Matapos ang matagal na pag-uusap nila ni Atty. David, tuluyan na siyang naglakad papunta ng pintuan. Hindi niya maintindihan kung bakit biglang pumintig ang kaba sa kaniyang puso, gayun pa man ay nagpatuloy pa rin siya nang paglalakad paalis.
Pagbukas niya ng pinto, isang nakakabinging ingay ang biglang sumabog sa paligid.
"Miss Xyrille! Miss Xyrille! Ano ang ginagawa mo sa loob ng kwarto ni Atty. David?!"
"Ikaw ba ang bagong babae niya?!"
"May relasyon ba kayo?!"
“Miss Xyrille, hindi ba ang boyfriend mo ay si Tim Loyola? Ang nakababatang pinsan ni Atty. David?”“Totoo ba yun Miss Xyrille? Kung gayun anong nangyari ngayon?”Parang isang demonyong buhawi na biglang sumugod ang mga reporter at hawak ang kanilang mikropono at mga flashing cameras na halos ipagduldulan sa kanyang mukha. Daan-daang tanong ang bumaha kay Xyrille, bawat isa ay may matalim at mas mapanira kaysa sa nauna.
Nablangko ang isip ni Xyrille. Napaatras siya at pilit na iniiwasan ang nakakasilaw na ilaw ng mga camera. Hindi niya alam kung saan siya titingin. Ang dami nilang naroon hindi lang isa, hindi lang dalawa. Sila ay parang gutom na gutom na mga buwitre at handang lapain siya ng buhay.
"Hindi ko alam…hindi ako…" Pinilit niyang magsalita pero ang boses niya ay nalunod na sa ingay ng media.
Sa isang iglap, naramdaman niyang may humawak sa kanyang braso. Napalingon siya at nakita si Atty. David na nakatayo sa kanyang likuran. Ang mukha nito ay walang emosyon, ngunit sa likod ng malamig nitong tingin ay may tensyon na hindi niya maipaliwanag.
Pero bago pa siya makapagsalita ay isang matinis at galit na tinig ang pumailanlang sa pasilyo.
"Ano ‘tong kaguluhang ‘to?!!”
Lahat ng reporter ay biglang tumahimik at ang ilan ay napaatras.
Isang babae ang mabilis na sumugod at ang kanyang matatalim na mata ay nagbabaga sa galit. Ang kanyang postura ay hindi matitinag, at ang kanyang presensya ay nagdala ng malamig na hangin sa buong pasilyo.
Pagtingin nila ay ang Mommy ito ni Tim, kasama ang Lolo ni Atty. David.
“Anong pinagsasabi ninyo?!" galit niyang sigaw sa mga reporter. “At ikaw, Atty.David, anong ibig sabihin nito?! Bakit nandito si Xyrille sa kwarto mo?!”
“Okay lang naman pero medyo stress napaka daming problema sabagong account na hinahandle ko.”“Hmmm ganuon ba?! Gusto mo bang masahihin kita?”Tinignan ko siya ng may pagbabanta pero bigla din akong ngumiti. “Wag na love, alam ko na ang kasunod niyan. Pero alam mo love grabe.Sobrang maSherry issue ang problema sa account na yan.Alam mo bang mismong ang team leader ang late. Hindi updated ang coaching logs? May weekly review na kami. Bagsak ang quality score? Pero atleast ngayon unti-unti na kaming umaangat. Walang sales conversion? Hindi pa perfect, pero lumalaban na kami.”“Edi good din, kausapin mo na lang yung team leader kasi siya ang ginagayahan ng mga staff.”“Kaya nga. Ayun nga ang plano ko. Kung hindi siya makikinig sakin mapipilitan akong tanggalin siya at palitan ng ibang mas deserving sa posisyon at sahod na ibinibigay sa kaniya.”Napangiti sa akin si David sabay halik sa aking noo. Kinabukasan ay pumasok na ako sa office kagaya ng nakagawian isang hamon na naman ang
XYRILLE POVMas lalo akong naging determinado. Sa bawat araw na lumilipas, mas lumilinaw sa akin ang mga problemang matagal nang binabalewala ng iba kaya naman pala ganito ang account na ito na tila hindi umuusad. Binuksan ko ang notebook ko at sinulat ito isa-isa:– Late ang team leader. – Hindi updated ang coaching logs. – Bagsak sa quality scores. – Halos walang sales conversion.Napabuntong-hininga ako habang tinitingnan ang listahan. Ang dami palang issue sa account na ito. Mga major issue na dapat pagtutuunan ng pansin. Lalo na ang mga staff na wala sa focus.Kinabukasan, nag-set ako ng alarm ng alas-sais ng umaga. Maaga akong naligo, nagkape, at lumabas ng bahay. Pagdating ko sa opisina, 8:00 AM pa lang. Tahimik pa ang floor, maliban sa ingay ng aircon at scanner. Kinuha ko ang performance reports, inayos ko ang daily goals, at nag-print ng motivational quotes na ididikit ko sa paligid.Pagdating ng 9:30 AM, unti-unti nang pumasok ang mga agents.“Uy, ang aga mo, Ms.Xyrill
