Kabanata 7: Sino si Emely'❗

"Talaga bang wala na siyang pakialam sa akin! Ako ang asawa niya at hindi ang Furtiza na iyon!"

"Bakit gano'n na lang siya kung umasta? Nakalimutan na ba niya lahat ng pinagsamahan namin, lalong-lalo na ang gabing namagitan sa aming dalawa!" Huhuhuhuhuhu

"Pakawalan niyo ako rito! Maawa kayo sa akin... Wala na ba talagang nakakakilala sa akin? Isa na lang ba talaga akong katulong sa Hacienda Ferman!" ang umiiyak na sigaw nito habang kinakalampag ang bakal na pinto sa kanyang kinaroroonan.

"Ate Elijah, 'wag ka nang sumigaw diyan, nagpapagod ka lang. Walang makakarinig sa’yo rito. Ito ang pagkain mo, Ate," ang sabay abot ni Emely ng isang tray na pagkain sa mismong maliit na pintuan na hindi kakasya ang tao.

"Ayokong kumain, gusto kong makalabas dito, gusto kong makausap ang asawa ko. Nakikiusap ako sa’yo, Emely, tulungan mo akong makalabas dito, pakiusap," ang nagmamakaawang saad ni Elijah.

"Ate... Sorry ah. Ayoko kasing makialam, baka pati ako pagbuntungan ng mga Ferman. Wala akong laban sa kanila. Kung ako sa’yo Ate, gawin mo na lang ang gusto nila. Saka ka na lang maghiganti kapag nahanap mo na ang dahilan ng pagkawala ng alaala ni Señorito Lejandro."

Pagkasabi noon ay umalis na kaagad si Emely.

"Sandali lang, Emely! Anong ibig mong sabihin sa sinabi mo? Alam mo bang ako ang tunay na asawa ni Lejandro!"

"EMELYyyy!" ang malakas na tawag ni Elijah, ngunit wala nang nakakarinig sa kanya.

"May pag-asa pa ako! Kailangan kong sundin ang sinabi sa akin ni Emely! Kailangan kong magpalakas. Lalaban ako!" ang sigaw ng damdamin ni Elijah habang kinakain ang pagkain na ibinigay sa kanya ni Emely.

Samantala, patungo naman si Emely sa silid ng mga katulong. Isa rin siya sa mga katulong sa Ferman Mansion, Hacienda.

Habang patungo ito roon ay sinasabi ang katagang:

"Kailangan mong lumaban, Ate Elijah! 'Wag kang papatalo sa kanila. Alam kong lalabas at lalabas din ang katotohanan!" ang saad nito sa kanyang isip habang iniisip si Elijah.

"Emely... Saan ka nanggaling?" tawag na tanong ng mayordoma.

"Huh? Ano po? Nagbanyo lang po ako, Manang," ang sagot ni Emely.

Ipinagbawal kasi ng Donya na bigyan ng panggabihan si Elijah o kahit tubig man lang. Kaya nagsinungaling na lang si Emely dahil alam niyang isusumbong na naman siya ng mayordoma sa oras na sinabi niyang binigyan niya ng pagkain si Elijah.

"Gano'n ba..." ang hindi kumbinsidong tanong ng mayordoma, dahilan para puntahan niya si Elijah sa bodega.

"Shiit... Lagot na!" ang saad na lang ni Emely habang pinagmamasdan ang mayordoma na patungo sa bodega.

Makalipas ang ilang sandali, bumalik ang mayordoma na hawak-hawak ang mga plato na pinaglagyan ng mga pagkain na ibinigay ni Emely kay Elijah.

Isang malakas na sampal ang ipinatamo ng mayordoma kay Emely, sabay hagis ng mga pinggan na hawak-hawak nito.

"Ang lakas ng loob mong suwayin ang utos ng Donya! Malalagot ka nito!"

"Wag pooo... Maawa po kayo sa akin, Manang. 'Pag pinalayas ako rito, wala na akong ibang mapupuntahan. Malayo rin ang lugar kung saan nakatira ang mga magulang ko. Pakiusap po... Hindi na po ako uulit..." ang sabay luhod na nagmamakaawa si Emely sa mayordoma na huwag na siyang isumbong.

Naawa naman ang mayordoma, dahilan para hindi na siya isumbong nito sa Donya.

"Palalagpasin ko ang kasalanan mong ito! Pero sa oras na inulit mo pa ito, pasensyahan na lang tayo dahil hindi na kita ipagtatanggol pa! Maliwanag ba? Iligpit mo na lahat ng kalat at mga basag na pinggan! Ibawas na lang 'yan sa sahod mo!" ang galit na saad ng mayordoma.

"Uhmmm... Siya ang nambasag, tapos sa akin ikakaltas? Okay... Fine!" ang saad na lang ni Emely.

Makalipas ang ilang oras, gabi na rin at tulog na ang mga tao sa Mansion. Bumalik si Emely sa bodega para kausapin si Elijah.

May dala na rin itong unan at kumot para kay Elijah.

"Ateee... Gising ka pa ba?" ang mahinang tawag ni Emely kay Elijah.

"Oo, gising na gising pa ako. Hindi ako makatulog. Giniginaw ako," ang nanginginig na saad ni Elijah.

"Heto, Ate... Kunin mo ito. Kumot saka unan. Gamitin mo muna pansamantala habang nariyan ka sa bodega," ang naaawang sabi ni Emely.

Akmang aalis na ito nang biglang hawakan ni Elijah ang kamay ni Emely at sabihin ang salitang:

"Sino ka ba talaga, Emely?

Bakit napakabait mo sa akin? Ikaw lang ang gumagawa nito sa akin. Baka pag nahuli ka nila, bigla ka na lang nilang parusahan nang dahil sa akin," ang malungkot na sabi ni Elijah.

"Wag kang mag-alala sa akin, Ate. Matulog ka na para may lakas kang magtrabaho sa hacienda bukas."

"Sino ka ba talaga, Emely?" ang ulit na tanong ni Elijah bago binitawan ang kamay ni Emely.

"Ako si Emely, ang tutulong sa'yo rito sa Hacienda Ferman. Hangga’t kaya kitang tulungan, Ate... Tutulungan kita," ang saad nito. Pagkasabi noon ay mabilis nang umalis si Emely, naiwang tulala si Elijah.

"Anong ibig niyang sabihin? Paano niya ako matutulungan? Paano?" ang paulit-ulit na tanong ni Elijah.

Samantala, kaganapan sa loob ng silid nina Lejandro at Furtiza.

"Honey... I’m ready!" ang malambing na nang-aakit na saad ni Furtiza kay Lejandro habang nakatapis na lang ito ng tuwalya.

Nang bigla siyang may maalala na nalaglag na tuwalya, ngunit hindi niya alam kung saan o ano ba ang naaalala niyang iyon.

"Bakit, honey?" ang tanong ni Furtiza.

"May parang... bigla lang akong naalala pero hindi malinaw sa isip ko!"

"Shit! Kailangan na niyang uminom ng gamot."

"Wait lang, honey. Ikukuha kita ng tubig!" ang nagmamadaling saad ni Furtiza. Sabay kuha ng gamot sa kanyang bag nang palihim at nilagyan ang tubig na ibibigay nito kay Lejandro.

"Honey... Ano 'yang nilalagay mo?"