Share

บทที่ 48 เลว

Author: NBSTER
last update Last Updated: 2025-09-15 17:24:25

“มีอะไรจะถามหรือเปล่า?”

สุดท้ายแล้วก็เป็นผมเองเอ่ยประโยคนี้ออกไป

“มี...”

ท่าทีกังวลทำให้ผมถอนหายใจออกมาพร้อมกับการเปลี่ยนท่าทางโดยใช้ใช้แขนทั้งสองฟาดวางโซฟาก่อนเอนหลังพิงลงไป น้อยนักที่ทั้งผมและตูนจะนั่งพูดคุยกันแบบนี้เพราะฉะนั้นเรื่องนี้มันต้องสำคัญในระดับหนึ่งหรือว่า...

“เรื่องลูกที่พี่ขอ”

“ใช่ค่ะ ตูนขอถามอะไรหน่อยได้มั้ย”

“...”

“ไม่ใช่สิ ถามไปแล้วพี่ตามก็ต้องตอบด้วย”

เป็นอันว่าผมเลี่ยงไม่ได้

ยังไงก็ต้องตอบใช่ไหม โอเคได้... ตอบก็ตอบ

นัยน์ตามุ่งมั่นคู่นั้นไม่ได้ซุกซ่อนอาการอะไรเอาไว้แต่มันว่างเปล่าเอามากๆ ทำให้ผมเผลอยกมุมปากยิ้มอย่างเสียไม่ได้ มันไม่ได้หาดูง่ายๆ นะสายตาแบบนี้ของเมียตัวเอง

“รู้อะไรมาล่ะ?”

ถ้าไม่รู้ก็จะไม่มีคำถามพวกนี้ออกมาแค่นี่แสดงว่าตูนต้องรับรู้เรื่องราวพวกนั้นเรียบร้อยแล้ว เรื่องราวที่ชวนปวดหัวมีแต่เรื่องไร้สาระสิ้นดี

“ที่พี่ตามมาขอลูกอีกคนจากตูนเพราะต้องการลูกผู้ชาย... ใช่หรือเปล่า”

“ใช่”

ไม่จำเป็นที่จะต้องโกหก ไม่จำเป็นต้องบ่ายเบี่ยง การยอมรับคือสิ่งที่ผมควรทำจะได้จบไปทีละอย่างยังมีเรื่องชวนปวดหัวมากมายที่ทำให้ต้องคิด

“แล้วต้องตาคืออะไร”

“ทำไมคิดแบบนั้น”

เพียงแค
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • THE BOY พ่อตามขา   บทที่ 51 มารหัวขน

    “ตอบจริงนะไม่รู้ว่ะ หน้าตาซื่อๆ ทำตาใสๆ แม่งใครจะไปรู้ว่าข้างในมารร้ายชิบหาย กูรู้แค่ว่าเธออยากเขมือบไอ้ตามก็เท่านั้น”“มึงนั่นแหละม่อไม่เลือก สัส!” การพูดพร้อมกับใส่อารมณ์กดดันมันเข้าไปนั้นผมรู้นะว่าไอ้บอลมันแววตาคิดหนักออกมาให้เห็นเช่นกัน “ใครจะเป็นยังไงก็ช่างกูไม่สนแต่ครอบครัวกูต้องอยู่ พวกมึงก็รู้ดี”“รู้หน่า /กูรู้” เพื่อนเวรสองคนพูดพร้อมกันพวกมันรวมไปถึงไอ้ ‘กวาง’ ที่ไม่ได้อยู่ในนี้ต่างรู้ดีว่าเมื่อก่อนเกิดอะไรขึ้น ห้าปีก่อนหน้าตอนที่ยังเป็นแค่นักศึกษาต่างจังหวัดผมให้พวกเพื่อนเวรช่วยอะไรบ้าง ความลับก็ยังเป็นความลับอยู่วันยังค่ำไม่มีใครเปิดปากมีแต่เหยียบให้มันจมดินไร้สิ้นการขุดคุ้ยจากพวกปัญญาอ่อนรู้แค่ว่า... ครั้งนั้น คืนนั้นผมตั้งใจก็แล้วกัน“แต่มาถึงขนาดนี้ก็ต้องจัดการแล้วเปล่าวะ ปล่อยไปก็ไร้ค่า”“กูว่าไอ้บอลพูดถูกนะเว้ยหรืออีกอย่างมันฟันเพื่อนผู้หญิงที่ชื่อบุ๋มเรียบร้อยแล้วอยากเขี่ยทิ้งประจวบเหมาะกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก็เลยยืมมือมึงจัดการอีกคน”“ไอ้สัสหินแว้งกัดกูจนได้!”ผมก็ไม่ได้คิดจะปล่อยไปตั้งแต่แรกแล้ว ทำใครรอบตัวผมไม่เคยคิดมาใส่ใจแต่ถ้าทำกับลูกผม อย่าหวังว่าจะได้อยู่อ

