ห้องสมุด
ค้นหา
หน้าหลัก / วัยรุ่น / THE HEARTLESS ทวงรักร้าย...นายไร้ใจ / THE HEARTLESS : 30 (1/2)

แชร์

THE HEARTLESS : 30 (1/2)

ผู้เขียน: ฮวายอน
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-06-28 10:36:54

​“ธามเขาไปไหนเหรอคะ คุณพ่อ” ฉันเอ่ยถามคุณพ่อที่ยืนมองรถสปอร์ตคันหรูของธามแล่นออกไปจากบ้านด้วยความเร็วแบบไม่สบอารมณ์เท่าไหร่นัก สองคนนี้เขาทะเลาะอะไรกันอีกรึเปล่านะ

“พ่อก็ไม่รู้ อยู่ดีๆ มันก็ลุกพรวดพราดออกไปเลย ไม่บอกอะไรสักคำ”

“ทะเลาะกันรึเปล่าคะ”

“ก็เปล่านะ ตอนแรกก็ยังคุยดีๆ อยู่เลย แต่พอพ่อพูดเรื่องเมื่อสี่ปีก่อน มันกะ..”

“ฮะ! อะ...อะไรนะคะ” ฉันโพล่งขึ้นแทรกประโยคของคุณพ่อด้วยความตกใจ เมื่อได้ยินว่าท่านพูดเรื่องเมื่อสี่ปีก่อน ท่านพูดให้ธามฟังยังงั้นเหรอ ไม่ได้นะ มันต้องไม่เป็นแบบนั้นสิ ใจฉันแทบหยุดเต้น แขนขาไร้เรี่ยวแรง เบ้าตาร้อนผ่าว มองคุณพ่อด้วยแววตาสั่นระริก

“นี่มันเรื่องอะไรกัน” คุณพ่อถามขึ้นด้วยน้ำเสียงและสีหน้าที่ตกใจไม่แพ้กัน

“คุณพ่อ ฮึก บอกเขาทำไม คุณพ่อบอกเขาทำไมกันเล่า ฮือๆๆๆ” ฉันหมดแรงทรุดตัวลงนั่งกับพื้น ปล่อยร้องไห้โฮออกมาอย่างไม่อาย ทั้งคุณพ่อและคุณนายท่านทูตดูตกใจไม่น้อย ก่อนคุณพ่อจะย่อตัวลงนั่งดึงฉันเข้าไปกอดแน่น

“หนู พ่อขอโทษ&

อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก
บทที่แล้ว บทต่อไป

บทล่าสุด

  • THE HEARTLESS ทวงรักร้าย...นายไร้ใจ   THE HEARTLESS : 30 (1/2)

    ​“ธามเขาไปไหนเหรอคะ คุณพ่อ” ฉันเอ่ยถามคุณพ่อที่ยืนมองรถสปอร์ตคันหรูของธามแล่นออกไปจากบ้านด้วยความเร็วแบบไม่สบอารมณ์เท่าไหร่นัก สองคนนี้เขาทะเลาะอะไรกันอีกรึเปล่านะ“พ่อก็ไม่รู้ อยู่ดีๆ มันก็ลุกพรวดพราดออกไปเลย ไม่บอกอะไรสักคำ”“ทะเลาะกันรึเปล่าคะ”“ก็เปล่านะ ตอนแรกก็ยังคุยดีๆ อยู่เลย แต่พอพ่อพูดเรื่องเมื่อสี่ปีก่อน มันกะ..”“ฮะ! อะ...อะไรนะคะ” ฉันโพล่งขึ้นแทรกประโยคของคุณพ่อด้วยความตกใจ เมื่อได้ยินว่าท่านพูดเรื่องเมื่อสี่ปีก่อน ท่านพูดให้ธามฟังยังงั้นเหรอ ไม่ได้นะ มันต้องไม่เป็นแบบนั้นสิ ใจฉันแทบหยุดเต้น แขนขาไร้เรี่ยวแรง เบ้าตาร้อนผ่าว มองคุณพ่อด้วยแววตาสั่นระริก“นี่มันเรื่องอะไรกัน” คุณพ่อถามขึ้นด้วยน้ำเสียงและสีหน้าที่ตกใจไม่แพ้กัน“คุณพ่อ ฮึก บอกเขาทำไม คุณพ่อบอกเขาทำไมกันเล่า ฮือๆๆๆ” ฉันหมดแรงทรุดตัวลงนั่งกับพื้น ปล่อยร้องไห้โฮออกมาอย่างไม่อาย ทั้งคุณพ่อและคุณนายท่านทูตดูตกใจไม่น้อย ก่อนคุณพ่อจะย่อตัวลงนั่งดึงฉันเข้าไปกอดแน่น“หนู พ่อขอโทษ&

