“Ate, sinabi mo na iyan ang kanyang pre-marital property. Wala po akong nilabas ni isang barya. Hindi maganda na sabihin sa kanya na isasama ang pangalan ko sa real estate certificate. Huwag na po natin iyang pag-usapan.” As long as na obtained na ang certificate, binigay ni Sevv ang susi sa kanilang magiging bahay, para makalipat na siya agad. Ito lang ang tanging paraan para ma solved ang kanyang problema.
Ayaw niyang tanungin si Sevv na isama niya ang pangalan sa real estate certificate. Kung siya mismo ang nagsabi, hindi agad magdadalawang-isip na pumayag. Simula na naging mag-asawa na sila, ang tanging kasunduan lang nila ay titira sila sa isang bubong na magkasama. Helena sait that lalo na at ang kanyang ate at self-reliant and not greedy na tao, ayaw niya ng paghimasukin ang ganyang issue. Sa maraming katanungan ng kanyang kapatid, handa na si Lucky na umalis sa kanilang tahanan. Gusto sana siyang ihatid ng kanyang ate sa kanyang tirahan, pero nagising naman ang kanyang pamangkin. Pagbangon niya agad itong umiyak at hinahanap ang kanyang ina. “Ate, alagaan mo muna si Ben, wala akong masyadong maraming staff kaya kailangan kong pumunta na ako lang." Si Helena naman ay papakainin niya muna ang kanyang anak, pagkatapos niyang pakainin ay kailangan niya ng maghanda ng ulam para sa tanghalian kasi kung uuwi ang kanyang asawa at wala pang nakaluto ay sasabihin na naman na wala siyang ginagawa sa bahay, tapos hindi man lang makapaghanda ng pagkain. Bumaling siya kay Lucky. “Mag-iingat ka sa daan, pupunta ka ba rito for lunch? Invite your husband." “Ate, kailangan kong bumalik sa tindahan at noon, so hindi ako makakapunta. Ang asawa ko ay busy sa kanyang trabaho. Ang sabi pa nga niya na pupunta siya ng business trip nitong hapon. Ilang araw pa siguro bago ko siya makumbinsi na pumunta rito para magkita kayo.” Naalala ni Helena na nagsinungaling si Lucky in a second. Hindi niya halos kilala si Sevv Deverro, pero narinig ni Lucky sa kanyang grandma na talagang busy siya na tao. Umaalis siya ng maaga at gabi na ring umuwi. Minsan, pumupunta siya kapag may business trip, at mananatili doon ng 10 days o minsan half a month. Hindi niya alam kung kailan siya free, so she didn't dare na mangako sa kanyang kapatid, unless he promise. “Dapat ka ring pumunta sa business trip pagkatapos niyong makuha ang marriage certificate ngayon." Pakiramdam ni Helena na hindi considerate na tao ang kanyang bayaw sa kanyang kapatid. "Kinuha lang po namin ang marriage certificate, pero hindi naman kami ikinasal. Kung gusto niyang pumunta sa business trip then pumunta siya. He can make more money. Maraming magagandang lugar para gastusin ang pera in the future. Sige na ate, kailangan ko ng umalis, you go and feed Ben.” Nagpaalam si Lucky sa kanyang kapatid at pamangkin na dala-dala ang kanyang maleta pababang hagdan. Alam niya kung saan ang Beautiful Seaside Garden pero hindi pa siya nakapasok sa loob. Tumawag siya ng taxi at nagpahatid sa Beautiful Seaside Garden. Pagkarating niya, nakalimutan niya palang itanong kay Sevv kung saang floor ang kanyang room. Nagmamadali siyang kinuha ang kanyang cellphone para tawagan si Sevv pero hindi niya alam ang kanyang cellphone number. Fortunately, she added each other sa WeChat, kaya tinawagan niya ito. Nasa meeting si Sevv at lahat ng nasa conference room had muted their phones. Hindi niya hinayaan na sagutin ang private calls habang nasa meeting. He also muted his phone pero nasa top ng table ang kanyang cellphone, kaya agad