga nito na doon umupo para walang istorbo.

Silently, she walk on a book shelves and pick a book. Ni hindi na niya tiningnan kung anong libro iyon. She just randomly pick it without looking at it. Ang totoo, Hindi naman siya pumunta doon para magbasa o mag aral. Nagpunta siya doon dahil nalaman niya mula kay Carlo na naroroon si Zethrius.

She roam her eyes around. Mangilan-ilan lang ang studyante sa loob. And there were three girls sitting on the long table na pinakamalapit sa kinaroroonan nito.

Ikinataas niya ng kilay ng mapansing hindi naman nakatuon ang pansin ng mga ito sa hawak na libro. All their eyes were secretly looking at him. Giggling and whispering words to each other.

At ilang sandali nga lang ay nakita niyang tumayo ang isa.

Instinctively she walked pass them.

Malalaki ang hakbang. Hindi siya papayag na uunahan pa siya nito na lumapit kay Zethrius. She's been waiting for this moment since three days ago.

Yes, three days.. three irritated days!

Mula nong araw sa labas ng locker room ay hindi na nasundan pa ang kanilang pag uusap. Todo iwas ito sa kanya. He didn't even gave her a second look kung magsalubong sila sa pasilyo.

It won't be easy'

Parang gusto na niyang maniwala sa narinig niyang iyon kay Vera three days ago. It's really won't easy to tame him. Masyado itong mailap.

Umismid lang siya ng makita ang pagtalim ng tingin ng babaeng papalapit sana kay Zeth. Halata ang inis sa mukha nito ng bumalik sa kinauupuan nito.

'Sorry girls, but I'm more desperate than all of you!

Nagkibit balikat siya bago na inilang hakbang ang papunta sa mesa nito.

Gulat pa itong napa-angat ng tingin ng umupo siya sa bakanteng upuan sa harap nito. He imediately ceased his brows as he saw her.

"Can I sit here?"

Tumaas ang kilay nito. Sarkastiko siyang tiningnan.

"You already did." suplado nitong sagot saka ibinabang muli ang mga mata sa hawak na libro.

Sinundan niya iyon ng tingin. All was she saw in the cover was a three big letter 'LAW'.

Oo nga pala, nasa huling taon na ito sa kurso nitong abogasya. He will be graduating four months from now kaya siguro todong pag-aaral ang ginagawa nito.

Minasdan niya ito. It was her first time seeing him this close. Yung nagawa niya talagang pagmasdan ito. No wonder girls go crazy over him. He really is the epitome of perfection in the male species. Tall, dark and handsome. His deep dark eyes is hypnotizing. Kung titigan mo ay para kang malulunod. At hindi lang iyon, Isa rin itong dean lister ng universidad.

Kaya sinong babae ang hindi mababaliw rito?

Ipinilig niya agad ang kanyang ulo. She cast that question away at pilit na isiniksik sa isip na hindi siya kabilang sa mga babaeng iyon.

"What?" He hissed sharply.

"H..huh?" napapitlag siya.

Taas kilay itong nakatingin sa kanya.

"Hindi ka naman umupo diyan sa harap ko para lang titigan ako di ba?"

Doon lang siya tuluyang nahimasmasan. And the moment she realized that, her face heated.

"Nag-aaral ako kaya wala akong panahong makipagtitigan sayo kaya pwede ba uma-"

"Bakit ba ang sungit mo?" Agaw niya. Di sinasadyang napalakas ang boses. Napatingin tuloy sa kanila ang ibang naroroon.

Zethrius stare at her annoyed.

Iniwas niya rito ang mga mata at bumaling sa mga studyanteng naroroon. She smile at them apologetically.

"Bakit ba dito ka umupo sa mesa ko?" He roam his eyes. "Marami namang bakanteng iba ah?"

Sinundan niya ang pag-angat ng tingin nito sa kanilang paligid. At tama nga ito, marami ngang bakanteng mesa at upuan.

Ngumuso siya at pilit na kinalkal sa isip ang maaari niyang idahilan.

"Kukunin ko na yung t-shirt ko?" Hindi niya alam kung bakit iyon ang lumabas sa bibig niya.

Oh my, what was that?

Of all reasons, bakit iyon pa? Hindi ba ibinigay na niya iyon? She even told him to throw it away kung hindi nito gagamitin.

Bigla siyang napakagat-labi. Nakakahiyang dahilan!

Tumaas muli ang kilay nito. Napapantastikuhan siyang minasdan.

She can see a ghost of smile rose on the corner of his lips. If he was mocking her or what.. hindi niya alam.

"Inistorbo mo ako dahil lang doon? Hindi ba iniwan mo iyon at sinabing ako ng bahala kung ano ang gagawin ko roon?"

She raised her brows. "So, you keep it?" Sa maliit na boses tanong niya. Hindi niya alam pero may umusbong na tuwa sa puso niya ng maisip iyon.

"No, itinapon ko." Pasimple nitong sagot saka bumalik ang atensyon sa libro.

Nanlalaki ang mga matang umangat ang tingin niya sa mukha nito.

"You really did that?" Pinilit niyang hinayin ang boses. Hindi niya gustong makaagaw pansin na naman siya doon.

"Bakit? Hindi ba iyon ang sabi mo?"

Ngumuso siya. Oo nga, sinabi niya iyon, pero hindi niya naisip na gagawin talaga nito iyon.

Ang sama talaga nito!