  • THE BOY พ่อตามขา   บทที่ 50 ลองมั้ย

    บุ๋ม รายชื่อนี้จะเข้าลิสต่อไป“โกรธมากมั้ยคะ?”“ลองมั้ยล่ะ” คราวนี้ไม่สนว่าจะมีเสียงหัวเราะอะไรเกิดขึ้นซ้ำจากนางมารร้ายอย่างแฟน เธอไม่ได้หวังดีกับครอบครัวผมหรอกที่ทำแบบนี้ก็เพราะต้องการข้อแลกเปลี่ยนเท่านั้น ข้อแลกเปลี่ยนที่จะทำให้เธอได้ประโยชน์อย่างมากที่สุด “จะเอาอะไรก็ว่ามา”“ตัดหุ้นของศิลาการ”“เธอ...” “แล้วพี่จะได้ประโยชน์มากกว่าที่คิด ยังไงเศรษฐนาวิวัตน์อยู่ได้สบายถ้าไม่มีตระกูลนั้น”นางมารร้ายคนนั้นไปแล้วเหลือเพียงแค่ผมที่ยังนั่งอยู่ตรงที่เดิม ไม่ได้รับปากแต่ก็ใช่ว่าจะไม่ทำข้อแลกเปลี่ยนงี่เง่าพวกนั้นดูก็รู้ว่ามันเป็นเพียงการแก้แค้น แฟนตั้งใจเข้ามาทำลายใครคนหนึ่งในตระกูลศิลาการหรือไม่ก็ตั้งใจทำลายมันทั้งหมดการกระทำของเธอในครั้งนี้ดูยิ่งใหญ่มากกว่าปกติแต่ก็ช่างเถอะมันไม่เกี่ยวกับผม ถ้าผมทำอะไรไปมันก็ไม่ได้เดือดร้อนตัวเองเท่าไหร่กลับมีประโยชน์เพิ่มในเรื่องครอบครัวลองทายกันสิว่าผมจะเลือกทำอย่างไหน?“คิดเหี้ยไรอยู่”“นึกว่าใคร”ผมพูดอย่างไม่ใส่ใจกับผู้มาใหม่สักนิดอีกทั้งยังเบือนหน้าไปมองเหล้าในมือต่อ ปล่อยให้มันยืนทำหน้าโง่ๆ