niyang nakita ang pagtawag ni Lucky. When the couple added each other as friends. Hindi nilagyan ng pangalan ni Sevv na Lucky, ang phone name na nilagay niya ay “Mermaid in the deep sea". Nakita niya lang ang name ngunit hindi niya kilala, and without thinking, kinuha niya ang kanyang phone at agad pinatay ang tawag ni Lucky at binura niya ang name ng dalaga sa kanyang WeChat friend list. Hindi alam ni Lucky kung sira ba ang call service. At nang makita niya na hindi sinasagot ni Sevv ang kanyang tawag kaya nagpadala na lang siya ng mensahe. To Sevv: Mr Deverro, nandito na ako ngayon sa Beautiful Seaside Garden, pero hindi ko pala alam kung anong floor kayo nakatira. Pagkatapos niyang magtype, she clicked send, huli niya ng makita na hindi na pala sila magkaibigan. She stared at the phone with a daze. “Bakit hindi na tayo magkaibigan? At the entrance of Civil Affairs Bureau, nakipag-exchange pa tayo sa WeChat. Nagkamali ba ako ng paglagay?” bulong ni Lucky sa kanyang sarili at iniisip na baka nagkamali siyang mag-add ng WeChat. Nakakasiguro siya na hindi siya nagkamali. Ngayon ay hindi na sila friends. May isang posibleng mangyari at ito ay binura siya ni Sevv. Nakalimutan niya na bang bagong kasal lang sila? Ito ang naisip ni Lucky. Sa totoo lang, kung hindi umalis si Lucky sa bahay ng kanyang ate, nakalimutan niya rin na meron pala siyang asawa in two days. Tinawagan na lang ni Lucky ang kanyang grandma. At nang sagutin siya ng kanyang Lola. "Grandma, nakaalis na po ako sa bahay ng kapatid ko po at narito po ako sa Beautiful Seaside Garden, pero hindi ko po alam kung anong floor si Sevv nakatira. Grandma, alam mo po?" "Lucky, don't worry, tatawagin ko ang apo ko.” she said, kasi hindi rin alam ni Madam Deverro. In order to investigate Lucky, He let her know na ang bahay at kotse ay bagong bili pa lamang. Tinawagan ni madam Deverro ang kanyang apo. Binura ni Sevv ang kanyang bagong newlywed wife sa WeChat at binalik ang cellphone sa ibabaw ng lamesa para ipagpatuloy ang meeting. But less than three minutes, umilaw muli ang screen ng kanyang cellphone. Nang makita niya na galing ito sa kanyang grandma, he had to answer it. “Grandma , I'm in a meeting." Sevv said sa mahinang boses. "Kung may gusto po kayong sabihin, hintayin niyo nalang po ako pagdating ng bahay.” "Apo, saang building at anong floor ang binili mo na bagong apartment? Naroon na si Lucky, at hindi ko rin alam kung anong floor. Hindi mo ba siya na add sa WeChat? Tell her quickly.” Sevv raised his eyebrows. Oh, naalala niya na. Kinasal siya ngayong araw, marrying a girl whom his grandmother had never met pero sobrang mahal niya na. So, ang pangalan n'ya ay Lucky at kakadelete niya lang ng kanyang asawa sa WeChat. “Pakisabi sa kanya grandma na nasa 8th floor of Building B, Room 808. Okay, grandma, tell her, bahala na siya doon." Hindi na nagdadalawang-isip ang matanda pagkatapos niyang ibaba ang tawag at nakuha ang impormasyon ay agad sinabi kay Lucky. Tinititigan ni Sevv ang kanyang cellphone, and after a moment of silence, he sent friend requests to Lucky again. Wala na ring pakialaman si Lucky na kakabura niya lang ni Sevv sa kanya, at tinanggap ang kanyang friend request. “I'm sorry, I just forgot who you are." Nag-send ng mensahe si Sevv kay Lucky para humingi ng sorry. Niligtas ni Lucky si Madam Deverro, sa simula, ang kanyang anak na lalaki and daughter-in-law ang nagpasalamat kay Lucky. At nang pumunta ang mga apo nila sa hospital para bisitahin ang ginang, wala na roon si