CHAPTER 5

Nadouble check siya ni Althea, kaya kahit na anong move ang gawin ni Iris ay wala na siyang kawala.

“N-Nauna akong makacheckmate sayo, kaya panalo pa rin ako!” Ayaw magpatalo ni Iris at ipinaglalaban pa din ang panalo daw niya kanina.

“Ang simple lang ng rules pero hindi mo pa maintindihan. Kaya hindi ka mananalo sa akin eh.” Sagot ni Althea rito.

Namula sa galit si Iris, at sigaw nang sigaw ng rematch. Pumayag naman si Althea dahil gusto niyang mapahiya ang mother-in-law niya sa inaasal ng pinapaburan nitong maging daughter-in-law.

Pangalawang laro. Pangatlo. Pang-apat… Minsan pinatatagal ni Althea ang laban para isipin ni Iris na may pag-asa siya tapos ay maguguho ang pangarap nitong manalo, minsan naman mabilis ang panalo na tila ba pinaglalaruan lang niya ang katapat.

“Tama na!” Itinulak ni Hendrix ang mga chess piece kaya nasira na ang laban. Ikalimang match na kasi ng dalawa at ni minsan ay hindi man lang pinagbigyan ni Althea na manalo si Iris. Agad namang umiyak sa dibdib niya ang talunang babae, akala mo ay pisikal na sinaktan ni Althea kung makaiyak ito kay Hendrix.

Pinakalma naman ni Hendrix ang babaeng nakayakap sa kanya, kaya naparolyo nalang ng mga mata si Althea.

“Chess lang ‘yan! Bakit ka ganyan ka-seryoso? Talagang ‘yan ang ugali ng galing sa mababang pinanggalingan—makitid ang isip, selosa, at laging palaaway?” Pinagsisigawan naman siya ni Mrs. Bonaventura.

Nasaktan ng sobra si Althea sa sinabi ng ina ni Hendrix, kaya naman agad siyang tumingin sa asawa niya, humihingi ng tulong na ipagtanggol siya nito. Pero wala. Wala itong ginawa at mas pinili pang patahanin ang babaeng parang tuko na nakakapit sa kanya.

Iyon na ang naging huling mitsa na mawala ang lahat ng natitirang nararamdaman niya para sa asawa. Ang dating malinaw nitong puwang sa puso niya ay lumabo, parang salaming nabasag at hindi na kailan man mabubuo. Hindi na niya makita ang lalaking minahal niya noon.

Sa inis ay ibinagsak niya nang walang ingat ang mga piyesa sa board at tumayo, pagkatapos ay umalis ng walang paalam.

Paglabas ni Althea ay agad siyang nakaramdam ng ginaw dahil mukhang nagbabadya ang masamang panahon, pero sa bandang palad niya ay may mainit siyang nararamdaman, nang tumingin siya kanyang kamay ay napansin niyang napabaon pala ang kanyang kuko sa palad sa sobrang inis kaya dumudugo ito.

“Althea!” Tinawag siya ni Hendrix, kahit papaano ay nakadama siya ng konting pag-asa nang sumunod sa kanya ang asawa niya.

Pero nang lalapit na sana si Hendrix ay mahigpit siyang niyakap ni Iris, humahagulgol at nagkukunwaring nanghihina hanggang sa nahimatay ito. Nagmamadaling binuhat at dinala ito ni Hendrix sa loob at tuluyan na siyang iniwan.

She left the mansion, at hindi pa man siya nakakalayo ay sunod-sunod ang pagtawag ni Hendrix sa kanya kaya agad niya itong binlock. Pagkatapos, nagpadala siya ng text sa kanyang biyenan.

“150 million.” Halos atakihin sa puso si Mrs. Bonaventura sa nabasa niya. Alam kasi niya kung ano ang ibig sabihin nito.

Habang nagmamaneho ay napansin niyang dumilim ng husto ang langit. Ilang saglit pa ay nagsimula na ngang bumuhos ang malakas na umulan, kasabay ng bawat patak ay hindi din mapigilan ni Althea ang paglipad ng isipan niya. Paulit ulit na pumasok sa isipan nya ang pang-iinsulto ng mother-in-law niya, at ang pagpili ni Hendrix kay Iris kaysa sa kanya. Nanlalabo na ang mga mata niya dahil sa mga luhang rumaragasa sa pisngi niya, hanggang isang nakakasilaw na liwanag ang nagpataranta kay Althea at nagpabalik sa kanya sa tamang pag-iisip. Isang kotse ang sumingit sa harapan niya at sa sobrang kaba ay agad siyang prumeno.

Biglang may bumangga sa likuran niya kaya paulit-ulit na tumama ang ulo niya sa manibela, at nang tumigil na ang komosyon ay wala siyang ibang makita kundi kulay pula. Kumuha si Althea ng tissue at pinunasan ang dugo sa kanyang mata dahil nahihirapan siyang makakita.

Habang abala siya sa paglinis ng sugat niya sa noo ay may kumatok sa bintana ng kotse niya kaya ibinaba niya ang salamin.

Sa labas ay may lalaking sa tingin niya ay nasa edad limangpu pataas, naka-salamin at may hawak na itim na payong ang tumambad sa kanya.

