Kabanata 6: Hotel Filipina

"Bakit naman dito pa sa Hacienda, honey? Pwede naman tayo sa Hotel Filipina o kaya sa hotel na gusto mo," ang malambing na saad ni Lejandro.

"Sa Hotel Filipina?" Parang narinig ko na 'yan somewhere... I don’t know kung saan ko narinig ang lugar na 'yan.

"Maganda ba sa Hotel Filipina?"

"Ahmm..." Sandaling nag-isip si Lejandro sa lugar na kanyang sinabi. Hindi rin niya malaman kung bakit niya nasabi ang Hotel Filipina. "Bakit ko nga ba nabanggit ang Hotel Filipina? Nakapunta na ba ako ro’n?" mga katanungan ni Lejandro sa kanyang isip.

"Honey...? May problema ba?" tanong ni Furtiza, dahil sa biglaang pananahimik ni Lejandro.

"Ahm, wala ito, honey. Sige, dito na lang tayo sa bahay—mas okay pa dito at hindi tayo mapapagod sa biyahe," ang sagot na lang ni Lejandro.

"Ang Hotel Filipina ang pinaka-liblib na lugar sa loob ng Ocean. Kung kaya’t bihira lang ang mga nakakaalam nito, maliban na lang kay Elijah dahil laking Ocean Filipina Hotel ito. Doon siya nakilala ni Lejandro. At balak nilang bumalik doon pagkatapos ng kanilang kasal, ngunit dahil sa biglaang pangyayari sa kanyang ama sa Singapore ay hindi na natuloy ang kanilang honeymoon sa Hotel Filipina. Kaya ang honeymoon nila ni Elijah ay naganap na lamang sa mansion."

"Okay, honey. Tara, pahinga na tayo. Gusto mo na bang umuwi sa mansion, honey?" tanong ni Furtiza kay Lejandro habang naiisip pa rin niya ang lugar na Hotel Filipina—kung saan ba ito banda.

Habang pabalik na sina Lejandro at Furtiza sa mansion, abala naman si Elijah sa pamamalantsa ng mga damit ng Donya at kung ano-ano pang mga damit na nais niyang ipaplantsa sa kawawang si Elijah.

"Ahmm..."

"Bilis-bilisan mo ang kilos mo, marami pa akong ipapagawa sa 'yo!" ang utos ng Donya.

"May mga katulong naman kayo—bakit sa akin niyo na lang lagi pinapagawa ang mga gawain dito?" ang kalmadong saad ni Elijah.

Dahilan para mag-init ang ulo ng Donya.

Sabay hagis ng mga damit na hawak-hawak ng Donya sa mukha ni Elijah.

"Ang lakas ng loob mong sagut-sagutin ako!" ang bulyaw ng Donya.

Habang sina Lejandro at Furtiza ay kararating lang galing sa kanilang Hacienda.

"Mama..." ang pigil na tawag ni Lejandro.

"Oh anak, Lejandro? Kanina pa ba kayo diyan?" tanong ng Donya sa maamong sabi.

"No, Mama. Kararating lang namin, so don’t worry! Ituloy niyo lang 'yang ginagawa niyo sa kanya, dahil aakyat na kami ng aking asawa sa aming silid," ang mataray na saad ni Furtiza, habang si Lejandro ay tila ba naaawa kay Elijah.

Habang si Elijah ay nakatikom na ang kanyang mga kamao, tinitimpi ang galit na kanyang nadarama sa mga sandaling iyon.

"Bwisit kang babae ka! Mang-aagaw! May araw din kayo sa akin!" ang saad ni Elijah sa kanyang sarili habang padabog na umupo ito para pulutin ang mga nagkalat na damit na inihagis sa kanya ng Donya.

"Ganyan... ganyan nga, Elijah...

Kailangan mong magtiis, pero kung hindi mo na kaya, pwede ka namang umalis dito. Walang pipigil sa 'yo!" ang utos ng Donya habang nakangiti pa ito—tila ba nababaliw sa labis na kaligayahang nararamdaman niya habang pinapahirapan si Elijah.

Hindi mapigilan ni Elijah ang pagdaloy ng luha sa kanyang pisngi. Kahit hirap na hirap na siya, hindi niya kayang iwan ang kanyang pinakamamahal na asawa.

"Kakayanin ko ito alang-alang sa pagmamahal ko sa aking asawa.

Tutuklasin ko ang lahat. Aalamin ko ang dahilan ng biglaang pagkawala ng alaala sa akin ng aking asawa. Lalong-lalo na kay Furtiza! Bakit si Furtiza ang kinilala niyang asawa at hindi ako, samantalang isang umaga lang siyang nawala—pagbalik niya, hindi na niya ako maalala! Ano ’yun, kalokohan?

O sadya nga kayang kinuha lang niya ang pagkababae ko at nagpanggap na hindi niya ako kilala?" mga isipin ni Elijah habang tumutulo ang luha sa kanyang mga mata.

"Hoyyyy! Bilisan mo! Anong iniiyak-iyak mo diyan? Umalis ka na kasi rito! Hindi ka na namin kailangan, kaya pwede ka nang umalis kung kailan mo gusto!" ang bulyaw ng Donya, sabay ngudngod pa nito sa mukha ni Elijah ng mga damit na nasa harapan niya.

"TAMA NA! Sumusobra na kayo! Alam ko naman na plinano niyo ang lahat ng ito! Ano bang klaseng gayuma ang ipinainom niyo sa asawa ko?!"

Ang galit na sigaw ni Elijah, dahilan para magtawag na ang Donya ng kanyang mga tauhan.

"Ikulong siya sa underground! Magmadali kayo!" ang utos na sigaw ng Donya sa dalawa niyang tauhan.

"B-bitawan niyo ako! Bitawan niyo ako!" ang paulit-ulit na sigaw ni Elijah, umaalingawngaw sa loob ng mansion. Kitang-kita naman siya ni Emely, ang isang katulong ng mga Ferman.

"Kawawa naman si Mrs. Ferman sa ginagawa nila sa kanya," ang malungkot na saad ni Emely, na nakita naman ng mayordoma.

"Wag mong subukang makialam sa problema nila kung ayaw mong pati pamilya mo ay madamay dito. Naiintindihan mo ba ako, Emely?" ang mataray na saad ng mayordoma kay Emely.

Tumango naman agad si Emely at umalis na ito sa kanyang kinatatayuan.

Habang si Elijah ay patuloy pa ring nagpupumiglas sa dalawang lalaking nakahawak sa kanya.

Nang biglang bumaba si Lejandro at kitang-kita ang pasakit na ginagawa nila kay Elijah.

"ASAWA KO...!" ang huli niyang nasabi bago siya tuluyang dinala sa underground ng mansion kung saan naroon ang bodega na pagkukulungan sa kanya.

"Bakit niya ako tinatawag na asawa? Bakit kailangan niya akong tawagin nang gano’n, gayong alam naman niya na mapaparusahan siya sa ginagawa niyang 'yon? Masyado na talagang ambisyosa ang mga tao ngayon!"

Ang galit na saad ni Lejandro sa kanyang sarili, sabay ngiwi ng ulo at balik sa kanilang silid ni Furtiza.