Lucky. Kaya, sa sobrang busy like Sevv ay hindi maalala kung sino si Lucky. Kahit lagi namang binabanggit ng kanyang lola ang pangalan ni Lucky ay hindi siya nakikinig at hindi sinasapuso, kaya hindi niya maalala ang dalaga. Nagreply si Lucky kay Sevv. “It's okay, busy ka, dadalhin ko nalang ang mga gamit ko sa itaas." “Kailangan mo ng tulong?" “Meron lang akong isang maleta, kaya ko na itong iakyat sa taas. Besides, kung gusto mo talagang tulungan ako, can you come back to help me move it?” “No-" and Sevv answered honestly. Busy siya. How could he go back and help her move? Pinadalhan ni Lucky ng crying emoji and laughing expression si Sevv, then fell silent and stopped disturbing him from working. Sevv stopped sending messages to her, para silang matagal ng magkakilala, kaya wala na dapat na pag-uusapan. Sevv only hoped na ang kanyang asawa ay masunurin at hindi lumalapit sa kanya sa lahat ng oras. He didn't have much time to deal with her. Binalik ni Sevv ang kanyang cellphone sa mesa. Inangat niya ang kanyang mukha at nakita niya na lahat ng mga tao na nasa conference room na ay nakatingin sa kanya."Inayos ng lider ng kompanya niya ang pagpunta ko roon, kaya pupunta na muna ako," sagot ni Lucky. "Sige, bilisan mo. Kung inayos ng lider ng kompanya niya ang pagpunta mo roon, malamang ay may iaayos siyang private jet para sa iyo, kaya mas mabilis. Mike, ihatid mo na si Lucky." Akala ni Mrs. Padilla na ang lider ng kompanya na tinutukoy ni Lucky ay si Sevv, at iniisip na may private jet din ang pamilyang Deverro, kaya pinayagan niyang umalis si Lucky nang may kumpyansa. Ilang minuto ang lumipas. Hinatid ni Mike si Lucky palayo sa villa ng pamilyang Padilla. Habang nasa biyahe, sinabi ni Mike kay Lucky. "Lucky, may pakiusap ang pinsan mo na hindi masyadong makatwiran." "Pinsan, sabihin mo." Sinabi ni Mike habang nagmamaneho. "Alam mo rin naman na may gusto si Elizabeth kay President Deverro. Kahit na sinasabi niya ngayon na bibitawan na niya ang nararamdaman niya para rito, mahal na mahal niya ito ng ilang taon, at hindi iyon basta-basta mawawala sa isang gabi lang. M
Doktor ang tiyuhin ni Jennifer. Kung may hindi magandang pakiramdam sa bahay, dadalhin siya nito para magpatingin sa tiyuhin at humingi ng reseta. Takot talaga si Mike sa kamatayan at sa pag-inom ng gamot. Kaya naman, inaalagaan niya ang katawan niya at sinisikap na huwag magkasakit. Paminsan-minsan, kung babahing siya, nagtatago siya sa asawa niya. Sa sandaling ito, nakita niya si Lucky na sobrang nag-aalala kay Sevv, parang nakita niya si Jennifer na nag-aalala sa kanya, kaya naman inaliw niya si Lucky. "Huwag kang masyadong mag-alala, pupunta sa Boston family villa? Hahatid kita doon." "Salamat, pinsan." Lumingon si Mike at sinabi sa asawa niya. "Hintayin mo ako sa bahay, ihahatid ko muna si Lucky sa Boston family villa. Hindi ako mapapanatag kung hahayaan kong ibang tao ang maghatid sa kanya." Sumagot si Jennifer. "Sige, Ihatid mo muna si Lucky." "Pinsan, pinsan, kung may iba pa kayong gagawin, hayaan niyo na lang po akong ihatid ng driver niyo." "Anong nangyar
