Chapter 1

Jaiceph’s POV

“Wala ka na ba talagang dadalhin sa pamilya na ‘to kundi kahihiyan?”

Napaikot ang mga mata ko. Ilang ulit ko na bang narinig ang mga salitang ‘yon? Wala na bang bago? Nakakasawa.

“Hindi ka na ba talaga magbabago?”

Kung sabihin ko kayang hindi na para hindi siya tanong nang tanong? Kaso baka ihampas sa akin ni Lolo ang tungkod na hawak niya. Mahapdi pa ang balat ko dahil sa sunburn. Matutuwa na sana ako sa tanned kong balat kung hindi nga lang sobrang hapdi. Wala akong sun block ng mabilad ako sa araw. Sino ba naman kasing tanga ang naglalagay ng sun block kapag gabi na? Saka malay ko bang sa gilid ako ng dagat makatulog at magising na tirik na ang araw.

“Kakatapos lang ng eskandalong ginawa mo heto ka na naman at may kinasasangkutang bago!”

Oh, yeah. Fresh na fresh ang issue ko ngayon. Breaking news ang kaisa-isang apo ni Gobernador Sales ay nahuling nagdo-droga sa tabing dagat. Like the fuck? Ni hindi akin ang mga pipe na nakita sa kamay ko. I don’t even remember kung bakit hawak ko ang mga iyon. Ang natatandaan ko lang ay may party sa front beach the other night. Bumabaha ng alak at lalaki, malakas na music, bon fire na nakikisayaw sa tugtog ng VJ. The party was fucking cool. Ang saya-saya ko kagabi habang nagpapakalango sa alak at nakikipagsayaw.

Then I woke up with a throbbing head, the party had already ended, the sun was risen, and a paparazzi’s camera had been clicking nonstop on my bare face! Buti na lang at maganda ang kuha sa akin. Para akong calendar girl na bumangon sa buhangin. Nag-mental note akong gagawing profile sa I* ko ang litratong yon na umiikot sa mga social media site na pinupulutan ng mga taong malaki ang inggit sa akin.

“You’re forcing me to make a decision, Billienda Jaiceph...” ani Lolo. Umiiling-iling. Bagsak ang balikat ng matanda at mukhang mas lalo pang tumanda ng ilang taon. Minsan gusto kong maawa kay Lolo dahil sa mga kunsumisyong dindala ko sa kanya.

Pero sino ba ang dapat sisihin? Of course si Lolo dahil siya naman ang nagpalaki sa akin. At kanino pa ba ako magmamana ng katigasan ng ulo kundi sa ina kong lagalag. At sino ang nagpalaki sa nanay ko? Eh, di ang Lolo ko. Kaya no choice si Lolo, siya talaga ang may kasalanan. Pero hindi ko yon puwedeng isatinig dahil lalong hahaba ang misa sa akin. Nangangati na ako at gusto ko ng ibabad ang katawan ko sa malamig na tubig ng bathtub para kahit papaano ay maibsan ang hapdi ng balat ko.

“Ah, Lo?” agaw pansin ko kay Lolo na halos burahin na ang mukha kakakuskos gamit nag palad. Alanganing itinaas ko pa ang kanang kamay ko. “Can I go na? I want to take a shower na e, look oh, I’m so sticky na.” Akma na sana akong tatayo nang malakas na sumigaw si Lolo kasabay ng paghampas nito sa ibabaw ng desk nito.

“Sit down!”

Balik ako sa pagkakaupo. Mahirap na dahil mukhang galit na galit na si Lolo. Humihingal na ang matanda, agad naman na pinaypayan ito ng nurse nito, batam-bata, sexy at malaki ang hinaharap. Itinaas ni Lolo ang kamay para patigilin sa pagpaypay ang malanding alipin este ng kanyang nurse cum kanang kamay.

“Dangan lang din lamang na hindi ko na kayang sugpuin ang sungay mo mabuti pa sigurong ipagkasundo na kita ngayon pa lang kaysa umuwi ka ritong disgrasyada.”

Malumanay lang ang boses ni Lolo pero para namang bombang sumabog sa mukha ko ang mga binitiwan niyang sa salita. Ipagkasundo? Could it be...

Di pa naglilipat ang ilang sandali ay nasagot na ang hinala ko.

“I’m marrying you off.”

“The fuck?!” gulat na malaks na sigaw ko.

“Language, young woman!” galit naman na balik sigaw ni Lolo. Muli itong huminga ng pagkalalim-lalim tila tinitimping mapatid ang anumang pasensiya na nalalabi.

Pero ako nagha-hyperventilate na. Alam ko naman na do’n rin ako patungo. I had to pay the price for being an heiress. All of the luxuries I receive must be repaid by marrying whomever my Lolo chooses for me. But not this soon! I’m only nineteen years old - a teen, still a teen! I haven’t even finished college! First year college pa lang ako dahil nag-shift ako ng course mula fashion designing to AB pschy not that I’m interested in it but I think it’s cool. Lalo na kung isang hot na half-fil at half-latino ang professor.

“Lo, nag-breakfast ka na ba? Maghunus dili ka muna baka nabibigla ka lang.”

Umiling-iling si Lolo. “I’m in a right mind, Bellienda. I know what I am doing, and this is the right thing to do. You are going to be married as soon as possible!” sabi ni Lolo sa tono na kahit ang hari ng Istanbul ay hindi makokontra.

Bagsak ang balikat na napasandal siya sa upuan.

“And who’s the lucky guy?” sumusukong tanong ko. Ano ba naman kasi ang magagawa ko? Bata pa lang ako iminulat na sa akin na wala akong karapatang mamili ng lalaking mamahalin dahil ang Lolo ko ang pipili ng mapapangasawa ko. Kaya hindi ko na rin inabala ang sarili ko na makipagrelasyon ng seryoso dahil alam kong masasaktan lang ako bandang huli kung hindi rin naman siya ang pipiliin ni Lolo para sa akin.

“Manolo Marcial, the sole heir of Salcedo chain of hotel and casino and the Mayor of this town.”

Nanlaki ang mga mata ko sa binanggit na pangalan ni Lolo. Of course, kilala ko si Manolo Marcial. Hidi ko nga yon binoto noong halalan. Kababata ko ang pinsan ni Manolo. And Manolo was way out of my league, and waaay too older than me. Sa pagkakatanda ko twelve years ang tanda sa akin ng kapita-pitagang lingkod bayan.

“Y-You can’t be serious, Lolo...” parang siya naman ngayon ang kakapusin ng paghinga.

Ngumisi ang Lolo niya. “Believe me, hija, I’m dead serious.”

Shit!