  • THE BOY พ่อตามขา   บทที่ 49 โกรธ

    @เคล้านารีที่เดิมที่ประจำในการสุมหัวของพวกผม ถ้าหายไปไม่ทำงานอยู่บริษัท ไม่อยู่บ้านก็ต้องอยู่ที่นี่การเดินเข้ามาในร้านเคล้านารีด้วยสภาพใหม่แต่ทางด้านอารมณ์นั้นบอกเลยว่าไม่ค่อยดีเท่าไหร่นักโคตรขุ่นมัว วอนอย่าให้ใครเข้ามากวนตีนเพิ่มก็แล้วกันไม่งั้นก็ไม่รับประกันว่าจะไม่มีเรื่องเกิดขึ้นได้หรือไม่ผมทรุดตัวนั่งลงกับเคาน์เตอร์จากนั้นก็เอ่ยปากสั่งเครื่องดื่มที่ดื่มประจำไปสายตาก็พลอยสอดส่องไปเรื่อยตามความเคยชินไม่นานกลิ่นน้ำหอมฉุนก็ลอยเข้ามาแตะจมูกยิ่งใกล้ก็ยิ่งฉุน ไม่ชอบผู้หญิงใบหน้าโฉบเฉี่ยวได้รูปแม้มองจากด้านข้างก็รู้ว่าสวยไม่น้อยเข้ามานั่งเก้าอี้ข้างผม ผมสีน้ำตาลยาวตรงรับกับทุกอย่างบนตัวมันทำให้สายตาหลายคู่มองมาเหมือนอยากทำความรู้จัก ริมฝีปากเคลือบลิปสติกสีแดงสดยกเหยียดขึ้นก่อนหันหน้ามาจ้องมาผมแบบเต็มๆใครอยากรู้จักแต่ผมอยากห่างใครอยากพูดด้วยแต่ผมไม่อยากแม้สนทนาแต่ก็ทำไม่ได้...“สวัสดีค่ะพี่ตาม”นัยน์ตาคู่นั้นส่งความเย็นชามาให้ผมทั้งที่สวนทางกับรอยยิ้มหวาน ไม่แปลกใจหรอกว่าทำไมเธอถึงได้มีกริยาแบบนี้เพราะยังไงผมก็รู้จักมานานเรียกว่าสลัดไม่ออกจากชีวิตมากกว่ายังต้องทำอะไรร่วมกันอีกเยอะ

  • THE BOY พ่อตามขา   บทที่ 48 เลว

    “มีอะไรจะถามหรือเปล่า?”สุดท้ายแล้วก็เป็นผมเองเอ่ยประโยคนี้ออกไป“มี...”ท่าทีกังวลทำให้ผมถอนหายใจออกมาพร้อมกับการเปลี่ยนท่าทางโดยใช้ใช้แขนทั้งสองฟาดวางโซฟาก่อนเอนหลังพิงลงไป น้อยนักที่ทั้งผมและตูนจะนั่งพูดคุยกันแบบนี้เพราะฉะนั้นเรื่องนี้มันต้องสำคัญในระดับหนึ่งหรือว่า...“เรื่องลูกที่พี่ขอ”“ใช่ค่ะ ตูนขอถามอะไรหน่อยได้มั้ย”“...”“ไม่ใช่สิ ถามไปแล้วพี่ตามก็ต้องตอบด้วย”เป็นอันว่าผมเลี่ยงไม่ได้ยังไงก็ต้องตอบใช่ไหม โอเคได้... ตอบก็ตอบนัยน์ตามุ่งมั่นคู่นั้นไม่ได้ซุกซ่อนอาการอะไรเอาไว้แต่มันว่างเปล่าเอามากๆ ทำให้ผมเผลอยกมุมปากยิ้มอย่างเสียไม่ได้ มันไม่ได้หาดูง่ายๆ นะสายตาแบบนี้ของเมียตัวเอง“รู้อะไรมาล่ะ?”ถ้าไม่รู้ก็จะไม่มีคำถามพวกนี้ออกมาแค่นี่แสดงว่าตูนต้องรับรู้เรื่องราวพวกนั้นเรียบร้อยแล้ว เรื่องราวที่ชวนปวดหัวมีแต่เรื่องไร้สาระสิ้นดี“ที่พี่ตามมาขอลูกอีกคนจากตูนเพราะต้องการลูกผู้ชาย... ใช่หรือเปล่า”“ใช่”ไม่จำเป็นที่จะต้องโกหก ไม่จำเป็นต้องบ่ายเบี่ยง การยอมรับคือสิ่งที่ผมควรทำจะได้จบไปทีละอย่างยังมีเรื่องชวนปวดหัวมากมายที่ทำให้ต้องคิด“แล้วต้องตาคืออะไร”“ทำไมคิดแบบนั้น”เพียงแค