Seryoso ang mukha ni Michael, "Lagi namang malusog si Sevv, paano naman siya nagkasakit ng sipon at mataas na lagnat? Huwag kang mag-alala, kokontakin ko ang mga tao roon para ihatid siya sa ospital muna, at mag-aayos ako ng sasamahan ka mamaya. Mag-empake ka na at aalis ka na siguro mga kalahating oras na lang." May sakit si Sevv, nag-aalala si Lucky, na nakatutulong sa pagpapalapit ng relasyon ng mag-asawa. Habang nag-aalala kay Sevv, palihim na nais sabihin ni Michael na talagang marunong pumili ng oras si Sevv para magkasakit. "Salamat po, President Boston." Nagpapasalamat si Lucky nang marinig niya kay Michael na maaayos nito ang pagpunta niya kay Sevv. "Katrabaho ko si Sevv, may sakit siya, at nag-aalala rin ako sa kanya. Napaka-matigas ng ulo niya, kahit na hindi maganda ang pakiramdam niya, hindi niya sasabihin. Kung kaya mong pumunta para alagaan siya, ako at ang mga lider ng kompanya ay mapapanatag," malumanay na sabi ni Michael. "Mag-empake ka na muna, tatawag
Pinilit ni Sevv na ngumiti at sinabi, "Kontrolado na ba ako ng asawa ko? Wala akong gaanong gana at ayaw kong kumain. Nagpapakahirap ako dahil gusto kong matapos ito agad at makabalik para samahan ka." "Kahit na nagmamadali kang makabalik, dapat mong alagaan ang katawan mo. Sa hotel ka ba nananatili o sa ibang lugar? Kung wala kang gana, magluto ka na lang ng lugaw at kumain ng mga light na pagkain. Sevv, kunin mo muna ang telepono mo at hayaan mong makita ko ang kalagayan mo." Hindi gumalaw si Sevv. Nagalit si Lucky, "Sevv, bibilang ako hanggang tatlo. Kung hindi mo hahayaang makita kita, ayaw ko nang intindihin ka ngayong taon. Hindi ko sasagutin ang mga tawag mo o rereplyan ang mga mensahe mo. Isa..." Isang bilang pa lang niya, sumulpot na ang mukha ni Sevv sa video. Mukhang hindi ito maganda ang pakiramdam, at ang kanyang malamig na mukha, na laging tense, ay abnormal na namumula. Nagulat si Lucky at paulit-ulit na tinanong ito. "Hindi ka ba nagpatingin sa doktor? Sigu
Unang kinuha ni Lucky ang maliit na sulat at binasa ito. Nakasulat sa maliit na sulat: Dalawang sound-tracking pen ito, para makinig sa mga recording kapag walang tao sa paligid, Michael. Ipinadala ito sa kanya ni Michael. Recording pen? Ano ang nirerecord na hindi maririnig ng iba? Napakuryuso ni Lucky. Sinabi sa kanya ni Michael na makinig mag-isa sa mga recording, kaya't naghintay na lamang siya hanggang sa makabalik siya sa kanyang kuwarto pagkatapos ng hapunan para pakinggan ang mga ito. "Lucky, ano ito? Sino ang nagpadala nito sa iyo?" Nag-aalalang tanong ni Mrs. Padilla. Ibinalik ni Lucky ang sulat sa bag at sinabi, "Pen po ito na kailangan ko. Pinapadalhan ako ni Manang Lea." "Ah," sabi ni Mrs. Padilla at hindi na nagtanong pa. Matapos mapukaw ang kanyang pagkamausisa, kumain si Lucky ng hapunan, at nang sabihin ng kanyang kapatid na tutulong siya kay Ben maligo, sinundan niya ang kanyang kapatid sa itaas. Magkatabi ang kuwarto ng dalawang magkapatid.
"Kahit na bigyan ko pa siya ng mahigit isang milyon pesos, malamang bibili siya ng bahay, gugugulin ang lahat ng pera, tapos hindi na maghahanap ng trabaho. Maliban na lang kung patuloy siyang susuportahan ng tita niya, hindi siya magiging kasing saya natin." Masaya si Yeng. "Higit sa isang milyon pesos para bumili ng bahay sa sentro ng lungsod ay hindi pa nga sapat para sa down payment. May kapatid ako na bumili ng second-hand na bahay sa pinaka-maunlad na lugar noon pa. Bahay iyon sa school district. 70 square meters lang iyon at nagkakahalaga ng 5 milyon. Nagulat ako." Kung hindi niya naagaw si Hulyo, hindi talaga niya kayang bumili ng bahay sa sentro ng lungsod gamit ang kinikita niya. Alam din ni Hulyo na napakamahal ng presyo ng mga bahay ngayon. Mabuti na lang at nauna siyang kumilos. Kung bibili siya ng bahay ngayon, hindi na siya makakabili ng bahay sa magandang lokasyon, lalo na ng bahay sa school district. "Nagtanong na ako. Isang napaka-matapang na babae si M