Chapter 27

Baggage

Hindi ko inaasahan na mapapauwi kami nang hindi pinaplanuhan. Sa susunod na taon pa sana naming gustong magbakas'yon nina kuys pero nandito na 'to wala na kaming magagawa.

Kahapon lang ay pinag-uusapan pa lang namin ang bagay na 'to, ngayon heto na talaga. Hindi pa rin ako makapaniwalang makikita ko na ulit ang isla ng Sicogon. Sa loob ng twenty years ngayon na ulit kami babalik do'n.

Ano na kaya ang itsura ng isla? May pagbabago kayang nangyari do'n? Ang isa ring pinapa-excite ako ay 'yung mga tao na nandoon. Kumusta na kaya sila? Sa aking utak parang kahapon lang nung huli kaming nakatapak sa lupa ng isla at ngayon babalik na kami doon. Nami-miss ko na rin 'yung pag-akyat namin ng bundok. Iyon talaga ang memorable sa akin. Father used to carry me on his back