She pouted and look at him sharply. Hindi niya alam kung bakit biglang bumangon ang inis sa sistema niya. Gayong hindi naman mahalaga iyon sa kanya. It was just an ordinary plain shirt. But why she feel annoyed?

Maybe because, somehow she hope that he'll going to keep it.

Why would he do that? Nagpapatawa ka ba? Kantiyaw ng isang bahagi ng isip niya. He didn't even like you?'

Sa inis ay lalo lang siya naghimutok! She crossed her arms and just look at him annoyed.

"Nasagot ko na ang tanong mo, so you may leave me now.. nag-aaral ako."

Ang hudyong ito!'

Padaskol niyang pinulot ang librong sa harap niya.

"Mag-aaral rin ako!" Inis niyang sabi.

Umiling-iling ito at muling ibinalik ang atensyon sa binabasa. Pero siya.. nanatili rito ang naiinis niyang tingin.

"Read your book Drey." He said blatantly. Nasa libro pa rin ang tingin.

Napa-angat ang tingin niya saka napadiretso ng upo. Tama ba ang narinig niya?

Drey..

Paulit-ulit iyon nag-echo sa isip niya.  At kasabay ng panlalambot ng kanyang mga mata ay ang biglang pagbilis ng tibok ng kanyang puso.

The way he mention her name was so gentle that she can't stop her heart from beating fast.

Kaya ang inis na naramdaman niya kani-kanina lang ay napalitan ng hindi maipaliwanag na tuwa. Pakiramdam niya biglang gumaan ang loob niya.

Kagat-labing unti-unti siyang napangiti. Tila biglang nagliwanag ang buong paligid.

The next thing she knew is her lifting the book in reading positon at kahit walang koneksyon sa kurso niya ang librong nahablot ay buong sigla niya iyon binuklat. Her eyes was still on him.

She saw him darted his eyes on hers kaya dali-dali niyang itinuon ang mata sa hawak though she never really did put her focus on the book.

Pasulyap-sulyap siya rito ng lihim at sa tuwing umaangat ito ng tingin sa kanya ay nagkukunwari naman siyang abala sa pagbabasa.

"Are you done?" Kunot-noo niyang tanong ng makitang inaayos na nito ang mga librong nasa harap nito at inililigpit na rin ang mga gamit at inilalagay na sa bag nito.

Tiningnan siya nito. Ilang sandali rin iyon tumagal sa mukha niya bago bumuntong-hininga.

"Hindi pa."

"Kung ganoon bakit parang aalis ka na? Dahil ba sa akin? Hindi naman kita ginugulo ah!"

"May trabaho ako ng alas tres." Baritono nitong sagot.

"Trabaho? Nagtatrabaho ka?"

"Oo.." maikli nitong sabi saka tumayo. 

Tumayo rin siya, sinundan ito papunta sa may book shelves para Ibalik na ang libro. Napilitan rin siyang ibalik ang kanya.

Kunot-noo itong bumaling.  "Aalis ka na rin?"

Tumango siya.

"Tapos ka na sa binabasa mo?"

"Oo.."

Umiling-iling nalang ito. Tila hindi naniniwala. Magkaganoon man ay hindi ito nagsalita.

Nang lumabas ito sa library ay nagkukumahog siyang sumunod rito. Malalaki ang hakbang nito kaya hirap siyang pantayan ang lakad nito.

And all of a sudden he halted his step.

Muntik pa niyang mabangga ang likod nito.

"Anong ginagawa mo?"

"Huh?"

"Hindi ba doon ang building ninyo?"

Sinundan niya ang tiningnan nito. They are exactly at the opposite direction to where their classroom is.

"P..pupunta ako ng canteen!"

Tumaas ang kilay nito. "Doon ang canteen Drey."

Bumaling siya sa itinuro nito. Nalagpasan na nila ang canteen.

Ngumuso siya. Nag iinit ang mukha. Bistado siya kaya wala siyang magawa kundi iyuko nalang ang ulo at tingnan ang kanyang itim na sapatos.

"Pauwi na ako. Huwag mong sabihin na susundan mo ako hanggang sa bahay?"

"Hindi ah!" Defensive niyang sagot.

"Bumalik ka na sa building ninyo."

Marahan siyang tumango. "Oo na!" Labag sa loob siyang tumalikod.

Nakakadalawang hakbang pa lamang siya ng muli siyang humarap.

No.. hindi pwede sa ganito lang magwawakas ang effort niya para sa araw na iyon!

Napahiya na rin lang siya.. sasagarin na lang niya.

"Zeth.."

Kunot-noo itong lumingon.

"Ganitong oras din ba ang punta mo sa library bukas?"

Mas lalong kumunot ang noo nito.

"Di ba sabi mo hindi ka pa tapos mag-aral?"

Tumaas ang kilay nito. "Hindi pa nga.."

"Tabi ulit tayo sa mesa bukas."

Naninimbang siya nitong tiningnan.

"Di ba sabi mo tapos mo ng basahin ang libro kanina?" He asked sarcastically.

Ang talas naman ng memorya nito!

"I'll read another one! Marami namang ibang libro doon!"

Tumaas ang kilay nito. Ilang sandaling nanatili ang mga mata sa kanya.

"As long as hindi mo ako iistorbohin at hindi mo ako papakialaman, walang magiging problema." Mahina pero buong diin nitong sabi bago tuluyang tumalikod.

Malayo na ito ay nanatili pa rin sa papalayong likod nito ang kanyang mga mata. She can't stop herself from smiling wildly.

Zethrius Miranda.. I'll make you mine soon!