THIRD PERSON POVNagulat na lang si Xyrille ng pagpasok niya sa opisina ay bigla siyang pinatawag ng kanilang HR.Tahimik lang si Xyrille habang nakaupo sa conference room, habang isa-isa ang pagpasok ng kanyang mga kasamahan sa trabaho. Ang mga mata nila ay hindi maipinta, mahahalatang may halong galit, pagtataka, at pag-aalinlangan. Sa likod ng kanyang mahinahong ngiti ay ang kumakabog niyang dibdib. Alam niyang hindi magiging madali ang unang araw niya bilang bagong head ng department.Si Xyrille ay nagsimula bilang isang junior agent ilang buwan pa lang ang nakalilipas. Tahimik lang siya, walang ka-close, bihirang sumama sa mga inuman o kainan. Pero pagdating sa trabaho isa siyang seryoso, mabilis matuto, at consistent sa performance. Isa siya sa mga palaging may mataas na CSAT scores at laging lampas sa target KPI. Kaya’t hindi na kataka-taka nang i-announce ng management na siya ang bagong department head. Kahit pa walang tulong mula sa impluwensya ni Atty. David.Ngunit sa l
Mga bags, shoes, clothes at kahit na anong gamit na maari niyang magamit sa pang-araw-araw.Isa-isa kong sinuri ang bawat brand, at pumili ako ng mga gamit na babagay kay Xyrille, partikular ang mga damit na akma sa kanyang panlasa. Matapos ma-order ang lahat ng iyon, inutusan kong ipahatid ang mga damit bukas. Pagkatapos kong ayusin ang tungkol sa mga gamit. Pagkatapos ay pinanuod ko ang CCTV sa aming bahay nung mga sandaling nagkatapuhan kami, at duon ko napag-alamang malapit na palang kumatok si Xyrille sa pintuan ng aking office room noong kaya naman nakaramdam ako ng tuwa sa isip ko.Makalipas ang ilang oras, "Naipadala mo na ba ang mga gamit sa bahay namin?""Yes boss, okay na po lahat. Naipadala ko na po, at kagaya nga po ng pinag-utos mo ay tinanggal ko na yung mga presyo sa lahat ng gamit na pinabili niyo.Personal ko po itong ginawa Sir para makasigurado kayong maayos ang lahat. ""Okay good." natuwa ako dahil ito ang sandaling pinakahihintay ko. Ang maibigay ko ang lahat
Tahimik lang siyang nakinig, pinisil niya ang kamay ko.“David... Hindi ko alam kung paano ko sasabihin sa’yo noon. Kasi natatakot akong isipin mo na kasalanan ko. O baka isipin mong mahina ako. O baka... baka mawalan ka ng gana sa akin kasi hindi ko na maibibigay ang pangarap nating pamilya.”Hinanap ko ang mga mata niya at hinawakan ko ang mukha niya.“Xyrille, bakit ka nag-iisip ng ganyan. Ito ang tandaan mo Love, Walang kahit anong pangyayari ang magpapabago ng pagmamahal ko sa’yo. OO masakit ang nangyari kasi anak natin yun, Xy. Pero huwag mong isipin na ikaw ang may kasalanan. Hindi mo kasalanan ang nangyari. At kung may isang bagay akong pinagsisisihan, yun yung hindi ko naisalba ang sarili mo sa sakit na mag-isa mong tiniis.Dahil hindi ko kaagad nalaman ito”Napayuko siya, pero nilapit ko siya sa dibdib ko. Doon siya tuluyang umiyak ng tahimik. Wala akong sinabi, kasi minsan, hindi naman kailangan ng maraming paliwanag. Kailangan lang niya ng isang yakap mula sa akin.
Ang sakit marinig nun. Yung takot niyang mawalan, samantalang ako, sa bawat araw na lumilipas, natatakot ding mawala siya. Pero pareho pala kaming tahimik sa takot namin, imbes na harapin iyon nang magkasama.Hinawakan ko ang kamay niya. Mahigpit..“Xyrille,” mahina kong simula, pilit kong pinatatag ang boses ko kahit ramdam kong basag na basag na ang loob ko, “hindi ako galit sa’yo. Hindi ko kailanman kinagalit ang mga nangyari sa atin. Hindi naman big deal sakin ang pagtawag mo sa profession ko. Lasing ka at naiintindihan ko naman yun. Ang mayroon kayo ni Tim noon ay tapos na yun at alam kong hindi pa din iyon ganun kabilis kalimutan.”Huminga ako ng malalim at muling nagpatuloy “Kaya ako lumayo nun, kasi natakot akong mahawaan kita. Hindi ko alam kung may virus ako o wala, ayoko lang isugal yung kaligtasan mo. Pero mali ko, kasi sa ginagawa ko, iniwan kitang mag-isa sa laban mo. Hindi ko namalayan, sa pag-iingat ko, lalo pala kitang nasaktan.”Kita ko sa mata niya yung konting pagg