  • THE HEARTLESS ทวงรักร้าย...นายไร้ใจ   THE HEARTLESS : 29 (2/2)

    @บ้านตรีทรัพย์“พ่อนึกว่าหนูจะไม่มาซะแล้ว”พอเข้ามาในห้องโถงกลางบ้านท่านทูตก็โผเข้ากอดลูกสาว หอมหัวฟอดใหญ่ด้วยความโหยหา ผมเข้าใจว่าท่านคงรออยู่ โรสที่มีท่าทีงงๆ ในตอนแรก ก็เหมือนจะเข้าใจแล้วว่าผมพาเธอมาที่นี่ทำไม“แฮปปี้เบิร์ดเดย์ค่ะคุณพ่อ...” โรสผละออกแล้วเอ่ยอวยพรผู้เป็นบิดาเสียงหวานด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม แล้วเขาก็คุยกันตามประสาพ่อลูกผมก็เลยเดินเลี่ยงออกมาทางสวนข้างบ้าน ปล่อยให้ครอบครัวเขาอยู่ด้วยกันไปจะดีกว่าผมทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้พลางหยิบมือถือขึ้นมาเล่นคั่นเวลา แก้เบื่อ...จะว่าไปผมก็สงสัยนะว่าทำไมโรสถึงไม่มาหาท่านทูตทั้งที่วันนี้เป็นวันเกิดของท่านแท้ๆ เพียงเพราะตรงกับวันเกิดของผมงั้นเหรอ...ไม่น่าใช่อ่ะฮึ่มๆผมสะดุ้งเล็กน้อยพลางคว่ำหน้าจอมือถือลงกับโต๊ะแล้วหันไปหาต้นเสียง ปรากฏร่างหนาของว่าที่พ่อตายืนจ้องผมตาเขม็ง“แอบคุยกะสาวที่ไหน กล้านอกใจลูกสาวฉันงั้นเรอะ” ท่านพูดทีเล่นทีจริงพลางเลื่อนเก้าอี้ออกมานั่งลงข้างผม“ผมไม่เคยทำแบบนั้นครับ” ผมตอบกลับเสียงหนักแน่นและจร

  • THE HEARTLESS ทวงรักร้าย...นายไร้ใจ   THE HEARTLESS : 29 (1/2)

