KABANATA 36

Habang lulan ng sinasakyan na kotse kung saan si Zachary ang nagmamaneho. Panay ang paling ng kaniyang ulo sa katabing upuan. Hindi siya mapakali kahit kasama naman niya si Samarra. Naliligalig siya sa pagiging tahimik nito. Ni lingon ata sa kaniya ay hindi nito ginawa simula ng sumakay ito sa kotse. Kahit ano pa atang gawin niyang pagpapansin sa babaing mapapangasawa parang walang epekto. Ang leeg nito na tila bang hindi mababali o papaling man lang sa kaniya. Ang mga mata nito basta lang nakatutok sa labas ng bintana na para bang sinasadya nito para hindi makasalubong nito ang mga mata niya. Hindi niya tuloy alam kung saan mag-uumpisa na naman. Nahihirapan siya kung papaano ikikilos ang sarili. Mas gugustuhin pa niya na iyong Samarra na laging nakaangil at nakataas ang kilay sa kaniya, dahil alam niya kung paano niya ito haharapin. Kaysa sa Samarra na kasama niya ngayon. Ang katahimikan na pumapagitna sa kanilang dalawa, ang siyang nagpapataas ng pader nila. Parang bumalik sa pagigin