"Miss, pasensya na po. Hindi ko po sinasadya. Ako po ang nakabangga sa inyo, kami po ang may kasalanan. Pero nagmamadali po ang amo ko ngayon. Pwede po bang magpalitan na lang muna tayo ng contact info? Huwag po kayong mag-alala, sagot po namin ang gastos sa pagpapaayos ng damage sa kotse mo, at pati na din sa pagpapagamot sa hospital.” Offer nito sa kanya.

"Hintayin na lang po natin ang pulis.” Masama na talaga ang pakiramdam ni Althea. Sunod-sunod ang sama ng loob na natanggap niya mula sa asawa at ina nito, tapos ngayon naaksidente pa siya, and there's no one to help her but herself.

Nakipagtalo pa siya sa kausap dahil ipinipilit nito ang offer sa kanya kanina, pero nakipagmatigasan si Althea rito.

Bumaba siya kahit na nahihilo at pinuntahan ang likod ng kotse, nakasimangot habang kinukuhanan ng litrato ang damage sa sasakyan niya. Nayupi ang bumper ng kotse niya dahil sa nakabanggang Rolls-Royce. Tumawag kaagad siya ng pulis para magreport.

Nang makita ng matanda na seryoso siya, bumalik ito sa kotse nila.

“Sir, ayaw pumayag ng babae ng areglo. Gusto niya ng legal na proseso. Ano pong gagawin natin?” Tanong ni Arturo, ang driver ng sasakyang nakabangga sa sasakyan ni Althea.

Lalong lumakas ang ulan, at kahit paulit-ulit ang wiper sa paggalaw ay nababalot pa rin ng ulan ang windshield. Sa loob, nakaupo ang isang lalaki, nakasandig lang at nakatitig sa babae. Nakita niyang tumatawag na nga ito ng pulis, hawak ang duguang sentido, at basang basa na ng ulan.

“Sir?” Tanong ulit ng matanda.

Tumingin ang lalaki sa relo, malamig ang titig at halatang nagmamadali. “Parating na si Oscar. Mauuna na ako. Ikaw na bahala rito. Make sure that everything is settled at hindi magkakaproblema.” He instructed.

“Opo, sir.” Sagot ni Arturo.

Bumalik sa loob ng kotse si Althea para sumilong. Nang dumating ang mga pulis ay bahagya ng tumila ang ulan, kasabay ng pagdating ng mga ito ang isang kulay itim na Maybach na nakasunod sa police car.

Muling lumabas si Althea ng lumapit na ang pulis. Mula naman sa kabilang sasakyan ay lumabas muli ang matanda, at may kasama na itong isang matangkad at eleganteng lalaki, maputi at gwapo, iyon lang ay matalim ang mga mata nito. Mukhang napansin ng lalaki ang pagsuri ni Althea sa kanya kaya naman sinamaan siya nito ng tingin.

'Parang pamilyar siya, hindi ko lang maalala kung saan ko siya nakita.' Sa isip-isip lang ni Althea.

“Ibigay mo ‘to sa kanya.” Kalmadong inalis ng lalaki ang kanyang suit at iniabot sa matanda, tapos ay pumasok na ito sa loob ng Maybach nang hindi man lang lumingon ulit kay Althea.

“Miss, basa na po ang blouse niyo. Paki suot po muna ito.” Iniabot sa kanya ng matanda ang suit.

Napatingin si Althea sa sarili, dumidikit na pala ang puting blouse sa balat niya kaya kitang kita na ang panloob niyang suot.

"Salamat po.” Nahihiya niyang kinuha ang suit at agad isinuot.

Habang nag-uusap ang matanda at ang mga pulis, umalis naman na ang Maybach. Sa huling sandali, nasilayan pa ni Althea ang matalim at perpektong gilid ng mukha ng lalaking nagpahiram sa kanya ng coat.

She could still feel the warmth of the person wearing the suit earlier, pati na din ang banayad na amoy ng perfume nito. For some reason, it gave her comfort.

Natapos na ang police report at nagkasundo sila na babayaran nalang ang damage ng sasakyan niya. Nakipagpalitan din siya ng contact info sa matanda. Inalok pa siya nito na sasamahan sa ospital para ipasuri ang ulo niya, pero tumanggi na si Althea. Kumalma na ang loob niya, at nang isipin niya ang inasal nya kanina ay nahihiya siya sa matandang kausap ngayon na sobrang naging mabait at maunawain sa kanya.

“Pasensya na po kanina, masama lang talaga ang pakiramdam ko. Hindi mo naman kasalanan ang nangyari, pero nasungitan ko po kayo." Nagiguilting saad ni Althea sa matanda. "Ipapalinis ko nalang po itong suit at ibabalik kapag nagkita ulit tayo.” Dagdag na pangako pa niya.

Hindi na tumutol pa ang matanda. Kilala niya ang kanyang amo—malamang wala na itong balak kunin pang muli ang suit niya, pero tumango siya ng magalang sa sinabi ni Althea.

Matapos ang pag-uusap na iyon ay mag-isang pumunta si Althea sa ospital.

SAMANTALA, hindi pa rin makontak ni Hendrix si Althea. Patuloy pa rin ang buhos ng ulan, at napupuno ng masasamang kutob ang utak niya.

Hanggang sa nakatanggap siya ng isang tawag na naaksidente si Althea. Dahil siya ang emergency contact ng asawa at kailangan sa police report at maging sa hospital ay tinawagan siya ng mga ito.