    อ๊อดดดด~ อ๊อดดด~ผมรู้สึกตัวตื่นขึ้นเพราะเสียงที่ดังรัวๆ จากด้านนอก มือหนาควานหามือถือหัวเตียงมากดดูเวลา แม่งเอ๊ยยย! เที่ยงคืนเนี่ยนะ ใครวะมาตอนนี้ แล้วเสียงก็ดังขึ้นกดดันผมไม่หยุด ต้องได้ลุกจากที่นอนไปเปิดประตูจนได้“แฮปปี้เบิร์ดเดย์แอนด์แฮปปี้วาเลนไทน์”ฮึบบบบ...พอประตูเปิดเสียงหวานของผู้มาเยือนก็ดังขึ้นพร้อมกับกระโดดขึ้นกอดคอ ขาเรียวเล็กเกี่ยวรอบเอวผมแน่น จนผมเซถอยไปนิดหนึ่ง ก่อนจะตั้งตัวได้เอาแขนขึ้นรองก้นคนตัวเล็กไว้กันตก ใช้เท้าดันประตูปิดลงและเดินพาร่างเล็กที่เกาะผมเป็นลูกลิงมานั่งลงบนโซฟาจุ๊บ...จุ๊บ…จุ๊บ“โรสรักธามนะ รักธามคนเดียวและจะรักตลอดไปด้วย”โรสระดมจูบผมไปทั่วใบหน้าก่อนจะบอกรักผมเสียงหวาน โผเข้าสวมกอดผมแน่นไม่ยอมปล่อย ความหงุดหงิดจากการโดนปลุกกลางดึกเมื่อกี้หายไปจนหมดสิ้น ผมหลุดยิ้มออกมาอย่างห้ามไม่ได้ แต่คือมาเซอร์ไพรส์ตอนเที่ยงคืนเนี่ยนะ ก็ตรงเวลาเกินไป ถึงว่าทำไมเมื่อคืนไม่ยอมมานอนด้วย“ไหนบอกรักเราคนเดียว” ผมแกล้งถาม ผมชอบแกล้งเธอนะ ชอบเวลาเธอทำหน้าเอ๋อๆ งงๆ แบบตา

  • THE HEARTLESS ทวงรักร้าย...นายไร้ใจ   THE HEARTLESS : 28 (2/2)

    Rungsita Talkธามขับรถมาจอดตรงข้างทางที่ไหนสักที่ ซึ่งมันมีร้านไอศกรีมเล็กๆ อยู่บริเวณนั้นด้วย บรรยากาศเหมือนร้านที่เคยไปนั่งกินแถวหน้าโรงเรียนตอนมัธยมอะไรประมาณนั้น ธามจูงมือฉันเข้าไปนั่งโต๊ะว่างแล้วพี่คนขายเขาก็เอาเมนูมาให้ดู หน้าตามันก็คล้ายๆ กับสเวนเซ่นส์แต่อาจไม่สวยและก็ไม่ได้มีหลากหลายเท่าแค่นั้นเอง“อันนี้ค่ะ” เพราะฉะนั้น ฉันเลยเลือกอันใหญ่สุด พี่คนขายรับออเดอร์เสร็จเขาก็เดินกลับไป“กินให้หมด” ธามว่า“หมดอยู่แล้ว” ฉันตอบกลับทันควัน อยากกินมาหลายวันแหละ จัดหนักๆ ไปเลย กินให้จับไข้ไปเลย ฉันมองไปรอบๆ ร้าน ที่นี่เขาแต่งได้สวยดีนะ มีไฟแบบสลัวๆ เงียบๆ ดีด้วย“โรส”จู่ๆ ธามก็เรียกฉัน เรียกเหมือนมีอะไรจะถาม ฉันเลยหันไปมองหน้าเขา“หืม”“ตอนโรสอยู่เมกา ได้ไปเที่ยวไหนบ้างป่ะ” ฉันชะงักไปกับคำถามของผู้ชายตรงหน้านิดหนึ่ง ก่อนจะปรับสีหน้าให้เป็นปกติแล้วจำใจโกหกเขาออกไป“ก็ไปนะ ตามประสาแหละ”แล้วฉันก็ทำหันมองนู่นนี่นั่นต

  • THE HEARTLESS ทวงรักร้าย...นายไร้ใจ   THE HEARTLESS : 28 (1/2)