  • THE BOY พ่อตามขา   บทที่ 47 แคร์คนเดียว

    แต่ผมเอาคืนหนักหน่อยก็เท่านั้นพวกเรากลับจากกระบี่ถึงบ้านก็เกือบเย็น ความเมื่อยล้าสะสมเล่นงานจนตอนนี้ถึงกับนั่งโซฟาก้มศีรษะลงเล็กน้อยเพื่อสะดวกในการใช้มือนวดบริเวณลำคอขับไล่อาการเหล่านี้ออกไป สักพักก็มีแก้วน้ำมีหยดน้ำเกาะรอบแก้วบ่งบอกว่ามีความเย็นเข้ามาในสายตานิ้วมือขาวเรียวยาวแต่งแต้มสีสันตรงปลายเล็บด้วยสีอ่อนทั้งห้านิ้วมีเพียงนิ้วเดียวโดดเด่นออกมา“น้ำค่ะ”ผมคว้าแก้วน้ำขึ้นมาดื่มครึ่งแก้วแต่สายตายังไม่ละจากนิ้วเรียวข้างซ้ายที่มีแหวนทองคำขาววงเล็กประดับด้วยเพชรเม็ดเล็กถูกดีไซน์ขึ้นมาเป็นรูปดาวจากนั้นจะมีเพชรเม็ดเล็กกว่าประกบทั้งสองข้างของดาวดวงนั้นอีกทีหนึ่ง ไม่เว่อวังแต่ดูเรียบหรูเหมาะกับคนใส่คิดไม่ผิดที่เลือก“จะไปไหนหืม?”แค่เงยหน้าขึ้นมองดูคนนั่งตรงข้ามคิ้วก็พลางขมวดสงสัยขึ้นมา การแต่งตัวของตูนบอกได้เลยว่าเธอไม่แต่งแบบนี้อยู่บ้านแน่ กางเกงยีนสีซีดสวยขาดตรงช่วงขาเล็กน้อยพอให้ดูมีอะไรเข้ากับเสื้อสีดำแขนยาวมีกระเป๋าแบรนด์ดัง Size 8 ถ้าจำไม่ผิดเป็นหนังคาเวียร์อะไรสักอย่างนั่นแหละ รายละเอียดยิบย่อยต่อจากนั้นผู้ชายอย่างผมก็จำไม่ได้สิ่งที่จำแม่นก็คือผมซื้อให้ตอนวันเกิดเธอแต่งตัวเหมือน

  • THE BOY พ่อตามขา   บทที่ 46 เอาคืน

    แน่นอนว่าคนพวกนั้นด่าในใจไอ้เด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม?ไอ้เด็กปากดี ไม่เคารพผู้หลักผู้ใหญ่?อีกหลายประโยคที่กำลังคิดและส่งมาพร้อมกับสายตาพวกนั้นทำไมจะไม่รู้ล่ะแต่มันค่อนข้างชินไปเสียแล้วตามจัดการคนเก่ง จัดการให้แม่หน่อยยังไงก็ได้ นี่คือสิ่งที่แม่ยายผมพูดทิ้งท้ายก่อนพาต้องตาไปหาอะไรทาน ท่านไว้ใจผมมากมองแค่ตาก็รู้ว่ามันมีความระอากับบุคคลประเภทนี้แค่ไหน คำว่าญาติสามีมั้งที่มันค้ำคอทำให้ทำอะไรได้ไม่มากแต่สำหรับผมไม่ใช่“ได้ยังไง!” น้ำเสียงตวาดออกมาไม่ถือว่าเงียบแต่ก็ไม่ดังลั่นแต่นั่นก็ยังถือเป็นการสร้างภาพในสายตาของผมอยู่ดีนั้นแหละ มันเป็นของผู้หญิงอีกคนที่ชื่อเกตสินี “พวกเราก็ถือเป็นญาติเกี่ยวข้องกันจากยัยตูนเมียของเธอควรไว้หน้ากันบ้างจะให้ไปทำงานไอ้โรงงานเล็กๆ กระจอกงอกง่อยแบบนั้นได้ยังไงกัน คุณสันและคุณนุก็เป็นคนที่พนักงานนับหน้าถือตาทำแบบนี้เกินไปหน่อยมั้ย”“อะไรที่เกินครับ?” ผมว่าตัวเองไม่เกินแน่ ไม่ได้ทำเกินหน้าที่ด้วยซ้ำไปถ้าเป็นของตัวเองป่านนี้คนพวกนี้ไม่ได้มายืนเถียงใช้สายตาประหนึ่งตัวเองเป็นเจ้านายผู้สูงส่งกดขี่คนอื่นขนาดนี้ “ผมไม่เคยเกินขอบเขตใครก่อน”“ได้ตำแหน่งประธานบริหารสู

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status