    ผมเดินวนไปวนมาหน้าห้องแต่งตัวอยู่สักพักพลางถอนหายใจออกซ้ำๆ หงุดหงิดฉิบหาย ทำไมโรสไม่คิดจะบอกผมสักที เธอจะปิดไปจนถึงเมื่อไหร่ ผมแม่งโคตรอยากตะโกนบอกเธอดังๆ เลยว่าผมรู้เรื่องทุกอย่างแล้ว เลิกทำเหมือนมันเป็นความลับสักที แต่ก็ไม่ได้ไง เดี๋ยวเฮียหมอมันจะเสียหมา โอ๊ยยย...อึดอัดโว้ยผมออกแรงถีบเก้าอี้ที่วางซ้อนกันเป็นชั้นๆ ด้านข้างจนล้มระเนระนาดเพื่อระบายความอึดอัด แต่ลืมคิดไปว่าพวกเฮียวาโยนั่งอยู่บริเวณนั้น ดีที่มันลุกทันไม่งั้นเก้าอี้ทับคอมันตายห่าแน่โครมมมม…“ไอ้ธาม!! ไอ้เด็กเหี้ย!!” เฮียวาโยตะคอกด่าผมสุดเสียง จนดังก้องไปทั่ว สงสัยได้ยินไปถึงชั้นบนสุดของโรงแรมแล้วมั้ง ห่าเอ๊ย! ดีที่เสียงมันไม่แหลมเหมือนผู้หญิง ไม่งั้นได้มีแก้วหูแตกกันบ้างล่ะ“โทษ!”ผลัวะ!!“โทษ~ โทษ~ โทษพ่อง! ไอ้ห่า เก้าอี้เกือบทับกูตาย” มันพุ่งมาตบหัวผมอย่างแรงเสียงดังลั่น ผมทำได้แค่ตวัดตามองมันพลางเอามือลูบหัวตัวเองป้อยๆ มือหนักฉิบหาย และนั่นเป็นจังหวะเดียวกับที่โรสรีบวิ่งเข้ามาหาผมหน้าตาตื่น จับๆ คลำๆ ที่หัวผม ก่อนจะหันไปโวยวายใส่เฮ

  • THE HEARTLESS ทวงรักร้าย...นายไร้ใจ   THE HEARTLESS : 27 (2/2)

    แล้วเสียงซุบซิบก็ดังขึ้นอย่างสนุกปาก ฉันก็หันมองหน้าธามแบบงง ส่วนธามนั่นเขาไม่ดูไม่ค่อยอะไรเป็นปกติอยู่แล้ว“เกินอะไรขึ้น” เสียงเข้มของคุณอาตะวันดังมาแต่ไกลและมาหยุดอยู่ตรงฉันกับธาม“อ๋อ...คือพี่ซันเขาออกไปเคลียร์ธุระส่วนตัวนิดหน่อยน่ะค่ะ” ฉันตอบกลับผู้เป็นบิดาของพี่ซัน สายตายังคงมองตามหลังลูกชายตัวเองออกไปด้วยความสงสัย และคุณพ่อกับคุณนายท่านทูตก็เดินตามมาสมทบ“ธุระอะไรของมัน งานจะเริ่มอยู่แล้ว” ท่านบ่นพึมพำพลางยกข้อมือขึ้นดูเวลา สีหน้าเคร่งเครียด ฉันก็เลยเลือกที่จะเงียบ แต่มีคนพูดแทนจนได้“เรื่องผู้หญิงครับ”ฉันกระทุ้งศอกซ้ายไปใส่หน้าท้องธามเบาๆ แล้วหันไปถลึงตาใส่ จะพูดทำไมเนี่ย ทีเวลาอยากให้พูดไม่พูด เวลาไม่ต้องการนี่พูดดีจัง แต่ดูเหมือนจะไม่ทันแล้วเพราะคุณอาตะวันรีบเร่งฝีเท้าตามพี่ซันออกไปทันที ดูเหมือนงานจะเข้าพี่ซันนะส่วนผู้ชายสองคนที่อยู่ตรงนี้ก็ใช่ย่อยยืนจ้องหน้ากันเขม็ง ฉันนี่กุมขมับเลย ไม่นานคุณอาตะวันก็เดินกลับเข้ามาท่าทางกระฟัดกระเฟียดในมือกำมือถือแน่น“หายหัวไปไหนของมั

บทอื่นๆ

บางทีคุณอาจจะชอบ

สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status